رشد و یادگیری حرکتی
سید حسن موسوی؛ سید اسماعیل حسینی نژاد؛ منصوره شهرکی
چکیده
مقدمه: مقدمه: هدف این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین راه رفتن با تحریکات موزون حسی- پیکری بر فعالیت عضلانی اندام تحتانی سالمندان بود.
روش پژوهش: در این مطالعه نیمه‌تجربی از 29 نفر سالمند (سن: 35/4 ± 68/71؛ وزن: 74/5 ± 2/69؛ قد: 52/6 ± 2/166) به شیوه نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند استفاده شد. که به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (16 نفر؛ تمرین راه رفتن ...
بیشتر
مقدمه: مقدمه: هدف این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین راه رفتن با تحریکات موزون حسی- پیکری بر فعالیت عضلانی اندام تحتانی سالمندان بود.
روش پژوهش: در این مطالعه نیمه‌تجربی از 29 نفر سالمند (سن: 35/4 ± 68/71؛ وزن: 74/5 ± 2/69؛ قد: 52/6 ± 2/166) به شیوه نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند استفاده شد. که به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (16 نفر؛ تمرین راه رفتن با تحریک موزون حسی- پیکری) و کنترل (13 نفر بدون هرگونه تمرین) قرارگرفتند. تمرینات به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه30 دقیقه انجام شد. اطلاعات فعالیت عضلانی با دستگاه الکترومایوگرافی در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون جمع‌آوری شد. و نتایج با نرم‌افزار SPSS و روش آماری کوواریانس در سطح معناداری 05/0 تحلیل شد.
یافته‌ها: فعالیت عضله پهن خارجی در مرحله پاسخ بارگیری و نوسان کاهش معناداری یافت (05/0> P). همچنین، عضلات ساقی- قدامی در مرحله پاسخ بارگیری و سکون میانی و دوقلو در مرحله پیشران تحت تأثیر تمرین با تحریکات موزون حسی-پیکری افزایش معناداری را در جهت بهبود عملکرد راه رفتن نشان دادند (05/0> P).
نتیجه‌گیری: افزایش فعالیت عضله دوقلو احتمالا، به بهبود دینامیک مفاصل مچ پا و زانو کمک می‌کند. همچنین، افزایش فعالیت عضله ساقی- قدامی در نیمه ابتدایی مرحله استقرار می‌تواند، بیانگر افزایش ثبات مچ پا و کاهش بارگیری زانو از طریق کاهش فعالیت عضله پهن‌خارجی باشد. لذا تمرینات موزون حسی- پیکری می‌تواند، به‌عنوان روشی سودمند در بهبود راه رفتن سالمندان لحاظ شوند.
امیر شهاوند؛ داریوش خواجوی؛ علیرضا بهرامی؛ احمد قطبی ورزنه
چکیده
هدف مطالعه حاضر تغییرات کارآمدی عضلانی طی کوشش‌های موفق و ناموفق در تیراندازان ماهر با تپانچه با نقش میانجی چشم ساکن بود. در این مطالعه پس‌رویدادی، 20 مرد تیرانداز ماهر با تپانچه با دامنه سنی 20 تا 30 سال برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند. پس از پنج کوشش آشنایی، شرکت-کنندگان به اجرای 20 کوشش شلیک تپانچه از فاصله موردنظر به هدف مطابق با استاندارهای ...
بیشتر
هدف مطالعه حاضر تغییرات کارآمدی عضلانی طی کوشش‌های موفق و ناموفق در تیراندازان ماهر با تپانچه با نقش میانجی چشم ساکن بود. در این مطالعه پس‌رویدادی، 20 مرد تیرانداز ماهر با تپانچه با دامنه سنی 20 تا 30 سال برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند. پس از پنج کوشش آشنایی، شرکت-کنندگان به اجرای 20 کوشش شلیک تپانچه از فاصله موردنظر به هدف مطابق با استاندارهای موجود پرداختند. امتیاز ده به‌عنوان کوشش موفق و امتیازهای پایینتر از ده به‌عنوان کوشش ناموفق در نظر گرفته شد. دادهها با استفاده از آزمون t وابسته و بوتستراپ تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین فعالیت عضلانی عضلات دوسربازویی و سهسربازویی در کوشش‌های موفق و کوشش‌های ناموفق تفاوت معناداری وجود دارد و شرکتکنندگان در کوشش‌های موفق فعالیت عضلانی پایینتری داشتند. همچنین، نتایج بوتاستراپ آشکار کرد که طول دوره چشم ساکن، فعالیت عضلانی عضلات دوسربازویی و سهسربازویی را در کوشش‌های موفق و ناموفق میانجی می‌کند. بهطورکلی نتایج پژوهش حاضر تأکیدی بر فرضیه ثبات قامت میباشد که عامل تعیینکننده در طول این دوره، افزایش ثبات قامت است که منجر به کاهش "نویز" در سیستم حرکتی میشود.
