حسن محمد زاده؛ مریم صالحی؛ حجتالله امینی
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسۀ تمرینات نوروفیدبک و تمرین بدنی بر عملکرد و یادداری مهارت پرتاب دارت بود. از میان دانشجویان دختر رشتۀ تربیت بدنی دانشگاه ارومیه که همگی راستدست بودند و هیچگونه سابقۀ آموزش نوروفیدبک و پرتاب دارت نداشتند، 24 نفر بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در سه گروه 8 نفری تمرین بدنی، ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسۀ تمرینات نوروفیدبک و تمرین بدنی بر عملکرد و یادداری مهارت پرتاب دارت بود. از میان دانشجویان دختر رشتۀ تربیت بدنی دانشگاه ارومیه که همگی راستدست بودند و هیچگونه سابقۀ آموزش نوروفیدبک و پرتاب دارت نداشتند، 24 نفر بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در سه گروه 8 نفری تمرین بدنی، نوروفیدبک و کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرینی، 3 جلسه در هفته به مدت 5 هفته انجام گرفت. سپس پسآزمون بهعمل آمد. آزمون یادداری پنج روز پس از آخرین جلسۀ تمرینی گرفته شد. دادهها به روش آماری تحلیل واریانس دوراهه با اندازهگیری مکرر عامل آزمون، تحلیل واریانس یکراهه و آزمونهای تعقیبی تکرارشونده براساس تخمین میانگینهای حاشیهای تحلیل شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه با اندازهگیری مکرر نشان داد که اگرچه عملکرد آزمودنیها در مرحلۀ عملکرد هر دو گروه تمرین بدنی و نوروفیدبک پیشرفت داشتند، تفاوت معناداری بین گروههای آزمایشی در این مرحله مشاهده نشد. از سوی دیگر، اثر اصلی مراحل آزمون در این پژوهش معنادار بود، اما اثر اصلی گروه و همچنین تعامل مراحل آزمون و گروه به لحاظ آماری معنادار نبود. بهعبارت دیگر تفاوت تأثیرات تمرین بدنی و تمرین نوروفیدبک بر عملکرد و یادداری مهارت دارت معنادار نبود. با توجه به یافتههای این پژوهش، نقش تمرین بدنی و نوروفیدبک بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت و تأکید بر استفاده از آنها در کنار یکدیگر توصیه میشود.
حجت الله امینی؛ علی اکبر جابری مقدم
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیرات احتمالی تمرینات ژیمناستیک بر برخی ویژگیهای عصبروانشناختی در کودکان پسر 8 تا 10 سالۀ دچار اختلال هماهنگی رشدی شهر تهران بود. 34 کودک 10-8 سالة دچار اختلال هماهنگی رشدی که در سال 1392 به کلینیکهای کاردرمانی و توانبخشی شهر تهران مراجعه کرده بودند، بهصورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند و بهطور تصادفی ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیرات احتمالی تمرینات ژیمناستیک بر برخی ویژگیهای عصبروانشناختی در کودکان پسر 8 تا 10 سالۀ دچار اختلال هماهنگی رشدی شهر تهران بود. 34 کودک 10-8 سالة دچار اختلال هماهنگی رشدی که در سال 1392 به کلینیکهای کاردرمانی و توانبخشی شهر تهران مراجعه کرده بودند، بهصورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (19 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. بهمنظور غربالگری، از پرسشنامۀ اختلال هماهنگی رشدی و آزمون هوش ریون استفاده شد. همچنین بهمنظور ارزیابی متغیرهای وابسته از پرسشنامۀ عصبروانشناختی کانرز استفاده شد. گروه آزمایش برنامۀ حرکتی مداخلهای ژیمناستیک را به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه 45 دقیقه) دریافت کردند. تجزیهوتحلیل آماری با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره در سطح معناداری 05/0≤P با کمک نرمافزار SPSS16 انجام گرفت. یافتههای تحقیق نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری در تمامی متغیرهای کارکردهای اجرایی (001/0P≤، a492.454F=) و حسی – حرکتی (001/0P≤، a285.693F=) مشاهده شد. بر این اساس میتوان نتیجه گرفت که برنامۀ تمرینی ژیمناستیک میتواند بر بهبود بر ویژگیهای عصبروانشناختی کودکان دچار اختلال هماهنگی رشدی مؤثر باشد.