محمود محبی؛ حسن غرایاق زندی؛ محمدعلی بشارت؛ محبوبه غیور نجف آبادی
چکیده
هدف این پژوهش مدلیابی ارتباط ساختاری خودشفقتورزی و واکنشهای هیجانی به شکست با واسطهگری تنظیم شناختی هیجان در رزمیکاران بود. در این پژوهش 286 ورزشکار (191 مرد و 95 زن: میانگین و انحراف معیار سنی=98/20 ± 30/3) از سبک مختلف رزمی (تکواندو، کاراته، جودو و ووشو) حاضر در مسابقات لیگ شرکت و مقیاسهای خودشفقتورزی، عواطف منفی، و تنظیم شناختی ...
بیشتر
هدف این پژوهش مدلیابی ارتباط ساختاری خودشفقتورزی و واکنشهای هیجانی به شکست با واسطهگری تنظیم شناختی هیجان در رزمیکاران بود. در این پژوهش 286 ورزشکار (191 مرد و 95 زن: میانگین و انحراف معیار سنی=98/20 ± 30/3) از سبک مختلف رزمی (تکواندو، کاراته، جودو و ووشو) حاضر در مسابقات لیگ شرکت و مقیاسهای خودشفقتورزی، عواطف منفی، و تنظیم شناختی هیجان را تکمیل کردند. از تحلیل مسیر به منظور ارزیابی مدل پیشنهادی استفاده شد. نتایج نشان داد که خودشفقتورزی اثرات مستقیم و غیرمستقیم بر کاهش پاسخهای هیجانی منفی به شکست دارد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که ابعاد سازگار و ناسازگار تنظیم شناختی هیجان در رابطۀ بین خودشفقتورزی و پاسخهای هیجانی به شکست نقش واسطهای جزئی دارند. این مطالعه نشان میدهد که خودشفقتورزی یک سازه مناسب برای درک پاسخهای هیجانی ورزشکاران به شکست است، و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان بهعنوان مکانسیمهای زیربنایی در این فرایند دخیل هستند، از اینرو توجه به رشد خودشفقتورزی در رزمیکاران با تأکید بر بهبود تنظیم هیجان سازگار و کاهش تنظیم هیجان ناسازگار در راستای بازیابی بهتر از شکست و کاهش اثرات منفی آن را پیشنهاد میکند.
سحر زارعی؛ حسن غرایاق زندی؛ محمود محبی
چکیده
سرسختی ذهنی از مهمترین مهارتهای روانی چندبعدی مؤثر بر موفقیت ورزشی است و درک عوامل اثرگذار بر توسعۀ آن حائز اهمیت است، یکی از راهکارهای توسعۀ این ویژگی توجه به بعد هیجانی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر سرسختی ذهنی تکواندوکاران نخبه بود. به همین منظور، از بین تکواندوکاران نخبۀ شهر تهران 30 مرد با میانگین ...
بیشتر
سرسختی ذهنی از مهمترین مهارتهای روانی چندبعدی مؤثر بر موفقیت ورزشی است و درک عوامل اثرگذار بر توسعۀ آن حائز اهمیت است، یکی از راهکارهای توسعۀ این ویژگی توجه به بعد هیجانی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر سرسختی ذهنی تکواندوکاران نخبه بود. به همین منظور، از بین تکواندوکاران نخبۀ شهر تهران 30 مرد با میانگین سنی (52/5 ± 30/23) به صورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و با روش تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل مورد آزمون قرار گرفتند و پرسشنامۀ سرسختی ذهنی در ورزش (شیرد و همکاران، 2009) را تکمیل نمودند. آموزش هوش هیجانی، در طول دو ماه به مدت 16 جلسه روی گروه آزمایش انجام گرفت. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد .نتایج نشان داد که مداخلۀ با روش آموزش هوش هیجانی بر افزایش سرسختی ذهنی گروه آزمایش مؤثر بوده و نمرههای مؤلفههای اطمینان، پایداری و کنترل، آنان در مرحلۀ پس آزمون نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری پیدا کرده است (05/0>P). از نتایج به دست آمده چنین برداشت میشود که احتمالاً آموزش هوش هیجانی روشی سودمند و مؤثر در افزایش سرسختی ذهنی تکواندوکاران نخبه است.
محمدعلی بشارت؛ سیده اسماء حسینی
دوره 2، شماره 3 ، مهر 1389
چکیده
در این پژوهش رابطة بین نشخوار خشم و پرخاشگری در رقابت های ورزشی بررسی شد. هدف اصلی پژوهش حاضر، مطالعة نوع رابطة زیرمقیاس های نشخوار خشم شامل پس فکرهای خشم، افکار تلافی جویانه، خاطره های خشم و شناختن علت ها با جنبه های مختلف پرخاشگری و رفتار پرخاشگرانة ورزشی شامل پرخاشگری بدنی، پرخاشگری کلامی، خشم، خصومت و پرخاشگری غیرمستقیم در یک ...
بیشتر
در این پژوهش رابطة بین نشخوار خشم و پرخاشگری در رقابت های ورزشی بررسی شد. هدف اصلی پژوهش حاضر، مطالعة نوع رابطة زیرمقیاس های نشخوار خشم شامل پس فکرهای خشم، افکار تلافی جویانه، خاطره های خشم و شناختن علت ها با جنبه های مختلف پرخاشگری و رفتار پرخاشگرانة ورزشی شامل پرخاشگری بدنی، پرخاشگری کلامی، خشم، خصومت و پرخاشگری غیرمستقیم در یک نمونه از ورزشکاران حرفه ای بود. 210 ورزشکار داوطلب (132 پسر و 78 دختر) از فدراسیون های ورزشی کشتی، بسکتبال، والیبال، فوتبال، کاراته، تکواندو، شنا و ژیمناستیک در این پژوهش شرکت کردند. از ورزشکاران خواسته شد نسخة فارسی مقیاس نشخوار خشم (FARS) و پرسشنامة پرخاشگری رقابتی (CAQ) را تکمیل کنند. نتایج نشان داد که بین زیرمقیاس های نشخوار خشم و شاخص های پرخاشگری رقابتی همبستگی مثبت معناداری وجود دارد. نشخوار خشم از طریق تضعیف توان مدیریت خشم، به کارگیری فنون و مهارت های آموخته شدة ورزشی را مختل می سازد و موجب پرخاشگری می شود. همچنین با ایجاد اختلال در تمرکز و دقت در اجرای فنون و مهارت های ورزشی، احتمال رفتار پرخاشگرانه را افزایش می دهد. براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که نشخوار خشم در جریان رقابت های ورزشی به بروز رفتار پرخاشگرانه می انجامد و احتمال موفقیت ورزشی را کاهش می دهد.