مهدی رحیم زاده؛ شهزاد طهماسبی؛ مهدی شهبازی
چکیده
مقدمه: در پژوهشهای پیشین تأثیر انگیختگی بر عملکرد بررسی شده است. با وجود این اینکه آیا انگیختگی در طول مراحل یادگیری بر هماهنگی دودستی اثربخش است، بررسی نشده است. بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر سطوح انگیختگی در طول مراحل مختلف یادگیری بر اجرای تکلیف هماهنگی چشم – دست انجام گرفت.روش پژوهش: بدینمنظور 36 دانشجوی پسر تربیت ...
بیشتر
مقدمه: در پژوهشهای پیشین تأثیر انگیختگی بر عملکرد بررسی شده است. با وجود این اینکه آیا انگیختگی در طول مراحل یادگیری بر هماهنگی دودستی اثربخش است، بررسی نشده است. بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر سطوح انگیختگی در طول مراحل مختلف یادگیری بر اجرای تکلیف هماهنگی چشم – دست انجام گرفت.روش پژوهش: بدینمنظور 36 دانشجوی پسر تربیت بدنی 20-35 ساله بهصورت در دسترس انتخاب و براساس بهرۀ هوشی نرمال، اضطراب صفتی نرمال و راست برتری در سه گروه انگیختگی پایین، انگیختگی طبیعی و انگیختگی بالا همتاسازی شدند. پژوهش شامل مراحل پیشآزمون، پسآزمون و یادداری انتقال بود. در مرحلۀ پیشآزمون شرکتکنندگان به اجرای 10 کوشش تکلیف هماهنگی چشم و دست پرداختند. دورۀ تمرینی شامل 10 جلسه و هر جلسه شامل 50 کوشش بود که در انتهای هر جلسه 10 کوشش بهعنوان عملکرد ثبت میشد. آزمون یادداری و انتقال 24 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرینی انجام گرفت. دادهها به روش تحلیل واریانس با اندازهگیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد.یافتهها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که سطوح برانگیختگی بالا، طبیعی و پایین تأثیر معناداری بر مدت زمان انجام تکلیف هماهنگی چشم و دست در مراحل شناختی، تداعی و خودکار دارد و همچنین زمان انجام تکلیف هماهنگی چشم و دست بهبود یافته است.نتیجهگیری: با توجه به نتایج مطالعه، پیشنهاد میشود مربیان از این اثرات تحریک برانگیختگی برای بهبود عملکرد و یادگیری ورزشکاران در تکالیف تعقیبی استفاده کنند.