شهزاد طهماسبی بروجنی؛ فریبا حسن بارانی؛ الهام حاتمی شاهمیر
چکیده
مهارت‌های ادراکی-حرکتی در بسیاری از تکالیف روزمرۀ زندگی و مهارت‌های ورزشی نقش بسزایی دارند. سنجش توانایی زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی روشی برای اندازه‌گیری مهارت‌های ادراکی و ادراکی-حرکتی افراد است. بنابراین هدف کلی پژوهش حاضر بررسی نقش قیود مختلف فرد، تکلیف و محیط در دقت زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی بود. بدین منظور 30 زن نوجوان ...
بیشتر
مهارت‌های ادراکی-حرکتی در بسیاری از تکالیف روزمرۀ زندگی و مهارت‌های ورزشی نقش بسزایی دارند. سنجش توانایی زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی روشی برای اندازه‌گیری مهارت‌های ادراکی و ادراکی-حرکتی افراد است. بنابراین هدف کلی پژوهش حاضر بررسی نقش قیود مختلف فرد، تکلیف و محیط در دقت زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی بود. بدین منظور 30 زن نوجوان (17-15 سال)، جوان (40-20 سال) و سالمند (80-60 سال) در چهار آزمون زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی شرکت کردند. آزمون‌ها شامل اجرای یک تکلیف زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی با رنگ‌های متفاوت پس‌زمینۀ سبز (1)، آبی (2) و قرمز (3) و اضافه شدن یک قید محیطی (4) بود و شرکت‌کنندگان باید همزمان با ورود محرک به نقطۀ هدف کلید مربوطه را فشار می‌دادند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب (3*4)، 4 تحلیل واریانس یکطرفه و 3 تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های تکراری با استفاده از تعدیل بونفرونی برای هر گروه استفاده شد. آزمون‌های آماری تفاوت معناداری را در آزمون 1، 3 و 4 نشان دادند (0125/0≥P). تمامی گروه‌ها نیز با تغییر رنگ از پس‌زمینۀ سبز به قرمز و اضافه شدن تکلیف ثانویه کاهش معنادار عملکرد را نشان دادند (017/0≥P). به‌علاوه نتایج بیانگر ضعیف‌ترین اجرا برای گروه سنی سالمند نسبت به دو گروه جوان و نوجوان بود که علت احتمالی آن ضعف سیستم‌های ادراکی-حرکتی مرتبط با افزایش سن معرفی شد. در پایان برنامه‌های تمرینی مختلف تکالیف زمان‌بندی انطباقی برای افراد ورزشکار، سالمند و بیماران دارای نقصان سیستم ادراکی- حرکتی پیشنهاد شد.
