مریم نظری؛ احمدرضا موحدی؛ شیلا صفوی همامی
چکیده
در پژوهش حاضر تأثیر ترکیبهای مختلف موسیقی و حرکات هماهنگ بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان عقبماندۀ ذهنی آموزشپذیر بررسی شد. به این منظور 40 کودک کمتوان ذهنی پسر 8 تا 14 ساله، بهطور تصادفی در چهار شیوۀ تمرینی شامل حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام ماژور (ریتم سریع)، حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام مینور (ریتم کند)، حرکات هماهنگ بدون ...
بیشتر
در پژوهش حاضر تأثیر ترکیبهای مختلف موسیقی و حرکات هماهنگ بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان عقبماندۀ ذهنی آموزشپذیر بررسی شد. به این منظور 40 کودک کمتوان ذهنی پسر 8 تا 14 ساله، بهطور تصادفی در چهار شیوۀ تمرینی شامل حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام ماژور (ریتم سریع)، حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام مینور (ریتم کند)، حرکات هماهنگ بدون زمینۀ موسیقی، و بدون تمرین- بدون موسیقی (کنترل) قرار گرفتند. برای اندازهگیری مشکلات رفتاری، از سیاهۀ راتر- نسخۀ والدین (فرم آ) استفاده شد. پیشآزمون قبل از دورۀ پژوهش و پسآزمون پس از دوازده هفته تمرین ( 36 جلسه) گرفته شد. برای تحلیل دادهها از روش آماری تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد. نتایج نشان داد که شیوۀ تمرینی "حرکات هماهنگ همراه با موسیقی گام ماژور" مشکلات رفتاری کودکان را بهطور معناداری (05/0>P) کاهش داد؛ اما شیوههای تمرینی "حرکات هماهنگ با زمینۀ موسیقی گام مینور" و " حرکات هماهنگ بدون زمینۀ موسیقی" کاهش معناداری در مشکلات رفتاری کودکان عقبماندۀ ذهنی ایجاد نکرد. در طول دورۀ پژوهش تغییر چشمگیر در نمرههای مشکلات رفتاری شرکتکنندگان گروه کنترل دیده نشد.
بنیامین قلیچ پور؛ مهدی شهبازی؛ فضل الله باقرزاده
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی اجرای طرح ملی طناورز بر تعادل ایستا و پویای دانشآموزان بود. پژوهش حاضر با دو گروه تجربی و کنترل همراه با طرح پیشآزمون- پسآزمون روی دانشآموزان پسر پایۀ چهارم ابتدایی در سال 91–1390در شهر بهارستان (منطقهای در رباط کریم تهران) انجام گرفت. به این منظور، 60 آزمودنی بهصورت نمونهگیری مرحلهای از ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی اجرای طرح ملی طناورز بر تعادل ایستا و پویای دانشآموزان بود. پژوهش حاضر با دو گروه تجربی و کنترل همراه با طرح پیشآزمون- پسآزمون روی دانشآموزان پسر پایۀ چهارم ابتدایی در سال 91–1390در شهر بهارستان (منطقهای در رباط کریم تهران) انجام گرفت. به این منظور، 60 آزمودنی بهصورت نمونهگیری مرحلهای از جامعۀ دانشآموزان پایۀ چهارم ابتدایی مدارس شهر بهارستان تهران انتخاب و به تعداد برابر به دو گروه تقسیم شدند. دانشآموزان گروه تجربی به مدت 10 هفته و هفتهای 3 جلسه به مدت 50 دقیقه برنامۀ منتخب طنابزنی را اجرا کردند. دادههای حاصل پس از سنجش نرمال بودن از طریق آزمون K-S با استفاده از آزمون آماری t مستقل و وابسته در سطح معناداری 05/0P< تجزیهوتحلیل شدند. نتایج نشاندهندۀ پیشرفت معنادار در گروه تجربی برای هر دو آزمون تعادل ایستا (019/0= P) و پویا (05/0= P) بود. همچنین میانگین نمرۀ پسآزمون تعادل پویا در گروه تجربی بهطور معناداری بیشتر از گروه کنترل (041/0= P) بود، ولی چنین تفاوتی در نتایج آزمون تعادل ایستا بین دو گروه کنترل دیده نشد (225/0=P). براساس نتایج بهدستآمده، برنامۀ تمرینی طرح طناورز موجب پیشرفت تعادل دانشآموزان شد، ازاینرو این تحقیق اجرای طرح طناورز در مدارس کشور را مفید ارزیابی میکند.
جان بابا آقایی نژاد؛ سالار فرامرزی؛ محمد کریمی
چکیده
براساس یافتههای روانشناسان برای اینکه بتوان فردی را کمتوان ذهنی قلمداد کرد، تنها داشتن بهرۀ هوشی پایینتر از متوسط کافی نیست، بلکه این افراد در رفتارهای سازشی، مشکلات ملموس و مشخصی دارند. تحقیق در زمینۀ رفتارهای سازشی برای افراد با نیازهای ویژه سودمند است و برای اینکه کودکان کمتوان ذهنی بتوانند خود را با زندگی اجتماعی سازگار ...
بیشتر
براساس یافتههای روانشناسان برای اینکه بتوان فردی را کمتوان ذهنی قلمداد کرد، تنها داشتن بهرۀ هوشی پایینتر از متوسط کافی نیست، بلکه این افراد در رفتارهای سازشی، مشکلات ملموس و مشخصی دارند. تحقیق در زمینۀ رفتارهای سازشی برای افراد با نیازهای ویژه سودمند است و برای اینکه کودکان کمتوان ذهنی بتوانند خود را با زندگی اجتماعی سازگار کنند میبایست مهارتهای آنها در زمینۀ رفتار سازشی بهبود یابد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر بهبود رفتار سازشی دانشآموزان کمتوان ذهنی آموزشپذیر نه تا پانزدهسالۀ شهرستان لردگان انجام گرفت. بدین منظور از بین 156 دانشآموز کمتوان ذهنی آموزشپذیر، بهصورت تصادفی ساده 28 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش (7 پسر، 7 دختر) و کنترل (7 پسر، 7 دختر) گمارده شدند. پرسشنامۀ رفتار سازشی واینلند (1965)، بهعنوان پیشآزمون روی دو گروه اجرا شد. سپس فعالیت ورزشی بهعنوان برنامة مداخلهای به مدت دو ماه و هر هفته 3 جلسه (45 دقیقهای) روی گروه آزمایش اجرا شد. دادههابا استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس با بهرهگیری از نرمافزار spss تجزیهوتحلیل شد (05/0>P). یافتهها نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل در رفتار سازشی و خردهمهارتهای اجتماعی شدن، ارتباط، جابهجایی و حرکتی، خودیاری در پوشیدن، خودیاری عمومی و خودیاری در خوردن تفاوت معنادار آماری (05/0>P) وجود داشت. اما در خردهمهارتهای مسائل شغلی و خودرهبری تفاوت معنادار مشاهده نشد که نشان میدهد اجرای یک دوره فعالیت منظم ورزشی بر بهبود رفتار سازشی در بعضی خردهمهارتهای آن در دانشآموزان گروه آزمایش مؤثر بوده است که از این شیوه میتوان در توانبخشی و آموزش کودکان کمتوان ذهنی بهره برد.