علیرضا فارسی؛ محمدرضا محمودی؛ مریم کاویانی
چکیده
مقدمه: کنترل داشتن بر عملکرد یکی از اصلی ترین عوامل موفقیت در رشته تیراندازی است. تحقیقات نشان داده اند که هر چه فرد اطلاعات بیشتری از عملکرد بدن خود داشته باشد، قادر به کنترل بهتر آن خواهد بود. هدف این مطالعه تعیین تأثیر تمرین بازخورد زیستی ضربان قلب همراه با آرامسازی بر عملکرد و رفتار خیرگی تیراندازان بود.روش پژوهش: شانزده تیرانداز ...
بیشتر
مقدمه: کنترل داشتن بر عملکرد یکی از اصلی ترین عوامل موفقیت در رشته تیراندازی است. تحقیقات نشان داده اند که هر چه فرد اطلاعات بیشتری از عملکرد بدن خود داشته باشد، قادر به کنترل بهتر آن خواهد بود. هدف این مطالعه تعیین تأثیر تمرین بازخورد زیستی ضربان قلب همراه با آرامسازی بر عملکرد و رفتار خیرگی تیراندازان بود.روش پژوهش: شانزده تیرانداز نیمه ماهر، 18تا 40 ساله با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کننده ها به طور همگن در دو گروه آزمایشی( بازخورد زیستی ضربان قلب همراه با آرامسازی شکمی) و کنترل قرار گرفتند. قبل و بعد از انجام مداخله‌های تمرینی، همه شرکت کننده ها 20 شلیک از فاصله ده متری انجام دادند، در حالیکه نمرات دقت تیراندازی توسط نرم افزار اسکت و رفتار خیرگی آنها توسط دستگاه ردیابی چشم اندازه گیری می شد. شرکت کننده‌های گروه آزمایشی مداخله بازخورد زیستی ضربان قلب در حین آرامسازی شکمی به مدت 4 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه را انجام دادند.یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس 2*2 (گروه * مرحله)نشان داد نمره دقت هدف گیری در عملکرد ورزشکاران تفاوت معناداری وجود داشت ولی در رفتار خیرگی تیراندازان در دو گروه مداخله و گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت. اما به طور کلی در متغیر رفتار خیرگی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش داشته است.نتیجه‌گیری: در مجموع تمرینات بازخورد زیستی ضربان قلب همراه با آرامسازی توانست عملکرد تیراندازان نیمه ماهر را بهبود بخشد اما در رفتار خیرگی تیراندازان علی رقم بهبود شاخص های این متغیر،تفاوت معناداری ایجاد نشد.
پروانه شمسی پور دهکردی؛ بهروز عبدلی؛ مهدی نمازی زاده؛ حسن عشایری
چکیده
هدف تحقیق حاضر مقایسۀ تأثیر فواصل زمانی ایجاد تداخل و آزمون یادداری بر تثبیت حافظۀ حرکتی پنهان بود. آزمودنی‌ها 60 دانشجوی دختر راست‌دست، سالم از نظر شناختی، روانی، جسمانی و مبتدی در اجرای تکالیف زمان واکنش زنجیره‌ای متناوب (ASRTT) و تطبیق رنگ زنجیره‌ای (SCMT) با میانگین سنی 95/1±95/21 سال بودند، که به‌طور تصادفی در سه گروه ایجاد تداخل ...
بیشتر
هدف تحقیق حاضر مقایسۀ تأثیر فواصل زمانی ایجاد تداخل و آزمون یادداری بر تثبیت حافظۀ حرکتی پنهان بود. آزمودنی‌ها 60 دانشجوی دختر راست‌دست، سالم از نظر شناختی، روانی، جسمانی و مبتدی در اجرای تکالیف زمان واکنش زنجیره‌ای متناوب (ASRTT) و تطبیق رنگ زنجیره‌ای (SCMT) با میانگین سنی 95/1±95/21 سال بودند، که به‌طور تصادفی در سه گروه ایجاد تداخل با فاصله‌های 6، 24 و 72 ساعت بعد از جلسۀ تمرین، تقسیم شدند. در مرحلۀ اکتساب هر سه گروه به اجرای تکلیف (ASRTT) در 25 بلوک 80 کوششی در یک روز پرداختند. 6، 24 و 72 ساعت پس از جلسۀ تمرین تکلیف مداخله‌گر دوم (SCMT) را اجرا و 24 ساعت بعد در آزمون یادداری شرکت کردند. در جلسۀ اکتساب، روند عملکرد آزمودنی‌ها طی افزایش کوشش‌های تمرینی، پیشرفت کرد و آزمودنی‌ها در بستۀ تمرینی پنجم عملکرد بهتری داشتند (001/0< P). در آزمون یادداری، بین میانگین زمان واکنش در بستۀ تمرینی پنجم و آزمون یادداری در گروه اول (تداخل با فاصلۀ 6 ساعت) تفاوت معنادار نبود. بین میانگین زمان واکنش در بستۀ تمرینی پنجم و آزمون یادداری در گروه دوم (تداخل با فاصلۀ 24 ساعت) و گروه سوم (تداخل با فاصلۀ 72ساعت) تفاوت معنادار بود. گروه تمرینی سوم با فاصلۀ تداخل 72 ساعت بهترین و گروه تمرینی اول با فاصلۀ تداخل 6 ساعت ضعیف‌ترین عملکرد را داشتند. بنابراین فواصل ایجاد تداخل 24 و 72 ساعت بعد از جلسۀ اکتساب، به تثبیت حافظه منجر شده است
