قباد محرابیان؛ علی حیرانی؛ محمود قلی پور
چکیده
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر دستورالعمل‌های مختلف کانون توجه و سبک‌های شناختی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت اجرا شد. 80 کودک به روش تصادفی انتخاب و براساس نمره‌های پیش‌آزمون (10 پرتاب دارت)، به چهار گروه مساوی 1. مستقل از زمینه - توجه بیرونی، 2. مستقل از زمینه - توجه درونی، 3. وابسته به زمینه - توجه بیرونی و 4. وابسته به زمینه - توجه درونی تقسیم ...
بیشتر
این تحقیق با هدف بررسی تأثیر دستورالعمل‌های مختلف کانون توجه و سبک‌های شناختی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت اجرا شد. 80 کودک به روش تصادفی انتخاب و براساس نمره‌های پیش‌آزمون (10 پرتاب دارت)، به چهار گروه مساوی 1. مستقل از زمینه - توجه بیرونی، 2. مستقل از زمینه - توجه درونی، 3. وابسته به زمینه - توجه بیرونی و 4. وابسته به زمینه - توجه درونی تقسیم شدند. سپس در مرحلۀ اکتساب شش بلوک ده‌کوششی تکلیف پرتاب دارت را مطابق تمرکز توجه و سبک شناختی‌شان تمرین کردند. آزمون یادداری همانند پیش‌آزمون 24 ساعت بعد از اکتساب انجام گرفت. پس از اطمینان از توزیع طبیعی داده‌ها با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف، آزمون‌های تحلیل واریانس 4*6 با تکرار سنجش روی عامل بلوک و آنوا یکراهه و تست تعقیبی بونفرونی در مراحل اکتساب و یادداری به‌ترتیب به‌کار گرفته شدند. نتایج نشان داد در تمام مراحل بین نمره‌های گروهها تفاوت معنادار بوده (05/P<) و افراد با سبک شناختی مستقل از زمینه در شرایط کانون توجه بیرونی نسبت به کانون توجه درونی عملکرد بهتری داشتند و گروه سبک شناختی وابسته به زمینه با کانون توجه درونی عملکرد بهتری نسبت به کانون توجه بیرونی داشتند. به‌عبارت دیگر، در حین اتخاذ کانون‌های توجهی، سبک‌های شناختی افراد نیز باید مدنظر قرار گیرد.
