محمد آقایی نژاد؛ مریم چرامی؛ احمد غضنفری؛ طیبه شریفی
چکیده
مشکلات رفتاری و هیجانی از شایع‌ترین مسائل روان‌شناختی دوران کودکی و نوجوانی است. شواهد نشان می‌دهد میزان مشکلات رفتاری در میان کودکان کم‌توان ذهنی در مقایسه با کودکان عادی بیشتر است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله بهنگام والد محور مبتنی بر بازی درمانی بومی‌سازی شده بر مشکلات رفتاری کودکان کم‌توان ذهنی آموزشپذیر ...
بیشتر
مشکلات رفتاری و هیجانی از شایع‌ترین مسائل روان‌شناختی دوران کودکی و نوجوانی است. شواهد نشان می‌دهد میزان مشکلات رفتاری در میان کودکان کم‌توان ذهنی در مقایسه با کودکان عادی بیشتر است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله بهنگام والد محور مبتنی بر بازی درمانی بومی‌سازی شده بر مشکلات رفتاری کودکان کم‌توان ذهنی آموزشپذیر 7-5 سال انجام گرفت. این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل 128 نفر از کودکان کم‌توان ذهنی آموزشپذیر بود که در سال 1397 در مراکز استثنایی شهرستان لردگان مشغول به تحصیل بودند. از بین آنها به روش تصادفی 30 نفر انتخاب و در دو گروه 15 نفره(آزمایش و کنترل) گمارده شدند. پرسشنامه مشکلات رفتاری راتر، به عنوان پیش آزمون بر روی دو گروه اجرا شد. سپس والدین گروه آزمایشی در 12 جلسه تحت برنامه مداخلهای بازی درمانی بومی‌سازی شده قرار گرفتند و والدین گروه کنترل مداخلهای را دریافت نکردند. پس از اتمام دوره مداخله و 3 ماه بعد، آزمون مشکلات رفتاری راتر بار دیگر بر روی دو گروه به ترتیب بعنوان پس‌آزمون و پیگیری اجراشد. دادها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر، تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل در میزان مشکلات رفتاری تفاوت معنی‌دار آماری(001/0>p) وجود دارد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که برنامه مداخله بازی درمانی بومی‌سازی شده بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان کم‌توان ذهنی مؤثر بوده و ماندگاری برنامه مداخله پس از 3 ماه پابرجا مانده است.
جان بابا آقایی نژاد؛ سالار فرامرزی؛ محمد کریمی
چکیده
براساس یافته‌های روان‌شناسان برای اینکه بتوان فردی را کم‌توان ذهنی قلمداد کرد، تنها داشتن بهرۀ هوشی پایین‌تر از متوسط کافی نیست، بلکه این افراد در رفتارهای سازشی، مشکلات ملموس و مشخصی دارند. تحقیق در زمینۀ رفتارهای سازشی برای افراد با نیازهای ویژه سودمند است و برای اینکه کودکان کم‌توان ذهنی بتوانند خود را با زندگی اجتماعی سازگار ...
بیشتر
براساس یافته‌های روان‌شناسان برای اینکه بتوان فردی را کم‌توان ذهنی قلمداد کرد، تنها داشتن بهرۀ هوشی پایین‌تر از متوسط کافی نیست، بلکه این افراد در رفتارهای سازشی، مشکلات ملموس و مشخصی دارند. تحقیق در زمینۀ رفتارهای سازشی برای افراد با نیازهای ویژه سودمند است و برای اینکه کودکان کم‌توان ذهنی بتوانند خود را با زندگی اجتماعی سازگار کنند می‌بایست مهارت‌های آنها در زمینۀ رفتار سازشی بهبود یابد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر بهبود رفتار سازشی دانشآموزان کم‌توان ذهنی آموزشپذیر نه تا پانزده‌سالۀ شهرستان لردگان انجام گرفت. بدین منظور از بین 156 دانش‌آموز کم‌توان ذهنی آموزشپذیر، به‌صورت تصادفی ساده 28 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش (7 پسر، 7 دختر) و کنترل (7 پسر، 7 دختر) گمارده شدند. پرسشنامۀ رفتار سازشی واینلند (1965)، به‌عنوان پیش‌آزمون روی دو گروه اجرا شد. سپس فعالیت ورزشی به‌عنوان برنامة مداخلهای به مدت دو ماه و هر هفته 3 جلسه (45 دقیقه‌ای) روی گروه آزمایش اجرا شد. داده‌هابا استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس با بهره‌گیری از نرم‌افزار spss تجزیه‌وتحلیل شد (05/0>P). یافته‌ها نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل در رفتار سازشی و خرده‌مهارت‌های اجتماعی شدن، ارتباط، جابه‌جایی و حرکتی، خودیاری در پوشیدن، خودیاری عمومی و خودیاری در خوردن تفاوت معنادار آماری (05/0>P) وجود داشت. اما در خرده‌مهارت‌های مسائل شغلی و خودرهبری تفاوت معنادار مشاهده نشد که نشان می‌دهد اجرای یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر بهبود رفتار سازشی در بعضی خرده‌مهارت‌های آن در دانشآموزان گروه آزمایش مؤثر بوده است که از این شیوه می‌توان در توانبخشی و آموزش کودکان کم‌توان ذهنی بهره برد.
جان بابا آقایی نژاد؛ سالار فرامرزی؛ احمد عابدی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر پرخاشگری دانشآموزان عقبماندة ذهنی آموزشپذیر 9 تا 15 سال شهرستان لردگان انجام گرفت. به این منظور از بین دانشآموزان عقبماندة ذهنی آموزشپذیر به صورت تصادفی ساده 28 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش (7 پسر و 7 دختر) و کنترل (7 پسر و 7 دختر) گمارده شدند. پرسشنامة پرخاشگری ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر پرخاشگری دانشآموزان عقبماندة ذهنی آموزشپذیر 9 تا 15 سال شهرستان لردگان انجام گرفت. به این منظور از بین دانشآموزان عقبماندة ذهنی آموزشپذیر به صورت تصادفی ساده 28 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش (7 پسر و 7 دختر) و کنترل (7 پسر و 7 دختر) گمارده شدند. پرسشنامة پرخاشگری قزل سفلو و همکاران (1387)، به‌عنوان پیش‌آزمون روی دو گروه اجرا شد. سپس فعالیت ورزشی به‌عنوان برنامة مداخلهای به مدت 2 ماه و هر هفته 3 جلسه (45 دقیقه‌ای) روی گروه آزمایش اجرا شد. پس از اتمام دورة مداخله، آزمون پرخاشگری بار دیگر روی دو گروه اجرا شد. دادههای بهدستآمده با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس با بهره‌گیری از نرم‌افزار تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل در میزان پرخاشگری تفاوت معنادار آماری (001/0 ) وجود دارد که نشان می‌دهد اجرای یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر کاهش پرخاشگری و خردهمقیاسهای آن در دانشآموزان گروه آزمایش مؤثر بوده است. بنابراین می‌توان دریافت که فعالیت منظم ورزشی بر کاهش پرخاشگری دانشآموزان عقبماندة ذهنی آموزشپذیر تأثیر دارد.
