فرناز ترابی؛ ابوالفضل فراهانی؛ علی اربابی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی آثار تعداد جلسات تمرین در هفته بر عوامل روان‌شناختی و حافظۀ سالمندان کم‌تحرک بود. به این منظور، 45 مرد سالمند کم‌تحرک با میانگین سنی 54/6±15/73 سال، قد 10/3±5/166 سانتی‌متر، وزن 06/4±45/64 کیلوگرم و نمایۀ تودۀ بدنی (BMI) 51/1±49/23 کیلوگرم بر متر مربع داوطلبانه انتخاب شدند و با تمایل خود در دو گروه تمرین و یک ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی آثار تعداد جلسات تمرین در هفته بر عوامل روان‌شناختی و حافظۀ سالمندان کم‌تحرک بود. به این منظور، 45 مرد سالمند کم‌تحرک با میانگین سنی 54/6±15/73 سال، قد 10/3±5/166 سانتی‌متر، وزن 06/4±45/64 کیلوگرم و نمایۀ تودۀ بدنی (BMI) 51/1±49/23 کیلوگرم بر متر مربع داوطلبانه انتخاب شدند و با تمایل خود در دو گروه تمرین و یک گروه کنترل جای گرفتند. برنامۀ تمرینی هشت‌هفته‌ای در گروه دوجلسه‌ای، شامل دویدن با شدت 55-40 درصد حداکثر ضربان قلب به مدت هفته‌ای دو جلسه بود. آزمودنی‌های گروه چهارجلسه‌ای نیز از برنامۀ تمرینی با همان شدت برنامۀ تمرین گروه دوجلسه‌ای؛ هفته‌ای چهار جلسه استفاده کردند. به‌منظور بررسی افسردگی، اضطراب، شادکامی و وضع حافظۀ آزمودنی‌ها از آزمون‌های افسردگی بک، اضطراب بک، شادکامی آکسفورد و حافظۀ وکسلر استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون آماری تی زوجی و آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد (05/0P<). نتایج مطالعه، بهبود معناداری را در فاکتورهای روان‌شناختی و حافظه در گروه‌های تجربی نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0P<). افرادی که چهار جلسه در هفته تمرین کرده بودند، از نظر فاکتورهای افسردگی، اضطراب، شادکامی و برخی از فاکتورهای حافظه بهبود بیشتری را نشان دادند. به‌طور کلی می‌توان گفت که اجرای هر دو برنامۀ تمرینی، سازگاری مفیدی را در پی داشته است و افزایش تعداد جلسات تمرین در بهبود فاکتورهای روان‌شناختی و حافظۀ سالمندان، تأثیر بیشتری دارد.
