حمید صالحی؛ سمیه شاهدوستی؛ مهدی رافعی بروجنی؛ مریم نزاکت الحسینی
چکیده
برای ایجاد محیطهای یادگیری کارآمدتر، نقش یادگیرنده و تأثیر او بر فرایند یادگیری باید مدنظر قرار گیرد. هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین نحوۀ اثرگذاری تمرین خودکنترل بر اجرا و یادگیری الگوهای حرکتی بود. درمجموع60 دانشجوی کارشناسی دختر (میانگین سن: 73/20 سال، انحراف استاندارد: 98/2) به روش تصادفی در چهار گروه با نظم تمرین خودکنترل یا سه گروه جفتشده ...
بیشتر
برای ایجاد محیطهای یادگیری کارآمدتر، نقش یادگیرنده و تأثیر او بر فرایند یادگیری باید مدنظر قرار گیرد. هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین نحوۀ اثرگذاری تمرین خودکنترل بر اجرا و یادگیری الگوهای حرکتی بود. درمجموع60 دانشجوی کارشناسی دختر (میانگین سن: 73/20 سال، انحراف استاندارد: 98/2) به روش تصادفی در چهار گروه با نظم تمرین خودکنترل یا سه گروه جفتشده با گروه خودکنترل جایگزین شدند. در مرحلۀ اکتساب به گروه خودکنترل گفته شد پیش از تمرین هر کوشش میتوانند هر یک از سه الگوی حرکتی را که میخواهند انتخاب کنند. برنامۀ تمرین هر عضو گروه خودکنترل مبنایی شد برای برنامهریزی تمرین از پیش تعیینشدۀ شرکتکنندگان متناظر در گروههای کنترل جفتشده. گروههای کنترل جفتشده تکالیف را با تغییرپذیری زیاد، کم، یا بدون تغییرپذیری (گروه جفتشدۀ کلاسیک) تمرین کردند. نتایج نشان داد گروه خودکنترل هم در مرحلۀ اکتساب و هم در آزمونهای یادداری تکالیف را سریعتر از دیگر گروههای کنترل جفتشده اجرا کرد. یافتهها بیانگر این است که اگر در تمرین چند مهارت حرکتی به فراگیر اجازۀ انتخاب داده شود، آثار تسهیلکنندهای در اجرا و یادگیری حرکتی دارد.
بهروز عبدلی؛ علیرضا فارسی؛ مسعود آریافر
چکیده
تغییرپذیری تمرین به تغییر حرکت و تغییر ویژگیهای زمینهای گفته میشود که یادگیرنده هنگام تمرین مهارت تجربه میکند. پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ تأثیر تغییرپذیری تمرین بر یادگیری پرتاب آزاد بسکتبال در شرایط پنهان و آشکار انجام گرفت. بدین منظور، 40 دانشجوی پسر داوطلب (27-20 ساله) دانشگاه شهید بهشتی، انتخاب و بعد از اجرای پیشآزمون ...
بیشتر
تغییرپذیری تمرین به تغییر حرکت و تغییر ویژگیهای زمینهای گفته میشود که یادگیرنده هنگام تمرین مهارت تجربه میکند. پژوهش حاضر با هدف مقایسۀ تأثیر تغییرپذیری تمرین بر یادگیری پرتاب آزاد بسکتبال در شرایط پنهان و آشکار انجام گرفت. بدین منظور، 40 دانشجوی پسر داوطلب (27-20 ساله) دانشگاه شهید بهشتی، انتخاب و بعد از اجرای پیشآزمون بهصورت تصادفی در چهار گروه یادگیری پنهان با تمرین متغیر، گروه یادگیری پنهان با تمرین ثابت، گروه یادگیری آشکار با تمرین متغیر و گروه یادگیری آشکار با تمرین ثابت تقسیم شدند. گروههای تمرین متغیر بهمدت 6 روز، در هر جلسه 45 پرتاب را از فاصلههای 5/1، 3 و 4 متری از هدف، و گروههای تمرین ثابت، پرتاب از فاصلۀ 3 متری را انجام دادند. گروههای یادگیری پنهان همراه با اجرای تکلیف پرتاب آزاد، تکلیف ثانویۀ شمارش سهتایی اعداد از 1000 بهسمت عقب را انجام میدادند، اما گروه یادگیری آشکار بدون اجرای تکلیف ثانویه، تکلیف پرتاب آزاد را اجرا میکردند. آزمونهای مراحل اکتساب، یادداری (با فاصلۀ 48 ساعت) و انتقال (از فاصلۀ 6/4 متری) برگزار شد. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها از تحلیل واریانس مختلط با اندازههای تکراری، تحلیل واریانس دوطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (سطح معناداری 05/0). نتایج نشان داد که گروهها در مراحل اکتساب پیشرفت داشتند (001/0 >P)، درحالیکه اثر اصلی تمرین و یادگیری معنادار نبود (05/0 <P). در مراحل یادداری و انتقال، اثر اصلی نوع یادگیری، نوع تمرین و همچنین اثر تعاملی یادگیری و تمرین معنادار نبود (05/0 <P). در کل، نتایج پژوهش حاضر با نظریۀ طرحوارۀ اشمیت همسو نبود.