علیرضا بهرامی؛ جلیل مرادی؛ بهروز گل محمدی؛ مرضیه السادات سجادی نژاد
چکیده
مقدمه: هدف این پژوهش تدوین و استانداردسازی پرسشنامۀ سنجش هوش حرکتی- جسمانی در جامعۀ ایرانی بود.روش پژوهش: روش پژوهش حاضر ترکیبی (کیفی و کمی) با طرح اکتشافی- مدل تدوین ابزار بود. در مرحلۀ کیفی پس از اجرای 12 مصاحبۀ نیمهساختاریافته، مقولات مرتبط گردآوری شد و در نهایت پس از بررسی روایی صوری و محتوایی پرسشنامهای 36 سؤالی طراحی شد. در مرحلۀ ...
بیشتر
مقدمه: هدف این پژوهش تدوین و استانداردسازی پرسشنامۀ سنجش هوش حرکتی- جسمانی در جامعۀ ایرانی بود.روش پژوهش: روش پژوهش حاضر ترکیبی (کیفی و کمی) با طرح اکتشافی- مدل تدوین ابزار بود. در مرحلۀ کیفی پس از اجرای 12 مصاحبۀ نیمهساختاریافته، مقولات مرتبط گردآوری شد و در نهایت پس از بررسی روایی صوری و محتوایی پرسشنامهای 36 سؤالی طراحی شد. در مرحلۀ کمی، روایی و پایایی پرسشنامۀ محققساخته بررسی شد. نمونۀ آماری شامل 808 نوجوان از پنج استان کشور بود که با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای پرسشنامه را تکمیل کردند. برای تعیین روایی همزمان از آزمون استاندارد شایستگی حرکتی KTK3+ و بهمنظور بررسی پایایی زمانی از آزمون مجدد و ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد.یافتهها: با تحلیل عاملی اکتشافی پنج عامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامت و مهارت، توانایی ادراکی، ارتباطات غیرکلامی، لذت و مشارکت از فعالیتهای بدنی مختلف، یادگیری و تجربۀ مهارتهای حرکتی شناسایی شدند و این پنج عامل 51 درصد واریانس کل را تبیین کردند. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که شاخص نیکویی برازش و شاخص برازش تطبیقی بالاتر از 0/90 است. در روایی همزمان همبستگی میان نمرات دو آزمون 0/51 و ضرایب آلفای کرونباخ (0/89) و همبستگی درونطبقهای (0/87) بهدست آمد.نتیجهگیری: بهطور کلی میتوان نتیجه گرفت که پرسشنامۀ هوش حرکتی – جسمانی از روایی و پایایی مناسب و قابل قبولی برخوردار است و با استفاده از این ابزار میتوان هوش حرکتی – جسمانی را در نوجوانان بررسی کرد.
حمید صالحی؛ احمدرضا موحدی؛ جلیل مرادی
چکیده
هدف این پژوهش، یافتن پاسخ این سؤال بود که آیا تمرین در شرایط بینایی ویژه مزیتی برای یادگیری دقت اجرای مهارت پرتاب آزاد بسکتبال ایجاد می کند یا نه؟ شرکت کنندگان 28 پسر نوجوان داوطلب با میانگین سن 75/0± 14/17 سال بودند که در دو گروه : با نور معمولی (گروه کنترل) و شرایط روشنایی ویژة متمرکز روی حلقة بسکتبال (گروه تجربی) به مدت 15 جلسه تمرین کردند. ...
بیشتر
هدف این پژوهش، یافتن پاسخ این سؤال بود که آیا تمرین در شرایط بینایی ویژه مزیتی برای یادگیری دقت اجرای مهارت پرتاب آزاد بسکتبال ایجاد می کند یا نه؟ شرکت کنندگان 28 پسر نوجوان داوطلب با میانگین سن 75/0± 14/17 سال بودند که در دو گروه : با نور معمولی (گروه کنترل) و شرایط روشنایی ویژة متمرکز روی حلقة بسکتبال (گروه تجربی) به مدت 15 جلسه تمرین کردند. ده روز پس از آخرین جلسة تمرین، گروه ها در شرایط بینایی معمولی و ویژه ارزیابی شدند. براساس نتایج، در مرحلة تمرین بهبود دقت پرتاب های هر دو گروه مشابه بود. در آزمون با شرایط بینایی معمولی، دقت پرتاب های آزاد گروه تجربی به مقدار معناداری کمتر از گروه کنترل بود. بنابراین مزیت تمرین در شرایط بینایی ویژه تایید نشد. براساس نتایج، تنها وقتی آزمون در شرایط بینایی ویژه انجام گرفت برتری با گروه تجربی بود. در مجموع نتایج نشان داد که تنها وقتی می توان انتظار داشت یک وضعیت تمرینی خاص موجب یادگیری بهتر مهارت های ورزشی (مانند پرتاب آزاد بسکتبال) شود که شرایط حسی – حرکتی و پردازشی مشابه بر تمرین و آزمون حاکم باشد.