دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
3
1
2011
05
22
تأثیر برنامة حرکتی منتخب بر رشد مهارت های دستکاری پسران 4 تا 6 ساله
5
21
FA
کیوان
ملانوروزی
0000-0003-1374-460X
دانشگاه آزاداسلامی.تربیت بدنی
keivannorozy@gmail.com
حسن
خلجی
دانشگاه اراک.دکترای تربیت بدنی
phd.khalaji@yahoo.com
محمود
شیخ
0000-0002-5730-0165
دانشگاه تهران.دانشیار تربیت بدنی
msheikh@ut.ac.ir
حکیمه
اکبری
دانشگاه سمنان.مربی
akbari@yahoo.com
هدف از این پژوهش، مطالعة تأثیر یک برنامة منتخب حرکتی به عنوان تجارب حرکتی بر رشد مهارت های دستکاری کودکان 4 تا 6 ساله پسر بود. به این منظور 40 نفر به صورت تصادفی از بین نمونه های همگن شده با پرسشنامة ویژگی های فردی انتخاب شدند. پس از پیش آزمون با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ 2000 (بهرة حرکتی درشت یا مهارت های حرکتی بنیادی، مهارت های جابجایی و دستکاری یا کنترل شیء) آزمودنی ها به شیوة تصادفی به دو گروه برنامة حرکتی منتخب (سن 9/58 = X ماه و 57/8 = SD) همتاسازی شدند. سپس، به مدت 24 جلسه هر جلسه 30 دقیقه برنامة حرکتی منتخب اجرا شد. در این مدت گروه کنترل فعالیت های عادی روزمرة خود را انجام می دادند. در انتهای هفتة هشتم، پس آزمون به عمل آمد. در این تحقیق برای آزمون فرضیه از روش های کلموگروف اسمیرنوف و تی استیودنت مستقل و وابسته استفاده شد. نتایج نشان داد، گروه حرکتی منتخب نسبت به گروه کنترل با 05/0P< تاثیر بیشتری بر رشد مهارت های دستکاری داشته است. بنابراین با طراحی برنامة آموزشی مناسب و غنی سازی محیط می توان فرصت تمرین را برای رشد مهارت های دستکاری که پایه و اساس مهارت های تخصصی و ورزشی کودکان است، فراهم ساخت.
برنامة حرکتی منتخب,رشد حرکتی,مهارت های حرکتی بنیادی,مهارت های دستکاری یا کنترل شیء
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24627.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24627_3421d9e2f2db47d25407051e969b82d9.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
3
1
2011
05
22
تأثیر انگیختگی (با ارائۀ مؤلفههای انگیزشی تماشاگر و موسیقی) بر اجرا و یادگیری یک مهارت مداوم (دریبل بسکتبال)
23
42
FA
فرناز
ترابی
دانشگاه پیام نور.استادیار
torabift@yahoo.com
محمود
شیخ
0000-0002-5730-0165
دانشگاه تهران.دانشیار تربیت بدنی
msheikh@ut.ac.ir
علی محمد
صفانیا
دانشگاه آزاد اسلامی آمل.استادیار
safaniya@yahoo.com
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر انگیختگی با حضور مؤلفههای انگیزشی تماشاگر و موسیقی و مقایس? این مؤلفهها بر اجرا و یادگیری مهارت مداوم دریبل بسکتبال بود. به این منظور 36 دختر سالم غیرورزشکار با میانگین و انحراف استاندارد سن 23/2 ± 8/21 سال، قد 19/6 ± 4/163 سانتیمتر، وزن 13/10 ± 5/57 کیلوگرم، بهصورت تصادفی به سه گروه تماشاگر (12 نفر)، موسیقی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. برنام? تمرین در مرحل? اکتساب شامل دریبل از بین موانع بسکتبال هریسون به مدت 6 هفته تمرین بود که هر هفته سه جلسه و هر جلسه 30 ثانیه با حضور مؤلفههای انگیزشی در گروههای مجزا برگزار شد. امتیاز آزمون دریبل بسکتبال در هر جلسه ثبت و سپس پسآزمون گرفته شد و در نهایت بعد از دو هفته بیتمرینی آزمون یادداری در شرایط یکسان و پس از 24 ساعت آزمون انتقال مشابه شرایط واقعی مسابقه و با حضور تمام مؤلفهها (موسیقی و تماشاگر) بهعمل آمد. از شاخص ضربان قلب استراحت جهت همسانی سطح پایه انگیختگی در آزمودنیها استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یکسویه، آنالیز واریانس با اندازهگیریهای مکرر و آزمون تعقیبی بن فرنی تجزیهوتحلیل شدند. نتایج نشان داد که در هر سه گروه یادگیری مهارت در مرحل? اکتساب پیشرفته داشته است. همچنین تفاوت معنیداری در امتیاز مهارت دریبل بسکتبال بین سه گروه در مرحل? اکتساب مشاهده شد (0001/0 = P) که این تفاوت به نفع گروه کنترل بود، یعنی گروههای انگیزشی تماشاگر و موسیقی عملکرد ضعیفتری در پسآزمون مرحل? اکتساب نشان دادند. اما در آزمون یادداری و انتقال، نتایج به سود گروه موسیقی و تماشاگر بود. به این صورت که در آزمودن یادداری گروه تماشاگر بیشترین امتیاز را کسب کرد و در آزمون انتقال دو گروه موسیقی و تماشاگر امتیاز بیشتر و معناداری از لحاظ آماری نسبت به گروه کنترل بهدست آوردند (0001/0 = P).
اکتساب,انتقال,انگیختگی,تماشاگر,مؤلفۀ انگیزشی,مهارت مداوم.,موسیقی,یادداری
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24628.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24628_cda1a97f987b5050da9e865499e693a0.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
3
1
2011
05
22
مقایسۀ تأثیر بار توجهی شناختی و شناختی – حرکتی بر اجرای تکلیف هماهنگی دو دستی
43
55
FA
علیرضا
فارسی
0000-0002-2086-6632
دانشگاه شهیدبهشتی.استادیار تربیت بدنی
a_farsi@sbu.ac.ir
بهروز
عبدلی
https://orcid.org/11
دانشگاه شهیدبهشتی.دانشیارتربیت بدنی
b-abdoli@sbu.ac.ir
مریم
کاویانی
دانشگاه شهیدبهشتی.دانشجوی دکترا
a_farsi3@sbu.ac.ir
هدف از پژوهش حاضر، مقایس? تأثیر بار توجهی شناختی و شناختی – حرکتی بر اجرای تکلیف هماهنگی دودستی بود. 31 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه شهید بهشتی با میانگین سنی 2 ± 25 سال در این پژوهش شرکت داشتند که بهصورت داوطلبانه انتخاب و بهطور تصادفی به سه گروه کنترل (11 نفر)، شناختی (10 نفر) و حرکتی (10 نفر) تقسیم شدند. افراد گروه کنترل، تکلیف مجرد هماهنگی دودستی، افراد گروه شناختی، تکلیف هماهنگی دودستی را همراه با تکلیف شمارش معکوس اعداد و افراد گروه شناختی – حرکتی، تکلیف هماهنگی دودستی را همراه با تکلیف زمان واکنش پا انجام دادند. برای سنجش اجرای تکلیف هماهنگی دودستی از آزمون هماهنگی دودستی مجموع? ابزار وینا و برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد و سطح معناداری آماری 05/0P< بود. نتایج نشان داد که در اجرای تکلیف هماهنگی دودستی بین گروه کنترل با شناختی و گروه شناختی با حرکتی تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین تفاوت معناداری در اجرای تکلیف هماهنگی دودستی بین دو گروه کنترل با حرکتی مشاهده شد. در کل نتایج نشان داد تداخل دو تکلیف با ماهیت حرکتی بیشتر از تداخل دو تکلیف با ماهیت حرکتی و شناختی است.
بار شناختی,تداخل توجه,تلکیف دوگانه,حافظۀ کاری,هماهنگی دودستی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24629.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24629_96aa74f43d2c1add19e8155ffacbe353.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
3
1
2011
05
22
نقش انگیزش بیرونی و درونی در گرایش بزرگسالان به فعالیت جسمانی
57
79
FA
احمد
رحمانی
دانشگاه زنجان.مربی
rahmani203@gmail.com
جواد
صالحی
دانشگاه زنجان.استادیار تربیت بدنی
jv_salehi2@yahoo.com
مریم
آذرشین
دانشگاه زنجان. روانشناسی
azarshin@yahoo.com
طیبه
بخشی نیا
آموزش و پرورش. زنجان . کارشناسی ارشد
bakhshi@yahoo.com
براساس تحقیقات افراد در سطوح مختلف فعالیت جسمانی انگیزههای متفاوتی برای فعالیت دارند. در این پژوهش بهدنبال آن بودیم که براساس نظری? خودتعیینگری مشخص کنیم که چگونه انگیزهها سه سطح فعالیت جسمانی (غیرفعال، فعال و تمرین مستمر) را از یکدیگر متمایز میسازند، 159 نفر از کارکنان دانشگاه زنجان (با میانگین سنی 33 سال) مقیاس «انگیزش ورزشی و مرحل? تغییر را تکمیل کردند. با استفاده از روش تحلیل عاملی تأییدی، روایی ساز? مقیاس انگیزش ورزشی (EMI-2) برای جامع? مورد بررسی محاسبه شد. نتایج این بررسی 6 خردهمقیاس را تأیید کرد: سلامت و آمادگی، فواید اجتماعی – هیجانی، کنترل وزن، کنترل استرس، کسب لذت و وضعیت ظاهری. یافتهها نشان داد که انگیزههای لذت، کنترل استرس و فواید اجتماعی – هیجانی، سطوح مختلف فعالیت را متمایز میکنند. اثر متغیرهای تعدیلکنند? سن و جنسیت معنادار نبود. در نتیجه انگیزش درونی (لذت) و انگیزش بیرونی ارادی (کنترل استرس و فواید اجتماعی – هیجانی) نقش مؤثری در تغییر رفتار و افزایش فعالیت جسمانی دارند.
انگیزش بیرونی,انگیزش درونی,فعالیت جسمانی,کارمند.,نظریۀ خودتعیینگری
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24630.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24630_ffeb563cb5d8cb058682d783c89de626.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
3
1
2011
05
22
نقش بازخورد خودکنترلی در یادگیری مشاهده ای
81
101
FA
مریم
نزاکت الحسینی
دانشگاه اصفهان.استادیار
mnezakat2003@yahoo.com
احمدرضا
موحدی
دانشگاه اصفهان.استادیار
eshteba@yaoo.con
حمید
صالحی
دانشگاه اصفهان.استادیار
salehi@zoho.com
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بازخورد خودکنترلی بر زمانبندی نسبی و مطلق طی تمرین مشاهدهای و بدنی بود. آزمودنیها (90 نفر) بهطور تصادفی به گروههای تمرین بدنی و مشاهدهای (خودکنترلی، جفتشده و آزمونگر) تقسیم شدند و به انجام یک تکلیف زمانبندی متوالی پرداختند. تکلیف فشردن کلیدهای 2، 4، 6 و 8 با حفظ زمانبندی نسبی و مطلق مشخص بود. گروه خودکنترلی در زمان نیاز طلب بازخورد میکردند. درصورتیکه دو گروه دیگر بر زمان دریافت بازخورد، کنترلی نداشتند. در مرحل? اکتساب 72 و یادداری و انتقال 12 کوشش انجام گرفت. دادهها با استفاده از روش تکرار سنجش و واریانس عاملی مرکب تحلیل شد. نتایج نشان داد در مرحل? اکتساب، گروه خودکنترل و آزمونگر خطای زمانبندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفتشده داشتند. در مراحل یادداری و انتقال، گروه خودکنترلی خطای زمانبندی نسبی کمتری در مقایسه با گروههای جفتشده و آزمونگر داشتند. همچنین گروه جفتشده خطای زمانبندی مطلق کمتری در مقایسه با گروه خودکنترلی نشان دادند.
بازخورد خودکنترلی,زمان بندی مطلق.,زمان بندی نسبی,یادگیری مشاهده ای
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24631.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24631_df6bab5b92b471fd65708d398b154f66.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
3
1
2011
05
22
کاربرد رویکرد چندمتغیره در استعدادیابی بازیکنان فوتبال زیر 16 سال
103
128
FA
امیر
وزینی طاهر
دانشگاه تهران.کارشناس ارشد
vazinitaher@gmail.com
مهدی
شهبازی
0000-0002-2148-4150
دانشگاه تهران.استادیار
shahbazimehdi@ut.ac.ir
فضل اله
باقرزاده
0000-0002-5730-0165
دانشگاه تهران.دانشیار
msheikh@ut.ac.ir
استعدادیابی، فرایندی است که از طریق آن افرادی که بیشترین امید برای موفقیت آنها در آینده وجود دارد، شناسایی می شوند. هدف از تحقیق حاضر بررسی کاربرد یک رویکرد چندمتغیره در استعدادیابی بازیکنان نوجوان رشتة ورزشی فوتبال بود. جامعة تحقیق عبارت بود از کلیة فوتبالیست های 12 تا 16 سالة استان تهران. یک مجموعه آزمون با هدف اندازه گیری عوامل روانی، تکنیکی، فیزیولوژیکی و آنتروپومتریکی روی فوتبالیست های نوجوان در دو سطح نخبه (26 نفر) و زیرنخبه (35 نفر) به کار گرفته شد. آزمودنی ها در چهار گروه سنی زیر 16، 15، 14 و زیر 13 سال قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارت های روانی از پرسشنامة اتاوا – 3 استفاده شد. همچنین مهارت های تکنیکی با آزمون های شش گانة پیشنهادی فدراسیون فوتبال انگلیس اندازه گیری شدند. آزمون های فیزیولوژیکی عبارت بودند از پرش ارتفاع، دراز و نشست، دو سرعت 10 متر، دو سرعت 40 متر و دو رفت و برگشت 280 متر، برای سنجش ویژگی های آنتروپومتریکی نیز از اندازه گیری های قد، وزن، شاخص تودة بدنی، طول ساق، طول ران، ضخامت زیر جلدی چهار ناحیة بدن و درصد چربی بدن استفاده شد. روش آماری مورد استفاده برای تحلیل یافته ها، تحلیل واریانس چندمتغیره بود. یافته ها نشان داد که از بین چهار دسته مقیاس های مورد ارزیابی، مقیاس های فیزیولوژیکی از لحاظ آماری توانایی بیشتری در تفکیک سطوح داشتند. نتایج پژوهش حاضر تفاوت معناداری بین بازیکنان نخبه و زیرنخبه در سه دسته ویژگی های فیزیولوژیکی، تکنیکی و روانی نشان داد. اما در ویژگی های آنتروپومتریکی تفاوت معناداری دیده نشد. ورزشکاران نخبه در آزمون های دراز و نشست، دو رفت و برگشت، دو سرعت 10متر و دو سرعت 40 متر (از آزمون های فیزیولوژیکی)، دویدن با توپ، چرخیدن، سرعت، دریبل و شوت زدن (از آزمون های تکنیکی)، هدف گذاری، آرمیدگی، مقابله با استرس، فعال سازی، تمرکز، بازیابی تمرکز و طرح مسابقه (از مهارت های روانی) تفاوت معناداری با بازیکنان زیرنخبه داشتند (05/0 P<). این یافته ها نشان می دهد که در مدلهای استعدادیابی باید بیشتر بر مهارت های روانی تأکید شود. نتیجه اینکه، یک رویکرد چندمتغیره با در نظر گرفتن تفاوت های سنی می تواند به طور موفقیت آمیزی فوتبالیست های نخبه را از همنوعان زیرنخبة خود در سنین نوجوانی متمایز کند. پیشنهاد می شود در فرایند استعدادیابی در سنین زیر 13 و 14 سال، کمتر از ارزیابی های فیزیولوژیکی استفاده شده و تأکید بیشتری بر ویژگی های تکنیکی شود
استعدادیابی,بازیکنان نخبه و زیرنخبه,تکنیکی,فوتبال,فیزیولوژیکی و آنتروپومتریکی.,ویژگی های روانی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24632.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24632_647267dfd29ebbaa2406c07a40d441de.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
3
1
2011
05
22
بررسی آثار کم تحرکی بر جنبه های روانی (عزت نفس) و جسمانی (تودة چربی بدن) دانشجویان پسر و دختر دانشگاه تهران
129
145
FA
جمال
فاضل
دانشگاه تهران.استادیار
jfazzel@ut.ac.ir
امیر
عباسقلی پور
دانشگاه تهران.کارشناس ارشد
abbasgholipour@yahoo.com
نیما
قره داغی
دانشگاه تهران.کارشناس ارشد
gharedaghi@yahoo.com
نقش آموزش جامع در آموزش کل ابعاد انسانی است که علاوه بر جنبة هوشی فرد، تمامی جنبه های روانی و فیزیکی را دربرمی گیرد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی آثار کم تحرکی بر عزت نفس و درصد تودة چربی بدن دانشجویان دانشگاه تهران بود. جامعة آماری کل دانشجویان دانشگاه تهران بودند که از این میان 320 آزمودنی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. یافته ها نشان داد که 62 درصد دانشجویان مورد بررسی، کم تحرک و 38 درصد دارای تحرک کافی بودند. به علاوه میانگین درصد چربی کل آزمودنی ها 14، 26 درصد (53/6 ±SD) بود. همچنین معلوم شد که 79 درصد از کل دانشجویان عزت نفس بالا و 21 درصد آنها عزت نفس ضعیفی داشتند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون t مستقل و همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت بین میزان فعالیت بدنی مردان و زنان معنادار و تفاوت تودة چربی بین افراد کمتحرک و دارای تحرک کافی معنادار نبوده است. همچنین رابطة معناداری بین میزان فعالیت و عزت نفس بالا و پایین به دست نیامد.
تودة چربی,دانشجویان.,عزت نفس,کم تحرکی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24633.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24633_ef642e020902586e09cfe1b635210510.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
3
1
2011
05
22
تأثیر بازی های کودکانة سنتی و مدرن بر رشد اجتماعی دانش آموزان دختر اول ابتدایی
147
164
FA
فاطمه
پورشکوری شارمی
دانشگاه اصفهان.کارشناس ارشد
purshakuri@yahoo.com
احمدرضا
موحدی
دانشگاه اصفهان.استادیار
eshteba@yaoo.con
احمد
عابدی
دانشگاه اصفهان.استادیار
abedi2@yahoo.com
اجتماعی شدن، یکی از والاترین و مهم ترین اهداف هر برنامة رشدی است و دانشمندان تعلیم و تربیت برای استفاده از ابزارهای لازم برای بهینه ساختن بستر مناسب به منظور ارتقای رشد اجتماعی کودکان در طول دوران رشد تلاش می کنند. در تحقیق حاضر تأثیر بازی های کودکانة سنتی و مدرن بر رشد اجتماعی کودکان دختر اول ابتدایی (6 و 7 ساله) بررسی می شود. پژوهش حاضر به روش آزمایشی با گروه های بازی های مدرن، بازی های سنتی و گروه کنترل همراه با طرح پیش آزمون – پس آزمون بر روی دانش آموزان دختر پایة اول ابتدایی در سال 89-1388 در دو دبستان مناطق 13 و 14 شهر تهران انجام گرفت. آزمودنی ها 45 دانش آموز دختر پایة اول ابتدایی بودند که به طور تصادفی و به تعداد برابر به 3 گروه تقسیم شدند. گروه اول بازی های سنتی و گروه دوم بازی های مدرن را به مدت 15 هفته، هفته ای یک جلسه انجام دادند و گروه سوم نیز به عنوان گروه کنترل بوده هیچ بازی را تجربه نکردند. برای اندازه گیری رشد اجتماعی افراد از پرسشنامة رشد اجتماعی واینلند (1953) استفاده شد. در این پژوهش از روش آماری تحلیل کوواریانس برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد بازی های کودکانة سنتی و مدرن هر دو بر رشد اجتماعی کودکان مؤثر بود و اختلاف معناداری بین دو نوع بازی مذکور وجود نداشت، ولی گروه بازی های سنتی امتیاز بیشتری در رشد اجتماعی کسب کردند. در این زمینه می توان گفت که گنجاندن بازی های کودکانه در ساعات تربیت بدنی مدارس برای توسعة رشد اجتماعی کودکان سودمند است.
بازی سنتی,بازی مدرن,دانش آموزان دختر اول ابتدایی.,رشد اجتماعی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24634.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_24634_036a65b5851319180994f01b203b62bd.pdf