مریم شجاع؛ سید محمد کاظم واعظ موسوی؛ عبدالله قاسمی
چکیده
چکیده:هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات بازی محور بر رشد حرکتی کودکان دارای اضافه وزن با اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش حاضر نیمهتجربی و از نوع پیشآزمون- پسآزمون است. 50 کودک 10-8 سال، دارای اضافه وزن و با اختلال هماهنگی رشدی انتخاب شدند و پس از انجام پیشآزمون بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (n=30) و گروه کنترل (n=20) قرار گرفتند. ...
بیشتر
چکیده:هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات بازی محور بر رشد حرکتی کودکان دارای اضافه وزن با اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش حاضر نیمهتجربی و از نوع پیشآزمون- پسآزمون است. 50 کودک 10-8 سال، دارای اضافه وزن و با اختلال هماهنگی رشدی انتخاب شدند و پس از انجام پیشآزمون بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (n=30) و گروه کنترل (n=20) قرار گرفتند. گروه آزمایش هر هفته 3 جلسه و به مدت 3 ماه در پروتکل تعیینشده شرکت کردند. ابزار اندازهگیری آزمون MABC-2 بود و برای تحلیل دادهها از نرمافزار SPSS نسخۀ 21 استفاده شد. نتایج آزمون MANCOVA نشان داد که بین گروه تجربی و کنترل حداقل در یکی از متغیرهای تحقیق تفاوت وجود دارد. براساس نتایج تحلیل کوواریانس یکطرفه با سطح معناداری 05/0 مشخص شد که بین گروه کنترل و گروه تحت مداخله در مؤلفههای رشد حرکتی و خردهمقیاسهای آن (چالاکی دست، هدفگیری و تعادل) تفاوت معناداری وجود دارد و گروه آزمایش نمرههای بهتری کسب کردند. بنابراین توصیه میشود با طراحی تمرینات مختلف و مداخلۀ زودهنگام از پیشرفت این اختلال در افراد دارای اضافه وزن جلوگیری کنیم و ثأثیر مثبتی بر رشد حرکتی این افراد داشته باشیم.
مهتاب عربی؛ عبدالله قاسمی؛ سید محمد کاظم واعظ موسوی
چکیده
هدف از تحقیق حاضر مقایسۀ الگوهای مشاهدهای در یادگیری تکلیف حرکتی دریافت توپ والیبال و تکلیف شناختی- حرکتی تردستی با سه توپ بود. آزمودنیها 80 نفر از دانشجویان دختر 25-19 ساله بودند. در هر تکلیف 40 آزمودنی شرکت داشت. شرکتکنندهها به چهار گروه مشاهدۀ الگوی مبتدی، ماهر، ترکیبی و گروه فعالیت بدنی تقسیم شدند. همۀ گروههای مشاهده از ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر مقایسۀ الگوهای مشاهدهای در یادگیری تکلیف حرکتی دریافت توپ والیبال و تکلیف شناختی- حرکتی تردستی با سه توپ بود. آزمودنیها 80 نفر از دانشجویان دختر 25-19 ساله بودند. در هر تکلیف 40 آزمودنی شرکت داشت. شرکتکنندهها به چهار گروه مشاهدۀ الگوی مبتدی، ماهر، ترکیبی و گروه فعالیت بدنی تقسیم شدند. همۀ گروههای مشاهده از طریق فیلم ویدئویی الگوی مخصوص به خود را تماشا کردند. در این تحقیق در هر دو تکلیف چند مرحلۀ اکتساب و آزمون یادداری و انتقال انجام گرفت. برای تجزیهوتحلیل دادهها در مرحلۀ اکتساب از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و در آزمونهای یادداری و انتقال از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمونهای تعقیبی مناسب استفاده شد (05/0P<). در تکلیف حرکتی، در مرحلۀ اکتساب مشاهدۀ الگوی ماهر- مبتدی نسبت به دیگر گروهها بهتر بود، اما این برتری معنادار نبود، ولی در آزمون یادداری و انتقال مشاهدۀ الگوی ماهر- مبتدی، برتری معناداری داشت. در تکلیف شناختی- حرکتی، مشاهدۀ الگوی مبتدی در مرحلۀ اکتساب و آزمون یادداری و انتقال نسبت به گروههای دیگر بهتر بود، اما این برتری در آزمون انتقال معنادار نبود. براساس نتایج تحقیق حاضر پیشنهاد میشود که در یادگیری تکالیف مختلف، از شیوههای الگودهی متفاوتی استفاده شود.
آسیه ذوقی؛ معصومه شجاعی؛ عبدالله قاسمی
چکیده
رشد کودک بر مبنای ترکیبی از عوامل محیطی، ارگانیسمی، فیزیولوژیکی و ژنتیکی شکل میگیرد. تحقیقات اخیر در زمینۀ رشد کودک و نوزاد به طرز قانعکنندهای نشان میدهند که بهترین سطح رشد با یک محیط برانگیزاننده و حمایت زمینهای قوی است که رخ میدهد. هدف کلی این تحقیق ارزیابی اثر مداخلۀ فراهمسازی محیط بر رشد اجتماعی ...
بیشتر
رشد کودک بر مبنای ترکیبی از عوامل محیطی، ارگانیسمی، فیزیولوژیکی و ژنتیکی شکل میگیرد. تحقیقات اخیر در زمینۀ رشد کودک و نوزاد به طرز قانعکنندهای نشان میدهند که بهترین سطح رشد با یک محیط برانگیزاننده و حمایت زمینهای قوی است که رخ میدهد. هدف کلی این تحقیق ارزیابی اثر مداخلۀ فراهمسازی محیط بر رشد اجتماعی نوپایان 42-24 ماهه است. نمونههای این تحقیق شامل 46 نوپای سالم 42-24 ماهۀ شهرستان قوچان هستند که به روش خوشهای چندمرحلهای از بین جامعه بهصورت تصادفی انتخاب شدند. نمونهها در سه گروه تجربی (16 نفر)، مهدکودک (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 36 جلسه (3 ماه) در محیط فراهمسازیشده قرار گرفت. در این تحقیق برای بررسی محیط خانۀ نوپایان و محیط فراهمسازیشده برای گروه تجربی از مقیاس خودسنجی فراهمسازی در محیط خانه برای رشد حرکتی و برای رشد اجتماعی از مقیاس واینلند استفاده شد. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس تکمتغیر تجزیهوتحلیل شد. نتایج نشان داد که بین رشد اجتماعی گروهها تفاوت معناداری وجود نداشت (963/0P=). یافتههای حاصل نشان داد که فراهمسازی محیط بر رشد اجتماعی نوپایان گروه تجربی اثر نداشت. بنابراین نتیجۀ مطالعۀ حاضر فراهمسازی محیط را بر رشد اجتماعی نوپایان 42-24 ماهه مؤثر نمیداند.