مسعود ظهیری؛ مهدی شهبازی؛ یدالله بیننده
چکیده
توانایی تشخیص مسیر اشیای در حال حرکت و سازماندهی پاسخ حرکتی بهگونهای که هدف با جسم متحرک در یک نقطه بهطور همزمان به هم برسند، زمانبندی پیشبینی انطباقی نامیده میشود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر عامل رنگ و جنسیت بر تکلیف زمانبندی پیشبینی انطباقی است. به این منظور 60 آزمودنی در دامنۀ سنی 8 تا 10 سال با نمونهگیری تصادفی ساده ...
بیشتر
توانایی تشخیص مسیر اشیای در حال حرکت و سازماندهی پاسخ حرکتی بهگونهای که هدف با جسم متحرک در یک نقطه بهطور همزمان به هم برسند، زمانبندی پیشبینی انطباقی نامیده میشود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر عامل رنگ و جنسیت بر تکلیف زمانبندی پیشبینی انطباقی است. به این منظور 60 آزمودنی در دامنۀ سنی 8 تا 10 سال با نمونهگیری تصادفی ساده در دو گروه ( 30 دختر و 30 پسر) شرکت کردند و خطای زمانی آزمودنیها بهوسیلۀ دستگاه زمانبندیپیشبینیانطباقی ثبت شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمونهای آماری تی مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. براساس نتایج پژوهش تفاوت معناداری بین دختران و پسران در تکلیف زمانبندی پیشبینی انطباقی وجود نداشت (289/0P=) و کمترین خطای زمانی مربوط به پسزمینه آبیرنگ بود. همچنین بین خطای زمانی با پسزمینۀ آبی، با دیگر رنگها تفاوت معناداری مشاهده شد (001/0P= و 22/17= (59و2)F). بهطور کلی نتایج نشان داد که جنسیت بر عملکرد زمانبندی پیشبینی انطباقی تأثیری ندارد و رنگ پسزمینۀ آبی میتواند در تسهیل عملکرد و کاهش خطای زمانی در پیشبینی فضایی و زمانی محرکها اثرگذار باشد.
ریحانه راهداربیک؛ مهدی شهبازی
چکیده
فرایند تصمیمگیری، نقش بسیار مهمی در فعالیتهای ورزشی داشته و با شکست یا موفقیت ورزشی ارتباط مستقیم دارد. از سوی دیگر، یکی از موضوعات مهم در روانشناسی ورزش و علوم رفتاری، جهتگیری در ورزش است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطۀ جهتگیری کنشی و حالتی با رفتار تصمیمگیری فوتبالیستهای ماهر زن بود. شرکتکنندگان در پژوهش 27 بازیکن ...
بیشتر
فرایند تصمیمگیری، نقش بسیار مهمی در فعالیتهای ورزشی داشته و با شکست یا موفقیت ورزشی ارتباط مستقیم دارد. از سوی دیگر، یکی از موضوعات مهم در روانشناسی ورزش و علوم رفتاری، جهتگیری در ورزش است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطۀ جهتگیری کنشی و حالتی با رفتار تصمیمگیری فوتبالیستهای ماهر زن بود. شرکتکنندگان در پژوهش 27 بازیکن با سابقۀ حداقل 8 سال شرکت در مسابقات بودند. بهمنظور تعیین جهتگیری کنشی یا حالتی بازیکنان از پرسشنامۀ مقیاس کنترل عملکردی-90 و برای ارزیابی عملکرد تصمیمگیری بازیکنان از تصاویر موقعیتهای واقعی بازی فوتبال استفاده شد. بازیکنان باید از بین گزینههای موجود (شوت، دریبل و پاس) به یکی از آنها پاسخ صحیح میدادند. پس از بررسی طبیعی بودن توزیع دادهها از طریق آزمون کولموگروف اسمیرنوف، برای تجزیهوتحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در سطح معناداری 05/0استفاده شد. نتایج همبستگی معناداری را بین جهتگیری کنشی با دقت و رفتار تصمیمگیری بازیکنان کنشی نشان داد (05/0P<)، اما این همبستگی در مورد رابطۀ بین جهتگیری کنشی با سرعت تصمیمگیری بازیکنان کنشی معنادار نبود (05/0P>). همچنین رابطۀ معناداری بین جهتگیری حالتی با هیچیک از متغیرها (دقت، سرعت و رفتار تصمیمگیری بازیکنان جهتگیر حالتی) مشاهده نشد (05/0P>). در نهایت میتوان گفت که برخورداری از ویژگی کنشی در بازیکنان ماهر، با دقت تصمیمگیری و انتخاب مخاطرهپذیر آنها همبستگی دارد و این نوع جهتگیری افراد را در رسیدن به اهدافشان کمک خواهد کرد.
سمیه طباطبایی؛ مهدی شهبازی؛ فضل اله باقرزاده
چکیده
اصطلاح درخودمانده در مورد افرادی بهکار میرود که دارای مجموعهای از اختلالات رشدی وابسته به سیستم اعصاب مرکزی باشند. این کودکان با نقص در تعامل اجتماعی، زبان و ارتباطات شناخته میشوند. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین رشد حرکتی و رشد اجتماعی کودکان درخودماندۀ10-6 سال شهر مشهد بود. نمونۀ آماری تحقیق 41 دانشآموز (31 پسر و 10 دختر) مبتلا ...
بیشتر
اصطلاح درخودمانده در مورد افرادی بهکار میرود که دارای مجموعهای از اختلالات رشدی وابسته به سیستم اعصاب مرکزی باشند. این کودکان با نقص در تعامل اجتماعی، زبان و ارتباطات شناخته میشوند. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین رشد حرکتی و رشد اجتماعی کودکان درخودماندۀ10-6 سال شهر مشهد بود. نمونۀ آماری تحقیق 41 دانشآموز (31 پسر و 10 دختر) مبتلا به اختلال درخودماندگی با عملکرد بالا بود. محقق نخست با استفاده از پرسشنامۀ ارتباطات اجتماعی(SCQ)، نمرۀ رشد اجتماعی کودکان را بهدست آورد. سپس برای تعیین سطح رشد حرکتی، از مقیاس رشد حرکتی لینکلن– ازرتسکی بهره برد. در بررسی آماری دادهها، در بخش توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در بخش استنباطی از آزمون ضریب همبستگی پیرسون در سطح اطمینان 95 درصد استفاده شد. نتایج نشان داد که بین رشد حرکتی با رشد اجتماعی پسران و دختران درخودمانده ارتباط معناداری وجود دارد (05/0P<). همچنین در بخش پسران این ارتباط بین مهارتهای حرکتی درشت، مهارتهای حرکتی ظریف و هماهنگی چشم و دست با رشد اجتماعی معنادار بود (05/0P<). در بخش دختران ارتباط بین مهارتهای حرکتی ظریف و هماهنگی چشم و دست با رشد اجتماعی معنادار بود (05/0P<)، اما ارتباط معناداری بین چابکی انگشتان با رشد اجتماعی در هیچیک از دو گروه پسران و دختران مشاهده نشد (05/0<P). نتایج در زمینۀ ارتباط بین رشد حرکتی و رشد اجتماعی نشان میدهد که اعمال مهارتهای حرکتی ممکن است در بهبود دانشآموزان اوتیسمی مؤثر باشد.
ابوالفضل شایان؛ فضل اله باقرزاده؛ مهدی شهبازی؛ سیروس چوبینه
چکیده
تقریباً همة ما به نقش پررنگ فعالیت ورزشی در بسیاری از جنبههای زندگی روزمره و تا حدودی عملکردهای شناختی آگاهیم، ولی مسئلهای که اخیراً ذهن محققان را درگیر کرده، بررسی تأثیر انواع مختلف فعالیتهای ورزشی بر عملکردهای شناختی و از طرف دیگر سازوکارهای واسطهای این اثر است. ازاینرو هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر دو نوع فعالیت ...
بیشتر
تقریباً همة ما به نقش پررنگ فعالیت ورزشی در بسیاری از جنبههای زندگی روزمره و تا حدودی عملکردهای شناختی آگاهیم، ولی مسئلهای که اخیراً ذهن محققان را درگیر کرده، بررسی تأثیر انواع مختلف فعالیتهای ورزشی بر عملکردهای شناختی و از طرف دیگر سازوکارهای واسطهای این اثر است. ازاینرو هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر دو نوع فعالیت ورزشی استقامتی و مقاومتی بر میزان توجه و عامل رشد عصبی مشتقشده از مغز (BDNF) دانشجویان کمتحرک بود. به این منظور از میان دانشجویان دانشگاه تهران، 46 دانشجوی کمتحرک (میانگین سنی 8/1 ± 3/24)، براساس پیشآزمون استروپ در سه گروه استقامتی، مقاومتی و کنترل توزیع شدند و بعد از نمونهگیری خونی، تمرینات خود را براساس پروتکل تمرین استقامتی و مقاومتی مخصوص به خود، به مدت 5 هفته ادامه دادند. در پایان، آزمون استروپ و نمونهگیری خونی، بهمنظور حذف آثار موقت تمرین، حداقل 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین بهعمل آمد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمونهای کلوموگروف – اسمیرنوف برای تعیین طبیعی بودن توزیع دادهها، از تی زوجی، تحلیل واریانس یکراهه، تحلیل واریانس چندمتغیره، آزمون تعقیبی دانت و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معناداری 05/0 P≤ استفاده شد. نتایج نشان داد پیشرفت معناداری در زمان پاسخ به آزمون استروپ در هر دو گروه استقامتی و مقاومتی رخ داده است، ولی بیان BDNF فقط در گروه استقامتی بهصورت معناداری افزایش یافت (05/0 P<). در مورد هیچ یک از متغیرها، گروه کنترل پیشرفتی از خود نشان نداد (05/0 P>). همچنین نتایج نشان داد تفاوت معناداری بین اثرگذاری دو فعالیت ورزشی استقامتی و مقاومتی، بر زمان پاسخ به آزمون استروپ و همچنین بیان BDNF وجود نداشت (05/0 P<). همبستگی بین تغییرات زمان پاسخ به آزمون استروپ و بیان BDNF نیز از نظر آماری معنادار نبود (05/0 P>). بهطور کلی یافتههای این تحقیق نشان داد که فعالیت ورزشی میتواند به بهبود عملکردهای شناختی منجر شود، ولی در پاسخ به اینکه چه فعالیتی مثمرثمرتر است، تفاوت معناداری بین فعالیت استقامتی و مقاومتی مشاهده نشد.