مریم شجاع؛ سید محمد کاظم واعظ موسوی؛ عبدالله قاسمی
چکیده
چکیده:هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات بازی محور بر رشد حرکتی کودکان دارای اضافه وزن با اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش حاضر نیمهتجربی و از نوع پیشآزمون- پسآزمون است. 50 کودک 10-8 سال، دارای اضافه وزن و با اختلال هماهنگی رشدی انتخاب شدند و پس از انجام پیشآزمون بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (n=30) و گروه کنترل (n=20) قرار گرفتند. ...
بیشتر
چکیده:هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات بازی محور بر رشد حرکتی کودکان دارای اضافه وزن با اختلال هماهنگی رشدی بود. روش پژوهش حاضر نیمهتجربی و از نوع پیشآزمون- پسآزمون است. 50 کودک 10-8 سال، دارای اضافه وزن و با اختلال هماهنگی رشدی انتخاب شدند و پس از انجام پیشآزمون بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (n=30) و گروه کنترل (n=20) قرار گرفتند. گروه آزمایش هر هفته 3 جلسه و به مدت 3 ماه در پروتکل تعیینشده شرکت کردند. ابزار اندازهگیری آزمون MABC-2 بود و برای تحلیل دادهها از نرمافزار SPSS نسخۀ 21 استفاده شد. نتایج آزمون MANCOVA نشان داد که بین گروه تجربی و کنترل حداقل در یکی از متغیرهای تحقیق تفاوت وجود دارد. براساس نتایج تحلیل کوواریانس یکطرفه با سطح معناداری 05/0 مشخص شد که بین گروه کنترل و گروه تحت مداخله در مؤلفههای رشد حرکتی و خردهمقیاسهای آن (چالاکی دست، هدفگیری و تعادل) تفاوت معناداری وجود دارد و گروه آزمایش نمرههای بهتری کسب کردند. بنابراین توصیه میشود با طراحی تمرینات مختلف و مداخلۀ زودهنگام از پیشرفت این اختلال در افراد دارای اضافه وزن جلوگیری کنیم و ثأثیر مثبتی بر رشد حرکتی این افراد داشته باشیم.