محدثه محمدی؛ احمدرضا موحدی؛ حمید صالحی؛ شیلا صفوی همامی
چکیده
هدفگزینی از جمله مؤلفههای انگیزشی است که برای بهبود یادگیری مهارتهای ورزشی بهکار میرود. هدف از تحقیق حاضر، تعیین تأثیر هدفگزینی آسان و دشوار بر اکتساب و یادگیری پرتاب آزاد بسکتبال در دانشآموزان کمتوان ذهنی آموزشپذیر بود. نمونۀ این پژوهش 21 نفر از دانشآموزان کمتوان ذهنی آموزشپذیر 13 – 8 سال شهر اصفهان بودند ...
بیشتر
هدفگزینی از جمله مؤلفههای انگیزشی است که برای بهبود یادگیری مهارتهای ورزشی بهکار میرود. هدف از تحقیق حاضر، تعیین تأثیر هدفگزینی آسان و دشوار بر اکتساب و یادگیری پرتاب آزاد بسکتبال در دانشآموزان کمتوان ذهنی آموزشپذیر بود. نمونۀ این پژوهش 21 نفر از دانشآموزان کمتوان ذهنی آموزشپذیر 13 – 8 سال شهر اصفهان بودند که در دو گروه هدفگزینی آسان و دشوار قرار گرفتند. شرکتکنندگان 9 جلسه به اکتساب تکلیف ملاک پرداختند. آزمون پرتاب آزاد بسکتبال بهعنوان ابزار پژوهش استفاده شد. پیشآزمون قبل از جلسات اکتساب و آزمونهای اکتساب در طول جلسات اکتساب و آزمونهای یادداری فوری و تأخیری بهترتیب پس از 2 و 10 روز بیتمرینی برگزار شد. برای تحلیل دادهها از تحلیل واریانس و اندازههای تکراری و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد گروه هدفگزینی آسان در مراحل اکتساب و یادداری، بهبود معنادار اجرا داشتند (P< 0.05)، درحالیکه گروه هدفگزینی دشوار بهبودی اجرا نشان ندادند. یافتهها، استفاده از هدفگزینی آسان بهجای هدفگزینی دشوار را برای آموزش پرتاب آزاد بسکتبال به کودکان کمتوان ذهنی پیشنهاد میکند.
حسن باغنده؛ الهه عرب عامری؛ فواد نیک نسب
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر بازیهای بومی- محلی بر رشد مهارتهای حرکتی درشت کودکان کمتوان ذهنی تربیتپذیر بود. به همین منظور 30 کودک کمتوان ذهنی تربیتپذیر از مرکز سازمان بهزیستی شهرستان مریوان با میانگین سنی 12/1±8/12سال و ضریب هوشی 81/7±61/33 با روش نمونهگیری هدفمند مطالعه شدند. از همۀ کودکان پیشآزمون گرفته شد، سپس ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر بازیهای بومی- محلی بر رشد مهارتهای حرکتی درشت کودکان کمتوان ذهنی تربیتپذیر بود. به همین منظور 30 کودک کمتوان ذهنی تربیتپذیر از مرکز سازمان بهزیستی شهرستان مریوان با میانگین سنی 12/1±8/12سال و ضریب هوشی 81/7±61/33 با روش نمونهگیری هدفمند مطالعه شدند. از همۀ کودکان پیشآزمون گرفته شد، سپس نمونهها بهصورت تصادفی به دو گروه تقسیم و بهعنوان گروه مداخله و کنترل در نظر گرفته شدند. در این پژوهش در بخشهای مربوط به مهارتهای حرکتی درشت از آزمون تبحر حرکتی برونینکس- اوزرتسکی استفاده شد. بازیهای بومی- محلی توسط گروه آزمایش طی 32 جلسه تمرین، هر جلسه 50 تا 60 دقیقه و 4 روز در هفته تمرین شد. پس از 32 جلسه تمرین از هر دو گروه پسآزمون بهعمل آمد. برای بررسی فرضیههای پژوهش از آزمونهای ناپارامتریک ویلکاکسون و یومن ویتنی (SPSS16) بهره گرفته شد. نتایج آزمونهای آماری تفاوت معناداری را در نمرههای پسآزمون مابین گروههای آزمایش و کنترل نشان داد (05/0P˂) . گروه مداخله نمرههای بیشتری کسب کرد. از نتایج بهدستآمده چنین برداشت میشود که برنامۀ تمرینی بهکاررفته در تحقیق حاضر برای بهبود مهارتهای حرکتی درشت در کودکان کمتوان ذهنی تربیتپذیر مناسب است.
هانیه محمدی؛ شهزاد طهماسبی بروجنی؛ جمال فاضل کلخوران
چکیده
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تداخل ضمنی بر تعادل افراد کمتوان ذهنی بود. بدین منظور 40 نفر از پسران کمتوان ذهنی آموزشپذیر شهر قزوین (میانگین سنی 120/3 ±45/24 سال) بهطور تصادفی به دو گروه تمرینی قالبی و تصادفی تقسیم شدند. پس از انجام پیشآزمون، آزمودنیهای هر گروه با توجه به نوع آرایش تمرینی خود، تمرینات خود را به مدت 4 هفته (3 ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تداخل ضمنی بر تعادل افراد کمتوان ذهنی بود. بدین منظور 40 نفر از پسران کمتوان ذهنی آموزشپذیر شهر قزوین (میانگین سنی 120/3 ±45/24 سال) بهطور تصادفی به دو گروه تمرینی قالبی و تصادفی تقسیم شدند. پس از انجام پیشآزمون، آزمودنیهای هر گروه با توجه به نوع آرایش تمرینی خود، تمرینات خود را به مدت 4 هفته (3 جلسه در هر هفته) بهعنوان مرحلۀ اکتساب، انجام دادند. سپس از آزمودنیها، آزمون اکتساب و پس از 48 ساعت، بهترتیب آزمونهای یادداری و انتقال بهعمل آمد. پس از تأیید توزیع طبیعی دادهها از طریق آزمون کولموگروف اسمیرنوف و بررسی همگنی واریانسها با آمارة لون، نتایج تحلیل واریانس اندازههای تکراری نشان داد که اعمال مداخله مؤثر بوده است و گروهها پیشرفت معناداری داشتهاند (0005/0P=). همچنین نتایج تی مستقل بهمنظور مقایسۀ دو گروه در تعادل ایستا نشان داد که گروه تمرین تصادفی در آزمون یادداری بهتر عمل کرد (007/0P=)، درحالیکه اختلاف معناداری در آزمون انتقال بین گروهها مشاهده نشد (061/0P=). همچنین، نتایج تعادل پویا نشان داد که گروه تمرین تصادفی، نسبت به گروه تمرین قالبی عملکرد بهتر و اختلاف معناداری در آزمون یادداری و انتقال داشت (بهترتیب 001/0P= و 002/0P=). بنابراین افراد کمتوان ذهنی نیز میتوانند از تأثیرات سودمند تمرین تصادفی بهرهمند شوند.
حسن باغنده؛ داود حومنیان؛ الهه عرب عامری
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات ادراکی-حرکتی بر رشد مهارتهای حرکتی دختران کمتوان ذهنی تربیتپذیر بود. به همین منظور 20 دختر کمتوان ذهنی تربیتپذیر از مرکز سازمان بهزیستی شهرستان مریوان با میانگین سنی 11/1±3/8 سال و ضریب هوشی 84/6±14/39 با روش نمونهگیری هدفمند بررسی شدند. از همۀ کودکان پیشآزمون گرفته شد، سپس نمونهها ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات ادراکی-حرکتی بر رشد مهارتهای حرکتی دختران کمتوان ذهنی تربیتپذیر بود. به همین منظور 20 دختر کمتوان ذهنی تربیتپذیر از مرکز سازمان بهزیستی شهرستان مریوان با میانگین سنی 11/1±3/8 سال و ضریب هوشی 84/6±14/39 با روش نمونهگیری هدفمند بررسی شدند. از همۀ کودکان پیشآزمون گرفته شد، سپس نمونهها بهصورت هدفمند به دو گروه 10 نفری کنترل و مداخله تقسیم شدند. برای سنجش مهارتهای حرکتی درشت و ظریف از آزمون تبحر حرکتی برونینکس- اوزرتسکی استفاده شد. گروه مداخله، تمرینات ادراکی- حرکتی را طی 24 جلسه و هر جلسه 45 تا 60 دقیقه و 3 روز در هفته انجام دادند. پس از 24 جلسه تمرین از هر دو گروه، پسآزمون بهعمل آمد. تجزیهوتحلیل دادهها که با استفاده از آزمون آماری K-S، ویلکاکسون و یو من ویتنی انجام گرفت، نشان داد که مداخلۀ تمرینات ادراکی- حرکتی تأثیر معناداری روی مهارتهای حرکتی درشت در گروه تمرینی داشته است (05/0P˂). درحالیکه تأثیر این دورۀ تمرینی بر مهارتهای ظریف از نظر آماری معنادار نبود (05/0P˃). از نتایج چنین برداشت میشود که برنامۀ تمرینی بهکاررفته در تحقیق حاضر برای بهبود مهارتهای حرکتی درشت دختران کمتوان ذهنی تربیتپذیر مناسب است و مراکز مربوط میتوانند از آن بهعنوان برنامۀ تمرینی استفاده کنند.
مریم نظری؛ احمدرضا موحدی؛ شیلا صفوی همامی
چکیده
در پژوهش حاضر تأثیر ترکیبهای مختلف موسیقی و حرکات هماهنگ بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان عقبماندۀ ذهنی آموزشپذیر بررسی شد. به این منظور 40 کودک کمتوان ذهنی پسر 8 تا 14 ساله، بهطور تصادفی در چهار شیوۀ تمرینی شامل حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام ماژور (ریتم سریع)، حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام مینور (ریتم کند)، حرکات هماهنگ بدون ...
بیشتر
در پژوهش حاضر تأثیر ترکیبهای مختلف موسیقی و حرکات هماهنگ بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان عقبماندۀ ذهنی آموزشپذیر بررسی شد. به این منظور 40 کودک کمتوان ذهنی پسر 8 تا 14 ساله، بهطور تصادفی در چهار شیوۀ تمرینی شامل حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام ماژور (ریتم سریع)، حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام مینور (ریتم کند)، حرکات هماهنگ بدون زمینۀ موسیقی، و بدون تمرین- بدون موسیقی (کنترل) قرار گرفتند. برای اندازهگیری مشکلات رفتاری، از سیاهۀ راتر- نسخۀ والدین (فرم آ) استفاده شد. پیشآزمون قبل از دورۀ پژوهش و پسآزمون پس از دوازده هفته تمرین ( 36 جلسه) گرفته شد. برای تحلیل دادهها از روش آماری تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد. نتایج نشان داد که شیوۀ تمرینی "حرکات هماهنگ همراه با موسیقی گام ماژور" مشکلات رفتاری کودکان را بهطور معناداری (05/0>P) کاهش داد؛ اما شیوههای تمرینی "حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام مینور" و " حرکات هماهنگ بدون زمینۀ موسیقی" کاهش معناداری در مشکلات رفتاری کودکان عقبماندۀ ذهنی ایجاد نکرد. در طول دورۀ پژوهش تغییر چشمگیر در نمرههای مشکلات رفتاری شرکتکنندگان گروه کنترل دیده نشد.
جان بابا آقایی نژاد؛ سالار فرامرزی؛ محمد کریمی
چکیده
براساس یافتههای روانشناسان برای اینکه بتوان فردی را کمتوان ذهنی قلمداد کرد، تنها داشتن بهرۀ هوشی پایینتر از متوسط کافی نیست، بلکه این افراد در رفتارهای سازشی، مشکلات ملموس و مشخصی دارند. تحقیق در زمینۀ رفتارهای سازشی برای افراد با نیازهای ویژه سودمند است و برای اینکه کودکان کمتوان ذهنی بتوانند خود را با زندگی اجتماعی سازگار ...
بیشتر
براساس یافتههای روانشناسان برای اینکه بتوان فردی را کمتوان ذهنی قلمداد کرد، تنها داشتن بهرۀ هوشی پایینتر از متوسط کافی نیست، بلکه این افراد در رفتارهای سازشی، مشکلات ملموس و مشخصی دارند. تحقیق در زمینۀ رفتارهای سازشی برای افراد با نیازهای ویژه سودمند است و برای اینکه کودکان کمتوان ذهنی بتوانند خود را با زندگی اجتماعی سازگار کنند میبایست مهارتهای آنها در زمینۀ رفتار سازشی بهبود یابد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر بهبود رفتار سازشی دانشآموزان کمتوان ذهنی آموزشپذیر نه تا پانزدهسالۀ شهرستان لردگان انجام گرفت. بدین منظور از بین 156 دانشآموز کمتوان ذهنی آموزشپذیر، بهصورت تصادفی ساده 28 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش (7 پسر، 7 دختر) و کنترل (7 پسر، 7 دختر) گمارده شدند. پرسشنامۀ رفتار سازشی واینلند (1965)، بهعنوان پیشآزمون روی دو گروه اجرا شد. سپس فعالیت ورزشی بهعنوان برنامة مداخلهای به مدت دو ماه و هر هفته 3 جلسه (45 دقیقهای) روی گروه آزمایش اجرا شد. دادههابا استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس با بهرهگیری از نرمافزار spss تجزیهوتحلیل شد (05/0>P). یافتهها نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل در رفتار سازشی و خردهمهارتهای اجتماعی شدن، ارتباط، جابهجایی و حرکتی، خودیاری در پوشیدن، خودیاری عمومی و خودیاری در خوردن تفاوت معنادار آماری (05/0>P) وجود داشت. اما در خردهمهارتهای مسائل شغلی و خودرهبری تفاوت معنادار مشاهده نشد که نشان میدهد اجرای یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر بهبود رفتار سازشی در بعضی خردهمهارتهای آن در دانشآموزان گروه آزمایش مؤثر بوده است که از این شیوه میتوان در توانبخشی و آموزش کودکان کمتوان ذهنی بهره برد.