ایوب هاشمی؛ ربابه رستمی؛ حبیب هادیان فرد
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر توانبخشی شناختی بر مهارتهای پایۀ بنیادی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش نیمهتجربی بود و از طرح پیشآزمون- پسآزمون با کنترل استفاده شد. جامعۀ آماری پژوهش کودکان 6 تا 10 سالۀ شهر خنج بودند. برای این منظور،40 کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به روش نمونهگیری خوشهای و براساس ملاکهای ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر توانبخشی شناختی بر مهارتهای پایۀ بنیادی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش نیمهتجربی بود و از طرح پیشآزمون- پسآزمون با کنترل استفاده شد. جامعۀ آماری پژوهش کودکان 6 تا 10 سالۀ شهر خنج بودند. برای این منظور،40 کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی به روش نمونهگیری خوشهای و براساس ملاکهای ورود و خروج بهعنوان افراد گروه نمونه انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه تجربی (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. تحریک الکتریکی در 24 جلسه و هر جلسه به مدت 20 دقیقه با شدت یک میلیآمپر روی ناحیۀ F3 و F4 بر روی گروههای تحقیق انجام گرفت. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامۀ اختلال هماهنگی رشدی (DCDQ7)، آزمون ارزیابی حرکتی برای کودکان (MABC-2)، آزمون رشد مهارتهای حرکتی درشت اولریخ (TGMD-2) و آزمون هوش ریون بود. تجزیهوتحلیل اطلاعات از طریق آزمون لوین، کولموگروف-اسمیرنوف و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0 انجام گرفت. یافتهها نشان داد که تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمهای مغز (tDCS) بر افزایش مهارتهای حرکتی جابهجایی (92/0=Eta،001/0P=،84/461F=)، کنترل شیء (90/0=Eta،001/0P=،15/351F=) و بهرۀ حرکتی کلی (94/0=Eta،001/0P=، 21/597F=) تأثیر معناداری دارد. این روش بهعنوان درمان غیردارویی میتواند در این افراد اســتفاده شود و در بهبود مهارتهای پایۀ بنیادی که از مشـــکلات مهم افراد دارای این اختلال است، مفید و مؤثر باشد.
فضل الله باقرزاده؛ ایوب هاشمی؛ حسن باغنده
چکیده
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر دو شیوة تمرین هوازى بر تعادل ایستا و پویاى زنان سالمند است. برای دستیابی به این هدف 36 زن سالمند 75-60 سال بهصورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: 1. گروه تمرین پیادهروی یا دویدن (12 نفر)، 2. گروه تمرین در آب (12 نفر)، 3. گروه کنترل (12 نفر). سپس دو گروه 1و2 به مدت 8 هفته و هفتهای سه جلسه در برنامۀ تمرینی پیادهروی ...
بیشتر
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر دو شیوة تمرین هوازى بر تعادل ایستا و پویاى زنان سالمند است. برای دستیابی به این هدف 36 زن سالمند 75-60 سال بهصورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: 1. گروه تمرین پیادهروی یا دویدن (12 نفر)، 2. گروه تمرین در آب (12 نفر)، 3. گروه کنترل (12 نفر). سپس دو گروه 1و2 به مدت 8 هفته و هفتهای سه جلسه در برنامۀ تمرینی پیادهروی (دویدن نرم) و تمرین در آب شرکت کردند. گروه کنترل در طول اجرای طرح، به فعالیتهای روزمرۀ خود میپرداختند و در فعالیت ورزشی خاصی شرکت نمیکردند. برای اندازهگیری تعادل ایستا و پویا از آزمونهای شارپند رومبرگ و چوب موازنه استفاده شد. برای بررسی فرضیههای پژوهش و همچنین تعیین تفاوت بین گروهها، از آزمون تحلیل کوواریانس (SPSS21) بهره گرفته شد. نتایج آزمونهای آماری تفاوت معناداری را در نمرات پسآزمون مابین گروههای آزمایش و کنترل نشان داد (05/0P˂). همچنین نتایج نشان داد که گروه اول (پیادهروی و دویدن) در تعادل ایستا و پویا امتیازهای بیشتری نسبت به گروه دوم (تمرین در آب) کسب کرده است. از نتایج بهدستآمده چنین برداشت میشود که هردو برنامۀ تمرینی بهویژه تمرین پیادهروی و دویدن نرم بهمنظور کاهش مشکلات این گروه از افراد مناسب است و مراکز مربوطه میتوانند از آن بهعنوان برنامۀ تمرینی استفاده کنند.
محمد حسین زمانی؛ ایوب هاشمی؛ رسول عابدان زاده
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر اطلاعات افزودۀ پیشخوراندی به مشاهدۀ الگو بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد مینیبسکتبال در کودکان بود. برای این منظور 45 کودک دهساله بهصورت در دسترس بهعنوان نمونۀ تحقیق انتخاب شدند و در سه گروه (اطلاعات افزودۀ پیشخوراندی+ مشاهده، مشاهده+ بازخورد آگاهی از نتیجه و کنترل (C)) تقسیم شدند. روش تحقیق نیمهتجربی ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر اطلاعات افزودۀ پیشخوراندی به مشاهدۀ الگو بر یادگیری مهارت پرتاب آزاد مینیبسکتبال در کودکان بود. برای این منظور 45 کودک دهساله بهصورت در دسترس بهعنوان نمونۀ تحقیق انتخاب شدند و در سه گروه (اطلاعات افزودۀ پیشخوراندی+ مشاهده، مشاهده+ بازخورد آگاهی از نتیجه و کنترل (C)) تقسیم شدند. روش تحقیق نیمهتجربی و طرح تحقیق بهصورت پیشآزمون-پسآزمون و آزمون یادداری بود. تکلیف مورد استفاده در این تحقیق مهارت پرتاب آزاد مینیبسکتبال بود. ابتدا شرکتکنندگان در مرحلۀ پیشآزمون 15 کوشش را انجام دادند. مرحلۀ اکتساب در 6 بلوک 15 کوششی مشاهده و در پی آن تمرین بدنی بود. آزمون یادداری نیز 48 ساعت بعد از آخرین بلوک تمرینی در 15 کوشش اجرا شد. دادهها از طریق روشهای آماری تحلیل واریانس مرکب، تحلیل واریانس بینگروهی و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که هم در مرحلۀ اکتساب و هم در مرحلۀ یادداری گروه اطلاعات افزودۀ پیشخوراندی + مشاهده که قبل از مشاهده در مورد کیفیت مدل آگاهی کسب کرده بودند، عملکرد بهتری را نسبت به دو گروه دیگر از خود نشان دادند (05/0P<). در کل نتایج این تحقیق نشان داد که آگاهی از عملکرد مدل قبل از مشاهده نسبت به زمانیکه بعد از نمایش آگاه میشویم، یادگیری یک تکلیف پرتابی را معنادارتر میکند. بنابراین پیشنهاد میشود که از اطلاعات پیشخوراندی در مورد کیفیت مدل قبل از مشاهده، بهمنظور بهبود بهتر عملکرد آزمودنیها استفاده شود.