محمود محبی؛ حسن غرایاق زندی؛ محمدعلی بشارت؛ محبوبه غیور نجف آبادی
چکیده
هدف این پژوهش مدلیابی ارتباط ساختاری خودشفقتورزی و واکنشهای هیجانی به شکست با واسطهگری تنظیم شناختی هیجان در رزمیکاران بود. در این پژوهش 286 ورزشکار (191 مرد و 95 زن: میانگین و انحراف معیار سنی=98/20 ± 30/3) از سبک مختلف رزمی (تکواندو، کاراته، جودو و ووشو) حاضر در مسابقات لیگ شرکت و مقیاسهای خودشفقتورزی، عواطف منفی، و تنظیم شناختی ...
بیشتر
هدف این پژوهش مدلیابی ارتباط ساختاری خودشفقتورزی و واکنشهای هیجانی به شکست با واسطهگری تنظیم شناختی هیجان در رزمیکاران بود. در این پژوهش 286 ورزشکار (191 مرد و 95 زن: میانگین و انحراف معیار سنی=98/20 ± 30/3) از سبک مختلف رزمی (تکواندو، کاراته، جودو و ووشو) حاضر در مسابقات لیگ شرکت و مقیاسهای خودشفقتورزی، عواطف منفی، و تنظیم شناختی هیجان را تکمیل کردند. از تحلیل مسیر به منظور ارزیابی مدل پیشنهادی استفاده شد. نتایج نشان داد که خودشفقتورزی اثرات مستقیم و غیرمستقیم بر کاهش پاسخهای هیجانی منفی به شکست دارد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که ابعاد سازگار و ناسازگار تنظیم شناختی هیجان در رابطۀ بین خودشفقتورزی و پاسخهای هیجانی به شکست نقش واسطهای جزئی دارند. این مطالعه نشان میدهد که خودشفقتورزی یک سازه مناسب برای درک پاسخهای هیجانی ورزشکاران به شکست است، و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان بهعنوان مکانسیمهای زیربنایی در این فرایند دخیل هستند، از اینرو توجه به رشد خودشفقتورزی در رزمیکاران با تأکید بر بهبود تنظیم هیجان سازگار و کاهش تنظیم هیجان ناسازگار در راستای بازیابی بهتر از شکست و کاهش اثرات منفی آن را پیشنهاد میکند.