ایوب صباغی؛ علی حیرانی
چکیده
این مطالعه با هدف مقایسۀ تأثیر بازخورد 100 درصد و خودکنترل بر یادگیری مهارت حرکتی در کودکان انجام گرفت. ازاینرو 60 کودک (86/.±1/11سال(بهطور تصادفی انتخاب و براساس نتایج پیشآزمون به سه گروه مساوی بازخورد 100 درصد، خودکنترل و جفتشده تقسیم شدند، آزمودنیها در مرحلۀ اکتساب 120 کوشش (6 بلوک 10 کوششی) را انجام دادند. در پایان روز دوم، آزمون ...
بیشتر
این مطالعه با هدف مقایسۀ تأثیر بازخورد 100 درصد و خودکنترل بر یادگیری مهارت حرکتی در کودکان انجام گرفت. ازاینرو 60 کودک (86/.±1/11سال(بهطور تصادفی انتخاب و براساس نتایج پیشآزمون به سه گروه مساوی بازخورد 100 درصد، خودکنترل و جفتشده تقسیم شدند، آزمودنیها در مرحلۀ اکتساب 120 کوشش (6 بلوک 10 کوششی) را انجام دادند. در پایان روز دوم، آزمون اکتساب (یک بلوک 10 کوششی( و 48 ساعت بعد آزمون یادداری به همان ترتیب بهعمل آمد. تحلیل واریانس عاملی با تکرار سنجش بر روی فاکتور درونگروهی (بلوک کوششها)، برای مرحلۀ اکتساب و تحلیل واریانس یکراهه با آزمون تعقیبیLSD برای تحلیل نتایج مرحلۀ یادداری، بهکار گرفته شد. نتایج مرحلۀ اکتساب حاکی از معنادار بودن اثر اصلی بلوک (05/0>P) و یافتهها در مرحلۀ یادداری، بیانگر بهتر بودن نتایج گروههای بازخورد 100 درصد و بازخورد خودکنترل نسبت به گروه بازخورد جفتشده بود (05/0>P). همچنین در دو زیرگروه خودکنترل، گروهی که بازخورد بالای50 درصد دریافت کرده بودند، عملکرد بهتری داشتند. الگوی نتایج حاضر یافتههای مطالعات قبلی مبنی بر اثربخشی بازخورد در یادگیری حرکتی را مورد حمایت قرار داد؛ بهعلاوه نشان داد در کودکان هنگام ارائۀ بازخورد خود کنترل تواتر بازخورد باید بالا باشد.
ایوب صباغی؛ ناصر بهپور؛ علی حیرانی
چکیده
هدف از این تحقیق بررسی نوع بازخورد و نوع تمرین بر یادگیری مؤلفة پارامتر (آماره) بود. به همین منظور هشت گروه 12 نفریتشکیل شد (گروه تمرینی ثابت با بازخورد خودکنترلی، گروه تمرینی ثابت با بازخورد جفت شده (گروه جفتشده)، گروه تمرینیمسدود با بازخورد خودکنترلی، گروه تمرینی مسدود با بازخورد جف تشده، گروه تمرینی تصادفی با بازخورد خودکنترلی، ...
بیشتر
هدف از این تحقیق بررسی نوع بازخورد و نوع تمرین بر یادگیری مؤلفة پارامتر (آماره) بود. به همین منظور هشت گروه 12 نفریتشکیل شد (گروه تمرینی ثابت با بازخورد خودکنترلی، گروه تمرینی ثابت با بازخورد جفت شده (گروه جفتشده)، گروه تمرینیمسدود با بازخورد خودکنترلی، گروه تمرینی مسدود با بازخورد جف تشده، گروه تمرینی تصادفی با بازخورد خودکنترلی، گروهتمرینی تصادفی با بازخورد جفتشده، گروه تمرینی سریالی یا مسدود – تصادفی با بازخورد خودکنترلی و گروه تمرینی سریالی بابازخورد جفتشده). ابزار مورد استفاده شامل پرتاب به سمت یک دایرة رسم شده روی زمین بود که با چشمان بسته و از فاصلة 3متری انجام میگرفت و امتیاز 10 تا 100 را شامل میشد. به پرتابهایی که در دامنة مورد نظر قرار نمیگرفت، امتیاز صفر تعلقمیگرفت. نتایج با استفاده از آزمونهای تحلیل واریانس عاملی مرکب و تحلیل واریانس یکراهه، تجزیهوتحلیل شدند و سطح،(P< 0/ 0 در نظر گرفته شد. در آزمون یادداری، برتری بازخورد خودکنترلی بر بازخورد جفتشده مشاهده شد ( 05 / معناداری 05یعنی تفاوتی بین تمرین در شرایط تداخل زمینهای و تمرین به شیوة ثابت وجود ،(P> 0/ ولی اثر نوع تمرین مشاهده نشد ( 05ندارد. نتایج مشاهدهشده در آزمون انتقال عکس نتایج مشاهده در آزمون یادداری بود، یعنی اثر نوع بازخورد مشاهده نشدو نشان داد که کودکان به آخرین مرحلة خودتنظیمی یعنی تعمیم پذیری نرسیده اند، اما اثر نوع تمرین مشاهده شد (P> 0/05)و برتری با گروههای تمرینی در شرایط تداخل زمینه ای بود. همچنین میان گروههای تمرینی در شرایط تداخل (P< 0/05)زمینه ای یعنی گروههای تمرینی مسدود، سریالی و تصادفی در تمام مراحل یادگیری تفاوت معنادار آماری مشاهده نشد. در کلنتایج این تحقیق، اثر سودمند بازخورد خودکنترلی در مرحلة یادداری و تمرین در شرایط تداخل زمینه ای در مرحلة انتقال درمیان کودکان را نشان داد و باتوجه به نبود تفاوت در میان گروههای تمرینی در شرایط تداخل زمینه ای، نتایج تأییدی بر فرضیةدوم مگیل و هال ( 1990 ) بود، چراکه اثر تداخل زمینه ای در برنامة حرکتی یکسان مشاهده نشد.