آمنه هنرمند؛ شیلا صفوی همامی
چکیده
استفاده از دستورالعمل‌های توجه، از متغیرهای مهم در روند یادگیری مهارت حرکتی است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر نوع دستورالعمل‌های توجه، بازخورد و خودمختاری در یادگیری حرکتی کودکان بود. بدین‌منظور از 36 کودک (میانگین سنی 45/0 ± 05/7 سال) خواسته شد که با دست غالب خود، تکلیف بولینگ را انجام دهند. آنها به 3 گروه (توجه بیرونی، توجه درونی و ...
بیشتر
استفاده از دستورالعمل‌های توجه، از متغیرهای مهم در روند یادگیری مهارت حرکتی است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر نوع دستورالعمل‌های توجه، بازخورد و خودمختاری در یادگیری حرکتی کودکان بود. بدین‌منظور از 36 کودک (میانگین سنی 45/0 ± 05/7 سال) خواسته شد که با دست غالب خود، تکلیف بولینگ را انجام دهند. آنها به 3 گروه (توجه بیرونی، توجه درونی و کنترل) تقسیم شدند. شرکت‌کنندگان در مرحلة اکتساب، براساس بازخورد و شرایط انتخاب (خودمختاری)، تکلیف خود را در 4 حالت به شکل موازنة متقابل انجام دادند. 24 ساعت بعد از مرحلة اکتساب در هریک از حالات (1. بدون دریافت بازخورد و بدون داشتن شرایط خودمختاری، 2. دادن بازخورد، 3. داشتن خودمختاری، 4. دادن بازخورد و داشتن خودمختاری)، آزمون یادداری انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های واریانس و کوواریانس تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج آزمون‌ها نشان داد نوع تمرکز توجه بدون دادن بازخورد و خودمختاری از دقت بیشتری در بولینگ برخوردار بود، به‌طوری‌که گروه توجه بیرونی در حالت بدون داشتن شرایط خودمختاری نتایج بهتری را کسب کردند. همچنین گروه توجه بیرونی در حالت خودمختاری، یادگیری بهتری نسبت به سایر شرایط داشتند. مطالعة حاضر، تأثیر مفید نوع دستورالعمل توجه، بازخورد و خودمختاری در یادگیری حرکتی کودکان را نشان نداد.
ابوالفضل اسماعیلی؛ شیلا صفوی همامی؛ احمدرضا موحدی
چکیده
هدف این پژوهش تعیین اثر سطح مهارت بر اجرای مهارت دریبل فوتبال در شرایط انسداد تحت‌فشار بود. 20 بازیکن ماهر عضو تیم فوتبال دانشگاه و 20 دانشجوی مبتدی تربیت‌بدنی عمومی (فوتبال) را اخذ کرده بودند (دامنه سنی 25-18 سال) در این تحقیق شرکت کردند. با استفاده از آزمون ایگلی مهارت دریبل فوتبال در دو مرحله بدون فشار و در شرایط فشار ترکیبی اجرا شد. در ...
بیشتر
هدف این پژوهش تعیین اثر سطح مهارت بر اجرای مهارت دریبل فوتبال در شرایط انسداد تحت‌فشار بود. 20 بازیکن ماهر عضو تیم فوتبال دانشگاه و 20 دانشجوی مبتدی تربیت‌بدنی عمومی (فوتبال) را اخذ کرده بودند (دامنه سنی 25-18 سال) در این تحقیق شرکت کردند. با استفاده از آزمون ایگلی مهارت دریبل فوتبال در دو مرحله بدون فشار و در شرایط فشار ترکیبی اجرا شد. در پژوهش حاضر برای ایجاد شرایط فشار از ترکیب دو نوع فشار، ایجاد رقابت بین شرکت‌کنندگان و دوربین فیلم‌برداری استفاده گردید. به‌منظوراطمینان از اعمال شرایط فشار، سطح اضطراب رقابتی با استفاده از نسخه دوم سیاهه اضطراب رقابتی-حالتی و تعداد ضربان قلب شرکت‌کنندگان اندازه‌گیری شد. برای تحلیل داده‌ها، از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر برای مقایسه میانگین امتیازات و همچنین از آزمون t مستقل برای مقایسه میانگین امتیازات دو گروه در شرایط بدون فشار و آزمون t همبسته جهت مقایسه میانگین امتیازات دو گروه در شرایط بدون فشار و تحت فشار ترکیبی استفاده شد (05/0P≤). نتایج نشان داد عملکرد گروه ماهر در شرایط فشار افت و عملکرد گروه مبتدی در شرایط فشار بهبود یافت. این احتمال وجود دارد که شرایط فشار در گروه مبتدی سبب افزایش تلاش برای اجرای بهتر و در نتیجه بهبود عملکرد شد. همین‌طور شاید بتوان گفت نقش انگیزشی شرایط فشار باعث بهبود عملکرد در افراد مبتدی شده است. در افراد ماهر نیز احتمال می‌رود درگیر سازوکارهای تمرکز بر مهارت می‌شوند و ظرفیت کمتری از منبع توجه را در اختیار اجرای مهارت قرار می‌دهند که شواهدی تجربی در تأیید تئوری نظارت آشکار می‌باشد.
شیلا صفوی همامی؛ مریم نزاکت الحسینی؛ سمیه یوسفی
چکیده
هدف از تحقیق حاضر مقایسه میزان تأثیرگذاری تمرین های ادراکی - حرکتی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر پایه اول و پایه ششم بود. ابتدا دانش آموزان هر کدام از دوره ها (50 دانش آموز پایه ی اول و 50 دانش آموز پایه ی ششم) از لحاظ عملکرد ادراکی - حرکتی، عملکرد شناختی و پیشرفت تحصیلی دروس ریاضی و فارسی مورد ارزیابی قرار گرفتند و سپس بر اساس نتایج ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر مقایسه میزان تأثیرگذاری تمرین های ادراکی - حرکتی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر پایه اول و پایه ششم بود. ابتدا دانش آموزان هر کدام از دوره ها (50 دانش آموز پایه ی اول و 50 دانش آموز پایه ی ششم) از لحاظ عملکرد ادراکی - حرکتی، عملکرد شناختی و پیشرفت تحصیلی دروس ریاضی و فارسی مورد ارزیابی قرار گرفتند و سپس بر اساس نتایج آزمون های به دست آمده، دانش آموزان هر پایه به دو گروه کنترل و تجربی همگن تقسیم شدند. گروه تجربی، به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) و هر جلسه 45 الی60 دقیقه به تمرین های منتخب ادارکی - حرکتی پرداختند. سپس، هر دو گروه با سنجش عملکرد تحصیلی مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل و وابسته استفاده شد. نتایج نشان داداثر تمرینات ادراکی حرکتی بر عملکرد تحصیلی شرکت کنندگان پایه اول معنی دار ولی در شرکت کنندگان پایه ششم غیر معنی دار بود . بنابر نتایج تحقیق، تاثیر پذیری پیشرفت تحصیلی کودکان از فعالیت های ادراکی - حرکتی در دوره پیش عملیاتی متفاوت از عملیات عینی می باشد.کلید واژگان: تمرینات ادراکی - حرکتی،، دوره پیش عملیاتی، دوره عملیاتی عینی،عملکرد تحصیلی.
محدثه محمدی؛ احمدرضا موحدی؛ حمید صالحی؛ شیلا صفوی همامی
چکیده
هدف‌گزینی از جمله مؤلفه‌های انگیزشی است که برای بهبود یادگیری مهارت‌های ورزشی به‌کار می‌رود. هدف از تحقیق حاضر، تعیین تأثیر هدف‌گزینی آسان و دشوار بر اکتساب و یادگیری پرتاب آزاد بسکتبال در دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر بود. نمونۀ این پژوهش 21 نفر از دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر 13 – 8 سال شهر اصفهان بودند ...
بیشتر
هدف‌گزینی از جمله مؤلفه‌های انگیزشی است که برای بهبود یادگیری مهارت‌های ورزشی به‌کار می‌رود. هدف از تحقیق حاضر، تعیین تأثیر هدف‌گزینی آسان و دشوار بر اکتساب و یادگیری پرتاب آزاد بسکتبال در دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر بود. نمونۀ این پژوهش 21 نفر از دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر 13 – 8 سال شهر اصفهان بودند که در دو گروه هدف‌گزینی آسان و دشوار قرار گرفتند. شرکت‌کنندگان 9 جلسه به اکتساب تکلیف ملاک پرداختند. آزمون پرتاب آزاد بسکتبال بهعنوان ابزار پژوهش استفاده شد. پیشآزمون قبل از جلسات اکتساب و آزمون‌های اکتساب در طول جلسات اکتساب و آزمون‌های یادداری فوری و تأخیری بهترتیب پس از 2 و 10 روز بیتمرینی برگزار شد. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس و اندازه‌های تکراری و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد گروه هدف‌گزینی آسان در مراحل اکتساب و یادداری، بهبود معنادار اجرا داشتند (P< 0.05)، درحالیکه گروه هدف‌گزینی دشوار بهبودی اجرا نشان ندادند. یافته‌ها، استفاده از هدف‌گزینی آسان بهجای هدف‌گزینی دشوار را برای آموزش پرتاب آزاد بسکتبال به کودکان کم‌توان ذهنی پیشنهاد میکند.
شیلا صفوی همامی؛ مریم نزاکت الحسینی؛ الهام عابدی
چکیده
انطباق ویژگی‌های صفتی شاگردان با شیوه‌های آموزش و تمرین مهارت‌های ورزشی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تعامل خودپندارۀ بدنی با تمرین به روش مربی‌مدار و خودتنظیم در اکتساب، یادداری و انتقال سرویس والیبال در دختران سنین دانشگاهی بود. شرکت‌کنندگان 50 دانشجوی دختر 25- 18 سال بودند که در گروه‌های خودپندارۀ ...
بیشتر
انطباق ویژگی‌های صفتی شاگردان با شیوه‌های آموزش و تمرین مهارت‌های ورزشی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تعامل خودپندارۀ بدنی با تمرین به روش مربی‌مدار و خودتنظیم در اکتساب، یادداری و انتقال سرویس والیبال در دختران سنین دانشگاهی بود. شرکت‌کنندگان 50 دانشجوی دختر 25- 18 سال بودند که در گروه‌های خودپندارۀ بدنی بالا و پایین قرار گرفتند و سپس هر کدام از این دو گروه به زیرگروه‌ها شامل گروه تمرین‌کننده به روش مربی‌مدار یا خودتنظیم تقسیم شدند. شرکت‌کنندگان در محیط تمرینی ویژۀ خود به مدت شش هفته به‌صورت هفته‌ای چهار جلسه به تمرین مهارت ملاک پرداختند. از آزمون‌های سرویس والیبال ایفرد و پرسشنامۀ خودپندارۀ بدنی برای گردآوری داده‌ها استفاده شد. آزمون‌های اکتساب در هر هفته، آزمون یادداری پس از سه روز از آخرین جلسۀ تمرین و آزمون انتقال به فاصلۀ یک ساعت پس از آزمون یادداری اخذ شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری و تحلیل واریانس تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد گروه خودپندارۀ بالا با روش تمرینی خودتنظیم بیشترین پیشرفت را در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال نشان دادند و سایر گروه‌ها عملکرد نسبتاً مشابهی داشتند. یافته‌ها به‌وضوح بیان می‌کنند فراگیران مهارت سرویس والیبال با داشتن خودپندارۀ بدنی بالا و انجام تمرین به روش خودتنظیم بیشترین میزان اکتساب و یادگیری مهارت را خواهند داشت.
مریم نظری؛ احمدرضا موحدی؛ شیلا صفوی همامی
چکیده
در پژوهش حاضر تأثیر ترکیب‌های مختلف موسیقی و حرکات هماهنگ بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان عقب‌ماندۀ ذهنی آموزش‌پذیر بررسی شد. به این منظور 40 کودک کم‌توان ذهنی پسر 8 تا 14 ساله، به‌طور تصادفی در چهار شیوۀ تمرینی شامل حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام ماژور (ریتم سریع)، حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام مینور (ریتم کند)، حرکات هماهنگ بدون ...
بیشتر
در پژوهش حاضر تأثیر ترکیب‌های مختلف موسیقی و حرکات هماهنگ بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان عقب‌ماندۀ ذهنی آموزش‌پذیر بررسی شد. به این منظور 40 کودک کم‌توان ذهنی پسر 8 تا 14 ساله، به‌طور تصادفی در چهار شیوۀ تمرینی شامل حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام ماژور (ریتم سریع)، حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام مینور (ریتم کند)، حرکات هماهنگ بدون زمینۀ موسیقی، و بدون تمرین- بدون موسیقی (کنترل) قرار گرفتند. برای اندازه‌گیری مشکلات رفتاری، از سیاهۀ راتر- نسخۀ والدین (فرم آ) استفاده شد. پیشآزمون قبل از دورۀ پژوهش و پسآزمون پس از دوازده هفته تمرین ( 36 جلسه) گرفته شد. برای تحلیل داده‌ها از روش آماری تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد. نتایج نشان داد که شیوۀ تمرینی "حرکات هماهنگ همراه با موسیقی گام ماژور" مشکلات رفتاری کودکان را به‌طور معناداری (05/0>P) کاهش داد؛ اما شیوه‌های تمرینی "حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام مینور" و " حرکات هماهنگ بدون زمینۀ موسیقی" کاهش معناداری در مشکلات رفتاری کودکان عقب‌ماندۀ ذهنی ایجاد نکرد. در طول دورۀ پژوهش تغییر چشمگیر در نمرههای مشکلات رفتاری شرکت‌کنندگان گروه کنترل دیده نشد.
