مرتضی پورآذر؛ مرتضی همایون نیا فیروزجاه
چکیده
مقدمه: ورزش بخش مهمی از زندگی دانشجویان محسوب میشود. تأثیر جنسیت و نوع ورزش دانشجویان بر رشد اجتماعی آنها میتواند متفاوت باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسۀ رشد اجتماعی در دانشجویان ورزشکار (رشتههای تیمی و انفرادی) و غیرورزشکار دانشگاه فرهنگیان بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع پیمایشی مقطعی بود. جامعۀ آماری شامل 2000 دانشجوی پسر ...
بیشتر
مقدمه: ورزش بخش مهمی از زندگی دانشجویان محسوب میشود. تأثیر جنسیت و نوع ورزش دانشجویان بر رشد اجتماعی آنها میتواند متفاوت باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسۀ رشد اجتماعی در دانشجویان ورزشکار (رشتههای تیمی و انفرادی) و غیرورزشکار دانشگاه فرهنگیان بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع پیمایشی مقطعی بود. جامعۀ آماری شامل 2000 دانشجوی پسر و دختر در حال تحصیل در دانشگاه فرهنگیان استان مازندران بودند. 300 نفر از دانشجو معلمان با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامۀ رشد اجتماعی وایتزمن (1990) بود. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.یافتهها: بر اساس نتایج آزمون تحلیل واریانس دوطرفه، اثر اصلی جنسیت و اثر اصلی گروه معنادار است. با وجود این، اثر تعاملی گروه و جنسیت معنادار نشد. میزان رشد اجتماعی دانشجویان دختر در مقایسه با دانشجویان پسر بالاتر بود. بر اساس نتایج آزمون تعقیبی توکی، گروه ورزشکاران نسبت به غیرورزشکاران بهطور معناداری بهتر بودند. با وجود این، هرچند ورزشکاران رشتههای انفرادی نسبت به ورزشکاران تیمی از میانگین رشد اجتماعی بیشتری برخوردار بودند، اما اختلاف آنها معنادار نبود.نتیجهگیری: با توجه به رشد اجتماعی بالاتر ورزشکاران نسبت به غیرورزشکاران و همچنین نمرات رشد اجتماعی تقریباً یکسان در هر دو گروه ورزشکاران (رشتههای تیمی و انفرادی)، پیشنهاد میشود مربیان از طریق تأکید بر اهمیت یکسان هر یک از ورزشکاران سبب ایجاد جو حمایتی شوند و زمینهساز رشد اجتماعی در بین تمامی افراد را فراهم آورند.
زهره خلیل پور؛ محمدتقی اقدسی؛ سید حجت زمانی ثانی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطة سبکهای یادگیری و سبکهای شناختی در بین دانشجویان دختر و پسر با اثر تعدیلکنندگی مقاطع تحصیلی و جنسیت انجام گرفت. بدینمنظور 350 نفر از دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند و پرسشنامههای سبکهای یادگیری کلب (1985) و سبکهای شناختی ویتکین (1971) را تکمیل ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطة سبکهای یادگیری و سبکهای شناختی در بین دانشجویان دختر و پسر با اثر تعدیلکنندگی مقاطع تحصیلی و جنسیت انجام گرفت. بدینمنظور 350 نفر از دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند و پرسشنامههای سبکهای یادگیری کلب (1985) و سبکهای شناختی ویتکین (1971) را تکمیل کردند. دادهها با استفاده از روشهای آماری همبستگی پیرسون، تی مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیره بررسی شد. نتایج نشان داد که بین سبکهای شناختی و متغیرهای مربوط به سبکهای یادگیری همبستگی معناداری وجود ندارد. همچنین همبستگی معناداری بین سن و سبکهای شناختی و متغیرهای سبکهای یادگیری بهجز در آزمایشگری فعال مشاهده نشد. با این حال همبستگی معناداری بین سبکهای یادگیری بهدست آمد. نتایج بررسی تفاوتهای گروهی نشان داد که دانشجویان کارشناسی نسبت به دانشجویان کارشناسی ارشد و پسران نسبت به دختران تمایل بیشتری به سمت سبکشناختی وابسته به زمینه دارند. در ادامه تفاوت آماری معناداری بین سطوح تحصیلی و جنسیت در سبکهای یادگیری مشاهده نشد. دانشجویان کارشناسی نسبت به دانشجویان کارشناسی ارشد و پسران نسبت به دختران تمایل بیشتری به سمت سبکشناختی وابسته به زمینه دارند، بهنظر میرسد سبک و جنسیت در ارتباط خود با اولویتها تعامل دارند.
محمد باقر عالی؛ مهدی شهبازی؛ محمد صحبتیها
چکیده
خودگفتاری، از عوامل روانشناختی مؤثر بر بهبود و موفقیت اجرای حرکتی فرد است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری انگیزشی بر هماهنگی دودستی دانشجویان بود. به این منظور 24 دانشجوی رشتۀ تربیت بدنی (12 دختر و 12 پسر با میانگین سنی 62/22 سال و انحراف استاندارد 081/2) بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنیها پس از اجرای پیشآزمون ...
بیشتر
خودگفتاری، از عوامل روانشناختی مؤثر بر بهبود و موفقیت اجرای حرکتی فرد است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری انگیزشی بر هماهنگی دودستی دانشجویان بود. به این منظور 24 دانشجوی رشتۀ تربیت بدنی (12 دختر و 12 پسر با میانگین سنی 62/22 سال و انحراف استاندارد 081/2) بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنیها پس از اجرای پیشآزمون با دستگاه هماهنگی دودستی بهصورت انتخابی به دو گروه همگن خودگفتاری انگیزشی و گروه بدون خودگفتاری تقسیم شدند. برای تجزیهوتحلیل دادهها، از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون تی مستقل و تی وابسته در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد خودگفتاری موجب بهبود معنادار عملکرد هماهنگی میشود (05/0>P). همچنین گروه دختران در هماهنگی دودستی، بهطور معناداری دقت بهتری داشتند (05/0>P). گروه پسران در هماهنگی دودستی، بهطور معناداری سرعت بهتری داشتند (05/0>P). اما در پسآزمون در گروه خودگفتاری بین دختران و پسران تفاوت معناداری وجود داشت (05/0p <). با توجه به یافتههای تحقیق حاضر پیشنهاد میشود که از خودگفتاری انگیزشی برای بهبود و ارتقای عملکرد هماهنگی دودستی استفاده شود.
مسعود ظهیری؛ مهدی شهبازی؛ یدالله بیننده
چکیده
توانایی تشخیص مسیر اشیای در حال حرکت و سازماندهی پاسخ حرکتی بهگونهای که هدف با جسم متحرک در یک نقطه بهطور همزمان به هم برسند، زمانبندی پیشبینی انطباقی نامیده میشود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر عامل رنگ و جنسیت بر تکلیف زمانبندی پیشبینی انطباقی است. به این منظور 60 آزمودنی در دامنۀ سنی 8 تا 10 سال با نمونهگیری تصادفی ساده ...
بیشتر
توانایی تشخیص مسیر اشیای در حال حرکت و سازماندهی پاسخ حرکتی بهگونهای که هدف با جسم متحرک در یک نقطه بهطور همزمان به هم برسند، زمانبندی پیشبینی انطباقی نامیده میشود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر عامل رنگ و جنسیت بر تکلیف زمانبندی پیشبینی انطباقی است. به این منظور 60 آزمودنی در دامنۀ سنی 8 تا 10 سال با نمونهگیری تصادفی ساده در دو گروه ( 30 دختر و 30 پسر) شرکت کردند و خطای زمانی آزمودنیها بهوسیلۀ دستگاه زمانبندیپیشبینیانطباقی ثبت شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمونهای آماری تی مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. براساس نتایج پژوهش تفاوت معناداری بین دختران و پسران در تکلیف زمانبندی پیشبینی انطباقی وجود نداشت (289/0P=) و کمترین خطای زمانی مربوط به پسزمینه آبیرنگ بود. همچنین بین خطای زمانی با پسزمینۀ آبی، با دیگر رنگها تفاوت معناداری مشاهده شد (001/0P= و 22/17= (59و2)F). بهطور کلی نتایج نشان داد که جنسیت بر عملکرد زمانبندی پیشبینی انطباقی تأثیری ندارد و رنگ پسزمینۀ آبی میتواند در تسهیل عملکرد و کاهش خطای زمانی در پیشبینی فضایی و زمانی محرکها اثرگذار باشد.
منصوره مکبریان؛ ولیاله کاشانی؛ کبری کاشانی؛ سمیه نامدار طجری
چکیده
در این تحقیق تلاش شد تا اثر شرکت در فعالیتهای بدنی بر میزان شادکامی زنان و مردان سالمند شهر تهران ارزیابی شود. جامعۀ آماری تحقیق کلیۀ افراد سالمند مناطق 22گانۀ شهر تهران بود که از این میان 400 نفر به روش تصادفی خوشهای چندمرحلهای بهعنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای تعیین فعال و غیرفعال بودن افراد سالمند از پرسشنامۀ فعالیت بدنی ...
بیشتر
در این تحقیق تلاش شد تا اثر شرکت در فعالیتهای بدنی بر میزان شادکامی زنان و مردان سالمند شهر تهران ارزیابی شود. جامعۀ آماری تحقیق کلیۀ افراد سالمند مناطق 22گانۀ شهر تهران بود که از این میان 400 نفر به روش تصادفی خوشهای چندمرحلهای بهعنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای تعیین فعال و غیرفعال بودن افراد سالمند از پرسشنامۀ فعالیت بدنی شارکی و برای تعیین میزان شادکامی این افراد از پرسشنامۀ شادکامی آکسفورد (OHI) که روایی و پایایی آنها تأیید شد، استفاده شد. سن تمامی سالمندان شرکتکننده در این تحقیق بالای 60 سال بود و در عین حال هیچ یک از آنها دچار مشکلات روانی و جسمانی نبودند. پس از توزیع و سپس جمعآوری پرسشنامه و دستهبندی اطلاعات خام، بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها از نرمافزار spss نسخۀ 13 استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) در سطح معناداری0071/0P ≤ نشان داد افراد فعال در تمامی خردهمقیاسهای شادکامی از جمله رضایت از زندگی، خوشی، عزت نفس، کنترل، کارامدی، آرامش و بهطور کلی شادکامی از افراد غیرفعال بهطور معناداری نمرههای بالاتری را کسب کردند. درحالیکه اثر جنسیت و تعامل سطح فعالیت و جنسیت اثر معناداری بر شادکامی سالمندان نداشت. بنابراین میتوان گفت یکی از عوامل مؤثر بر شادکامی افراد در دوران سالمندی روی آوردن به فعالیت بدنی است.
ربابه رستمی؛ غلام حسین ناظم زادگان؛ سوسن جباری
چکیده
براساس یافته های روانشناسی و علوم تربیتی، سال های پیش از دبستان در رشد و تربیت کودکان نقش اساسی و تعیین کننده ای دارد. یکی از ابعاد رشد در این سال ها رشد حرکتی است. بررسی عملکرد حرکتی با توجه به ابعاد پیکرسنجی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. ازاین رو تحقیق حاضر، از طرفی با هدف بررسی ارتباط ویژگی های پیکرسنجی با عملکرد حرکتی، و از طرف دیگر ...
بیشتر
براساس یافته های روانشناسی و علوم تربیتی، سال های پیش از دبستان در رشد و تربیت کودکان نقش اساسی و تعیین کننده ای دارد. یکی از ابعاد رشد در این سال ها رشد حرکتی است. بررسی عملکرد حرکتی با توجه به ابعاد پیکرسنجی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. ازاین رو تحقیق حاضر، از طرفی با هدف بررسی ارتباط ویژگی های پیکرسنجی با عملکرد حرکتی، و از طرف دیگر به منظور تعیین اختلاف عملکرد حرکتی در کلیة کودکان پیش دبستانی شهر شیراز، بر روی 157 دختر و پسر 3 تا 6 ساله اجرا شد. روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی مقطعی بود. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک، برگة ثبت ویژگی های پیکرسنجی و آزمون عملکرد حرکتی بود. از روش های آماری تحلیل واریانس یکطرفه، ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و تی مستقل برای تحلیل استفاده گردید. نتایج در بررسی گروه های سنی، تفاوت معناداری را در پرش عمودی با 47/25 =F و 2 = df و 000/0 ?P و در پرش افقی با 15/14 = F و 2= df و 000/0? P نشان داد. در پرش عمودی برتری با گروه سنی 5 ساله ها و در پرش افقی برتری با گروه سنی 4 ساله ها بود. همچنین در بررسی تأثیر جنسیت، در پرش عمودی (70/1 = t و 155=df و 008/0 ?P و پرتاب توپ 98/1 =t و 155 = df و 030/0 P? برتری با پسران بود. در نهایت در بررسی ارتباط ابعاد پیکرسنجی با عملکرد حرکتی، وزن و ابعاد طولی بیشترین همبستگی را نشان دادند. نتایج این تحقیق نشان دهندة افزایش تدریجی قدرت عضلانی متناسب با افزایش سن است. به دست آمدن تفاوت جنسیتی در برخی از عامل های مورد بررسی، ضرورت مطالعات بعدی را بارز می سازد. بر اساس یافته های این پژوهش، پیشنهاد می شود که در تحقیقات آینده از نمونه ها و ابزارهای دیگری در پیکرسنجی به منظور مقایسه استفاده شود.