محمد حسین قهرمانی؛ مهدی سهرابی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ محمدعلی بشارت
چکیده
ویژگیهای تکانشگری افراد، الگوهای حرکتی آنها را در یادگیری مهارتهای ورزشی تحت تأثیر قرار میدهد. ازاین‌رو در این تحقیق تأثیر سطوح مختلف تکانشگری حرکتی بر یادگیری مهارتهای پایۀ بسکتبال بررسی شد. به این منظور سه گروه 12 نفری از پسران 10 تا 12 ساله که با توجه به سطوح تکانشگری حرکتی تعیین شده بودند، همراه گروه کنترل ...
بیشتر
ویژگیهای تکانشگری افراد، الگوهای حرکتی آنها را در یادگیری مهارتهای ورزشی تحت تأثیر قرار میدهد. ازاین‌رو در این تحقیق تأثیر سطوح مختلف تکانشگری حرکتی بر یادگیری مهارتهای پایۀ بسکتبال بررسی شد. به این منظور سه گروه 12 نفری از پسران 10 تا 12 ساله که با توجه به سطوح تکانشگری حرکتی تعیین شده بودند، همراه گروه کنترل که بهصورت تصادفی انتخاب شده بود، در یک دورۀ آموزشی مهارتهای پایۀ بسکتبال شرکت کردند. برای ارزیابی نتایج عملکرد افراد از آزمونهای پاس بسکتبال ایفرد (AAHPERD) و آزمون پاس هان (Hann) در مراحل پیشآزمون، پسآزمون، یادداری و انتقال استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس به‌ترتیب در مراحل پسآزمون (0001/0=P) و یادداری (011/0=P) در مورد تکلیف پاس ایفرد نشان داد که همراستا با افزایش سطوح تکانشگری حرکتی افراد، برتری شایان توجهی در اجرای این آزمون مشاهده میشود، درحالی‌که در تکلیف پاس هان، عملکرد بهتر همراستا با کاهش سطوح تکانشگری مشاهده شد. تفاوتهای مشاهده‌شده بین گروهها در مرحلۀ انتقال از نظر آماری معنادار نبود (P=0/112). با استناد به این یافته‌ها میتوان گفت که سطوح مختلف تکانشگری حرکتی یکی از عوامل اصلی اثرگذار در یادگیری مهارتهای ورزشی با در نظر گرفتن مهارتهای سرعتمحور و دقت‌محور است.
