منصوره مکبریان؛ شمس اله نوری پور
چکیده
بازتاب‌ها، پاسخ های غیرارادی و خودکار بدن به انواع محرک‌ها مثل فشار، صدا و تحریک لمسی هستند که به عنوان ابزارهایی برای تعیین سطح بالیدگی عصبی و تشخیص اختلالات دستگاه اعصاب مرکزی مورد استفاده قرار می‌گیرند. بنا بر این مهم، هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تحریکات لمسی‌حرکتی توسط مادر بر وضعیت بازتابی نوزادان زودرس بود. به همین منظور ...
بیشتر
بازتاب‌ها، پاسخ های غیرارادی و خودکار بدن به انواع محرک‌ها مثل فشار، صدا و تحریک لمسی هستند که به عنوان ابزارهایی برای تعیین سطح بالیدگی عصبی و تشخیص اختلالات دستگاه اعصاب مرکزی مورد استفاده قرار می‌گیرند. بنا بر این مهم، هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تحریکات لمسی‌حرکتی توسط مادر بر وضعیت بازتابی نوزادان زودرس بود. به همین منظور از میان نوزادان زودرس بستری در بخش نوزادان بیمارستان امیرالمومنین(ع) شهرستان سمنان در بازۀ زمانی یک الی دو ماهه، 40 نوزاد و مادر به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. سپس، مادران گروه تجربی تا تکمیل دورۀ جنینی(40 هفتۀ بارداری)، تحریکات لمسی‌حرکتی را روزی سه بار و هر بار به مدت 20 دقیقه بر روی نوزادان زودرس‌شان اعمال نمودند. در حالیکه گروه کنترل، تنها مراقبت‌های معمول را دریافت می‌کردند. از مقیاس ارزیابی رفتاری نوزادان به‌منظور بررسی وضعیت بازتابی نوزادان، در قبل از شروع مداخله و پس از آن، استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس مختلط نشان داد که با وجود بهبودِ بیشتر در بازتاب‌های نوزادان زودرس گروه تجربی نسبت به گروه کنترل، این افزایش معنادار نبود (05/ 0p≥). با این حال، با توجه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان گفت که تحریکات لمسی‌حرکتی می‌تواند راهکاری برای بهبود وضعیت بازتابی نوزادان زودرس باشد و احتمالاً بازۀ زمانی بیشتری برای بروز اثرات سودمند مداخله، مورد نیاز است.
