الهه سیاوشی؛ علی حیرانی؛ احسان زارعیان
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر همتاسازی سطح مهارت در تمرین تعاملی دوتایی مشارکتی بر یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میز دختران نوجوان بود. در یک روش نیمهتجربی 24 دختر (14-16 سال)، بهصورت نمونۀ در دسترس از دبیرستانهای دخترانۀ شهر نهاوند انتخاب و به دو گروه مبتدی- مبتدی و مبتدی- ماهر تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت 5 جلسه تمرینات دونفره را ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر همتاسازی سطح مهارت در تمرین تعاملی دوتایی مشارکتی بر یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میز دختران نوجوان بود. در یک روش نیمهتجربی 24 دختر (14-16 سال)، بهصورت نمونۀ در دسترس از دبیرستانهای دخترانۀ شهر نهاوند انتخاب و به دو گروه مبتدی- مبتدی و مبتدی- ماهر تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت 5 جلسه تمرینات دونفره را با آرایش مهارتی مربوط به خود (مبتدی- مبتدی، مبتدی- ماهر) انجام دادند، که هر جلسه شامل 20 ست 3 دقیقهای با زمان استراحت 1 دقیقهای بین ستها بود. با استفاده از آزمون دقت ضربۀ فورهند تنیس روی میز، اجرا در مراحل پیشآزمون، پسآزمون، یادداری و انتقال سنجیده شد. برای بررسی توزیع طبیعی دادهها از آزمون شاپیرو-ویلک استفاده شد. سپس آزمون آنالیز واریانس مرکب و آزمون تعقیبی مناسببرای تحلیل دادهها بهکار رفت. نتایج نشان داد هر دو گروه مبتدی- مبتدی و مبتدی- ماهر پیشرفت معناداری در یادگیری مهارت فورهند تنیس روی میز نشان دادند (5/0 < p) . همچنین گروه مبتدی- ماهر در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال نسبت به گروه مبتدی- مبتدی عملکرد بهتری داشت (5/0 < p). یافتههای فعلی نشان میدهد که ترتیب مبتدی-ماهر برای یادگیری مهارت تنیس روی میز در حین آموزش دونفره بهتر بود، زیرا آنها از مشاهدۀ مدل بهینه و سایر چالشها و راهبردهای مرتبط در طول تمرین سود میبرند.