نسترن نادری راد؛ شهزاد طهماسبی بروجنی
چکیده
از جمله مداخلات روانشناختی مؤثر بر بهبود و موفقیت عملکرد حرکتی و ورزشی افراد، خودگفتاری است. لذا، تحقیق حاضر، با هدف بررسی اثربخشی خودگفتاری انگیزشی بر اجرای تکلیف ثانویه (زمان واکنش افتراقی)، انجام شد. از میان 160 دانشجوی کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه تهران، 30 نفر در این پژوهش مشارکت داشتند که به‌صورت تصادفی به دو گروه کنترل و ...
بیشتر
از جمله مداخلات روانشناختی مؤثر بر بهبود و موفقیت عملکرد حرکتی و ورزشی افراد، خودگفتاری است. لذا، تحقیق حاضر، با هدف بررسی اثربخشی خودگفتاری انگیزشی بر اجرای تکلیف ثانویه (زمان واکنش افتراقی)، انجام شد. از میان 160 دانشجوی کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه تهران، 30 نفر در این پژوهش مشارکت داشتند که به‌صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. مداخله، دو بار در روز و به مدت یک دقیقه انجام گرفت. گروه تحت مداخله در مرتبۀ اول تکلیف اولیۀ راه رفتن روی تردمیل را با سرعتی آهسته انجام دادند، درحالیکه تکلیف ثانویه (زمان واکنش افتراقی) را در 10 کوشش انجام دادند. مرتبۀ دوم نیز به همین صورت برگزار شد، با این تفاوت که گروه تحت مداخله 15 ثانیه قبل از اجرای تکلیف ثانویه، خودگفتاری انگیزشی را برای خود اعلام کرد و گروه کنترل بدون هیچ مداخلهای آزمون را اجرا کرد. نتایج t همبسته در گروه تحت مداخله نشان داد که خودگفتاری انگیزشی به کاهش معنادار زمان واکنش افتراقی منجر شد (001/0=P). همچنین نتایج یو مان-ویتنی در پسآزمون نشان داد که زمان واکنش گروه تحت مداخلۀ خودگفتاری بهطور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (002/0=P).
فریبا حسن بارانی؛ بهروز عبدلی؛ شقایق مدبری
چکیده
اخیراً تحقیقات در زمینۀ یادگیری حرکتی نشان داده‌اند که یادگیری با پردازش کم‌تلاش به حفظ یادگیری تحت فشار روانشناختی منجر می‌شود. همچنین از نظریه‌های تداخل زمینه‌ای و اختصاصی بودن تمرین که به بررسی شرایط تمرینی مطلوب می‌پردازند، سخن به میان آورده‌اند. تحقیق حاضر با هدف بررسی تلاش شناختی و در نتیجه پردازش کم‌تلاش براساس نظریۀ ...
بیشتر
اخیراً تحقیقات در زمینۀ یادگیری حرکتی نشان داده‌اند که یادگیری با پردازش کم‌تلاش به حفظ یادگیری تحت فشار روانشناختی منجر می‌شود. همچنین از نظریه‌های تداخل زمینه‌ای و اختصاصی بودن تمرین که به بررسی شرایط تمرینی مطلوب می‌پردازند، سخن به میان آورده‌اند. تحقیق حاضر با هدف بررسی تلاش شناختی و در نتیجه پردازش کم‌تلاش براساس نظریۀ تداخل زمینه‌ای و نظریۀ اختصاصی بودن تمرین انجام گرفت. 30 شرکتکننده بهطور تصادفی در سه گروه تمرینی اختصاصی، تصادفی و زنجیرهای قرار گرفتند. پس از اجرای پیشآزمون، گروهها سه روز به تمرین یک تکلیف پرتابی پرداختند. پس از دو آزمون انتقال، از آزمودنیها خواسته شد تا پروتکل کلامی را با حداکثر جزئیات بنویسند. نتایج تحلیل واریانس مرکب (3´3) (گروه ´ روز)، اثر پیشرفت عملکرد را در روزهای تمرینی، و آزمونهای تحلیل واریانس یکطرفه تفاوت معنادار بین گروه اختصاصی و تصادفی در آزمون انتقال 1 و 2 را نشان دادند (017/0> P). بهطور کلی نتیجه گرفته شد که دو گروه اختصاصی و تصادفی پردازش کم‌تلاش و پنهان را دنبال کردهاند، بنابراین میتوان این دو روش تمرینی را به مربیان و درمانگران برای آموزش مهارتهای حرکتی توصیه کرد.
