پروین محمدی فارسانی؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ مهدی سهرابی؛ علی شعیبی
چکیده
مقدمه: از اهداف تحقیقات ایجاد محیط یادگیری است که بتواند یادگیری را افزایش دهد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تداخل زمینهای بر دقت فضایی و برنامهریزی مجدد حرکتی تکلیف حرکتی متوالی در افراد مبتلا به پارکینسون است.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمهتجربی است و طرح پژوهش پیشآزمون - پسآزمون است. 64 نفر از افراد مبتلا به پارکینسون ( ...
بیشتر
مقدمه: از اهداف تحقیقات ایجاد محیط یادگیری است که بتواند یادگیری را افزایش دهد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تداخل زمینهای بر دقت فضایی و برنامهریزی مجدد حرکتی تکلیف حرکتی متوالی در افراد مبتلا به پارکینسون است.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمهتجربی است و طرح پژوهش پیشآزمون - پسآزمون است. 64 نفر از افراد مبتلا به پارکینسون ( میانگین سنی= 3 ± 62/93 سال) بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی به چهار گروه مساوی (16 نفری) شامل قالبی- تشابه زیاد/ قالبی- تشابه کم/ تصادفی-تشابه بالا/ و تصادفی- تشابه کم تقسیم شدند. شرکتکنندهها180کوشش ( 12 بلوک 15 کوششی) برای سه تکلیف حرکتی متوالی انجام دادند. خطای اجرای الگوهای حرکتی در همه مراحل محاسبه شد. در مرحلة اکتساب از آزمون تحلیل واریانس مرکب دو (تداخل زمینهای) × دو (تشابه توالی) × 11 (بلوکهای اکتساب)، مراحل یادداری از تحلیل واریانس دو (تداخل زمینهای) × دو (تشابه توالی) × سه (مرحله)، آزمون انتقال و برنامه ریزی مجدد از طرح تحلیل واریانس دوطرفه دو (تداخل زمینهای) × دو (تشابه توالی) در سطح 0/05 تحلیل شدند.یافتهها: نتایج نشان داد در مرحلة اکتساب گروه قالبی- تشابه بالا عملکرد بهتری داشتند و اثر تعاملی گروه و تشابه توالی در مراحل یادداری و انتقال معنادار نبود، در مرحلة برنامهریزی مجدد نیز گروه تصادفی - تشابه بالا بهتر بودند.نتیجهگیری: طبق فرضیة بسط تمرین تصادفی قدرت بازنمایی حافظه را افزایش میدهد و پردازش عمیقتری را در حافظه شکل دهد.
مریم کیهانی؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ مجید قشونی
چکیده
شروع دوران سالمندی در اغلب افراد همراه با کاهش عملکردهای شناختی و حرکتی همراه است. یکی از این عملکردها که تحتتأثیر قرار می گرد زمان واکنش میباشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات نوروفیدبک باتوجهبه اصل اختصاصی بودن تمرین بر زمان واکنش سالمندان بود. چهل سالمند در دامنه سنی 65 تا 70 سال انتخاب و در یکی از گروههای تجربی ...
بیشتر
شروع دوران سالمندی در اغلب افراد همراه با کاهش عملکردهای شناختی و حرکتی همراه است. یکی از این عملکردها که تحتتأثیر قرار می گرد زمان واکنش میباشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات نوروفیدبک باتوجهبه اصل اختصاصی بودن تمرین بر زمان واکنش سالمندان بود. چهل سالمند در دامنه سنی 65 تا 70 سال انتخاب و در یکی از گروههای تجربی (1) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس ثابت، آرایش تمرین ثابت، 2) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس ثابت، آرایش تمرین متغیر 3) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس متغیر، آرایش تمرین ثابت، 4) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس متغیر، آرایش تمرین متغیر) و کنترل (شم) تقسیم شدند. شرکتکنندگان در پیشآزمون و پسآزمون در آزمون زمان واکنش ساده شرکت کردند. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که مداخلات نوروفیدبک بر زمان واکنش سالمندان تأثیر دارد (0/05>p) و گروه فرکانس و آرایش تمرین متغیر بهترین عملکرد را نسبت به سایر گروهها داشت (0/05>p). باتوجهبه نتایج این مطالعه میتوان گفت که تمرینات نوروفیدبک در بهبود زمان واکنش سالمندان تأثیر دارد و این مداخلات بایستی بر اساس اصل اختصاصی بودن طراحی شوند.
محمد حسین زمانی؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ مجید قشونی
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت حرکتی پرتابی در کودکان مبتلا به اوتیسم بود. روش تحقیق از نوع نیمهتجربی با طرح سنجش مکرر و آزمون یادداری بود. نمونۀ آماری تحقیق 33 نفر از کودکان 10 سالۀ مبتلا به اوتیسم بودند که بهصورت در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی به سه گروه ادراک دایره بزرگتر، ادراک دایره کوچکتر ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت حرکتی پرتابی در کودکان مبتلا به اوتیسم بود. روش تحقیق از نوع نیمهتجربی با طرح سنجش مکرر و آزمون یادداری بود. نمونۀ آماری تحقیق 33 نفر از کودکان 10 سالۀ مبتلا به اوتیسم بودند که بهصورت در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی به سه گروه ادراک دایره بزرگتر، ادراک دایره کوچکتر و گروه کنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در خطای ابینگهاوس نمایش دادهشده روی زمین و کیسۀ لوبیا برای پرتاب از پایین شانه به سمت هدف بود. روش اجرا بدینصورت بود که ابتدا شرکتکنندگان 10 کوشش را در مرحلۀ پیشآزمون اجرا کردند. سپس در مرحلۀ اکتساب 20 بلوک 10 کوششی را اجرا کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ اکتساب آزمون یادداری در 10 کوشش از آزمودنیها گرفته شد. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها، از آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازهگیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه بههمراه تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج نشان داد که هم در مرحلۀ اکتساب و هم در مرحلۀ یادداری بین گروهها تفاوت معناداری مشاهده شد که این تفاوت به نفع گروه ادراک دایره بزرگتر بود. در کل، نتایج این تحقیق نشان داد که دستکاری سادۀ ادراکی میتواند یادگیری حرکتی را در کودکان مبتلا به اوتیسم افزایش دهد. بنابراین، به مربیان و معلمان ورزشی پیشنهاد میشود که از این متغیر بهمنظور بهبود عملکردها و بهبود جلسات تمرینی استفاده کنند.
سعید نظری کاکاوندی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ حمید رضا طاهری تربتی؛ حسن رهبان فرد
چکیده
هدف از مطالعۀ حاضر بررسی نقش تمرین کمخطا، پرخطا و تصادفی بر اکتساب و یادگیری زمانبندی نسبی یک تکلیف حرکتی بود. بدینمنظور 51 دانشجوی پسر (4 ± 22) دانشگاه بوعلی سینا همدان انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در چهار گروه (کنترل، کمخطا، پرخطا و تصادفی) قرار گرفتند. این پژوهش در پنج مرحله شامل پیشآزمون، اکتساب، یادداری/انتقال 10 دقیقه ...
بیشتر
هدف از مطالعۀ حاضر بررسی نقش تمرین کمخطا، پرخطا و تصادفی بر اکتساب و یادگیری زمانبندی نسبی یک تکلیف حرکتی بود. بدینمنظور 51 دانشجوی پسر (4 ± 22) دانشگاه بوعلی سینا همدان انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در چهار گروه (کنترل، کمخطا، پرخطا و تصادفی) قرار گرفتند. این پژوهش در پنج مرحله شامل پیشآزمون، اکتساب، یادداری/انتقال 10 دقیقه و یادداری/انتقال 24 ساعته انجام گرفت. در مرحلۀ اکتساب، تکلیف زمانبندی با سه درجه دشواری متفاوت (ساده، متوسط و دشوار) در سه جلسۀ 45 کوششی با دریافت بازخورد توسط گروههای آزمایشی، تمرین شد. بهمنظور تحلیل دادهها از تحلیل واریانس مرکب (دوعاملی) با اندازههای تکراری بر روی هر کدام از متغیرها در مراحل اکتساب و یادداری استفاده شد. همچنین از آزمون تحلیل واریانس یکراهه (آنوا) در سایر مراحل استفاده شد. نتایج در عامل زمانبندی نسبی نشان داد که در پیشآزمون تفاوت معناداری بین گروهها وجود ندارد (5 0/0<P)، و در آزمونهای یادداری و انتقال، گروه کمخطا عملکرد بهتری نسبت به سه گروه پرخطا، تصادفی و کنترل داشت (5 0/0≥P). در آزمون انتقال تکلیف ثانویه (24 ساعته) گروه کمخطا عملکرد بهتری نسبت به گروه تصادفی و پرخطا داشت (5 0/0≥P). این نتایج نشان میدهد که تمرین در شرایط کمخطا به یادگیری بهتر تکلیف و تعمیم آن به شرایط جدید منجر میشود که مطابق با نظریههای یادگیری ضمنی و بازپردازش آگاهانه است.
هانیه قاسمیان مقدم؛ مهدی سهرابی؛ حمیدرضا طاهری
چکیده
تعادل از اصول پایهای مهم در یادگیری کودکان است، و اختلال در آن میتواند بر یادگیری اثر منفی بگذارد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر بازیهای حرکتی منتخب بر تعادل کودکان با اختلال یادگیری خاص بود. پژوهش حاضر، از نوع نیمهتجربی و از حیث هدف، کاربردی، با طرح پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل بود. در این مطالعه، 24 کودک پسر 9ـ7 ساله مبتلا ...
بیشتر
تعادل از اصول پایهای مهم در یادگیری کودکان است، و اختلال در آن میتواند بر یادگیری اثر منفی بگذارد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر بازیهای حرکتی منتخب بر تعادل کودکان با اختلال یادگیری خاص بود. پژوهش حاضر، از نوع نیمهتجربی و از حیث هدف، کاربردی، با طرح پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل بود. در این مطالعه، 24 کودک پسر 9ـ7 ساله مبتلا به اختلال یادگیری خاص شهر مشهد انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل جایدهی شدند. گروه تجربی، به مدت 20 جلسه، هر جلسه 30 دقیقه و با تکرار پنج روز در هفته بازیهای حرکتی منتخب را انجام دادند. گروه کنترل نیز در طی این دوره به فعالیتهای عادی روزمره خود پرداختند. تغییرات در تعادل ایستا آزمودنیها، قبل و بعد از دوره تمرین، بهوسیله آزمون لکلک و آزمون شارپند رومبرگ و در تعادل پویا بهوسیله آزمون راه رفتن پاشنه به پنجه و آزمون زماندار برخاستن و راه رفتن سنجیده شد. بهمنظور تجزیهوتحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بازیهای حرکتی منتخب موجب بهبود تعادل ایستا و پویا در گروه تجربی میشود. تمامی این تغییرات در مقایسه با گروه کنترل معنادار بود (05/0P<). براساس نتایج پژوهش حاضر میتوان نتیجه گرفت که بازیهای حرکتی منتخب به بهبود تعادل ایستا و پویا در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص کمک میکند.
محمد حسین زمانی؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ علیرضا صابری کاخکی
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت هدفگیری در کودکان بود. روش تحقیق از نوع نیمهتجربی با طرح سنجش مکرر و آزمون یادداری بود. نمونۀ آماری تحقیق 36 نفر از کودکان 10 ساله بودند که بهصورت در دسترس انتخاب و پس از تخمین سایز هدف به سه گروه ادراک دایرۀ بزرگتر، ادراک دایرۀ کوچکتر و گروه کنترل تقسیم شدند. ابزار ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت هدفگیری در کودکان بود. روش تحقیق از نوع نیمهتجربی با طرح سنجش مکرر و آزمون یادداری بود. نمونۀ آماری تحقیق 36 نفر از کودکان 10 ساله بودند که بهصورت در دسترس انتخاب و پس از تخمین سایز هدف به سه گروه ادراک دایرۀ بزرگتر، ادراک دایرۀ کوچکتر و گروه کنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق خطای ابینگهاوس نمایشدادهشده بر روی زمین و توپ تنیس برای پرتاب از بالای شانه به سمت هدف بود. روش اجرا بدینصورت بود که، ابتدا شرکتکنندگان 10 کوشش را در مرحلۀ پیشآزمون اجرا کردند. سپس در مرحلۀ اکتساب 6 بلوک 10 کوششی را اجرا کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ اکتساب آزمون یادداری در 10 کوشش از آزمودنیها گرفته شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها، از آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازهگیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه بههمراه تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که هم در مرحلۀ اکتساب و هم در مرحلۀ یادداری بین گروهها تفاوت معناداری مشاهده شد که این تفاوت به نفع گروه ادراک دایرۀ کوچکتر بود. در کل، نتایج این تحقیق نشاندهندۀ تأثیر سودمند خطای بینایی بر یادگیری یک مهارت ورزشی است. بنابراین، به مربیان و دستاندرکاران ورزشی پیشنهاد میشود که از این متغیر جهت بهبود عملکردها و بهبود جلسات تمرینی استفاده کنند.
مژگان معمارمقدم؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ علی کاشی
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرین بدنی بر عملکرد شناختی و فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) در کودکان مبتلابه اختلال نارسایی توجه / فزون کنشی (ADHD) بود. این تحقیق به روش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون اجرا شد. شرکتکنندگان شامل 25 دانشآموز پسر 10 تا 7 سال مراجعهکننده به کلینیک ویژه بیمارستان روانپزشکی ابنسینا مشهد ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرین بدنی بر عملکرد شناختی و فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) در کودکان مبتلابه اختلال نارسایی توجه / فزون کنشی (ADHD) بود. این تحقیق به روش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون اجرا شد. شرکتکنندگان شامل 25 دانشآموز پسر 10 تا 7 سال مراجعهکننده به کلینیک ویژه بیمارستان روانپزشکی ابنسینا مشهد بودند که بهطور تصادفی به دو گروه (کنترل و تجربی) تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه ورزشی به مدت 24 جلسه و هر جلسه به مدت 75 دقیقه، شرکت کردند. تمامی شرکتکنندگان آزمون استروپ و آزمون برو نه برو را قبل و بعد از تمرین ورزشی اجرا کردند. همچنین نمونههای خونی شرکتکنندگان برای اندازهگیری BDNF سرم قبل و بعد از دوره مداخله فعالیت بدنی گرفته شد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از آزمون ANCOVA انجام شد. نتایج نشان داد که عملکرد شناختی کودکان در گروه تجربی در آزمونهای استروپ و برو نه برو در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنیداری داشته است. همچنین سطوح BDNF سرم نیز افزایش معناداری را نشان داد (05/0>p). این یافتهها نشان داد که یک برنامه ورزشی سازمانیافته به بهبود عملکرد شناختی و درمان کودکان مبتلابه ADHD کمک میکند.
محمدرضا قاسمیان مقدم؛ حمیدرضا طاهری
چکیده
تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر موقعیت تحت فشار و دستورالعمل توجه بر عملکرد بازیکنان تنیس روی میز انجام گرفت. بدین منظور شانزده نفر از بازیکنان تنیس روی میز در چهار حالت با انواع متفاوت دستورالعمل توجه و موقعیت تحت فشار بررسی شدند. آزمون شامل یک تکلیف تنیس روی میز بود که در آن محل فرود ضربه براساس رنگ توپ از قبل مشخص بود و افراد میبایست ...
بیشتر
تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر موقعیت تحت فشار و دستورالعمل توجه بر عملکرد بازیکنان تنیس روی میز انجام گرفت. بدین منظور شانزده نفر از بازیکنان تنیس روی میز در چهار حالت با انواع متفاوت دستورالعمل توجه و موقعیت تحت فشار بررسی شدند. آزمون شامل یک تکلیف تنیس روی میز بود که در آن محل فرود ضربه براساس رنگ توپ از قبل مشخص بود و افراد میبایست ضربۀ تاپ اسپین را روی توپهایی که با پیچ زیر و بهوسیلۀ دستگاه ارسال میشد اجرا میکردند. دستورالعمل توجه افراد برحسب استفاده از نشانههای مرتبط و نامرتبط با تکلیف متفاوت بود و شرایط تحت فشار از طریق رتبهبندی و جایزۀ نقدی تغییر میکرد. عملکرد افراد از طریق سنجش دقت ضربات در اصابت به اهداف معین و زمان واکنش کلامی در پاسخ به دستورالعمل توجه مورد نظر، ارزیابی شد. بهمنظور تحلیل دادهها از تحلیل واریانس دوعاملی با اندازههای تکراری برای هر کدام از متغیرها استفاده شد. نتایج حاکی از نبود تفاوت معنادار در عملکرد افراد در مراحل مختلف آزمون بود (5/0< P ). تنها تفاوت معنادار مشاهدهشده در مراحل آزمون مربوط به اثر اصلی موقعیت تحت فشار بر زمان واکنش کلامی بود که با افزایش موقعیت تحت فشار، زمان واکنش کلامی افزایش مییافت (5/0> P ). بهطور کلی یافتههای تحقیق نشان داد که در موقعیت تحت فشار صرفنظر از نوع دستورالعمل توجه، کارایی عملکرد کاهش یافت.