حسین صمدی؛ جلیل مرادی؛ محمد صحبتی ها
چکیده
مقدمه: واکنشپذیری به استرس زمینهساز تفاوتهای فردی در پاسخهای ذهنی، عاطفی و فیزیولوژیکی به موقعیت‌های استرس‌زا بوده و نشانگری معتبر برای پیامدهای نامطلوب سلامت فعلی و آینده است. با وجود اهمیت موضوع واکنشپذیری به استرس و تبعات آن، محاسبۀ فیزیولوژیکی مرسومِ واکنشپذیری زمانبر، پرهزینه و تهاجمی است. هدف پژوهش، تعیین ...
بیشتر
مقدمه: واکنشپذیری به استرس زمینهساز تفاوتهای فردی در پاسخهای ذهنی، عاطفی و فیزیولوژیکی به موقعیت‌های استرس‌زا بوده و نشانگری معتبر برای پیامدهای نامطلوب سلامت فعلی و آینده است. با وجود اهمیت موضوع واکنشپذیری به استرس و تبعات آن، محاسبۀ فیزیولوژیکی مرسومِ واکنشپذیری زمانبر، پرهزینه و تهاجمی است. هدف پژوهش، تعیین روایی و پایایی نسخۀ فارسی مقیاس واکنشپذیری به استرس ادراک‌شده در ورزشکاران نوجوان بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. نمونۀ آماری 290 نفر از ورزشکاران (130 دختر و 160 پسر) رشته‌های ورزشی مختلف با دامنۀ سنی 12 تا 20 سال بودند که با روش نمونهگیری در دسترس در پژوهش حاضر شرکت کردند. ابتدا با استفاده از روش بازترجمه، صحت ترجمۀ نسخۀ فارسی پرسشنامه تأیید و در ادامه برای تعیین روایی ساز پرسشنامه از تحلیل عامل تأییدی مبتنی بر مدلیابی معادلات ساختاری و برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که شاخص نیکویی برازش و شاخص برازش تطبیقی بالاتر از 0/90 است. ضریب آلفای کرونباخ برای مقیاس واکنشپذیری به استرس ادراک‌شده در ورزشکاران نوجوان و ابعاد آن بالای 0/7 (مقدار شاخص قابل قبول بودن) به‌دست آمد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج، مقیاس فارسی واکنشپذیری به استرس ادراک‌شده در ورزشکاران نوجوان از روایی سازه و پایایی درونی مطلوب و قابل قبولی برخوردار است و می‌توان از آن به‌عنوان ابزاری روا و پایا استفاده کرد.
حسین صمدی؛ جلیل مرادی؛ سعید آهار
چکیده
مقدمه: با وجود اهمیت قضاوت‌های داوری و حساسیت نقش داوران در برگزاری رقابت‌های ورزشی و تأثیر تصمیمات داوران بر نتیجۀ بازی، پژوهش‌های اندکی دربارۀ جنبه‌های مختلف حرفه‌ای و شغلی داوران انجام گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخة فارسی مقیاس خودکارامدی در داوران بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. ...
بیشتر
مقدمه: با وجود اهمیت قضاوت‌های داوری و حساسیت نقش داوران در برگزاری رقابت‌های ورزشی و تأثیر تصمیمات داوران بر نتیجۀ بازی، پژوهش‌های اندکی دربارۀ جنبه‌های مختلف حرفه‌ای و شغلی داوران انجام گرفته است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخة فارسی مقیاس خودکارامدی در داوران بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. بدین‌منظور 228 داور در رشته‌های تیمی و انفرادی نسخة فارسی مقیاس خودکارامدی در داوران را تکمیل کردند. ابتدا با استفاده از روش بازترجمه، صحت ترجمة نسخة فارسی پرسشنامه تأیید شد و در ادامه برای تعیین روایی سازة پرسشنامه از تحلیل عامل تأییدی مبتنی بر مدلیابی معادلات ساختاری و برای تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. همچنین برای پایایی زمانی سؤالات، از همبستگی درون‌طبقه‌ای با روش آزمون- آزمون مجدد استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که شاخص نیکویی برازش و شاخص برازش تطبیقی بالاتر از (0/90) است. پایایی زمانی (0/76) و ضریب آلفای کرونباخ برای خودکارامدی و ابعاد آن بالای 0/7 (مقدار شاخص قابل قبول بودن) به‌دست آمد.نتیجه‌گیری: براساس نتایج، نسخة فارسی مقیاس خودکارامدی در داوران از روایی سازه و پایایی درونی و زمانی مطلوب و قابل قبولی در بین داوران رشته‌های تیمی و انفرادی برخوردار است و می‌توان از آن به‌عنوان ابزاری روا و پایا برای ارزیابی خودکارامدی داوران ایرانی استفاده کرد.
امیر دانا؛ زین العابدین فلاح؛ جلیل مرادی؛ اکبر قلاوند
چکیده
مقدمه و هدف: فاکتور نروتروفیک مشتق شده از مغز (BDNF) به عنوان یکی از عوامل مرتبط با عملکرد عصبی- عضلانی و عملکرد شناختی می‌باشد که با افزایش سن کاهش می‌یابد. هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات ایروبیک، و شناختی بر سطح تعادل پویا، توجه و سطح BDNF سرمی در مردان سالمند بود. روش کار: در تحقیق نیمه تجربی حاضر 60 مرد سالمند سالم به روش نمونه گیری ...
بیشتر
مقدمه و هدف: فاکتور نروتروفیک مشتق شده از مغز (BDNF) به عنوان یکی از عوامل مرتبط با عملکرد عصبی- عضلانی و عملکرد شناختی می‌باشد که با افزایش سن کاهش می‌یابد. هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات ایروبیک، و شناختی بر سطح تعادل پویا، توجه و سطح BDNF سرمی در مردان سالمند بود. روش کار: در تحقیق نیمه تجربی حاضر 60 مرد سالمند سالم به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در 4 گروه تمرین ایروبیک، تمرین شناختی، ترکیبی (ایروبیک- شناختی) و کنترل تقسیم شدند. تمرینات به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته انجام شدند. از آزمون های تی وابسته و تحلیل واریانس یک طرفه برای بررسی تغییرات درون گروهی و بین گروهی استفاده شد (05/0 ≥P). نتایج: پس از دوره تمرین افزایش معنی داری در BDNF سرمی در گروه های مداخله نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (001/0 ≥ P). همچنین افزایش معنی داری در نسبت پاسخ های صحیح بر کل محرک های هدف و غیر هدف و کاهش معنی داری در خطای ارتکاب، خطای حذف و زمان واکنش در گروه های مداخله نسبت به گروه های کنترل مشاهده شد (05/0 > P). همچنین بهبود معنی داری در تعادل پویا در گروه های ایروبیک و ترکیبی نسبت به گروه های کنترل (001/0 > P) و تمرین شناختی (05/0 > P)مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: تمرینات شناختی و ایروبیک با افزایش BDNF موجب بهبود توجه و عملکرد تعادل در سالمندان می شود
