کیمیا مصطفوی؛ سید محی الدین بهاری؛ افسانه صنعت کاران
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش ورزش تیراندازی با تفنگ بادی بر پرخاشگری دختران نوجوان بود. برای انجام پژوهش از طرح نیمه‌تجربی با گروه کنترل و پیشآزمون – پس‌آزمون استفاده شد. بدین‌منظور تعداد 30 دانشآموز دختر پرخاشگر (1/1±16 سال) به‌صورت نمونة در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در این ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش ورزش تیراندازی با تفنگ بادی بر پرخاشگری دختران نوجوان بود. برای انجام پژوهش از طرح نیمه‌تجربی با گروه کنترل و پیشآزمون – پس‌آزمون استفاده شد. بدین‌منظور تعداد 30 دانشآموز دختر پرخاشگر (1/1±16 سال) به‌صورت نمونة در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در این مطالعه از پرسشنامة پرخاشگری باس و پری (1992) بهعنوان ابزار سنجش پرخاشگری استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه (هر جلسه 60 دقیقه) تحت نظر مربی آموزش تیراندازی دیدند. در پایان جلسات از هر دو گروه پس‌آزمون بهعمل آمد. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب دوعاملی نشان داد آموزش تیراندازی به کاهش معنادار پرخاشگری، پرخاشگری کلامی، خصومت و خشم دختران نوجوان منجر شد؛ اما آموزش تیراندازی بر پرخاشگری بدنی دختران نوجوان اثر معناداری نداشت. بهنظر میرسد جو و ویژگی‌های ورزش تیراندازی با تفنگ میتواند نقش مهمی در ایجاد احساس آرامش و کاهش پرخاشگری داشته باشد.
مسلم محمدی تحصیل؛ افسانه صنعتکاران؛ سید محی الدین بهاری
چکیده
امروزه مهارت های ذهنی یکی از مولفه های مهم اثر گذار در عملکرد ورزشکاران می باشد لذا هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارتهای ذهنی بر عملکرد کمی و کیفی شناگران بود. جامعة آماری تحقیق شناگران نوجوان باشگاه های ورزشی کرج بودند. در این مطالعه، با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس 30 نوجوان پسر فعال در رشتۀ شنا از باشگاه‌های شنای شهرستان ...
بیشتر
امروزه مهارت های ذهنی یکی از مولفه های مهم اثر گذار در عملکرد ورزشکاران می باشد لذا هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارتهای ذهنی بر عملکرد کمی و کیفی شناگران بود. جامعة آماری تحقیق شناگران نوجوان باشگاه های ورزشی کرج بودند. در این مطالعه، با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس 30 نوجوان پسر فعال در رشتۀ شنا از باشگاه‌های شنای شهرستان کرج انتخاب به به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. یک طرح نیمه تجربی با سنجش در پیشآزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. گروه آزمایش بسته بیستودو جلسهای آموزش مهارتهای ذهنی را در هفته سه جلسه متوالی در کنار تمرینات جسمانی خود به مدت یک ساعت دریافت نمودند اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. تمامی شرکت‌کنندگان در مرحله پیشآزمون و پس توسط کرنومتر و چکلیست تکنیک کرال سینه 50 متر (شنای آزاد) مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافتهها با استفاده از طریق تحلیل واریانس ترکیبی تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش مهارتهای روانی بر عملکرد کمی گروه آزمایش تأثیر معنیداری دارد (P
راضیه خان محمدی؛ حسن خلجی؛ علیرضا بهرامی
چکیده
هدف این مطالعه بررسی تأثیر رشتۀ مختلف ورزشی و سطوح مختلف تمرین و اثر تعاملی آنها بر شاخصهای نمو و بالیدگی جنسی دختران ورزشکار نوجوان بود. جامعۀ آماری پژوهش، کلیۀ دختران ورزشکار نوجوان 17-9 سالۀ سه رشتۀ ژیمناستیک، والیبال و تنیس روی میز شهر اراک بودند و نمونه شامل 49 ژیمناست، 82 والیبالیست و 38 بازیکن تنیس روی میز بود که به روش خوشه‌ای ...
بیشتر
هدف این مطالعه بررسی تأثیر رشتۀ مختلف ورزشی و سطوح مختلف تمرین و اثر تعاملی آنها بر شاخصهای نمو و بالیدگی جنسی دختران ورزشکار نوجوان بود. جامعۀ آماری پژوهش، کلیۀ دختران ورزشکار نوجوان 17-9 سالۀ سه رشتۀ ژیمناستیک، والیبال و تنیس روی میز شهر اراک بودند و نمونه شامل 49 ژیمناست، 82 والیبالیست و 38 بازیکن تنیس روی میز بود که به روش خوشه‌ای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزار جمعآوری داده‌ها شامل پرسشنامۀ جمعیتشناختی، پرسشنامۀ ارزیابی فعالیت بدنی نوجوانان، جدول تانر و روش مقاومت بیوالکتریکی بود. برای بررسی و تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس (در سطح معناداری 5 0/0≥P) استفاده شد. نتایج نشان داد رشتههای مختلف ورزشی تأثیر معناداری بر شاخصهای قد، طول پا و چربی داشت (05/0>P). سطوح مختلف تمرین بر شاخصهای چربی تأثیر معناداری داشت (5 0/0≥P). اثر تعاملی رشتۀ مختلف ورزشی و سطوح مختلف تمرین بر شاخصهای نمو و بالیدگی جنسی تأثیر معناداری نداشت (5 0/0≤P). نتیجه اینکه ورزشکاران در حالی در این سه رشته وارد میشوند که ویژگی‌های نمویشان متناسب با نیاز آن رشتۀ ورزشی باشد. همچنین حداکثر 10 ساعت تمرین ورزشی در هفته بر شاخصهای نمو و بالیدگی جنسی ورزشکاران اثر معکوسی بهجای نمیگذارد.
شهزاد طهماسبی بروجنی؛ فریبا حسن بارانی؛ الهام حاتمی شاهمیر
چکیده
مهارتهای ادراکی-حرکتی در بسیاری از تکالیف روزمرۀ زندگی و مهارتهای ورزشی نقش بسزایی دارند. سنجش توانایی زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی روشی برای اندازهگیری مهارتهای ادراکی و ادراکی-حرکتی افراد است. بنابراین هدف کلی پژوهش حاضر بررسی نقش قیود مختلف فرد، تکلیف و محیط در دقت زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی بود. بدین منظور 30 زن نوجوان ...
بیشتر
مهارتهای ادراکی-حرکتی در بسیاری از تکالیف روزمرۀ زندگی و مهارتهای ورزشی نقش بسزایی دارند. سنجش توانایی زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی روشی برای اندازهگیری مهارتهای ادراکی و ادراکی-حرکتی افراد است. بنابراین هدف کلی پژوهش حاضر بررسی نقش قیود مختلف فرد، تکلیف و محیط در دقت زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی بود. بدین منظور 30 زن نوجوان (17-15 سال)، جوان (40-20 سال) و سالمند (80-60 سال) در چهار آزمون زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی شرکت کردند. آزمون‌ها شامل اجرای یک تکلیف زمان‌بندی پیش‌بین انطباقی با رنگ‌های متفاوت پس‌زمینۀ سبز (1)، آبی (2) و قرمز (3) و اضافه شدن یک قید محیطی (4) بود و شرکت‌کنندگان باید همزمان با ورود محرک به نقطۀ هدف کلید مربوطه را فشار می‌دادند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب (3*4)، 4 تحلیل واریانس یکطرفه و 3 تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های تکراری با استفاده از تعدیل بونفرونی برای هر گروه استفاده شد. آزمون‌های آماری تفاوت معناداری را در آزمون 1، 3 و 4 نشان دادند (0125/0≥P). تمامی گروهها نیز با تغییر رنگ از پس‌زمینۀ سبز به قرمز و اضافه شدن تکلیف ثانویه کاهش معنادار عملکرد را نشان دادند (017/0≥P). به‌علاوه نتایج بیانگر ضعیف‌ترین اجرا برای گروه سنی سالمند نسبت به دو گروه جوان و نوجوان بود که علت احتمالی آن ضعف سیستم‌های ادراکی-حرکتی مرتبط با افزایش سن معرفی شد. در پایان برنامه‌های تمرینی مختلف تکالیف زمان‌بندی انطباقی برای افراد ورزشکار، سالمند و بیماران دارای نقصان سیستم ادراکی- حرکتی پیشنهاد شد.
غزال محمدی؛ معصومه شجاعی؛ افخم دانشفر
چکیده
هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تغییرپذیری فاصلۀ کانون توجه از طریق خودگویی آموزشی بر یادگیری فورهند تنیس روی میز بود. شرکت‌کنندهها پس از پیشآزمون، طی شش جلسه به تمرین 180 ضربۀ فورهند با تکرار کلمات نشانۀ "کمی چرخش" در مورد دست (ساعد را کمی به سمت بیرون بچرخانند) در گروه کانون توجه درونی، "کمی باز" در مورد حرکت ...
بیشتر
هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تغییرپذیری فاصلۀ کانون توجه از طریق خودگویی آموزشی بر یادگیری فورهند تنیس روی میز بود. شرکت‌کنندهها پس از پیشآزمون، طی شش جلسه به تمرین 180 ضربۀ فورهند با تکرار کلمات نشانۀ "کمی چرخش" در مورد دست (ساعد را کمی به سمت بیرون بچرخانند) در گروه کانون توجه درونی، "کمی باز" در مورد حرکت راکت (صفحۀ راکت هنگام ضربه کمی باز باشد) در گروه کانون توجه بیرونی نزدیک، "بالای تور" در مورد حرکت توپ (توپ را روی تور بفرستند) در گروه توجه بیرونی دور پرداختند. گروه کنترل طی دورۀ اکتساب، بدون خودگویی تمرین کرد. دو روز پس از آزمون اکتساب، آزمون یادداری در شرایط مشابه و بعد از استراحت آزمون انتقال با تغییر جهت هدف (فورهند موازی) و هر دو بدون خودگویی انجام گرفت. دقت اجرای فورهند تنیس روی میز با یک مقیاس پنج‌ارزشی (لیائو و مسترز، 2001) و الگوی ضربه با استفاده از مقیاسی محقق‌ساخته سنجیده شد . نتایج تحلیل واریانس پنج گروه در شش جلسه با تکرار سنجش عامل جلسه و همچنین تحلیل واریانس یکطرفه، اکتساب، یادداری و انتقال دقت فورهند گروه کانون توجه درونی به‌طور معناداری کمتر از سایر گروهها بود (05/0P<). علاوه‌بر این، اثر افزایش فاصلۀ کانون توجه بر اکتساب و یادداری الگوی فورهند معنادار بود. اثر کانون توجه بیرونی نزدیک بر یادداری الگو نیز معنادار بود، ولی انتقال الگوی ضربه در گروه کنترل به‌طور معناداری بیشتر از کانون توجه بیرونی دور بود (05/0P <). بنابراین برای آموزش فورهند به نوجوانان مبتدی استفاده از خودگویی با افزایش فاصلۀ کانون توجه و کانون توجه بیرونی نزدیک و عدم استفاده از کانون توجه درونی توصیه می‌شود.
لیلا ریاحی فارسانی؛ احمد فرخی؛ ابوالفضل فراهانی؛ پروانه شمسی پور
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش هوش هیجانی بر مهارتهای روانی نوجوانان ورزشکار بود. بهاین منظور 80 دانشآموز (40 دختر و 40 پسر) داوطلب با میانگین سنی 53/0±15 سال به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه گواه و آزمایش تقسیم شدند. ابزار اندازهگیری شامل پرسشنامة هوش هیجانی برادبری و گریوز برای سنجش هوش هیجانی و پرسشنامة ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش هوش هیجانی بر مهارتهای روانی نوجوانان ورزشکار بود. بهاین منظور 80 دانشآموز (40 دختر و 40 پسر) داوطلب با میانگین سنی 53/0±15 سال به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه گواه و آزمایش تقسیم شدند. ابزار اندازهگیری شامل پرسشنامة هوش هیجانی برادبری و گریوز برای سنجش هوش هیجانی و پرسشنامة آمادگی روانی اوتاوا (OMSAT 3) برای سنجش مهارتهای روانی بود. پرسشنامههای مورد استفاده در داخل کشور دارای پایایی و روایی هستند. برنامة آموزش مهارتهای هوش هیجانی به ورزشکاران نوجوان طی 10 جلسه انجام گرفت. برای تجزیهوتحلیل داده‌ها از روشهای آماری مانند همسانی واریانسها، آزمون کلوموگروف اسمیرنوف و آزمون t مستقل (مقایسة میانگینهای دو گروه براساس تفاضل میان نمرههای پیشآزمون از پس‌آزمون) در سطح معناداری 05/0 P< استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگینهای پس‌آزمون دو گروه در 4 مؤلفة هوش هیجانی (خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی اجتماعی و مدیریت رابطه) و مهارتهای روانی وجود دارد (05/0 P<). بنابراین بهنظر میرسد آموزش مهارتهای هوش هیجانی یکی از بخشهای مهم آمادگی روانی بهشمار میرود که لازمة دستیابی به اجرای بهینة ورزشی است.
