علی فتحی زاده؛ مهدی سهرابی؛ علیرضا صابری کاخکی
چکیده
مقدمه: هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تصویرسازی استراتژیهای بازی در مقایسه با تصویرسازی مهارتها بر اجرا در یک دوره رقابت ورزشی بود.روش پژوهش: شرکت کنندگان 30 نفر (19 مرد و 11 زن) از کاراته کاهایی بودند که به لحاظ سطح اجرا بالاتر از متوسط ارزیابی شدند. ابتدا توانایی و تجربه های گذشته شرکت کنندگان در تصویرسازی حرکتی ...
بیشتر
مقدمه: هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تصویرسازی استراتژیهای بازی در مقایسه با تصویرسازی مهارتها بر اجرا در یک دوره رقابت ورزشی بود.روش پژوهش: شرکت کنندگان 30 نفر (19 مرد و 11 زن) از کاراته کاهایی بودند که به لحاظ سطح اجرا بالاتر از متوسط ارزیابی شدند. ابتدا توانایی و تجربه های گذشته شرکت کنندگان در تصویرسازی حرکتی سنجش شد. سپس آنها در یک طرح نیمه تجربی و در یکی از سه گروه تصویرسازی استراتژی، تصویرسازی حرکت یا کنترل شرکت کردند. هر فرد با یک حریف مبارزه کرد، بلافاصله بعد از آن، عمل مورد نظر را بر حسب گروه انجام داد و در پایان با همان حریف قبلی دوباره به رقابت پرداخت.یافتهها: نتایج نشان داد که کاراته کاها از توانایی تصویرسازی خوبی به ویژه در حفظ مشخصه های زمانی حرکت برخوردار بوده و در مسابقات گذشته به ویژه قبل از شروع مسابقه از تصویرسازی شناختیـ عمومی و شناختیـ اختصاصی بهره می برده اند. همچنین، روشهای تجزیه و تحلیل ناپارامتری مشخص کردند که در طرح نیمه تجربی گروه تصویرسازی استراتژی توانست اختلاف امتیاز بالاتری را در پس آزمون کسب کند، اما گروههای تصویرسازی مهارت و کنترل تغییر معناداری نداشتند.نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاکی از آن بود که تصویرسازی استراتژی نسبت به تصویرسازی مهارت دارای مزیت است. پیشنهاد میشود، تصویرسازی استراتژی بازی به عنوان یک عامل مؤثر بر موفقیت ورزشی می تواند در فواصل بین مسابقات مورد استفاده قرار گیرد.
علی فتحی زاده؛ پرهام سیستانی؛ احمد ترک فر؛ حسن محمدزاده
چکیده
اجرای یک تکلیف حرکتی و تصویرسازی آن خصیصههای موازی متعددی را نشان میدهند. در این تحقیق، تأثیر تغییر ارادی سرعت تصاویر ذهنی یک توالی دشوار و پیچیده از تکنیکهای کاراته بر عملکرد حرکتی متعاقب ارزیابی شد. 24 داوطلب مرد (میانگین سنی: 27/5±58/24 سال) از کاراتهکاهایی که در انجام حرکات توالی خبره بودند، در پیشآزمون شرکت کرده و سپس ...
بیشتر
اجرای یک تکلیف حرکتی و تصویرسازی آن خصیصههای موازی متعددی را نشان میدهند. در این تحقیق، تأثیر تغییر ارادی سرعت تصاویر ذهنی یک توالی دشوار و پیچیده از تکنیکهای کاراته بر عملکرد حرکتی متعاقب ارزیابی شد. 24 داوطلب مرد (میانگین سنی: 27/5±58/24 سال) از کاراتهکاهایی که در انجام حرکات توالی خبره بودند، در پیشآزمون شرکت کرده و سپس طی دورۀ تمرینی تکلیف حرکتی را در سه گروه زمان حقیقی، سریع و آهسته بهترتیب با سرعت طبیعی، سریعتر و آهستهتر تصویرسازی کردند. پسآزمون نیز همانند پیشآزمون انجام گرفت. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها، از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمونهایt استفاده شد. نتایج مشخص کرد، تفاوت زمانی بین مدت تصویرسازی حرکتی و اجرای جسمانیِ گروه زمان حقیقی وجود نداشته (05/0P>) و درحالیکه کاهش سرعت تصویرسازی گروه آهسته نسبت به اجرای عملی پیشآزمون خودشان معنادار نبوده (05/0P>)، گروه سریع به تصاویر ذهنی خود در دورۀ تمرینی شتاب داده است (05/0P<). مقایسۀ پیشآزمون و پسآزمون توسط آزمون t ـهمبسته نشان داد، کاراتهکاها پس از تصویرسازی زمان حقیقی و سریع، زمان عملکرد خود را بهبود داده (05/0P<) و تصویرسازی آهسته تأثیری بر اجرای پسآزمون نداشته است (05/0P>). همچنین نتایج آزمون t ـمستقل نشان داد، اختلاف معناداری بین اثر تصویرسازی زمان حقیقی و سریع وجود نداشت (05/0P>). بهنظر میرسد، تصویرسازی با سرعت اعمال حقیقی و تصویرسازی سریع نسبت به تصویرسازی آهسته دارای مزیت در بهبود مدت زمان عملکرد هستند. میتوان نتیجه گرفت، سرعت تصاویر ذهنی در تصویرسازی حرکتی عامل مهمی است و پیشنهاد میشود توسط ورزشکاران کنترل شود.
علی فتحی زاده؛ حسن محمدزاده جهتلو
چکیده
تصویرسازی حرکتی، توانایی تصویرسازی اجرای یک حرکت بدون انجام آن میباشد. مدت زمانی که یک حرکت به صورت ذهنی مرور میشود، با زمان حقیقی عمل حرکتی همبستگی زیادی دارد. در این مطالعه تأثیر تغییر ارادی سرعت تصویرسازی بر مدت زمان اجرای حقیقی و یادگیری یک مهارت پیچیده و ناآشنا و نیز تفاوت تأثیر تصویرسازی زمان حقیقی و سریع تحقیق شد. 32 مرد ...
بیشتر
تصویرسازی حرکتی، توانایی تصویرسازی اجرای یک حرکت بدون انجام آن میباشد. مدت زمانی که یک حرکت به صورت ذهنی مرور میشود، با زمان حقیقی عمل حرکتی همبستگی زیادی دارد. در این مطالعه تأثیر تغییر ارادی سرعت تصویرسازی بر مدت زمان اجرای حقیقی و یادگیری یک مهارت پیچیده و ناآشنا و نیز تفاوت تأثیر تصویرسازی زمان حقیقی و سریع تحقیق شد. 32 مرد داوطلب (سن= 07/2 ± 23/22 سال) در مراحل پیشآزمون، دوره تمرینی، پسآزمون و آزمون یادداری تحقیق شرکت کردند. تکلیف حرکتی، یک توالی از حرکات جدید برای آزمودنیها شامل حرکت هماهنگ اندامهای فوقانی و تحتانی بههمراه جابجایی بدن بود. شرکتکنندگان توالی اجرا شده در مرحله پیشآزمون را طی دوره تمرینی و در مدت زمان حقیقی، سریعتر و آهستهتر به صورت ذهنی مرور کردند. از تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA)، t همبسته و t مستقل به منظور تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج نشان داد که مدت زمان عملکرد گروه تصویرسازی زمان حقیقی و سریع پس از دوره تمرینی کاهش یافته (05/0 p<) و در آزمون یادداری نسبت به پسآزمون تغییر نکرده است (05/0 p>). همچنین تأثیر تصویرسازی زمان حقیقی و تصویرسازی سریع تفاوت نداشت (05/0 p>). اختلاف معنیداری در عملکرد متعاقب و یادداری گروه تصویرسازی آهسته و کنترل نیز یافت نشد (05/0 p>). پیشنهاد میشود به منظور بهبود اجرا و یادگیری تکالیف جدید مدت زمان تصویرسازی حرکتی باید به مدت زمان اجرای جسمانی نزدیک بوده و در تغییر سرعت تصاویر ذهنی احتیاط شود.