الهام شیبانی؛ لیلی خاوری؛ فرحناز آیتی زاده
چکیده
مقدمه: ورزش بر ارتقای سلامت تأثیر زیادی دارد و اخیراً تأثیر آن بر بهبود عملکرد سیستم عصبی و فرایندهای شناختی مورد توجه پژوهشگران زیادی قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر توجه درونی و بیرونی طی تمرین مهارت دریبل فوتسال بر سطح سرمی عامل رشد عصبی مشتق از سلولهای گلیال (GDNF) و عملکرد شناختی است.روش پژوهش: 42 دانشجوی دختر تمریننکرده ...
بیشتر
مقدمه: ورزش بر ارتقای سلامت تأثیر زیادی دارد و اخیراً تأثیر آن بر بهبود عملکرد سیستم عصبی و فرایندهای شناختی مورد توجه پژوهشگران زیادی قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر توجه درونی و بیرونی طی تمرین مهارت دریبل فوتسال بر سطح سرمی عامل رشد عصبی مشتق از سلولهای گلیال (GDNF) و عملکرد شناختی است.روش پژوهش: 42 دانشجوی دختر تمریننکرده بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در چهار گروه کنترل بدون تمرین، کنترل با تمرین، توجه درونی و توجه بیرونی با تمرین قرار گرفتند. آزمودنیهای گروههای تمرینی طی 15جلسه، هر جلسه با انجام پنج کوشش به فعالیت دریبل فوتسال طبق آزمون دریبل پرداختند. 48 ساعت پیش و پس از پیشآزمون و پسآزمون خونگیری و عملکرد شناختی بهصورت آزمون استروپ انجام گرفت. عامل خونی GDNF به روش الایزا سنجیده شد. تحلیل آماری در سطح معناداری 0/05 ≥P انجام گرفت.یافتهها: توجه درونی طی تمرین دریبل بر سطح سرمی GDNF (P=0/12) و عملکرد شناختی (0/07=P) تأثیر معناداری نداشت. توجه بیرونی طی تمرین دریبل بر سطح سرمی GDNF تأثیر معناداری داشت (0/01=P)، اما بر عملکرد شناختی تأثیر معناداری نداشت (0/16=P).نتیجهگیری: نوع توجه درونی یا بیرونی حین دریبل فوتسال تفاوت خاصی در عملکرد شناختی و افزایش سطح سرمی پروتئین مشتق از سلولهای گلیال ایجاد نمیکند. اما تأثیرات توجه بیرونی بر سطح سرمی GDNF قابل توجه بوده است.
مریم کیهانی؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ مجید قشونی
چکیده
شروع دوران سالمندی در اغلب افراد همراه با کاهش عملکردهای شناختی و حرکتی همراه است. یکی از این عملکردها که تحتتأثیر قرار می گرد زمان واکنش میباشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات نوروفیدبک باتوجهبه اصل اختصاصی بودن تمرین بر زمان واکنش سالمندان بود. چهل سالمند در دامنه سنی 65 تا 70 سال انتخاب و در یکی از گروههای تجربی ...
بیشتر
شروع دوران سالمندی در اغلب افراد همراه با کاهش عملکردهای شناختی و حرکتی همراه است. یکی از این عملکردها که تحتتأثیر قرار می گرد زمان واکنش میباشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات نوروفیدبک باتوجهبه اصل اختصاصی بودن تمرین بر زمان واکنش سالمندان بود. چهل سالمند در دامنه سنی 65 تا 70 سال انتخاب و در یکی از گروههای تجربی (1) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس ثابت، آرایش تمرین ثابت، 2) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس ثابت، آرایش تمرین متغیر 3) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس متغیر، آرایش تمرین ثابت، 4) نوروفیدبک در نقطه Cz و موج بتا، فرکانس متغیر، آرایش تمرین متغیر) و کنترل (شم) تقسیم شدند. شرکتکنندگان در پیشآزمون و پسآزمون در آزمون زمان واکنش ساده شرکت کردند. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که مداخلات نوروفیدبک بر زمان واکنش سالمندان تأثیر دارد (0/05>p) و گروه فرکانس و آرایش تمرین متغیر بهترین عملکرد را نسبت به سایر گروهها داشت (0/05>p). باتوجهبه نتایج این مطالعه میتوان گفت که تمرینات نوروفیدبک در بهبود زمان واکنش سالمندان تأثیر دارد و این مداخلات بایستی بر اساس اصل اختصاصی بودن طراحی شوند.
مژگان معمارمقدم؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ علی کاشی
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرین بدنی بر عملکرد شناختی و فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) در کودکان مبتلابه اختلال نارسایی توجه / فزون کنشی (ADHD) بود. این تحقیق به روش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون اجرا شد. شرکتکنندگان شامل 25 دانشآموز پسر 10 تا 7 سال مراجعهکننده به کلینیک ویژه بیمارستان روانپزشکی ابنسینا مشهد ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرین بدنی بر عملکرد شناختی و فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) در کودکان مبتلابه اختلال نارسایی توجه / فزون کنشی (ADHD) بود. این تحقیق به روش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون و پسآزمون اجرا شد. شرکتکنندگان شامل 25 دانشآموز پسر 10 تا 7 سال مراجعهکننده به کلینیک ویژه بیمارستان روانپزشکی ابنسینا مشهد بودند که بهطور تصادفی به دو گروه (کنترل و تجربی) تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه ورزشی به مدت 24 جلسه و هر جلسه به مدت 75 دقیقه، شرکت کردند. تمامی شرکتکنندگان آزمون استروپ و آزمون برو نه برو را قبل و بعد از تمرین ورزشی اجرا کردند. همچنین نمونههای خونی شرکتکنندگان برای اندازهگیری BDNF سرم قبل و بعد از دوره مداخله فعالیت بدنی گرفته شد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از آزمون ANCOVA انجام شد. نتایج نشان داد که عملکرد شناختی کودکان در گروه تجربی در آزمونهای استروپ و برو نه برو در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنیداری داشته است. همچنین سطوح BDNF سرم نیز افزایش معناداری را نشان داد (05/0>p). این یافتهها نشان داد که یک برنامه ورزشی سازمانیافته به بهبود عملکرد شناختی و درمان کودکان مبتلابه ADHD کمک میکند.
نصور احمدی؛ محمدعلی اصلانخانی؛ ناصر نقدی
چکیده
افزایش سن بر عملکرد حرکتی و کارکردهای شناختی تأثیر منفی میگذارد. ازاینرو شناسایی راهبردهای مناسب برای جلوگیری از کاهش عملکرد شناختی و حرکتی ضرورت مییابد. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر مکمل ویتامین E بر فعالیت حرکتی و یادگیری فضایی رتهای مسن بود. 36 رت نر مسن از نژاد آلبینو – ویستار به طور تصادفی در سه گروه کنترل، ویتامین ...
بیشتر
افزایش سن بر عملکرد حرکتی و کارکردهای شناختی تأثیر منفی میگذارد. ازاینرو شناسایی راهبردهای مناسب برای جلوگیری از کاهش عملکرد شناختی و حرکتی ضرورت مییابد. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر مکمل ویتامین E بر فعالیت حرکتی و یادگیری فضایی رتهای مسن بود. 36 رت نر مسن از نژاد آلبینو – ویستار به طور تصادفی در سه گروه کنترل، ویتامین E و جفتشده قرار گرفتند. رتهای گروه ویتامین E، به مدت 8 هفته، روزانه به مقدار 100 میلیگرم (50 واحد بینالمللی) ویتامین E به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در 5/0 میلیلیتر روغن کنجد حل شده و از طریق گاواژ دریافت کردند. گروه جفتشده نیز طی این مدت، روزانه 5/0 میلیلیتر روغن کنجد دریافت کرد، اما گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. پس از پایان دوره، آزمونهای اُپن - فیلد و ماز آبی موریس، بهترتیب برای سنجش عملکرد حرکتی و یادگیری فضایی رتها اجرا شد. از شاخصهای مسافت طیشده و سرعت حرکت برای سنجش عملکرد حرکتی و زمان سپریشده و مسافت طیشده تا پیدا کردن سکو برای سنجش یادگیری فضایی رتها استفاده شد. نتایج نشان داد که در عملکرد حرکتی، در شاخصهای مسافت طی شده و سرعت حرکت، تفاوت آماری معناداری بین گروهها مشاهده نشد (05/0P> ). بهعلاوه، در هیچکدام از شاخصهای یادگیری و حافظة فضایی، تفاوت معناداری بین گروهها وجود نداشت (05/0 P>). یافتهها نشان داد که یک دوره مصرف ویتامین E تأثیر معناداری بر عملکرد حرکتی و شناختی رتهای مسن ندارد. بهنظر میرسد مکمل ویتامین E در سالمندی یعنی زمانی که آسیبهای آنتیاکسیدانی موجب تخریب برگشتناپذیر حافظه شده است، تأثیر ندارد.