سیدمحمدرضا موسوی؛ ناهید شتاب بوشهری؛ رسول عابدان زاده
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دستورالعمل کانون توجه بیرونی و حمایت خودمختاری بر یادگیری مهارت هدفگیری کودکان کمتوان ذهنی بود. بدینمنظور، از بین تمامی کودکان کمتوان ذهنی شهر اهواز، 48 کودک 14-10 ساله (میانگین سنی 2/1±81/11 سال) به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و براساس نمرات پیشآزمون (10 کوشش) در چهار گروه توجه بیرونی، حمایت ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دستورالعمل کانون توجه بیرونی و حمایت خودمختاری بر یادگیری مهارت هدفگیری کودکان کمتوان ذهنی بود. بدینمنظور، از بین تمامی کودکان کمتوان ذهنی شهر اهواز، 48 کودک 14-10 ساله (میانگین سنی 2/1±81/11 سال) به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و براساس نمرات پیشآزمون (10 کوشش) در چهار گروه توجه بیرونی، حمایت خودمختاری، توجه بیرونی+حمایت خودمختاری و کنترل جای گرفتند. تکلیف شامل پرتاب کیسة لوبیا به وزن 100 گرم به سمت هدفی بود که در فاصلۀ دو متری از شرکتکنندگان بر روی دیوار نصب شده بود. شرکتکنندگان در مرحلۀ اکتساب 40 کوشش شامل پنج بلوک هشتکوششی را انجام دادند. ده دقیقه پس از آخرین بلوک اکتساب، شرکتکنندگان 10 پرتاب را بهعنوان پسآزمون انجام دادند. 48 ساعت پس از مرحلۀ اکتساب، آزمون یادداری (10 کوشش) با شرایطی دقیقاً مشابه با پیشآزمون برای بررسی تأثیرات یادگیری از شرکتکنندگان بهعمل آمد. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس مرکب 5Í2Í2 در مرحلۀ اکتساب و آزمون تحلیل واریانس دوراهه 2Í2 در مرحلۀ یادداری از طریق نرمافزار SPSS22 و در سطح معناداری 05/0≥P استفاده شد. نتایج نشان داد که هر چهار گروه طی بلوکهای تمرینی، بهبود معناداری در عملکرد داشتهاند. گروه توجه بیرونی+حمایت خودمختاری نیز بالاترین نمرات را در مرحلۀ اکتساب کسب کرد (05/0≥P). در آزمون یادداری نیز گروه توجه بیرونی+حمایت خودمختاری بهترین عملکرد را به نمایش گذاشت (05/0≥P). ازاینرو پیشنهاد میشود برای بهبود عملکرد و یادگیری مهارت هدفگیری کودکان کمتوان ذهنی از ترکیب توجه بیرونی و حمایت خودمختاری استفاده شود.