مریم کیهانی؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ مجید قشونی
چکیده
شروع دوران سالمندی در اغلب افراد همراه با کاهش عملکردهای شناختی و حرکتی همراه است. یکی از این عملکردها که تحتتأثیر قرار می گرد زمان واکنش میباشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات نوروفیدبک باتوجهبه اصل اختصاصی بودن تمرین بر زمان واکنش سالمندان بود. چهل سالمند در دامنه سنی 65 تا 70 سال انتخاب و در یکی از گروههای تجربی ...
بیشتر
شروع دوران سالمندی در اغلب افراد همراه با کاهش عملکردهای شناختی و حرکتی همراه است. یکی از این عملکردها که تحتتأثیر قرار می گرد زمان واکنش میباشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات نوروفیدبک باتوجهبه اصل اختصاصی بودن تمرین بر زمان واکنش سالمندان بود. چهل سالمند در دامنه سنی 65 تا 70 سال انتخاب و در یکی از گروههای تجربی (1) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس ثابت، آرایش تمرین ثابت، 2) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس ثابت، آرایش تمرین متغیر 3) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس متغیر، آرایش تمرین ثابت، 4) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس متغیر، آرایش تمرین متغیر) و کنترل (شم) تقسیم شدند. شرکتکنندگان در پیشآزمون و پسآزمون در آزمون زمان واکنش ساده شرکت کردند. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که مداخلات نوروفیدبک بر زمان واکنش سالمندان تأثیر دارد (0/05>p) و گروه فرکانس و آرایش تمرین متغیر بهترین عملکرد را نسبت به سایر گروهها داشت (0/05>p). باتوجهبه نتایج این مطالعه میتوان گفت که تمرینات نوروفیدبک در بهبود زمان واکنش سالمندان تأثیر دارد و این مداخلات بایستی بر اساس اصل اختصاصی بودن طراحی شوند.
امیر دانا؛ زین العابدین فلاح؛ جلیل مرادی؛ اکبر قلاوند
چکیده
مقدمه و هدف: فاکتور نروتروفیک مشتق شده از مغز (BDNF) به عنوان یکی از عوامل مرتبط با عملکرد عصبی- عضلانی و عملکرد شناختی میباشد که با افزایش سن کاهش مییابد. هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات ایروبیک، و شناختی بر سطح تعادل پویا، توجه و سطح BDNF سرمی در مردان سالمند بود. روش کار: در تحقیق نیمه تجربی حاضر 60 مرد سالمند سالم به روش نمونه گیری ...
بیشتر
مقدمه و هدف: فاکتور نروتروفیک مشتق شده از مغز (BDNF) به عنوان یکی از عوامل مرتبط با عملکرد عصبی- عضلانی و عملکرد شناختی میباشد که با افزایش سن کاهش مییابد. هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات ایروبیک، و شناختی بر سطح تعادل پویا، توجه و سطح BDNF سرمی در مردان سالمند بود. روش کار: در تحقیق نیمه تجربی حاضر 60 مرد سالمند سالم به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در 4 گروه تمرین ایروبیک، تمرین شناختی، ترکیبی (ایروبیک- شناختی) و کنترل تقسیم شدند. تمرینات به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته انجام شدند. از آزمون های تی وابسته و تحلیل واریانس یک طرفه برای بررسی تغییرات درون گروهی و بین گروهی استفاده شد (05/0 ≥P). نتایج: پس از دوره تمرین افزایش معنی داری در BDNF سرمی در گروه های مداخله نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (001/0 ≥ P). همچنین افزایش معنی داری در نسبت پاسخ های صحیح بر کل محرک های هدف و غیر هدف و کاهش معنی داری در خطای ارتکاب، خطای حذف و زمان واکنش در گروه های مداخله نسبت به گروه های کنترل مشاهده شد (05/0 > P). همچنین بهبود معنی داری در تعادل پویا در گروه های ایروبیک و ترکیبی نسبت به گروه های کنترل (001/0 > P) و تمرین شناختی (05/0 > P)مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: تمرینات شناختی و ایروبیک با افزایش BDNF موجب بهبود توجه و عملکرد تعادل در سالمندان می شود
حسام ایرانمنش؛ الهه عرب عامری؛ احمد فرخی؛ حمیده ایرانمنش
چکیده
هدف تحقیق حاضر مقایسۀ تأثیرات سه شیوۀ تمرینی تکلیف منفرد، تکلیف دوگانه با اولویت ثابت و تکلیف دوگانه با اولویت متغیر بر تعادل افراد سالمند بود. شرکتکنندگان در این تحقیق 36 نفر از سالمندان بالای 65 سال واجد شرایط شهر کرمان بودند که بر اساس نمرۀ پیشآزمون برگ بهطور تصادفی به 3 گروه 12 نفری، تقسیم شدند. گروههای تمرینی شامل گروه ...
بیشتر
هدف تحقیق حاضر مقایسۀ تأثیرات سه شیوۀ تمرینی تکلیف منفرد، تکلیف دوگانه با اولویت ثابت و تکلیف دوگانه با اولویت متغیر بر تعادل افراد سالمند بود. شرکتکنندگان در این تحقیق 36 نفر از سالمندان بالای 65 سال واجد شرایط شهر کرمان بودند که بر اساس نمرۀ پیشآزمون برگ بهطور تصادفی به 3 گروه 12 نفری، تقسیم شدند. گروههای تمرینی شامل گروه تمرین تکلیف منفرد، گروه تمرین تکلیف دوگانه با اولویت ثابت و گروه تمرین تکلیف دوگانه با اولویت متغیر بود. گروه تجربی تمرینات را به مدت 4 هفته و هفتهای 3 جلسه انجام دادند که مدت زمان هر جلسۀ تمرینی 45 دقیقه بود. از تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنادار 05/0≥p برای تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد. نتایج نشان داد که بین گروههای تمرینی تکلیف منفرد و تکلیف دوگانه با اولویت ثابت و همچنین تکلیف منفرد و تکلیف دوگانه با اولویت متغیر تفاوت معناداری وجود دارد (بهترتیب 008/0 P = و 000/0 P =)، ولی بین گروههای تمرینی تکلیف دوگانه با اولویت ثابت و متغیر تفاوت معناداری مشاهده نشد (149/0=P). در مورد آزمون TUG در شرایط تکلیف دوگانه مشخص شد که بین گروههای تمرینی تکلیف منفرد و تکلیف دوگانه با اولویت ثابت، تکلیف منفرد و تکلیف دوگانه با اولویت متغیر و گروههای تکلیف دوگانه با اولویت ثابت و متغیر تفاوت معناداری مشاهده شد (بهترتیب 035/0 P= و 033/0 P = و 000/0 P =). بهطور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که تمرینات تعادلی تکلیف منفرد و دوگانه موجب بهبود عملکرد تعادلی در بین افراد سالمند شد، ولی افرادی که به روش تکلیف دوگانه تمرین کردند، در هر دو شرایط تکلیف منفرد و تکلیف دوگانه عملکرد بهتری داشتند.
جواد پرهیزکار کهنه اوغاز؛ مهدی ضرغامی؛ احمد قطبی ورزنه؛ امیرحسین قربانی
چکیده
کنترل پاسچر نقش مهمی در فعالیتهای روزانه و استقلال حرکتی افراد دارد. در سالهای اخیر توجه زیادی به جنبههای هوشیارانة کنترل پاسچر مثل توجه و فرایندهای شناختی برای عملکرد بهینه تعادلی شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تفاوتهای مرتبط با سن در شرایط توجه درونی و بیرونی در کنترل پاسچر است. به این منظور جابهجایی قدامی – خلفی، ...
بیشتر
کنترل پاسچر نقش مهمی در فعالیتهای روزانه و استقلال حرکتی افراد دارد. در سالهای اخیر توجه زیادی به جنبههای هوشیارانة کنترل پاسچر مثل توجه و فرایندهای شناختی برای عملکرد بهینه تعادلی شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تفاوتهای مرتبط با سن در شرایط توجه درونی و بیرونی در کنترل پاسچر است. به این منظور جابهجایی قدامی – خلفی، میانی – جانبی و سرعت حرکت مرکز فشار پاهای (COP) 22 مرد سالمند (میانگین = 95/59 و انحراف معیار = 12/2) و 22 مرد جوان (میانگین = 16/24 و انحراف معیار = 76/2)، که از میان دانشجویان و کارکنان دانشگاه شهید چمران بهصورت هدفمند و در دسترس انتخاب شده بودند. طی سه کوشش 30 ثانیهای در شرایط توجه درونی و سه کوشش 30 ثانیهای در شرایط توجه بیرونی با استفاده از دستگاه فورس پلت فوم اندازهگیری شد. بعد از بررسی نرمال بودن دادهها به روش کلوموگروف اسمیرنوف و برابری واریانسها با استفاده از آزمون لون، دادهها به روش تحلیل واریانس چندمتغیری، تحلیل واریانس یکطرفه در متن مانوا تحلیل شد. نتایج بهدستآمده نشان داد هر دو گروه جوانان و سالمندان در شرایط توجه بیرونی ثبات پاسچر بیشتری نسبت به شرایط توجه درونی دارند. این نتایج از فرضیههای عمل محدودشده و پردازش هشیار حمایت میکند، همچنین در هر دو شرایط توجه بیرونی و توجه درونی، جوانان ثبات پاسچر بیشتری نسبت به سالمندان داشتند. بهنظر میرسد عملکرد ضعیفتر سالمندان نسبت به جوانان در هر دو شرایط توجه بیرونی و درونی ناشی از آثار افزایش سن بر سیستمهای حسی – حرکتی باشد.