مهران دلفانی؛ مهتاب عربی
چکیده
تحریک جریان مستقیم ترانسکرانیال (tDCS) یک تکنیک تعدیل عصبی است که جریان مستقیم با شدت پایین را به سلولهای مغزی القا میکند که باعث تحریک یا مهار خودانگیختۀ فعالیت عصبی میشود. در دهههای اخیر استفاده از تحریک الکتریکی بهعنوان روشی مؤثر در بهبود تعادل در افراد مختلف استفاده شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی بهبود متغیرهای کینتیک ...
بیشتر
تحریک جریان مستقیم ترانسکرانیال (tDCS) یک تکنیک تعدیل عصبی است که جریان مستقیم با شدت پایین را به سلولهای مغزی القا میکند که باعث تحریک یا مهار خودانگیختۀ فعالیت عصبی میشود. در دهههای اخیر استفاده از تحریک الکتریکی بهعنوان روشی مؤثر در بهبود تعادل در افراد مختلف استفاده شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی بهبود متغیرهای کینتیک کنترل پاسچر ورزشکاران رزمیکار پس از اعمال تحریک tDCS بود. شرکتکنندهها 20 ورزشکار مرد رزمیکار 18 تا 25 سال بودند. 10 نفر گروه تجربی که تحت تحریک الکتریکی به مقدار 3 - 1 میلیآمپر به مدت 20-15 دقیقه قرار گرفتند و 10 نفر گروه کنترل، که تحت tDCS شم قرار گرفتند. سپس هر دو گروه تحت آزمون سازماندهی حسی دستگاه پاسچروگرافی تحت ارزیابی متغیرهای کینتیک کنترل پاسچر قرار گرفتند. در تحلیل دادههای تحقیق از آزمون تحلیل کوواریانس بهمنظور بررسی تفاوت در تأثیر مداخلات تمرینی بر کنترل پاسچر شرکتکنندگان دو گروه استفاده شد (05/0P<).یافتههای پژوهش نشان داد که تحریک الکتریکی مغز بر کنترل پاسچر ورزشکاران مرد رزمیکار بر سه شاخص پایداری در حالات حذف اطلاعات سیستمهای حسی عمقی، حذف اطلاعات سیستم حسی – عمقی و بینایی و حذف اطلاعات سیستم حسی عمقی و ارائۀ آرایههای نامناسب سیستم بینایی، تأثیر معناداری دارد. در نهایت نتایج این تحقیق نشان داد که تحریک جریان مستقیم ترانسکرانیال میتواند موجب بهبود و ارتقای متغیرهای کینتیک کنترل پاسچر ورزشکاران رزمی شود.
جواد پرهیزکار کهنه اوغاز؛ مهدی ضرغامی؛ احمد قطبی ورزنه؛ امیرحسین قربانی
چکیده
کنترل پاسچر نقش مهمی در فعالیتهای روزانه و استقلال حرکتی افراد دارد. در سالهای اخیر توجه زیادی به جنبههای هوشیارانة کنترل پاسچر مثل توجه و فرایندهای شناختی برای عملکرد بهینه تعادلی شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تفاوتهای مرتبط با سن در شرایط توجه درونی و بیرونی در کنترل پاسچر است. به این منظور جابهجایی قدامی – خلفی، ...
بیشتر
کنترل پاسچر نقش مهمی در فعالیتهای روزانه و استقلال حرکتی افراد دارد. در سالهای اخیر توجه زیادی به جنبههای هوشیارانة کنترل پاسچر مثل توجه و فرایندهای شناختی برای عملکرد بهینه تعادلی شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تفاوتهای مرتبط با سن در شرایط توجه درونی و بیرونی در کنترل پاسچر است. به این منظور جابهجایی قدامی – خلفی، میانی – جانبی و سرعت حرکت مرکز فشار پاهای (COP) 22 مرد سالمند (میانگین = 95/59 و انحراف معیار = 12/2) و 22 مرد جوان (میانگین = 16/24 و انحراف معیار = 76/2)، که از میان دانشجویان و کارکنان دانشگاه شهید چمران بهصورت هدفمند و در دسترس انتخاب شده بودند. طی سه کوشش 30 ثانیهای در شرایط توجه درونی و سه کوشش 30 ثانیهای در شرایط توجه بیرونی با استفاده از دستگاه فورس پلت فوم اندازهگیری شد. بعد از بررسی نرمال بودن دادهها به روش کلوموگروف اسمیرنوف و برابری واریانسها با استفاده از آزمون لون، دادهها به روش تحلیل واریانس چندمتغیری، تحلیل واریانس یکطرفه در متن مانوا تحلیل شد. نتایج بهدستآمده نشان داد هر دو گروه جوانان و سالمندان در شرایط توجه بیرونی ثبات پاسچر بیشتری نسبت به شرایط توجه درونی دارند. این نتایج از فرضیههای عمل محدودشده و پردازش هشیار حمایت میکند، همچنین در هر دو شرایط توجه بیرونی و توجه درونی، جوانان ثبات پاسچر بیشتری نسبت به سالمندان داشتند. بهنظر میرسد عملکرد ضعیفتر سالمندان نسبت به جوانان در هر دو شرایط توجه بیرونی و درونی ناشی از آثار افزایش سن بر سیستمهای حسی – حرکتی باشد.