سپیده جلالی؛ حسن محمدزاده؛ جلال دهقانی زاده
چکیده
مقدمه: یائسگی شروع دوران جدیدی در زندگی یک زن است. این دوران همانند تمامی مراحل دیگر زندگی دارای زوایای مثبت و منفی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی تمرینات پیلاتس بر سطح سرمی BDNF، تعادل و کیفیت زندگی زنان یائسه و غیریائسه بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمهتجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون شامل دو گروه تجربی و دو گروه کنترل بود. جامعۀ ...
بیشتر
مقدمه: یائسگی شروع دوران جدیدی در زندگی یک زن است. این دوران همانند تمامی مراحل دیگر زندگی دارای زوایای مثبت و منفی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی تمرینات پیلاتس بر سطح سرمی BDNF، تعادل و کیفیت زندگی زنان یائسه و غیریائسه بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمهتجربی با طرح پیشآزمون- پسآزمون شامل دو گروه تجربی و دو گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش تمامی زنان یائسه و غیریائسۀ شهر ارومیه بودند. نمونه شامل 60 زن (سن 1/77±45/77 سال) یائسه و غیریائسه بود که بهصورت داوطلبانه انتخاب شدند و بهطور تصادفی در چهار گروه 15 نفری قرار گرفتند. از همۀ آزمودنیها 48 ساعت قبل از شروع تمرینات و پس از پایان دورۀ تمرینی، بهصورت ناشتا خونگیری بهعمل آمد. سپس هر دو گروه تجربی طی 12 هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقیقه به اجرای تمرینات پیلاتس پرداختند. همچنین، شرکتکنندگان آزمون تعادل پویای Y و پرسشنامۀ کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی را در پیشآزمون و پسآزمون بهطور مشابه هم انجام دادند.یافتهها: نتایج تحلیل واریانس مرکب تفاوت معناداری را بین پیشآزمون و پسآزمون گروه زنان یائسه و غیریائسه در متغیرهای مربوطه نشان داد، بهطوریکه میتوان گفت احتمالاً 91، 76 و 94 درصد از تغییرات در سطح سرمی BDNF، تعادل و کیفیت زندگی زنان یائسه و غیریائسه تحت تأثیر تمرینات پیلاتس بوده است. درحالیکه در گروههای کنترل در متغیرهای مربوطه تأثیر معناداری مشاهده نشد (P≤0/05)نتیجهگیری: انجام تمرینات پیلاتس میتواند راهبردی مؤثر برای بهبود سطح سرمی BDNF، تعادل و کیفیت زندگی در زنان یائسه و غیریائسه باشد.
عاطفه افتخاری؛ جلال دهقانی زاده
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودحرکتی بر ادراک فاصله بود. روش تحقیق حاضر از نوع نیمهتجربی بود. جامعۀ آماری دانشجویان دانشگاه ارومیه بودند که بهطور تصادفی در دسترس 60 نفر (30 پسر و 30 دختر) با میانگین سنی 73/2 ± 19 سال که شرایط شرکت در تحقیق را داشتند، بهعنوان نمونه انتخاب شدند و به سه گروه 20 نفره شامل گروه ایستا، گروه پویا با سرعت 4 ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودحرکتی بر ادراک فاصله بود. روش تحقیق حاضر از نوع نیمهتجربی بود. جامعۀ آماری دانشجویان دانشگاه ارومیه بودند که بهطور تصادفی در دسترس 60 نفر (30 پسر و 30 دختر) با میانگین سنی 73/2 ± 19 سال که شرایط شرکت در تحقیق را داشتند، بهعنوان نمونه انتخاب شدند و به سه گروه 20 نفره شامل گروه ایستا، گروه پویا با سرعت 4 کیلومتر در ساعت و گروه پویا با سرعت 8 کیلومتر در ساعت تقسیم شدند. از آزمون راه رفتن با چشم بسته در مسیر مستقیم به سمت هدفِ قبلاً مشاهدهشده برای سنجش ادراک فاصله استفاده شد. یافتههای حاصل از آزمون تحلیل واریانس نشان داد که در ادراک فاصلۀ بین گروهها تفاوت معناداری وجود ندارد، درحالیکه در ادراک فاصله با چشم بسته بین گروهها تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین در نمرات ادراک فاصله با چشم بسته بین گروه حرکت با سرعت تردمیل 4 و 8 کیلومتر در ساعت تفاوت معناداری وجود ندارد، ولی تفاوت این دو گروه با گروه ایستا معنادار است. در نهایت نتایج نشان داد هرچند خودحرکتی بر ادراک فاصله با چشم بسته تأثیر دارد، سرعت حرکت تأثیری بر این ادراک ندارد؛ بنابراین، حرکت میتواند بر ادراک محیط پیرامون اثرگذار باشد.
برهان الدین قاری؛ حسن محمدزاده؛ جلال دهقانی زاده
چکیده
مطالعۀ حاضر با هدف بررسی تأثیر دو رویکرد آموزشی مبتنی بر بازی و رویکرد آموزشی سنتی بر میزان فعالیت بدنی، انگیزش خود-تعیین و لذت از فعالیت بدنی دانشجویان شرکتکننده در کلاسهای تربیت بدنی انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع نیمهتجربی بود. شرکتکنندگان شامل 30 دانشجوی مرد (میانگین سنی72/1 ± 67/20 سال) بودند که بهصورت در دسترس انتخاب و بهطور ...
بیشتر
مطالعۀ حاضر با هدف بررسی تأثیر دو رویکرد آموزشی مبتنی بر بازی و رویکرد آموزشی سنتی بر میزان فعالیت بدنی، انگیزش خود-تعیین و لذت از فعالیت بدنی دانشجویان شرکتکننده در کلاسهای تربیت بدنی انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع نیمهتجربی بود. شرکتکنندگان شامل 30 دانشجوی مرد (میانگین سنی72/1 ± 67/20 سال) بودند که بهصورت در دسترس انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه آموزش مبتنی بر بازی و آموزشی سنتی تقسیم شدند و 18 جلسه به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه به تمرین بازی بسکتبال پرداختند. ابزار گردآوری دادهها شامل سیستم مشاهدهای زمان آموزش آمادگی، دستگاه گامشمار بیورر، پرسشنامۀ انگیزش درونی و پرسشنامۀ خود-تعیینی بود. برای تحلیل دادهها از آمار توصیفی، آزمون تی مستقل، تحلیل کوواریانس و تحلیل کوواریانس رتبه استفاده شد. نتایج نشان داد که دو گروه آموزش مبتنی بر بازی و سنتی در فاکتورهای مدت زمان فعالیت بدنی متوسط تا شدید و تعداد گام تفاوت معنادار دارند (001/0≥P). از طرفی دو گروه آموزش مبتنی بر بازی و سنتی در لذت بردن از فعالیت بدنی و احساس شایستگی تفاوت معناداری نداشتند؛ اما از نظر خودمختاری (001/0≥P) و احساس تعلق (013/0≥P) تفاوت معنادار بود. نتایج نشان داد که رویکرد آموزشی مبتنی بر بازی میتواند موجب ارتقای میزان فعالیت بدنی و کیفیت انگیزشی دانشجویان در کلاسهای تربیت بدنی شود.
جلال دهقانی زاده؛ حسن محمدزاده
چکیده
چشم ساکن بهعنوان خیرگی ویژة بینایی به مکانی از فضای حرکتی، شاخصی از کنترل حرکت درنظر گرفته میشود. هدف از تحقیق حاضر تعیین ارتباط مدت چشم ساکن و مکان تثبیت خیرگی با عملکرد بود. نمونة تحقیق 60 پسر راستدست بودند. از چارت بینایی اسنلن برای سنجش بینایی استفاده شد. تکلیف هدفگیری، ضربة پات گلف بود و اطلاعات بینایی از طریق عینک ردیابی ...
بیشتر
چشم ساکن بهعنوان خیرگی ویژة بینایی به مکانی از فضای حرکتی، شاخصی از کنترل حرکت درنظر گرفته میشود. هدف از تحقیق حاضر تعیین ارتباط مدت چشم ساکن و مکان تثبیت خیرگی با عملکرد بود. نمونة تحقیق 60 پسر راستدست بودند. از چارت بینایی اسنلن برای سنجش بینایی استفاده شد. تکلیف هدفگیری، ضربة پات گلف بود و اطلاعات بینایی از طریق عینک ردیابی حرکات چشم و اطلاعات حرکتی از طریق دوربین فیلمبرداری ثبت شد. نتایج حاصل از آزمون ضریب همبستگی پیرسون ارتباط بین چشم ساکن و عملکرد را نشان داد. همچنین ارتباط بین مکان تثبیت خیرگی با چشم ساکن و عملکرد بهوسیلة آزمون ضریب همبستگی اتا مشخص شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس نیز تفاوت معناداری را بین مکانهای تثبیت بینایی در متغیرهای چشم ساکن و عملکرد نشان داد. بهعبارتی طول مدت و مکان تثبیت بر عملکرد حرکتی مؤثر است. مؤلفههای بینایی میتوانند در کنترل حرکتی نقش مؤثری داشته باشند.
حسن محمدزاده؛ پریسا پارسافر؛ جلال دهقانی زاده
چکیده
مکانیزمهای درگیر در خبرگی در دهۀ اخیر بهشدت مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. آنها بهدنبال کشف این مطلب هستند که چگونه افراد برای کسب مهارت بیشتر با تکالیف پیچیده روبهرو میشوند و بر محدودیتها غلبه میکنند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ رفتارهای خیرگی و مهارت تصمیمگیری در فوتبالیستهای ماهر (12 نفر) و مبتدی (12 نفر) بود. شرکتکنندگان ...
بیشتر
مکانیزمهای درگیر در خبرگی در دهۀ اخیر بهشدت مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. آنها بهدنبال کشف این مطلب هستند که چگونه افراد برای کسب مهارت بیشتر با تکالیف پیچیده روبهرو میشوند و بر محدودیتها غلبه میکنند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ رفتارهای خیرگی و مهارت تصمیمگیری در فوتبالیستهای ماهر (12 نفر) و مبتدی (12 نفر) بود. شرکتکنندگان در این پژوهش 24 فوتبالیست پسر 19 تا 25 ساله بودند که در دو گروه ماهر و مبتدی قرار گرفتند. بازیکنان ماهر و مبتدی تصاویری از موقعیتهای مختلف را مشاهده کردند و پیشبینی خود را در مورد ضربۀ موردنظر با انتخاب کلید مناسب در حداقل زمان ممکن ارائه دادند. تعداد و مدت تثبیتها از طریق دستگاه ردیابی حرکات چشم بههمراه دقت و سرعت تصمیمگیری برای هر آزمودنی ثبت شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس در مورد مهارت تصمیمگیری نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه در سرعت و دقت تصمیمگیری وجود دارد؛ اما نتایج حاصل از رفتارهای خیرگی نشان داد که تفاوت معناداری بین تعداد و مدت تثبیتهای دو گروه وجود ندارد. این نتایج نشان میدهد که بازیکنان ماهر براساس ادراک چشمگیری قادر به انتخاب نشانههای مربوطه از صفحۀ نمایش هستند. علاوهبر این نتایج نشان میدهد که بازیکنان ماهر ادراک بینایی بالاتر و تصمیمگیری بهتری را در مقایسه با بازیکنان مبتدی نشان میدهند.
برهان الدین قاری؛ حسن محمدزاده؛ جلال دهقانی زاده
چکیده
هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین اجرا و ادراک اندازۀ هدف در شرایط کانون توجه بیرونی و درونی، همچنین بررسی ارتباط بین ادراک اولیۀ اندازۀ هدف و اجرا بود. 70 دانشجوی پسر (با میانگین سنی 6/1 21 سال) داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آنها بهصورت تصادفی و براساس نوع دستورالعمل توجهی در دو گروه تمرکز توجه درونی و بیرونی قرار گرفتند. آزمودنیها ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین اجرا و ادراک اندازۀ هدف در شرایط کانون توجه بیرونی و درونی، همچنین بررسی ارتباط بین ادراک اولیۀ اندازۀ هدف و اجرا بود. 70 دانشجوی پسر (با میانگین سنی 6/1 21 سال) داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آنها بهصورت تصادفی و براساس نوع دستورالعمل توجهی در دو گروه تمرکز توجه درونی و بیرونی قرار گرفتند. آزمودنیها تکلیف پرتاب دارت را در 20 کوشش اجرا کردند. آزمون تخمین اندازۀ هدف پیش از اجرای کوششها، در پایان کوششها و پس از اولین کوشش موفق، اجرا شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد بین اجرا و ادراک اندازۀ هدف در گروه تمرکز بیرونی، ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. اما در گروه تمرکز درونی، ارتباط معناداری بین اجرا و ادراک اندازۀ هدف، مشاهده نشد. همچنین بین ادراک اولیه و اجرا در هر دو گروه، ارتباط معنادار نبود. میتوان گفت که تمرکز توجه میتواند یک عامل واسطهای برای ظهور پدیدۀ ادراک ویژۀ عمل باشد.
جلال دهقانی زاده؛ مریم لطفی؛ حسن محمد زاده
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین جسمانی و تمرین حافظۀ کاری بر توانایی چرخش ذهنی بود. به این منظور 45 نفر دانشجوی دختر غیرورزشکار بهصورت هدفمند انتخاب شدند و بهطور تصادفی در یکی از گروههای تمرین ایروبیک، تمرین حافظۀ کاری و گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). طرح تحقیق از نوع نیمهتجربی و بهصورت پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین جسمانی و تمرین حافظۀ کاری بر توانایی چرخش ذهنی بود. به این منظور 45 نفر دانشجوی دختر غیرورزشکار بهصورت هدفمند انتخاب شدند و بهطور تصادفی در یکی از گروههای تمرین ایروبیک، تمرین حافظۀ کاری و گروه کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). طرح تحقیق از نوع نیمهتجربی و بهصورت پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه کنترل بود که از تمامی نمونهها، آزمون چرخش ذهنی گرفته شد. گروه تمرین بدنی و گروه تمرین حافظۀ کاری، روزانه به مدت 30 دقیقه بهترتیب در تمرین ایروبیک و تمرین حافظۀ کاری به مدت دو هفته شرکت کردند. گروه کنترل نیز به فعالیت روزانۀ خود پرداخت. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس تکراری نشان داد که تمرین ایروبیک و تمرین حافظۀ کاری بر توانایی چرخش ذهنی تأثیر دارد (05/0P≤). یافتهها حاکی از تسهیل تواناییهای شناختی بهوسیلۀ مداخلات شناختی و حرکتی است.
مریم لطفی؛ جلال دهقانی زاده؛ فاطمه سادات حسینی
چکیده
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر کانون توجه بر یادگیری پرتاب دارت در کودکان کمتوان ذهنی بود. در این مطالعۀ شبهتجربی، 22 پسر 10 تا 12 سالۀ کمتوان ذهنی براساس هوشبهر 70 - 50 بهصورت تصادفی انتخاب و پس از یک جلسه تمرین و پیشآزمون، براساس امتیاز بهدستآمده، سن و هوشبهر در دو گروه توجه (درونی، بیرونی) همسان قرار گرفتند. افراد، 5 بلوک و ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر کانون توجه بر یادگیری پرتاب دارت در کودکان کمتوان ذهنی بود. در این مطالعۀ شبهتجربی، 22 پسر 10 تا 12 سالۀ کمتوان ذهنی براساس هوشبهر 70 - 50 بهصورت تصادفی انتخاب و پس از یک جلسه تمرین و پیشآزمون، براساس امتیاز بهدستآمده، سن و هوشبهر در دو گروه توجه (درونی، بیرونی) همسان قرار گرفتند. افراد، 5 بلوک و هر بلوک 8 پرتاب را تمرین کردند. از آزمونهای تحلیل واریانس دوطرفۀ مکرر و تحلیل واریانس استفاده شد. در مرحلۀ یادداری، هر دو گروه در پرتابها دقت خود را افزایش دادند و در اثر تمرین، تغییرپذیری (044/0= P) و دقت پرتابها (047/0= P) کاهش یافت. در مرحلۀ انتقال، گروه توجه درونی قادر به انتقال مهارت به شرایط جدید نبودند، ولی گروه تمرین متغیر در انتقال مهارت خود به شرایط جدید موفق بودند. همچنین گروه توجه بیرونی نسبت به گروه توجه درونی تغییرپذیری (049/0= P) کمتر و دقت (048/0= P) بیشتری داشتند. براساس یافتههای تحقیق، گروه توجه بیرونی قادر به یادداری و انتقال مهارت به شرایط جدید بودند که فرضیۀ عمل محدودشدۀ ولف و همکاران (2001) در افراد کمتوان ذهنی نیز تأیید میشود.
جلال دهقانی زاده؛ حسن محمدزاده؛ هادی مرادی
چکیده
چرخش ذهنی، توانایی تصور کردن چگونگی یک شیء چرخیدهشده برای تشخیص موقعیت، نسبت به آن چیزی که بهطور واقعی ارائه شده و بخشی از تواناییهای فضایی است. هدف از تحقیق حاضر مقایسة توانایی چرخش ذهنی افراد دارای تجربۀ حرکتی و تجربۀ شناختی بود. تحقیق حاضر از نوع علی- مقایسهای بود و نمونهها بهصورت هدفمند انتخاب شدند. نمونۀ ...
بیشتر
چرخش ذهنی، توانایی تصور کردن چگونگی یک شیء چرخیدهشده برای تشخیص موقعیت، نسبت به آن چیزی که بهطور واقعی ارائه شده و بخشی از تواناییهای فضایی است. هدف از تحقیق حاضر مقایسة توانایی چرخش ذهنی افراد دارای تجربۀ حرکتی و تجربۀ شناختی بود. تحقیق حاضر از نوع علی- مقایسهای بود و نمونهها بهصورت هدفمند انتخاب شدند. نمونۀ تحقیق شامل 60 پسر با میانگین سنی 17/17 سال با تجربۀ حرکتی (20 نفر گروه کشتی)، تجربۀ شناختی (20 نفر گروه بازی رایانهای) و بدون تجربۀ حرکتی و شناختی (20 نفر گروه کنترل) بود. برای مقایسة چرخش ذهنی، از آزمون چرخش ذهنی پترز و همکاران نسخة الف استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس یکراهه تفاوت معنادار بین گروه کنترل با گروه کشتی و همچنین گروه کنترل با گروه بازی رایانهای را نشان داد (01/0P≤). بین چرخش ذهنی گروه کشتی و بازی رایانهای تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0P>). این یافتهها، تأثیرات مثبت تجربۀ حرکتی و شناختی را بر رشد شناختی افراد (چرخش ذهنی) نشان میدهد.