اکبر معینی؛ غلام حسین ناظم زادگان؛ ربابه رستمی
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات حس عمقی بر هماهنگی حرکتی کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم مدارس شهر شیراز بود. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح یک گروهه با مراحل اندازه‌گیری بود. شرکت‌کنندگان 16 نفر از کودکان 5 تا 12 سال با میانگین سنی 21/2±62/8 بودند که با توجه به نتایج حاصل از خرده آزمون‌های برنینکس- اوزرتسکی به صورت تصادفی ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات حس عمقی بر هماهنگی حرکتی کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم مدارس شهر شیراز بود. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح یک گروهه با مراحل اندازه‌گیری بود. شرکت‌کنندگان 16 نفر از کودکان 5 تا 12 سال با میانگین سنی 21/2±62/8 بودند که با توجه به نتایج حاصل از خرده آزمون‌های برنینکس- اوزرتسکی به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل همگن شدند. آزمودنی‌های گروه آزمایش به‌صورت انفرادی تمرینات حس عمقی را به‌مدت 24 جلسه در حالیکه گروه کنترل نیز به صورت انفرادی با همان تعداد جلسات، تمرینات معمول کاردرمانی را انجام دادند. بعد از اتمام دوره تمرین، پس‌آزمون برای هر دو گروه اجرا شد؛ نتایج حاصل نشان داد که در همه خرده مقیاس‌های هماهنگی حرکتی: پگبورد، انداختن سکه در جعبه با دست برتر و دست غیر برتر، نخ کردن مهره‌ها، چیدن مکعب‌ها روی‌هم، پرتاب توپ به‌هدف و دریافت توپ تفاوت معناداری بین گروه‌ها وجود داشت. با توجه به بررسی و ارزیابی‌های انجام‌شده در این پژوهش و معنادار شدن هماهنگی حرکتی درنتیجه تغییرات به وجود آمده در سیستم پردازشی و سیستم‌های حسی-حرکتی این افراد، می‌توان این نتیجه‌گیری را کرد که تمرینات حس عمقی موجب بهبود هماهنگی حرکتی در کودکان اوتیسم شده است.
داود حومنیان؛ عبدالرحمن خضری
چکیده
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره برنامۀ تمرینی پاریاد بر رشد مهارت‌های حرکتی کودکان 6 تا 8 سال مبتلا به اختلال اوتیسم با عملکرد بالا بود. به همین منظور 30 دختر مبتلا به اختلالHFA با میانگین سنی 6/.±1/7 سال به‌صورت تصادفی از بین مدارس استثنایی شهر سنندج انتخاب شدند و براساس نمره‌های پیش‌آزمون در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. ...
بیشتر
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره برنامۀ تمرینی پاریاد بر رشد مهارت‌های حرکتی کودکان 6 تا 8 سال مبتلا به اختلال اوتیسم با عملکرد بالا بود. به همین منظور 30 دختر مبتلا به اختلالHFA با میانگین سنی 6/.±1/7 سال به‌صورت تصادفی از بین مدارس استثنایی شهر سنندج انتخاب شدند و براساس نمره‌های پیش‌آزمون در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. نمره‌های پیش و پس‌آزمون آزمودنیها با استفاده از مجموعه آزمون برونینکس- اوزرتسکی اندازه‌گیری شد. برنامۀ مداخلۀ حرکتی نیز شامل تمرینات پاریاد بود که به مدت شانزده جلسه برای این افراد اجرا شد. از آزمون K-S برای تعیین چگونگی توزیع دادهها و از آزمون لوین و تحلیل کوواریانس برای مقایسۀ میانگینها استفاده شد. نتایج نشان داد که برنامۀ تمرینی پاریاد، تأثیر معناداری بر رشد خردهمقیاسهای سرعت دویدن و چابکی، تعادل، هماهنگی دوسویه و قدرت در کودکان HFA دارد (05/0P< ). اما در خردهمقیاسها شامل سرعت پاسخ، کنترل بینایی- حرکتی و سرعت و چالاکی اندام فوقانی تأثیر معناداری مشاهده نشد (05/0P> ). با توجه به این نتایج می‌توان گفت که برنامۀ تمرینی مورد استفاده احتمالاً میتواند موجب بهبود مهارت‌های بنیادی کودکان مبتلا به HFA شود.
