دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
12
1
2020
05
21
تأثیر رنگ پسزمینه و جنسیت بر زمانبندی پیشبینی انطباقی
1
13
FA
مسعود
ظهیری
0000-0002-9066-7778
دانشجوی دکتری، گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، ایران
masoudzahiry@yahoo.com
مهدی
شهبازی
دانشیار، گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
shahbazimehdi@yahoo.com
یدالله
بیننده
کارشناسارشد گروه رفتار حرکتی، دانشگاه خوارزمی، تهران
yadbin@gmail.com
10.22059/jmlm.2020.133250.972
توانایی تشخیص مسیر اشیای در حال حرکت و سازماندهی پاسخ حرکتی بهگونهای که هدف با جسم متحرک در یک نقطه بهطور همزمان به هم برسند، زمانبندی پیشبینی انطباقی نامیده میشود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر عامل رنگ و جنسیت بر تکلیف زمانبندی پیشبینی انطباقی است. به این منظور 60 آزمودنی در دامنۀ سنی 8 تا 10 سال با نمونهگیری تصادفی ساده در دو گروه ( 30 دختر و 30 پسر) شرکت کردند و خطای زمانی آزمودنیها بهوسیلۀ دستگاه زمانبندیپیشبینیانطباقی ثبت شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمونهای آماری تی مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. براساس نتایج پژوهش تفاوت معناداری بین دختران و پسران در تکلیف زمانبندی پیشبینی انطباقی وجود نداشت (289/0P=) و کمترین خطای زمانی مربوط به پسزمینه آبیرنگ بود. همچنین بین خطای زمانی با پسزمینۀ آبی، با دیگر رنگها تفاوت معناداری مشاهده شد (001/0P<strong>=</strong> و 22/17<strong>=</strong> <sub>(59و2)</sub>F). بهطور کلی نتایج نشان داد که جنسیت بر عملکرد زمانبندی پیشبینی انطباقی تأثیری ندارد و رنگ پسزمینۀ آبی میتواند در تسهیل عملکرد و کاهش خطای زمانی در پیشبینی فضایی و زمانی محرکها اثرگذار باشد.<br />
جنسیت,رفتار حرکتی,رنگ زمینه,زمانبندی پیشبینی انطباقی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_76836.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_76836_9163f1621fc91760dbc03d44b6b8dbee.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
12
1
2020
05
21
تأثیر دستورالعملهای کانون توجه بر حافظة فضایی کودکان
15
30
FA
فاطمه
میراخوری
استادیار، دانشکدة علوم ورزشی، دانشگاه بین المللی امام خمینی، قزوین، ایران
fatememirakhori@yahoo.com
الهه
عرب عامری
0000-0001-5948-7288
دانشیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی،دانشگاه تهران، تهران، ایران
eameri@ut.ac.ir
فضل الله
باقرزاده
دانشیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی،دانشگاه تهران، تهران، ایران
bagherzadeh_f@ut.ac.ir
رسول
حمایت طلب
0000-0002-6323-2592
استاد، گروه رفتار حرکتی، دانشکدة تربیت بدنی و علوم ورزشی،دانشگاه تهران، تهران، ایران
rhemayat@ut.ac.ir
10.22059/jmlm.2020.213074.1133
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر دستورالعملهای کانون توجه بر حافظة فضایی کودکان بود. به این منظور 30 نفر از کودکان دختر مدارس ابتدایی سطح شهر تهران با میانگین سنی 12-7 سال و براساس نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنیها بهطور تصادفی به سه سطح کانون توجه (درونی، بیرونی و عدم کانون توجه) تقسیم شدند. در گروه توجه درونی، آزمودنیها بر حرکت دست تمرکز کردند. کانون گروه توجه بیرونی معطوف بر مسیر حرکت و هدف بود و به گروه کنترل هیچگونه تأییدی مبنی بر کانون توجه داده نشد. آزمودنیها در مراحل تمرین (در مجموع 50 کوشش) و آزمونهای اکتساب، یادداری و انتقال شرکت کردند. مرحلة اکتساب در پنج روز متوالی صورت گرفت. ابزار مورد استفاده برای سنجش حافظۀ فضایی، دستگاه حرکت خطی (مدل LM-01) بود. آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0 P <استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس در آزمونهای اکتساب (005/0=P)، یادداری (000/0=P) و انتقال (003/0=P) معنادار بود. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که در تمامی مراحل عملکرد گروه توجه بیرونی بهدلیل تغییرپذیری کلی کمتر بهطور معناداری بهتر از گروه توجه درونی و گروه کنترل بود. با وجود این، بین گروه توجه درونی و گروه کنترل اختلاف معناداری وجود نداشت. با توجه به نتایج تحقیق حاضر، کانون توجه بیرونی در ارتباط با کودکان از مزایای بالاتری نسبت به کانون توجه درونی برخوردار بود.
توجه بیرونی,توجه درونی,حافظة فضایی,دستگاه حرکت خطی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_76840.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_76840_72fc628858487740e29d0343c6b758c5.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
12
1
2020
05
21
چرا کودکان و نوجوانان در فعالیت بدنی و ورزشی شرکت میکنند؟ بررسی دیدگاه ورزشکاران جوان، والدین و مربیان
31
47
FA
قاسم
بابایی زارچ
کارشناسی ارشد روان شناسی ورزشی، دانشکدة علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
babaei551@alumni.ut.ac.ir
حمید
صالحی
. دانشیار، رفتار حرکتی، دانشکدة علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
salehi.hamid@gmail.com
رضا
همتی
استادیار، علوم اجتماعی، دانشکدة ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
rhemati@gmail.com
10.22059/jmlm.2018.244318.1311
هدف این مطالعه بررسی نگرش کودکان و نوجوانان، والدین و مربیان در خصوص ورزش و فعالیت بدنی بود. این مطالعه به روش کیفی با رویکرد تحلیل محتوا انجام گرفت. به این منظور دادهها با استفاده از مصاحبههای نیمهساختارمند با 12 ورزشکار کودک و نوجوان، هشت والد و پنج مربی در شهر اصفهان جمعآوری شد. همۀ مصاحبهها ضبط و سپس بهصورت متن پیادهسازی و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی تجزیهوتحلیل شدند. یافتههای پژوهش در دو طبقۀ انگیزش درونی و بیرونی قرار داده شدند. عوامل انگیزشی درونی شامل انگیزههای روانی و انگیزۀ نیاز به پیشرفت و عوامل انگیزشی بیرونی شامل انگیزههای فراغتی، بهزیستی و سلامتی، دریافت حمایت از سوی خانواده، مربی و محیط، انگیزههای بیرونی، انگیزههای اجتماعی، اثر رسانه و الگو، بهبود مهارتهای زندگی، مشغول بودن و منحرف نشدن بود. با توجه به نتایج میتوان گفت ورزشکاران نوجوان با اهداف مختلفی به ورزش روی میآورند که مهمترین آنها انگیزههای روانی است. برای ترغیب بیشتر کودکان و نوجوانان به سمت ورزش به والدین و مربیان توصیه میشود این انگیزهها را تقویت کنند.
پژوهش کیفی,روانشناسی ورزش,فعالیت بدنی,نظریۀ خودتعیینگری,ورزش جوانان
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_76837.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_76837_799aa9abd201e2b6e99c5d355a18295e.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
12
1
2020
05
21
تعیین مهارت برجسته در رشتۀ تیراندازی با تفنگ بادی در شرایط اضطراب رقابتی: نگرشی به اصول ویژگی تمرین
49
66
FA
ولی اله
کاشانی
. استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
vahid.kashani64@gmail.com
منصوره
آذری
کارشناسی ارشد رفتار حرکتی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
mansoore68.azari@gmail.com
احمد
نیک روان
استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
ahmad_namnik@ut.ac.ir
10.22059/jmlm.2020.277703.1436
<strong>مهارت ویژه مهارتی کاملاً خاص است که در بین مجموعه مهارتهای عمومیتر قرار میگیرد و همان گونه که از تعریف واژۀ ویژه بر میآید، استثنایی در میان قواعد کلی است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی حضور مهارت ویژه در رشتۀ تیراندازی با تفنگ بادی در شرایط اضطراب رقابتی در دو سطح ماهر و مبتدی بود. جامعۀ پژوهش شامل کلیۀ تیراندازان زن و مرد شهر سمنان که از این میان نمونهای از 40 تیرانداز انتخاب شدند. در این پژوهش دو گروه زن با میانگین سنی (33/21) و دو گروه مرد با میانگین سنی (44/23) قرار داشتند که هدفگیری با تفنگ بادی را در 5 فاصله (8، 9، 10،11 و 12 متر از سیبل) اجرا کردند. برای تحلیل دادهها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد و ترسیم جداول و نمودار) و استنباطی (رگرسیون و تحلیل واریانس تک متغیره) استفاده شد. به منظور محاسبۀ نمرات پیشبین و رسم مدل برای نمایش تفاوت بین نمرات پیشبین با نمرات عملکرد واقعی از رگرسیون خطی ساده با سطح معناداری 05/0 درصد استفاده شد. تفاوت معناداری بین نمرات پیشبین و نمرات واقعی در تمامی گروهها در شرایط اضطراب رقابتی یافت شد (05/0p<). به طوری که معناداری تفاوت بین دو نمرۀ پیشبین و اجرای واقعی در گروه مردان تیرانداز ماهر (031/0=p) گروه مردان تیرانداز مبتدی (044/0=p) گروه زنان تیرانداز ماهر (010/0=p) و گروه زنان تیرانداز مبتدی (048/0=p) به دست آمد. نتایج از وقوع مهارت ویژه در رشتۀ تیراندازی با تفنگ بادی در شرایط اضطراب رقابتی در تمامی گروهها حمایت میکند و مبحث مهم اصول ویژگی تمرین در یادگیری حرکتی را مورد تأیید قرار میدهد</strong>
اصول ویژگی تمرین,اضطراب رقابتی,تیراندازی,مهارت برجسته,یادگیری حرکتی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_76838.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_76838_e2095c4335578ac830392ad2a6f4d89b.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
12
1
2020
05
21
ارتباط بین چشم ساکن و عملکرد: مدت و مکان خیرگی
67
83
FA
جلال
دهقانی زاده
0000-0002-9324-3444
استادیار رفتار حرکتی، دانشکدة علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه ، ایران
jalal.dehghanizade@yahoo.com
حسن
محمدزاده
0000-0000-6060-1479
. استاد رفتار حرکتی، دانشکدة علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
ha.moha64@gmail.com
10.22059/jmlm.2019.255425.1367
چشم ساکن بهعنوان خیرگی ویژة بینایی به مکانی از فضای حرکتی، شاخصی از کنترل حرکت درنظر گرفته میشود. هدف از تحقیق حاضر تعیین ارتباط مدت چشم ساکن و مکان تثبیت خیرگی با عملکرد بود. نمونة تحقیق 60 پسر راستدست بودند. از چارت بینایی اسنلن برای سنجش بینایی استفاده شد. تکلیف هدفگیری، ضربة پات گلف بود و اطلاعات بینایی از طریق عینک ردیابی حرکات چشم و اطلاعات حرکتی از طریق دوربین فیلمبرداری ثبت شد. نتایج حاصل از آزمون ضریب همبستگی پیرسون ارتباط بین چشم ساکن و عملکرد را نشان داد. همچنین ارتباط بین مکان تثبیت خیرگی با چشم ساکن و عملکرد بهوسیلة آزمون ضریب همبستگی اتا مشخص شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس نیز تفاوت معناداری را بین مکانهای تثبیت بینایی در متغیرهای چشم ساکن و عملکرد نشان داد. بهعبارتی طول مدت و مکان تثبیت بر عملکرد حرکتی مؤثر است. مؤلفههای بینایی میتوانند در کنترل حرکتی نقش مؤثری داشته باشند.
چشم ساکن,عملکرد حرکتی,کنترل خیرگی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_76839.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_76839_e549157a783aff6105921cc05cf6dc9e.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
12
1
2020
05
21
تأثیر چرخة بیوریتم بر توان جسمانی دختران والیبالیست
85
99
FA
سمیه
بیزادی زاده
دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدة علوم تربیتی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
saf.1371@gmail.com
مرتضی
نیکوفر
0000-0003-3605-3465
استادیار، گروه مدیریت ورزشی، دانشکدة علوم تربیتی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
nikoofar@ped.usb.ac.ir
رضا
دلاور
استادیار فیزیولوژی ورزشی تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
delavar@ped.usb.ac.ir
10.22059/jmlm.2020.294142.1476
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر چرخة بیوریتم بر توان جسمانی دختران والیبالیست بود. جامعة آماری تحقیق تمامی دختران والیبالیست به تعداد 120 نفر با دامنة سنی 20-17 در سال 1397 در شهر بشرویه بود. بدینمنظور 30 نفر از ورزشکاران دختر والیبالیست بهعنوان نمونه از بین افراد حائز شرایط ورود به پژوهش بهصورت تصادفی ساده انتخاب شدند. نوع پژوهش از لحاظ هدف کاربردی بوده و از لحاظ ماهیت و روش، نیمهتجربی است و بهصورت میدانی انجام گرفته است. شایان ذکر است با توجه به تاریخ تولد هر آزمودنی نمودار بیوریتم آنها ترسیم شد و افراد با توجه به نمودار بیوریتم و روزهای افت و اوج، چرخة خود را مشاهده کردند و در آزمونهای آمادگی جسمانی از جمله پرتاب توپ مدیسنبال، برای ارزیابی توان عضلانی بالاتنه، آزمون چابکی و پرش عمودی سارجنت، جهت ارزیابی توان عضلانی پایینتنه شرکت کردند. برای تجزیهوتحلیل دادهها علاوهبر شاخصهای آمار توصیفی، از آزمون کولموگروف - اسمیرنوف و آزمون t وابسته استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد بین توان عضلانی بالاتنة آزمودنیها در روزهای شارژ و دشارژ براساس چرخة بیوریتم تفاوت معناداری وجود دارد (035/0P=). همچنین بین توان عضلانی پایینتنة آزمودنیها در روزهای شارژ و دشارژ براساس چرخة بیوریتم تفاوت معناداری وجود دارد (004/0P=). بین چابکی دختران والیبالیست در روزهای شارژ و دشارژ براساس چرخة بیوریتم تفاوت معناداری وجود دارد (004/0P=).
بیوریتم,توان,جسمانی,دختران,والیبالیست
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_76464.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_76464_fbfe3a7d2dd2bfc4e8366540877818cc.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
12
1
2020
05
21
تأثیر فاصلهدهی تمرین بر یادگیری و قضاوت از یادگیری دقت فورهند درایو تنیس روی میز
101
115
FA
رزا
رهاوی عزآبادی
000-0003-4478-5674
استادیار دانشکدة علوم ورزشی دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
rozarahavi@yahoo.com
پروانه
شمسی پور دهکردی
استادیار دانشکدة علوم ورزشی دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
pshamsipour@gmail.com
مرضیه
خواجه زاده
کارشناس ارشد رفتار حرکتی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
golebabone@gmail.com
10.22059/jmlm.2020.288843.1465
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر توزیع تمرین بر اکتساب، یادداری با فواصل متفاوت یک و هفت روز و همچنین قضاوت از یادگیری دقت فورهند درایو تنیس روی میز بود. به همین منظور 32 نفر از دانشجویان دختر با میانگین سنی 24-18 که واحد تخصصی یک و دو تنیس روی میز را گذرانده بودند، بهصورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و بهصورت تصادفی به دو گروه تمرینی فاصلهدار و انبوه تقسیم شدند. تکلیف مورد استفاده در این تحقیق ضربة فورهند درایو تنیس روی میز بود. آزمودنیها پس از شرکت در پیشآزمون، در مرحلة اکتساب گروه تمرینی انبوه 240 ضربه را در یک روز و گروه تمرینی فاصلهدار 60 ضربه را در 4 روز متوالی اجرا کردند. بعد از مرحلة اکتساب از شرکتکنندگان خواسته شد تا به پیشبینی و قضاوت از عملکرد خود در آزمون یادداری بپردازند. سپس نیمی از افراد گروههای تمرینی در آزمون یادداری یکروزه و نیمی دیگر از افراد گروههای تمرینی در آزمون یادداری هفتروزه شرکت کردند. دادهها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس دوراهه با اندازههای تکراری تحلیل شد. نتایج تفاوت معناداری را در گروه تمرینی فاصلهدار نسبت به گروه انبوه در اکتساب، یادداری یک و هفت روز و قضاوت از یادگیری نشان داد (05/0P<). در واقع یافتهها نشان میدهد فاصلهدهی در جلسات تمرین بر اکتساب و یادداری و همچنین قضاوت از یادگیری تأثیر دارد. ازاینرو یافتههای تحقیق نشان میدهد فاصلهدهی در جلسات تمرین بر بهبود عملکرد و یادگیری تأثیر دارد. همچنین وقتی فراگیران به پیشبینی و قضاوت از عملکرد خود میپردازند، راهکارهای مناسب برای مواجهه با شرایط تمرینی خود تجربه میکنند و میتواند عامل مؤثری بر پیشرفت اجرا محسوب شود.
اثر فاصلهدهی,تحکیم حافظه,تنیس روی میز,فراشناخت,قضاوت
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_76239.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_76239_a0d753647829fc286a5eac5f70e844ff.pdf