فریده شفعتی؛ احمدرضا موحدی؛ حمید صالحی
چکیده
مهارت‌های حرکتی پایه، عنصر اصلی رشد حرکتی‌اند و به دو گروه مهارت حرکتی درشت و ظریف تقسیم می‌شوند. هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرینات تعادلی با توپ سوئیسی بر مهارت حرکتی درشت کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه / بیش‌فعالی بود. شرکت‌کنندگان در پژوهش سه کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه / بیش‌فعالی نوع ترکیبی، در ردۀ سنی 8-6 سال ...
بیشتر
مهارت‌های حرکتی پایه، عنصر اصلی رشد حرکتی‌اند و به دو گروه مهارت حرکتی درشت و ظریف تقسیم می‌شوند. هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرینات تعادلی با توپ سوئیسی بر مهارت حرکتی درشت کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه / بیش‌فعالی بود. شرکت‌کنندگان در پژوهش سه کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه / بیش‌فعالی نوع ترکیبی، در ردۀ سنی 8-6 سال بودند. این پژوهش یک مطالعۀ موردی با طرح خط پایۀ چندگانه بود. شرکت‌کنندگان به مدت 9 هفته تحت تمرین با توپ سوئیسی قرار گرفتند. با کاربرد طرح خط پایۀ چندگانه، تغییر در مهارت حرکتی درشت شرکت‌کنندگان در توالیهای یکهفتهای بررسی شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامۀ کانرز فرم 48 سؤالی والدین و آزمون تبحر حرکتی برونینکس - اوزرتسکی بود. یافتههای پژوهش براساس تحلیل دیداری و شاخصهای آمار توصیفی تجزیهوتحلیل شد. تجزیهوتحلیل یافتهها نشان داد مداخلۀ مورد نظر در بهبود مهارت حرکتی درشت سه شرکتکننده اثربخش بوده است (با درصد دادههای ناهمپوش (PND) برابر با 100 درصد برای هر سه شرکتکننده). نتایج پژوهش حاضر بیانگر تأثیر مثبت تمرینات تعادلی با توپ سوئیسی در بهبود مهارت حرکتی درشت کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه / بیش‌فعالی است.
غلام علی قاسمی کهریزسنگی؛ حمید صالحی؛ لیلا حیدری
چکیده
هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر برنامة حرکت ریتمیک بر توانایی های ادراکی – حرکتی و هوشبهر کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. نمونة 24 دختر عقب ماندة ذهنی آموزش پذیر، با میانگین (± انحراف معیار) سن 1/43 ± 11/98 سال و ضریب هوشی 9/95 ± 70/58 بودند. نمونه براساس ضریب هوشی و عملکردشان در توانایی های ادراکی – حرکتی همتراز و در گروه های مداخله و کنترل جایگزین ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر برنامة حرکت ریتمیک بر توانایی های ادراکی – حرکتی و هوشبهر کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر بود. نمونة 24 دختر عقب ماندة ذهنی آموزش پذیر، با میانگین (± انحراف معیار) سن 1/43 ± 11/98 سال و ضریب هوشی 9/95 ± 70/58 بودند. نمونه براساس ضریب هوشی و عملکردشان در توانایی های ادراکی – حرکتی همتراز و در گروه های مداخله و کنترل جایگزین شدند. گروه مداخله در برنامة حرکات ریتمیک هشت هفته ای، سه جلسة 45 – 40 دقیقه ای در هفته، شرکت کردند. جمع آوری اطلاعات برای کل آزمودنی ها به شکل پیش آزمون / پس آزمون، از توانایی های ادراکی حرکتی (مقیاس اوزرتسکی) و هوش (آزمون ریون)، انجام گرفت. براساس نتایج، توانایی های ادراکی _حرکتی گروه مداخله پس از برنامة حرکات ریتمیک نسبت به گروه کنترل بهبود یافت (5P>). نتیجه اینکه با طراحی برنامة حرکات ریتمیک مناسب می توان توانایی های ادراکی _ حرکتی کودکان کم توان ذهنی را بهبود بخشید
حمید صالحی؛ احمدرضا موحدی؛ غلامعلی قاسمی کهریزسنگی؛ عدنان غضنفری
دوره 3، شماره 2 ، آبان 1390، ، صفحه 45-64
چکیده
هدف از تحقیق حاضر، مقایسة سطح و الگوی نیازهای توجه سرویس پرشی والیبال با استفاده از روش زمان واکنش کاوش بود. چهارده بازیکن والیبال نخبه و جوان، 60 سرویس را با دست برتر خود اجرا کردند. اجرای سرویس به عنوان تکلیف اصلی و زمان واکنش کاوش کلامی که در چهار موقعیت ارائه می شد، به عنوان تکلیف ثانویه اندازه گیری شد. نتایج بیانگر الگوی غیرخطی در ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر، مقایسة سطح و الگوی نیازهای توجه سرویس پرشی والیبال با استفاده از روش زمان واکنش کاوش بود. چهارده بازیکن والیبال نخبه و جوان، 60 سرویس را با دست برتر خود اجرا کردند. اجرای سرویس به عنوان تکلیف اصلی و زمان واکنش کاوش کلامی که در چهار موقعیت ارائه می شد، به عنوان تکلیف ثانویه اندازه گیری شد. نتایج بیانگر الگوی غیرخطی در نیازهای توجه اجرای سرویس بود، به این صورت که زمان های واکنش به ترتیب، پیش از پرتاب (موقعیت کاوش اول) و فرود (موقعیت کاوش چهارم) بیشترین، و در گام برداشتن به جلو (موقعیت کاوش دوم) و پیش از ضربه (موقعیت کاوش سوم) به-ترتیب کمتر از دو موقعیت دیگر بود. بنابر نتایج، سطح توجه در سرویس های ناموفق کمتر از موفق بود. درحالی که الگوی نیازهای توجه این دو مشابه بود. استدلال ما این بود که احتمالاً یکی از دلایل از دست رفتن سرویس نقصان توجه است.
الهام خدادادی؛ احمدرضا موحدی؛ حمید صالحی
دوره 3، شماره 2 ، آبان 1390، ، صفحه 119-135
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان تأثیر هدف گزینی بر یادگیری مهارت سرویس والیبال در دانشجویان دختر مبتدی است. نمونة آماری پژوهش 20 دانشجوی دختر غیر رشتة تربیت بدنی بودند که براساس نمره های پیش آزمون در دو گروه ده نفره همسان سازی شدند. آزمودنی ها به صورت در دسترس و از بین افرادی که هیچ سابقه ای در رشتة والیبال نداشتند، انتخاب شدند. گروه اول ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان تأثیر هدف گزینی بر یادگیری مهارت سرویس والیبال در دانشجویان دختر مبتدی است. نمونة آماری پژوهش 20 دانشجوی دختر غیر رشتة تربیت بدنی بودند که براساس نمره های پیش آزمون در دو گروه ده نفره همسان سازی شدند. آزمودنی ها به صورت در دسترس و از بین افرادی که هیچ سابقه ای در رشتة والیبال نداشتند، انتخاب شدند. گروه اول در هدف گزینی کامل و گروه دوم در محیط بدون هدف گزینی، به تمرین سرویس والیبال پرداختند. هر دو گروه در محیط های تعریف شده تکلیف را به مدت 11 جلسه و هر جلسه 20 کوشش انجام دادند. پیش آزمون قبل از شروع دوره، آزمون های اکتساب در تمام جلسات تمرین، یادداری بی درنگ 24 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین و آزمون یادداری درنگیده 10 روز پس از آزمون یادداری بی درنگ اجرا شد. برای آزمون مهارت ملاک، از آزمون سرویس والیبال ایفر (1976) و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس اندازه های تکراری و آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج تفاوت معنی داری را بین دو گروه مورد بررسی به لحاظ اکتساب تکلیف ملاک نشان نداد، ولی در آزمون های یادداری بی رنگ و درنگیده تفاوت معنی اری بین دو گروه مشاهده شد. در نهایت نتایج نشان داد که شرایط هدف زینی نسبت به شرایط عدم هدف زینی برای اکتساب و یادگیری تکلیف بسیار سودمندتر است
مریم نزاکت الحسینی؛ احمدرضا موحدی؛ حمید صالحی
دوره 3، شماره 1 ، خرداد 1390، ، صفحه 81-101
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بازخورد خودکنترلی بر زمان‌بندی نسبی و مطلق طی تمرین مشاهده‌ای و بدنی بود. آزمودنی‌ها (90 نفر) به‌طور تصادفی به گروه‌های تمرین بدنی و مشاهده‌ای (خودکنترلی، جفت‌شده و آزمونگر) تقسیم شدند و به انجام یک تکلیف زمان‌بندی متوالی پرداختند. تکلیف فشردن کلیدهای 2، 4، 6 و 8 با حفظ زمان‌بندی نسبی و مطلق مشخص بود. گروه ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بازخورد خودکنترلی بر زمان‌بندی نسبی و مطلق طی تمرین مشاهده‌ای و بدنی بود. آزمودنی‌ها (90 نفر) به‌طور تصادفی به گروه‌های تمرین بدنی و مشاهده‌ای (خودکنترلی، جفت‌شده و آزمونگر) تقسیم شدند و به انجام یک تکلیف زمان‌بندی متوالی پرداختند. تکلیف فشردن کلیدهای 2، 4، 6 و 8 با حفظ زمان‌بندی نسبی و مطلق مشخص بود. گروه خودکنترلی در زمان نیاز طلب بازخورد میکردند. درصورتیکه دو گروه دیگر بر زمان دریافت بازخورد، کنترلی نداشتند. در مرحل? اکتساب 72 و یادداری و انتقال 12 کوشش انجام گرفت. دادهها با استفاده از روش تکرار سنجش و واریانس عاملی مرکب تحلیل شد. نتایج نشان داد در مرحل? اکتساب، گروه خودکنترل و آزمونگر خطای زمان‌بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفت‌شده داشتند. در مراحل یادداری و انتقال، گروه خودکنترلی خطای زمان‌بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه‌های جفت‌شده و آزمونگر داشتند. همچنین گروه جفت‌شده خطای زمان‌بندی مطلق کمتری در مقایسه با گروه خودکنترلی نشان دادند.
