ملیحه رضایی؛ مریم نزاکت الحسینی؛ رخساره بادامی
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر ده هفته بازی سایه بر مهارتهای حرکتی بنیادی کودکان پیش‌دبستانی بود. تحقیق از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل است و شرکتکنندگان در تحقیق 28 دختر و پسر شش ساله بودند که به‌صورت در دسترس از بین کودکان مراجعه‌کننده به یکی از مراکز پیش‌دبستانی انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر ده هفته بازی سایه بر مهارتهای حرکتی بنیادی کودکان پیش‌دبستانی بود. تحقیق از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل است و شرکتکنندگان در تحقیق 28 دختر و پسر شش ساله بودند که به‌صورت در دسترس از بین کودکان مراجعه‌کننده به یکی از مراکز پیش‌دبستانی انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه تجربی (5 دختر و 9 پسر) و کنترل (5 دختر و 9 پسر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت ده هفته (3 جلسۀ 45 دقیقه‌ای) برنامۀ بازی سایه را اجرا کردند و گروه کنترل تنها به فعالیتهای معمول دورۀ پیش‌دبستانی پرداختند. پیش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از «مجموعه آزمونهای ارزیابی حرکت کودکان» به‌عمل آمد. این آزمون دارای سه خرده‌آزمون مهارتهای چالاکی دستی، مهارتهای توپی و مهارتهای تعادلی است. تجزیه‌وتحلیل آماری با استفاده از تحلیل کوواریانس (05/0α=) انجام گرفت. نتایج نشان داد ده هفته بازی سایه بر خرده‌آزمون مهارتهای چالاکی دستی، مهارتهای تعادلی و همچنین نمرۀ کل مهارتهای بنیادی اثر معناداری داشت، اما اثر بازی سایه بر مهارتهای توپی معنادار نبود. یافتههای این پژوهش مبین آن است که بازی سایه ممکن است موجب بهبود مهارتهای حرکتی بنیادی کودکان پیش‌دبستانی شود.
شیلا صفوی همامی؛ مریم نزاکت الحسینی؛ الهام عابدی
چکیده
انطباق ویژگی‌های صفتی شاگردان با شیوه‌های آموزش و تمرین مهارتهای ورزشی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تعامل خودپندارۀ بدنی با تمرین به روش مربی‌مدار و خودتنظیم در اکتساب، یادداری و انتقال سرویس والیبال در دختران سنین دانشگاهی بود. شرکتکنندگان 50 دانشجوی دختر 25- 18 سال بودند که در گروه‌های خودپندارۀ ...
بیشتر
انطباق ویژگی‌های صفتی شاگردان با شیوه‌های آموزش و تمرین مهارتهای ورزشی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تعامل خودپندارۀ بدنی با تمرین به روش مربی‌مدار و خودتنظیم در اکتساب، یادداری و انتقال سرویس والیبال در دختران سنین دانشگاهی بود. شرکتکنندگان 50 دانشجوی دختر 25- 18 سال بودند که در گروه‌های خودپندارۀ بدنی بالا و پایین قرار گرفتند و سپس هر کدام از این دو گروه به زیرگروه‌ها شامل گروه تمرین‌کننده به روش مربی‌مدار یا خودتنظیم تقسیم شدند. شرکتکنندگان در محیط تمرینی ویژۀ خود به مدت شش هفته به‌صورت هفته‌ای چهار جلسه به تمرین مهارت ملاک پرداختند. از آزمونهای سرویس والیبال ایفرد و پرسشنامۀ خودپندارۀ بدنی برای گردآوری داده‌ها استفاده شد. آزمونهای اکتساب در هر هفته، آزمون یادداری پس از سه روز از آخرین جلسۀ تمرین و آزمون انتقال به فاصلۀ یک ساعت پس از آزمون یادداری اخذ شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری و تحلیل واریانس تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد گروه خودپندارۀ بالا با روش تمرینی خودتنظیم بیشترین پیشرفت را در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال نشان دادند و سایر گروه‌ها عملکرد نسبتاً مشابهی داشتند. یافته‌ها به‌وضوح بیان می‌کنند فراگیران مهارت سرویس والیبال با داشتن خودپندارۀ بدنی بالا و انجام تمرین به روش خودتنظیم بیشترین میزان اکتساب و یادگیری مهارت را خواهند داشت.
زهره فرنقی؛ رخساره بادامی؛ مریم نزاکت الحسینی
چکیده
هدف این تحقیق، بررسی اثر دست برتر و دو روش تمرین آشکار و پنهان بر یادگیری توالی حرکتی بود. به این منظور، 60 دختر 17-14 ساله با توجه به دست برتر با آرایش تصادفی در چهار گروه راستدست-تمرین آشکار، راستدست-تمرین پنهان، چپدست- تمرین آشکار، چپدست- تمرین پنهان قرار گرفتند. تکلیف شرکتکنندگان، دقت و زمان عکسالعمل متوالی بود. ...
بیشتر
هدف این تحقیق، بررسی اثر دست برتر و دو روش تمرین آشکار و پنهان بر یادگیری توالی حرکتی بود. به این منظور، 60 دختر 17-14 ساله با توجه به دست برتر با آرایش تصادفی در چهار گروه راستدست-تمرین آشکار، راستدست-تمرین پنهان، چپدست- تمرین آشکار، چپدست- تمرین پنهان قرار گرفتند. تکلیف شرکتکنندگان، دقت و زمان عکسالعمل متوالی بود. مرحلة اکتساب شامل اجرای هشتصد کوشش تمرینی بود. ﮔﺮوههای تمرین آشکار، از ﺗﺮﺗﻴﺐ ظهور محرکها آگاهی داشتند، اما به ﮔﺮوههای تمرین پنهان، این آگاهی داده نشد. روز بعد از مرحلة اکتساب، آزمون یادداری و انتقال گرفته شد. آنالیز واریانس چندراهه نشان داد که صرفنظر از دست برتر، تمرین پنهان بر یادگیری زمان عکسالعمل در هر سه مرحلة اکتساب، یادداری و انتقال مؤثرتر از تمرین آشکار بود. مقایسة افراد راستدست و چپدست، صرفنظر از نوع تمرین در دقت پاسخ مرحلة اکتساب معنادار بود و چپدستها بادقتتر بودند. اثر متقابل دست برتر و نوع تمرین بر زمان واکنش و دقت پاسخ معنادار نبود .بدین مفهوم که افراد راستدست و چپدست در تمرین آشکار و همین طور، تمرین پنهان تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند.
رخساره بادامی؛ مریم نزاکت الحسینی؛ فهیمه رجبی؛ منصوره جعفری
چکیده
هدف از این تحقیق، تعیین روایی و پایایی آزمون M-ABC برای کودکان شش‌سالۀ شهر اصفهان بود. بدین منظور 306 کودک در این تحقیق شرکت کردند. پایایی بین آزمونگرها با دو آزمونگر روی 50 کودک، پایایی آزمون – بازآزمون با فاصلۀ یک هفته بین دو آزمون و روی 30 کودک به‌دست آمد. از طریق تحلیل عامل اکتشافی و تأییدی، روایی سازه ارزیابی شد. پایایی بین ارزیاب‌ها ...
بیشتر
هدف از این تحقیق، تعیین روایی و پایایی آزمون M-ABC برای کودکان شش‌سالۀ شهر اصفهان بود. بدین منظور 306 کودک در این تحقیق شرکت کردند. پایایی بین آزمونگرها با دو آزمونگر روی 50 کودک، پایایی آزمون – بازآزمون با فاصلۀ یک هفته بین دو آزمون و روی 30 کودک به‌دست آمد. از طریق تحلیل عامل اکتشافی و تأییدی، روایی سازه ارزیابی شد. پایایی بین ارزیاب‌ها با میانگین ضریب همبستگی درونطبقهای 98/0، عالی بود. میانگین ضریب همبستگی درونطبقهای برای آزمون – بازآزمون، 77/0 به‌دست آمد. در این جامعه، سهعاملی بودن ساختار آزمون، همچنین درستی تخصیص مهارتها به عاملهای چالاکی دستی، مهارتهای توپی و تعادل تأیید شد. بر پایة یافته‌ها از آزمون M-ABC میتوان برای ارزیابی مهارتهای بنیادی کودکان شش‌سالۀ شهر اصفهان استفاده کرد.
رخساره بادامی؛ مریم نزاکت الحسینی؛ فهیمه رجبی؛ منصوره جعفری
چکیده
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر سطوح مختلف شاخص تودۀ بدن (BMI) بر اجرای مهارتهای بنیادی کودکان شش‌سالۀ شهر اصفهان بود. بدین منظور، مهارتهای بنیادی کودکان بسیار لاغر (19 نفر)، دارای وزن نرمال (19 نفر)، و دچار اضافه وزن (19 نفر) که از نظر جنس و وضعیت اجتماعی – اقتصادی همتاسازی شده بودند، با استفاده از مجموعه آزمونهای ارزیابی حرکت کودکان ...
بیشتر
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر سطوح مختلف شاخص تودۀ بدن (BMI) بر اجرای مهارتهای بنیادی کودکان شش‌سالۀ شهر اصفهان بود. بدین منظور، مهارتهای بنیادی کودکان بسیار لاغر (19 نفر)، دارای وزن نرمال (19 نفر)، و دچار اضافه وزن (19 نفر) که از نظر جنس و وضعیت اجتماعی – اقتصادی همتاسازی شده بودند، با استفاده از مجموعه آزمونهای ارزیابی حرکت کودکان (M-ABC) سنجیده شد. از هشت آیتم آزمونM-ABC، دو گروه وزن نرمال و اضافه وزن، تنها در آیتم حفظ تعادل روی پای ترجیحی، و دو گروه وزن نرمال و بسیار لاغر، تنها در آیتم راه رفتن پاشنه بلند با یکدیگر تفاوت داشتند. اما، مهم این بود که میزان اختلال هماهنگی حرکتی کل که از مجموع نمرههای استاندارد آیتمها به‌دست میآید، در کودکان بسیار لاغر و دارای اضافه وزن، بیشتر از کودکان وزن نرمال بود.
مریم نزاکت الحسینی؛ احمدرضا موحدی؛ حمید صالحی
دوره 3، شماره 1 ، خرداد 1390، ، صفحه 81-101
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بازخورد خودکنترلی بر زمان‌بندی نسبی و مطلق طی تمرین مشاهده‌ای و بدنی بود. آزمودنی‌ها (90 نفر) به‌طور تصادفی به گروه‌های تمرین بدنی و مشاهده‌ای (خودکنترلی، جفت‌شده و آزمونگر) تقسیم شدند و به انجام یک تکلیف زمان‌بندی متوالی پرداختند. تکلیف فشردن کلیدهای 2، 4، 6 و 8 با حفظ زمان‌بندی نسبی و مطلق مشخص بود. گروه ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بازخورد خودکنترلی بر زمان‌بندی نسبی و مطلق طی تمرین مشاهده‌ای و بدنی بود. آزمودنی‌ها (90 نفر) به‌طور تصادفی به گروه‌های تمرین بدنی و مشاهده‌ای (خودکنترلی، جفت‌شده و آزمونگر) تقسیم شدند و به انجام یک تکلیف زمان‌بندی متوالی پرداختند. تکلیف فشردن کلیدهای 2، 4، 6 و 8 با حفظ زمان‌بندی نسبی و مطلق مشخص بود. گروه خودکنترلی در زمان نیاز طلب بازخورد میکردند. درصورتیکه دو گروه دیگر بر زمان دریافت بازخورد، کنترلی نداشتند. در مرحل? اکتساب 72 و یادداری و انتقال 12 کوشش انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از روش تکرار سنجش و واریانس عاملی مرکب تحلیل شد. نتایج نشان داد در مرحل? اکتساب، گروه خودکنترل و آزمونگر خطای زمان‌بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفت‌شده داشتند. در مراحل یادداری و انتقال، گروه خودکنترلی خطای زمان‌بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه‌های جفت‌شده و آزمونگر داشتند. همچنین گروه جفت‌شده خطای زمان‌بندی مطلق کمتری در مقایسه با گروه خودکنترلی نشان دادند.
علی حبیبی؛ احمدرضا موحدی؛ مریم نزاکت الحسینی؛ شهین جلالی؛ جلیل مرادی
دوره 2، شماره 2 ، تیر 1389
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی جفت شدن ویژگی شخصیتی رقابت‌جویی و نوع محیط تمرینی در یادگیری یک مهارت ورزشی(پرتاب آزاد بسکتبال) بود. نمونه تحقیق،60 دانشجوی مرد (سن 5/1±76/21سال) بودند. ابتدا از پرسشنامة جهت‌گیری ورزشی (با ضریب پایایی90/0)، برای تشخیص افراد با خصیصة رقابت‌جویی و غیررقابت‌جویی استفاده شد. روایی و پایایی این پرسشنامه را بهرام ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی جفت شدن ویژگی شخصیتی رقابت‌جویی و نوع محیط تمرینی در یادگیری یک مهارت ورزشی(پرتاب آزاد بسکتبال) بود. نمونه تحقیق،60 دانشجوی مرد (سن 5/1±76/21سال) بودند. ابتدا از پرسشنامة جهت‌گیری ورزشی (با ضریب پایایی90/0)، برای تشخیص افراد با خصیصة رقابت‌جویی و غیررقابت‌جویی استفاده شد. روایی و پایایی این پرسشنامه را بهرام و همکاران (1382) تایید کرده است. آزمودنی‌های هر گروه با استفاده از امتیازات پیش‌آزمون، به دو گروه همسان تقسیم شدند. در نتیجه چهار گروه تمرینی به وجود آمد. گروه ها در محیط تمرینی رقابتی و غیررقابتی به مدت 10 جلسه (15 کوشش در هر جلسه) به تمرین تکلیف ملاک پرداختند. از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال (آزمون ایفرد) و پرسشنامه ورزش‌گرایی به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. آزمون یادداری ده روز پس از آخرین جلسه تمرین گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر، تحلیل واریانس و آزمون های تعقیبی در سطح 05/0=a صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که افراد رقابت‌جو در محیط تمرینی رقابتی و افراد غیررقابت‌جو در محیط تمرینی غیر رقابتی نتایج بهتری را کسب کردند. همچنین گروه تمرین در محیط غیررقابتی در آزمون یادداری افت معناداری داشتند. نتایج حاضر از فرضیه منطقه عملکرد بهینه و دیدگاه تعاملی حمایت می‌کند.
