الهام عزیزی؛ اسماعیل نصیری؛ مریم خالصی
چکیده
مقدمه: فعالیت ورزشی می تواند عملکرد مغز را تقویت و از آن محافظت می کند. با وجود این یکی از علل اصلی عدم انجام فعالیت ورزشی به مقدار توصیه شده، کمبود زمان است. هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرین تناوبی سرعتی برمقادیر عامل رشد عصبی و یادگیری و حافظۀ فضایی موشهای صحرایی بالغ بود.روش پژوهش: برای انجام کار 16 سر رت نر بالغ به دو گروه مساوی ...
بیشتر
مقدمه: فعالیت ورزشی می تواند عملکرد مغز را تقویت و از آن محافظت می کند. با وجود این یکی از علل اصلی عدم انجام فعالیت ورزشی به مقدار توصیه شده، کمبود زمان است. هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرین تناوبی سرعتی برمقادیر عامل رشد عصبی و یادگیری و حافظۀ فضایی موشهای صحرایی بالغ بود.روش پژوهش: برای انجام کار 16 سر رت نر بالغ به دو گروه مساوی تقسیم شدند (کنترل و تمرین تناوبی 9 تکرار 10 - سرعتی). پروتکل تمرین تناوبی سرعتی شامل 8 هفته دویدن روی تردمیل بود (سه جلسه در هفته، 4 ثانیه ای با 1 دقیقه استراحت بین تکرارها). در انتهای هفتۀ هشتم، عملکرد شناختی رتها با استفاده از آزمون شاتل بررسی شد. در پایان، رتها بیهوش و هیپوکمپ برداشته شده و مقادیر عامل رشد عصبی سنجیده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد سطوح عامل رشد عصبی هیپوکامپ در گروه تمرین تناوبی سرعتی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بالاتر بود ( 0/001=p).همچنین در گروه تمرین ورزشی عملکرد رتها در آزمون ماز Yو شاتل باکس بهتر از گروه کنترل بود، اما میزان تفاوت از نظر آماری معنادار نبود(0/05<p).نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر، به نظر می رسد تمرینات تناوبی سرعتی (با تکرارهای 10 ثانیه ای) می تواند موجب افزایش سطح عامل رشد عصبی هیپوکمپ شود، اگرچه برای بهبود دانش ما در مورد تأثیر آن برعملکرد شناختی به تحقیقات بیشتری نیاز است.
فرناز ترابی؛ ابوالفضل فراهانی؛ علی اربابی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی آثار تعداد جلسات تمرین در هفته بر عوامل روان‌شناختی و حافظۀ سالمندان کم‌تحرک بود. به این منظور، 45 مرد سالمند کم‌تحرک با میانگین سنی 54/6±15/73 سال، قد 10/3±5/166 سانتی‌متر، وزن 06/4±45/64 کیلوگرم و نمایۀ تودۀ بدنی (BMI) 51/1±49/23 کیلوگرم بر متر مربع داوطلبانه انتخاب شدند و با تمایل خود در دو گروه تمرین و یک ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی آثار تعداد جلسات تمرین در هفته بر عوامل روان‌شناختی و حافظۀ سالمندان کم‌تحرک بود. به این منظور، 45 مرد سالمند کم‌تحرک با میانگین سنی 54/6±15/73 سال، قد 10/3±5/166 سانتی‌متر، وزن 06/4±45/64 کیلوگرم و نمایۀ تودۀ بدنی (BMI) 51/1±49/23 کیلوگرم بر متر مربع داوطلبانه انتخاب شدند و با تمایل خود در دو گروه تمرین و یک گروه کنترل جای گرفتند. برنامۀ تمرینی هشت‌هفته‌ای در گروه دوجلسه‌ای، شامل دویدن با شدت 55-40 درصد حداکثر ضربان قلب به مدت هفته‌ای دو جلسه بود. آزمودنی‌های گروه چهارجلسه‌ای نیز از برنامۀ تمرینی با همان شدت برنامۀ تمرین گروه دوجلسه‌ای؛ هفته‌ای چهار جلسه استفاده کردند. به‌منظور بررسی افسردگی، اضطراب، شادکامی و وضع حافظۀ آزمودنی‌ها از آزمون‌های افسردگی بک، اضطراب بک، شادکامی آکسفورد و حافظۀ وکسلر استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون آماری تی زوجی و آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد (05/0P<). نتایج مطالعه، بهبود معناداری را در فاکتورهای روان‌شناختی و حافظه در گروه‌های تجربی نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0P<). افرادی که چهار جلسه در هفته تمرین کرده بودند، از نظر فاکتورهای افسردگی، اضطراب، شادکامی و برخی از فاکتورهای حافظه بهبود بیشتری را نشان دادند. به‌طور کلی می‌توان گفت که اجرای هر دو برنامۀ تمرینی، سازگاری مفیدی را در پی داشته است و افزایش تعداد جلسات تمرین در بهبود فاکتورهای روان‌شناختی و حافظۀ سالمندان، تأثیر بیشتری دارد.
مهدی شهبازی؛ ابوالفضل شایان؛ علی صمدی؛ زهرا نعمتی
چکیده
شواهد بسیاری از مطالعات انسانی و حیوانی وجود دارد، مبنی بر اینکه ورزش تأثیرات سودمندی بر سیستم عصبی مرکزی و شناخت دارد. ازاین‌رو هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر فعالیت ورزشی مقاومتی بر حافظه و سازوکارهای احتمالی این اثر، یعنی عوامل نوروتروفیکی دانشجویان کم‌تحرک بود. بدین منظور 30 دانشجوی کم‌تحرک (میانگین سنی 6/1±8/23 سال)، به‌صورت ...
بیشتر
شواهد بسیاری از مطالعات انسانی و حیوانی وجود دارد، مبنی بر اینکه ورزش تأثیرات سودمندی بر سیستم عصبی مرکزی و شناخت دارد. ازاین‌رو هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر فعالیت ورزشی مقاومتی بر حافظه و سازوکارهای احتمالی این اثر، یعنی عوامل نوروتروفیکی دانشجویان کم‌تحرک بود. بدین منظور 30 دانشجوی کم‌تحرک (میانگین سنی 6/1±8/23 سال)، به‌صورت تصادفی به دو گروه مقاومتی و کنترل تقسیم شدند، و بعد از نمونه‌گیری خونی و آزمون حافظه، تمرینات خود را براساس پروتکل تمرین مقاومتی، به مدت پنج هفته ادامه دادند. در پایان، آزمون حافظه و نمونه‌گیری خونی، به‌منظور حذف آثار موقت تمرین، حداقل 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین به‌عمل آمد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های تحلیل کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معناداری 05/0> P استفاده شد. نتایج نشان داد تمرین به پیشرفت معنادار نمرۀ حافظه منجر شد (05/0>P)؛ هرچند میزان BDNF پیشرفت شایان توجهی در اثر تمرین داشت، بیان هیچ‌یک از عوامل نوروتروفیکی تحت تأثیر تمرین قرار نگرفت (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد همبستگی بین تغییرات نمرۀ حافظه و بیان هیچ‌یک از عوامل نوروتروفیکی از نظر آماری معنادار نبود (05/0>P). یافته‌های این تحقیق نشان داد فعالیت ورزشی می‌تواند به بهبود حافظه منجر شود.
شهزاد طهماسبی بروجنی؛ احمد فرخی؛ ناصر نقدی؛ فضل الله باقرزاده؛ انوشیروان کاظم نژاد؛ مهدی شهبازی
دوره 1، شماره 2 ، مهر 1388، ، صفحه 21-46
چکیده
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر دو نوع رژیم غذایی عنصر روی در دوران بارداری و شیردهی موش های ماده بر یادگیری، حافظه و عملکرد حرکتی نوزادان آنها بود. کمبود عنصر روی و مکمل عنصر روی در دوران بارداری و شیردهی مادر، ممکن است بر حافظه، یادگیری و عملکرد حرکتی نوزادان آنها تاثیر بگذارد. جامعة آماری تحقیق حاضر، موش های صحرایی ماده (نژاد آلبینو ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر دو نوع رژیم غذایی عنصر روی در دوران بارداری و شیردهی موش های ماده بر یادگیری، حافظه و عملکرد حرکتی نوزادان آنها بود. کمبود عنصر روی و مکمل عنصر روی در دوران بارداری و شیردهی مادر، ممکن است بر حافظه، یادگیری و عملکرد حرکتی نوزادان آنها تاثیر بگذارد. جامعة آماری تحقیق حاضر، موش های صحرایی ماده (نژاد آلبینو – ویستار) خریداری شده از انستیتو پاستور ایران بودند. بعد از مرحلة جفت گیری، 12 مادر باردار انتخاب و به 3 گروه تقسیم شدند و در هفتة آخر بارداری و کل دوران شیردهی رژیم غذایی مورد نظر را مصرف کردند. گروه اول، گروه کنترل بود که از غذای استاندارد استفاده کرد؛ گروه دوم، گروه دریافت کنندة مکمل روی که به مقدار ppm 10 مکمل روی به آب آنها افزوده شد؛ و گروه سوم، گروه کمبود روی که از غذای فاقد عنصر روی استفاده کردند. پس از اعمال متغیر مستقل، برای هر گروه 12 سر موش نر به عنوان نمونة آماری در نظر گرفته شد که در 56 روزگی تحت آزمون حافظه و یادگیری از طریق ماز آبی موریس قرار گرفتند و در 66 روزگی عملکرد حرکتی آنها به وسیلة دستگاه سنجش فعالیت حرکتی (Open Field) اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی توکی و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که کمبود عنصر روی در هفتة آخر بارداری و دوران شیردهی موجب تخریب یادگیری، حافظه و ضعف در عملکرد حرکتی می شود. به علاوه مکمل عنصر روی، سبب بهبود یادگیری و حافظه شد، اما تأثیر معنی داری بر عملکرد حرکتی نوزادان نداشت.
