مهرزاد خارستانی؛ مهدی ضرغامی؛ پروانه شفیع نیا
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تصویرسازی ذهنی و تمرین بدنی بر تعادل پویای بیماران مرد اسکلروسیس چندگانه بود. مطالعۀ حاضر نیمه‌تجربی و جامعۀ آماری شامل بیماران مرد اسکلروسیس چندگانۀ شهر اهواز در سال 1391 بود (300 نفر). برای نمونه‌گیری از پرسشنامۀ تصویرسازی بینایی و حسی-حرکتی و مقیاس EDSS در بین جامعۀ مورد نظر استفاده شد. در نهایت 33 نفر ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تصویرسازی ذهنی و تمرین بدنی بر تعادل پویای بیماران مرد اسکلروسیس چندگانه بود. مطالعۀ حاضر نیمه‌تجربی و جامعۀ آماری شامل بیماران مرد اسکلروسیس چندگانۀ شهر اهواز در سال 1391 بود (300 نفر). برای نمونه‌گیری از پرسشنامۀ تصویرسازی بینایی و حسی-حرکتی و مقیاس EDSS در بین جامعۀ مورد نظر استفاده شد. در نهایت 33 نفر با توانایی تصویرسازی یکسان و دارای اختلال متوسط در مقیاس گسترش‌یافتۀ ناتوانی انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در سه گروه تصویرسازی ذهنی-تمرین بدنی(11نفر)، تصویرسازی ذهنی (11نفر) و تمرین بدنی (11نفر به‌عنوان گروه کنترل) قرار گرفتند.آزمون بلند شدن و رفتن زماندار برای ارزیابی تعادل پویا در پیشآزمون، پسآزمون و آزمون یادداری استفاده شد. برنامۀ تمرینی، 3 جلسه در هفته به مدت شش هفته بود. آزمون یادداری دو هفته پس از آخرین جلسة تمرینی گرفته شد. بعد از بررسی نرمال بودن دادهها و برابری واریانسها، دادهها به روش آماری تحلیل واریانس یکراهه با اندازهگیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین گروهها در مرحلۀ پسآزمون (02/0=P) و یادداری (003/0=P) تفاوت معناداری وجود دارد و در هر دو مرحله گروه ترکیبی در مقایسه با گروههای دیگر اجرای بهتری داشت. با توجه به نتایج تحقیق، تصویرسازی ذهنی را میتوان به‌عنوان یک روش کاربردی برای عملکرد بهتر تعادل پویای افراد اسکلروسیس چندگانه محسوب کرد.
مهرزاد خارستانی؛ مجتبی اسماعیلی آبدر؛ احمد قطبی ورزنه
چکیده
هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر روشهای گوناگون تصویرسازی بر اجرای مهارتهای فوتبالیستهای 7 تا 10 ساله بود. 45 کودک با میانگین سنی 13/1 ± 44/8 سال و توانایی تصویرسازی یکسان انتخاب شدند و تصادفی در سه گروه 15 نفری قرار گرفتند. پروتکل تمرینی، سه جلسه در هفته به مدت شش هفته صورت گرفت. تجزیه‌و‌تحلیل دادهها نشان داد بین گروههای مختلف ...
بیشتر
هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر روشهای گوناگون تصویرسازی بر اجرای مهارتهای فوتبالیستهای 7 تا 10 ساله بود. 45 کودک با میانگین سنی 13/1 ± 44/8 سال و توانایی تصویرسازی یکسان انتخاب شدند و تصادفی در سه گروه 15 نفری قرار گرفتند. پروتکل تمرینی، سه جلسه در هفته به مدت شش هفته صورت گرفت. تجزیه‌و‌تحلیل دادهها نشان داد بین گروههای مختلف تصویرسازی در مرحلۀ اکتساب (001/0=P) و یادداری (002/0=P) تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج آزمون پیگردی توکی در مرحلۀ اکتساب نشان داد که بین گروه تصویرسازی خاص شناختی و گروه تصویرسازی عمومی شناختی تفاوت معناداری (53/0=P) وجود ندارد، ولی بین گروه تصویرسازی خاص شناختی و تصویرسازی سنتی (006/0=P) و گروه تصویرسازی عمومی شناختی و تصویرسازی سنتی (03/0=P) تفاوت معناداری مشاهده شد. در مرحلۀ یادداری نتایج آزمون پیگردی توکی تفاوت معناداری را بین گروههای تصویرسازی ذهنی خاص شناختی و تصویرسازی ذهنی سنتی (002/0 P=)، گروه تصویرسازی ذهنی خاص شناختی و تصویرسازی ذهنی عمومی شناختی (037/0 P=) و گروه تصویرسازی عمومی شناختی و تصویرسازی سنتی (001/0 P=) نشان داد. با توجه به یافتههای این پژوهش، نقش تصویرسازی خاص شناختی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است و استفاده از آن به آموزشگران و مربیان فوتبال توصیه میشود.
