فضل الله باقرزاده؛ ایوب هاشمی؛ حسن باغنده
چکیده
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر دو شیوة تمرین هوازى بر تعادل ایستا و پویاى زنان سالمند است. برای دستیابی به این هدف 36 زن سالمند 75-60 سال بهصورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: 1. گروه تمرین پیاده‌روی یا دویدن (12 نفر)، 2. گروه تمرین در آب (12 نفر)، 3. گروه کنترل (12 نفر). سپس دو گروه 1و2 به مدت 8 هفته و هفته‌ای سه جلسه در برنامۀ تمرینی پیاده‌روی ...
بیشتر
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر دو شیوة تمرین هوازى بر تعادل ایستا و پویاى زنان سالمند است. برای دستیابی به این هدف 36 زن سالمند 75-60 سال بهصورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: 1. گروه تمرین پیاده‌روی یا دویدن (12 نفر)، 2. گروه تمرین در آب (12 نفر)، 3. گروه کنترل (12 نفر). سپس دو گروه 1و2 به مدت 8 هفته و هفته‌ای سه جلسه در برنامۀ تمرینی پیاده‌روی (دویدن نرم) و تمرین در آب شرکت کردند. گروه کنترل در طول اجرای طرح، به فعالیت‌های روزمرۀ خود می‌پرداختند و در فعالیت ورزشی خاصی شرکت نمی‌کردند. برای اندازهگیری تعادل ایستا و پویا از آزمون‌های شارپند رومبرگ و چوب موازنه استفاده شد. برای بررسی فرضیه‌های پژوهش و همچنین تعیین تفاوت بین گروهها، از آزمون تحلیل کوواریانس (SPSS21) بهره گرفته شد. نتایج آزمون‌های آماری تفاوت معناداری را در نمرات پسآزمون مابین گروههای آزمایش و کنترل نشان داد (05/0P˂). همچنین نتایج نشان داد که گروه اول (پیاده‌روی و دویدن) در تعادل ایستا و پویا امتیازهای بیشتری نسبت به گروه دوم (تمرین در آب) کسب کرده است. از نتایج به‌دست‌آمده چنین برداشت می‌شود که هردو برنامۀ تمرینی به‌ویژه تمرین پیاده‌روی و دویدن نرم به‌منظور کاهش مشکلات این گروه از افراد مناسب است و مراکز مربوطه می‌توانند از آن به‌عنوان برنامۀ تمرینی استفاده کنند.
هانیه قاسمیان مقدم؛ مهدی سهرابی؛ حمیدرضا طاهری
چکیده
تعادل از اصول پایه‌ای مهم در یادگیری کودکان است، و اختلال در آن می‌تواند بر یادگیری اثر منفی بگذارد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر بازی‌های حرکتی منتخب بر تعادل کودکان با اختلال یادگیری خاص بود. پژوهش حاضر، از نوع نیمه‌تجربی و از حیث هدف، کاربردی، با طرح پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل بود. در این مطالعه، 24 کودک پسر 9ـ7 ساله مبتلا ...
بیشتر
تعادل از اصول پایه‌ای مهم در یادگیری کودکان است، و اختلال در آن می‌تواند بر یادگیری اثر منفی بگذارد. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر بازی‌های حرکتی منتخب بر تعادل کودکان با اختلال یادگیری خاص بود. پژوهش حاضر، از نوع نیمه‌تجربی و از حیث هدف، کاربردی، با طرح پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل بود. در این مطالعه، 24 کودک پسر 9ـ7 ساله مبتلا به اختلال یادگیری خاص شهر مشهد انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل جایدهی شدند. گروه تجربی، به مدت 20 جلسه، هر جلسه 30 دقیقه و با تکرار پنج روز در هفته بازی‌های حرکتی منتخب را انجام دادند. گروه کنترل نیز در طی این دوره به فعالیت‌های عادی روزمره خود پرداختند. تغییرات در تعادل ایستا آزمودنی‌ها، قبل و بعد از دوره تمرین، به‌وسیله آزمون لک‌لک و آزمون شارپند رومبرگ و در تعادل پویا به‌وسیله آزمون راه رفتن پاشنه به پنجه و آزمون زماندار برخاستن و راه رفتن سنجیده شد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بازی‌های حرکتی منتخب موجب بهبود تعادل ایستا و پویا در گروه تجربی می‌شود. تمامی این تغییرات در مقایسه با گروه کنترل معنادار بود (05/0P<). براساس نتایج پژوهش حاضر میتوان نتیجه گرفت که بازی‌های حرکتی منتخب به بهبود تعادل ایستا و پویا در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص کمک میکند.
مهرزاد خارستانی؛ مهدی ضرغامی؛ پروانه شفیع نیا
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تصویرسازی ذهنی و تمرین بدنی بر تعادل پویای بیماران مرد اسکلروسیس چندگانه بود. مطالعۀ حاضر نیمه‌تجربی و جامعۀ آماری شامل بیماران مرد اسکلروسیس چندگانۀ شهر اهواز در سال 1391 بود (300 نفر). برای نمونهگیری از پرسشنامۀ تصویرسازی بینایی و حسی-حرکتی و مقیاس EDSS در بین جامعۀ مورد نظر استفاده شد. در نهایت 33 نفر ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تصویرسازی ذهنی و تمرین بدنی بر تعادل پویای بیماران مرد اسکلروسیس چندگانه بود. مطالعۀ حاضر نیمه‌تجربی و جامعۀ آماری شامل بیماران مرد اسکلروسیس چندگانۀ شهر اهواز در سال 1391 بود (300 نفر). برای نمونهگیری از پرسشنامۀ تصویرسازی بینایی و حسی-حرکتی و مقیاس EDSS در بین جامعۀ مورد نظر استفاده شد. در نهایت 33 نفر با توانایی تصویرسازی یکسان و دارای اختلال متوسط در مقیاس گسترش‌یافتۀ ناتوانی انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در سه گروه تصویرسازی ذهنی-تمرین بدنی(11نفر)، تصویرسازی ذهنی (11نفر) و تمرین بدنی (11نفر به‌عنوان گروه کنترل) قرار گرفتند.آزمون بلند شدن و رفتن زماندار برای ارزیابی تعادل پویا در پیشآزمون، پسآزمون و آزمون یادداری استفاده شد. برنامۀ تمرینی، 3 جلسه در هفته به مدت شش هفته بود. آزمون یادداری دو هفته پس از آخرین جلسة تمرینی گرفته شد. بعد از بررسی نرمال بودن دادهها و برابری واریانسها، دادهها به روش آماری تحلیل واریانس یکراهه با اندازهگیری تکراری، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین گروهها در مرحلۀ پسآزمون (02/0=P) و یادداری (003/0=P) تفاوت معناداری وجود دارد و در هر دو مرحله گروه ترکیبی در مقایسه با گروههای دیگر اجرای بهتری داشت. با توجه به نتایج تحقیق، تصویرسازی ذهنی را میتوان به‌عنوان یک روش کاربردی برای عملکرد بهتر تعادل پویای افراد اسکلروسیس چندگانه محسوب کرد.
راضیه خانمحمدی؛ حسن خلجی؛ رضا یوسفی
چکیده
در سال‌های اخیر محققان به بررسی اثر تصویرسازی پتلپ بر عملکرد حرکتی و اینکه چطور تصویرسازی پتلپ می‌تواند موجب بهبود عملکرد شود، علاقه‌مند شده‌اند. هدف این پژوهش مقایسۀ اثر تصویرسازی پتلپ در برابر تمرین تعادلی بر تعادل پویای سالمندان بود. شرکت‌کنندگان 42 سالمند مرد ساکن شهر اراک بودند. آنها براساس نمرۀ پیشآزمون تعادل پویا به چهار ...
بیشتر
در سال‌های اخیر محققان به بررسی اثر تصویرسازی پتلپ بر عملکرد حرکتی و اینکه چطور تصویرسازی پتلپ می‌تواند موجب بهبود عملکرد شود، علاقه‌مند شده‌اند. هدف این پژوهش مقایسۀ اثر تصویرسازی پتلپ در برابر تمرین تعادلی بر تعادل پویای سالمندان بود. شرکت‌کنندگان 42 سالمند مرد ساکن شهر اراک بودند. آنها براساس نمرۀ پیشآزمون تعادل پویا به چهار گروه تقسیم شدند. برای اندازهگیری تعادل پویای افراد، از آزمون تعادل بس و ستاره استفاده شد. گروههای تمرینی همگن شامل تصویرسازی پتلپ، تمرین تعادلی، تمرین ترکیبی (تمرین تعادلی و تمرین تصویرسازی پتلپ) و گروه کنترل بودند. گروهها به‌جز گروه کنترل تمرینات را به مدت شش هفته و هفته‌ای سه جلسه انجام دادند که مدت زمان هر جلسۀ تمرینی 45 دقیقه بود. از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره با اندازهگیری مکرر برای تجزیه‌وتحلیل دادهها (در سطح معناداری1 0/0≥P) استفاده شد. نتایج نشان داد گروههای تمرین ترکیبی و تمرین تعادلی بهبود معناداری در تعادل پویای بس و ستاره نشان دادند (000/0=P ، 001/0=P، 000/0=P، 000/0=P). گروه تصویرسازی پتلپ و گروه کنترل در تعادل پویای بس و ستاره بهبود معناداری نشان ندادند (24/0=P ، 53/0=P، 36/0=P، 28/0=P). همچنین گروه ترکیبی بیشتر از گروه تمرین تعادلی بهبود در تعادل پویای بس و ستاره را نشان دادند (002/0= ,P004/0=P). به‌طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین تصویرسازی پتلپ به‌همراه تمرین جسمانی، تعادل پویا را در میان سالمندان مرد بهبود بخشید، ولی تصویرسازی پتلپ به‌تنهایی در بهبود تعادل پویای سالمندان مرد مؤثر واقع نشد.
بنیامین قلیچ پور؛ مهدی شهبازی؛ فضل الله باقرزاده
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی اجرای طرح ملی طناورز بر تعادل ایستا و پویای دانشآموزان بود. پژوهش حاضر با دو گروه تجربی و کنترل همراه با طرح پیشآزمون- پسآزمون روی دانشآموزان پسر پایۀ چهارم ابتدایی در سال 91–1390در شهر بهارستان (منطقهای در رباط کریم تهران) انجام گرفت. به این منظور، 60 آزمودنی بهصورت نمونهگیری مرحلهای از ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی اجرای طرح ملی طناورز بر تعادل ایستا و پویای دانشآموزان بود. پژوهش حاضر با دو گروه تجربی و کنترل همراه با طرح پیشآزمون- پسآزمون روی دانشآموزان پسر پایۀ چهارم ابتدایی در سال 91–1390در شهر بهارستان (منطقهای در رباط کریم تهران) انجام گرفت. به این منظور، 60 آزمودنی بهصورت نمونهگیری مرحلهای از جامعۀ دانشآموزان پایۀ چهارم ابتدایی مدارس شهر بهارستان تهران انتخاب و به تعداد برابر به دو گروه تقسیم شدند. دانشآموزان گروه تجربی به مدت 10 هفته و هفته‌ای 3 جلسه به مدت 50 دقیقه برنامۀ منتخب طناب‌زنی را اجرا کردند. داده‌های حاصل پس از سنجش نرمال بودن از طریق آزمون K-S با استفاده از آزمون آماری t مستقل و وابسته در سطح معناداری 05/0P< تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان‌دهندۀ پیشرفت معنادار در گروه تجربی برای هر دو آزمون تعادل ایستا (019/0= P) و پویا (05/0= P) بود. همچنین میانگین نمرۀ پسآزمون تعادل پویا در گروه تجربی به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل (041/0= P) بود، ولی چنین تفاوتی در نتایج آزمون تعادل ایستا بین دو گروه کنترل دیده نشد (225/0=P). براساس نتایج به‌دست‌آمده، برنامۀ تمرینی طرح طناورز موجب پیشرفت تعادل دانشآموزان شد، ازاینرو این تحقیق اجرای طرح طناورز در مدارس کشور را مفید ارزیابی میکند.
امیر شریعتی؛ جمال فاضل کلخوران
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسة دو نوع خودگویی انگیزشی و آموزشی بر اجرای تکالیف تعادلی ایستا و پویا در سالمندان بود. 45 سالمند 60 تا 70 سالة استان قم، بدون مداخلة خودگویی تکالیف تعادلی ایستا، آزمون لک لک (ایستادن روی یک پا) و تعادلی پویا، آزمون SEBT (آزمون ستاره) را آموزش دیدند، سپس به سه گروه خودگویی انگیزشی، آموزشی و کنترل تقسیم شدند. ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسة دو نوع خودگویی انگیزشی و آموزشی بر اجرای تکالیف تعادلی ایستا و پویا در سالمندان بود. 45 سالمند 60 تا 70 سالة استان قم، بدون مداخلة خودگویی تکالیف تعادلی ایستا، آزمون لک لک (ایستادن روی یک پا) و تعادلی پویا، آزمون SEBT (آزمون ستاره) را آموزش دیدند، سپس به سه گروه خودگویی انگیزشی، آموزشی و کنترل تقسیم شدند. به‌منظور تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری را بین گروهها نشان داد. نتیجة آزمون تعقیبی توکی از عملکرد آزمودنی‌ها نشان داد بین خودگویی آموزشی و انگیزشی در تکلیف تعادل ایستا تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 P>). همچنین در تکلیف تعادل پویا خودگویی آموزشی به‌طور معناداری نسبت به خودگویی انگیزشی موجب بهبود عملکرد تعادلی شد (05/0 P<). به‌طور کلی، خودگویی به‌عنوان یک راهبرد شناختی در اجرای تکالیف تعادلی مؤثر بوده و در تکالیف تعادلی پویا ترجیحاً استفاده از خودگویی انگیزشی بهتر است.
