دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
6
1
2014
04
21
تأثیر شاخص تودة بدنی بر زمان واکنش و پاسخ سالمندان فعال و غیرفعال
1
21
FA
عبدالرحمن
خضری
کارشناس ارشد دانشگاه تهران
rahman.khezry@ut.ac.ir
الهه
عرب عامری
0000-0001-5948-7288
استادیار دانشگاه تهران
eameri@ut.ac.ir
رسول
حمایت طلب
دانشیار دانشگاه تهران
r.hemayat@ut.ac.ir
10.22059/jmlm.2014.50187
سالمندی دوران حساسی از زندگی است و توجه به مسائل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. هدف از پژوهش<br />حاضر، بررسی تأثیر شاخص تودة بدنی روی زمان واکنش و پاسخ سالمندان فعال و غیرفعال بود. روش پژوهش علّی- مقایسهای و<br />جامعة آماری آن شامل سالمندان شهرستان مهاباد بود که از میان آنها 60 نفر بهطور داوطلبانه انتخاب شدند و در دو گروه فعال و<br />غیرفعال قرار گرفتند. پس از تعیین سطوح شاخص تودة بدنی، آزمودنیهای هر گروه به سه سطح پایین، متوسط و بالای شاخص<br />مستقل نشان داد که گروه فعال نسبت به گروه T تودة بدنی تقسیم شده و زمان واکنش و پاسخ آنها اندازهگیری شد. نتایج آزمون<br />کوتاهتری دارند. از سوی دیگر، نتایج آزمون تحلیل واریانس یکطرفه برای (P=0/ و پاسخ ( 000 (P=0/ غیرفعال زمان واکنش ( 000<br />تفاوت معنیداری را BMI در سطوح مختلف (P=0/ و غیرفعال ( 115 (P=0/ مقایسة زمان واکنش سالمندان دو گروه فعال ( 623<br />(P=0/ نشان نداد. در مورد زمان پاسخ نیز، آزمون تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد که تفاوت بین آزمودنیهای گروه فعال ( 576<br />از نظر آماری معنادار بود. آزمون تعقیبی توکی برای گروه (P=0/ معنادار نبود، اما تفاوت بین آزمودنیهای گروه غیرفعال ( 000<br />و بالای (P=0/ پایین بهطور معناداری کوتاهتر از دو سطح متوسط ( 001 BMI غیرفعال نشان داد که زمان پاسخ افراد با<br />از نظر آماری معنادار نبود. نتایج این تحقیق (P=0/ متوسط و بالا ( 669 BMI بود. اما تفاوت بین افراد با BMI (P=0/000)<br />بالاتر دارند. در نتیجه BMI زمان پاسخ کوتاهتری نسبت به افراد با سطوح ،BMI نشان میدهد که افراد غیرفعال با سطح پایین<br />خود BMI ، شاخص تودة بدن عامل مؤثری در زمان پاسخ سالمندان است و سالمندان باید از طریق پرداختن به فعالیتهای بدنی<br />را در حد مطلوب حفظ کنند
توده بدن,زمان پاسخ,سالمندان,عملکرد حرکتی,فعالیت جسمانی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50187.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50187_41a53b4b2eae4416e5a8f1c62db1ee6b.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
6
1
2014
04
21
ارتباط بین هوش هیجانی و تاب آوری روانشناختی در بین کشتی گیران لیگ برتر ایران
23
36
FA
مرتضی
همایون نیا
کارشناس ارشد دانشگاه تهران
morteza_h2007@yahoo.com
علیرضا
همایونی
دانشجوی دکتری دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)
a.homayuni@imamreza.ac.ir
محمود
شیخ
0000-0002-5730-0165
دانشیار دانشگاه تهران
msheikh@ut.ac.ir
سعید
نظری
کارشناس ارشد دانشگاه تهران
nazari.saeed65@gmail.com
10.22059/jmlm.2014.50188
محققان برای افرادی که در شرایط ناگوار و پرخطر، پیامدهای نامطلوب را نشان نمیدهند، اصطلاح تابآور را بهکار میبرند. تاب-<br />آوری صرفاً به سازگاری و تطابق سازنده و مثبت در برخورد با مشکلات و گرفتاریها اطلاق شده است. باتوجه به اینکه ورزشکاران<br />بعد از شکست در بیشتر مواقع قادر به هضم و تحمل شکست برای خود نیستند، بررسی این عامل و نحوة تعامل و فراگیری آن<br />برای ورزشکاران اجتناب ناپذیر است. بر این اساس، هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین هوش هیجانی بر تابآوری کشتی-<br />گیران لیگ برتر ایران است. به این منظور 80 کشتیگیر لیگ برتر کشتی ایران در این پژوهش شرکت کردند. کشتیگیران نسخة<br />را تکمیل کردند. (CD-RISC و پرسشنامة تابآوری کونور و دیویدسون ( 2 (SSREIT) فارسی مقیاس هوش هیجانی شانه<br />2 بود. نتایج نشان داد بین نمرة کلی مقیاس هوش هیجانی و / 23 سال و انحراف استاندارد آنان 85 / میانگین سن کل ورزشکاران 8<br />همچنین بین خردهمقیاسهای هوش هیجانی و تابآوری رابطة مثبت و .(P< 0/ تابآوری رابطة مثبت و معنادار وجود دارد ( 01<br />نتایج تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که خردهمقیاس ادارک و ابراز هیجانات سهم .(P< 0/ معناداری مشاهده شد ( 01<br />خردهمقیاس تنظیم هیجانات نیز بهطور معناداری تابآوری را .(P< 0/ معناداری در تبیین و پیشبینی تابآوری دارد ( 01<br />در مجموع میتوان نتیجه گرفت که هوش هیجانی عاملی مؤثر در پیشبینی و تقویت تابآوری در .(P< 0/ پیشبینی میکند ( 01<br />ورزشکاران و کشتیگیران لیگ برتر ایران است و از طریق آن میتوان تابآوری را در ورزشکاران افزایش داد.
تابآوری روانشناختی,رفتار ورزشی,کشتیگیران لیگ برتر,هوش هیجانی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50188.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50188_24feb461bf9cecf229ac5cf31a866ee8.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
6
1
2014
04
21
اثر تداخل زمینه ای و نوع ارائة بازخورد (خودکنترلی و جفت شده) بر مراحل مختلف یادگیری مؤلفة پارامتر در کودکان
37
56
FA
ایوب
صباغی
کارشناس ارشد دانشگاه رازی کرمانشاه،
sanaamini22@yahoo.com
ناصر
بهپور
استادیار دانشگاه رازی کرمانشاه
nbehpoor@yahoo.com
علی
حیرانی
0000-0001-6011-2264
استادیار دانشگاه رازی کرمانشاه
ali.heyrani@gmail.com
10.22059/jmlm.2014.50189
هدف از این تحقیق بررسی نوع بازخورد و نوع تمرین بر یادگیری مؤلفة پارامتر (آماره) بود. به همین منظور هشت گروه 12 نفری<br />تشکیل شد (گروه تمرینی ثابت با بازخورد خودکنترلی، گروه تمرینی ثابت با بازخورد جفت شده (گروه جفتشده)، گروه تمرینی<br />مسدود با بازخورد خودکنترلی، گروه تمرینی مسدود با بازخورد جف تشده، گروه تمرینی تصادفی با بازخورد خودکنترلی، گروه<br />تمرینی تصادفی با بازخورد جفتشده، گروه تمرینی سریالی یا مسدود – تصادفی با بازخورد خودکنترلی و گروه تمرینی سریالی با<br />بازخورد جفتشده). ابزار مورد استفاده شامل پرتاب به سمت یک دایرة رسم شده روی زمین بود که با چشمان بسته و از فاصلة 3<br />متری انجام میگرفت و امتیاز 10 تا 100 را شامل میشد. به پرتابهایی که در دامنة مورد نظر قرار نمیگرفت، امتیاز صفر تعلق<br />میگرفت. نتایج با استفاده از آزمونهای تحلیل واریانس عاملی مرکب و تحلیل واریانس یکراهه، تجزیهوتحلیل شدند و سطح<br />،(P< 0/ 0 در نظر گرفته شد. در آزمون یادداری، برتری بازخورد خودکنترلی بر بازخورد جفتشده مشاهده شد ( 05 / معناداری 05<br />یعنی تفاوتی بین تمرین در شرایط تداخل زمینهای و تمرین به شیوة ثابت وجود ،(P> 0/ ولی اثر نوع تمرین مشاهده نشد ( 05<br />ندارد. نتایج مشاهدهشده در آزمون انتقال عکس نتایج مشاهده در آزمون یادداری بود، یعنی اثر نوع بازخورد مشاهده نشد<br />و نشان داد که کودکان به آخرین مرحلة خودتنظیمی یعنی تعمیم پذیری نرسیده اند، اما اثر نوع تمرین مشاهده شد (P> 0/05)<br />و برتری با گروههای تمرینی در شرایط تداخل زمینه ای بود. همچنین میان گروههای تمرینی در شرایط تداخل (P< 0/05)<br />زمینه ای یعنی گروههای تمرینی مسدود، سریالی و تصادفی در تمام مراحل یادگیری تفاوت معنادار آماری مشاهده نشد. در کل<br />نتایج این تحقیق، اثر سودمند بازخورد خودکنترلی در مرحلة یادداری و تمرین در شرایط تداخل زمینه ای در مرحلة انتقال در<br />میان کودکان را نشان داد و باتوجه به نبود تفاوت در میان گروههای تمرینی در شرایط تداخل زمینه ای، نتایج تأییدی بر فرضیة<br />دوم مگیل و هال ( 1990 ) بود، چراکه اثر تداخل زمینه ای در برنامة حرکتی یکسان مشاهده نشد.
تداخل زمینه ای,تمرین تصادفی,تمرین ثابت,تمرین سریالی,تمرین مسدود,کودکان
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50189.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50189_9fc7aae99af369fb79fc0ef6e02c9482.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
6
1
2014
04
21
رابطة بین ادراک جو انگیزشی هم تیمی ها، استرس و میزان تمرین هفتگی با تحلیل رفتگی ورزشکاران جوان نخبه
57
74
FA
حمیده
ایرانمنش
کارشناس ارشد دانشگاه شهید باهنر کرمان
hamideh_iranmanesh@yahoo.com
حسام
ایرانمنش
کارشناس ارشد دانشگاه تهران
hesam.iranmanesh@gmail.com
علیرضا
صابری کاخکی
0000-0002-3066-4858
استادیار دانشگاه شهید باهنر
کرمان
askakhki@um.ac.ir
رضا
ایرانمنش
کارشناس ارشد دانشگاه شهید باهنر کرمان
ri_1355@yahoo.com
10.22059/jmlm.2014.50190
هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطة بین ادراک جو انگیزشی هم تیمی ها، استرس و میزان تمرین هفتگی با تحلیل رفتگی<br />ورزشکاران جوان نخبة استان کرمان بود. جامعة آماری تحقیق شامل ورزشکاران مرد نخبة استان کرمان از رشته های تیمی و<br />انفرادی (تنیس روی میز، کاراته، تکواندو، بدمینتون، دوچرخه سواری، هندبال، والیبال، بسکتبال و فوتبال) با دامنة سنی 15 تا 19<br />که به صورت مداوم در پایگاه قهرمانی این استان در سال 1391 تمرین میکردند. حداقل چهار سال سابقه (n = سال بود ( 120<br />فعالیت در رشته ورزشی و کسب مقام در سطح کشوری را دارا بوده اند. نمونة تحقیق باتوجه به فرمول کوکران، 92 نفر است که<br />،( بهصورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامة ادراک جو انگیزشی همتیمیها (نوتامانیس و وازو، 2005<br />پرسشنامة تحلیل رفتگی ورزشکاران (ریداک و اسمیت، 2001 )، و پرسشنامة ادراک استرس (کوهن و همکاران، 1983 ) استفاده<br />شد. در نهایت از فرم ویژگیهای فردی برای مشخص کردن میزان ساعات تمرین هفتگی، مقامهای کسب شده، مدت فعالیت، سن و<br />رشتة ورزشی استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و نمودار پراکنش و<br />آزمون نمونه های مستقل استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین تمامی اجزای ادراک جو انگیزشی هم تیمی ها (به غیر از نزاع درون-<br />بین خرده مقیاس نزاع درون تیمی .(P< 0/ تیمی) با تمامی اجزای تحلیل رفتگی ورزشکاران رابطة منفی و معناداری وجود دارد ( 05<br />بین ادراک استرس و تمامی اجزای تحلیل رفتگی .(P≥ 0/ و تحلیل رفتگی رابط ة مثبت مشاهده شد. این رابطه معنادار نبود ( 05<br />اما بین ساعات تمرین هفتگی با تحلیل رفتگی و خرده مقیاسهای آن، رابطة .(P <0/ رابطة مثبت و معناداری مشاهده شد ( 05<br />علاوه بر این بین تحلیل رفتگی، ادراک جو انگیزشی هم تیمی ها، استرس و ساعات تمرین .(P≥ 0/ معناداری نیز مشاهده نشد ( 05<br />در نهایت، نتایج آماری در زمینة پیشبینی .(P≥ 0/ هفتگی در ورزشکاران تیمی و انفرادی تفاوت معناداری وجود نداشت ( 05<br />47 درصد میزان تحلیلرفتگی باتوجه به ادراک جو انگیزشی همتیمیها، استرس و میزان تمرین / تحلیل رفتگی نشان داد که 7<br />هفتگی تبیین میشود. بهعلاوه، از بین این متغیرها، استرس مهمترین عامل پیشبینیکنندة تحلیلرفتگی ورزشکاران بود. نتایج<br />نشان داد که توجه به نقش هم تیمی ها و کنترل استرس ورزشکاران در فرایند تحلیل رفتگی میتواند تضمین کنندة کاهش این<br />پدیده در ورزشکاران نخبة جوان باشد و در نتیجه به بهبود عملکرد و پایداری آنان در عرصة ورزش منجر شود.
استرس,تحلیل رفتگی,تکلیف محور,خودمحور,ورزشکاران نخبة
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50190.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50190_9f385def6607e201911c0e11742a4293.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
6
1
2014
04
21
تأثیر غنیسازی (ادراکی- حرکتی و موسیقی) محیط بر معادلهای سنی حرکات درشت و ظریف در اطفال 5 تا 8 ماهه
75
89
FA
فاطمه
قرایی
کارشناس ارشد تربیت بدنی،گرایش رفتار حرکتی
fgaraei@yahoo.com
الهه
عرب عامری
0000-0001-5948-7288
استادیار دانشگاه تهران
eameri@ut.ac.ir
داود
حومینیان
0000-0003-3250-832X
استادیار دانشگاه تهران
davoodhomanian@gmail.com
10.22059/jmlm.2014.50191
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر غنیسازی )ادراکی- حرکتی و موسیقی) محیط بر رشد حرکات درشت و ظریف اطفال بود. 32 طفل 8-5 ماهۀ سالم در این پژوهش شرکت داشتند که بهصورت همگن در چهار گروه 8 نفری (سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. اطفال گروههای آزمایش به مدت 36 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه در محیطهای غنی ویژۀ خود تمرین کردند. اطفال گروه آزمایش اول در محیط غنیسازیشده به لحاظ «ادراکی- حرکتی و موسیقی»، گروه دوم در محیط غنیسازیشده «ادراکی- حرکتی» و گروه سوم در محیط غنیسازیشده «موسیقیایی» قرار گرفتند. برای ارزیابی مهارتهای حرکتی درشت و ظریف از مقیاس رشد حرکتی پیبادی (نسخۀ دوم) استفاده شد. در تحلیل دادهها از متغیرهای معادل سنی این آزمون استفاده شد. دادههای حاصل با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یکراهه تجزیهوتحلیل شد. نتایج نشان داد، بین میانگین نمرههای معادل سنی در حرکات درشت (001/0P=) و میانگین نمرههای معادل سنی در حرکات ظریف (001/0P=) در گروههای آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. یافتههای حاصل نشان میدهد که تجربۀ ادراکی- حرکتی و موسیقی بر رشد حرکتی بهطور کلی و بر معادلهای سنی حرکات درشت و ظریف بهطور اختصاصی تأثیر مثبت دارد. بنابراین، شرایط محیطی و تجربه عاملی مثبت در رشد مهارتهای حرکتی پایهای و بنیادی اطفال شرکتکننده در سه گروه تمرین بود.
ادراکی- حرکتی,حرکات درشت,حرکات ظریف,موسیقی,معادل سنی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50191.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50191_69871798648b5dc9ec8c7fc6282a91a9.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
6
1
2014
04
21
تدوین و ویژگیهای روانسنجی "مقیاس فعالیتهای زندگی روزانة سالمندان"
91
108
FA
داریوش
خواجوی
0000-0001-5778-5089
1. استادیار دانشگاه اراک
d-khajavi@araku.ac.ir
زهرا
پارسا
دانشگاه اراک
prsirso@yahoo.com
10.22059/jmlm.2014.50192
فعالیتهای زندگی روزانه از اساسیترین اجزای زندگی و بازگوکنندة جنبة مهمی از استقلال کارکردی در سالمندان هستند. هدف این تحقیق، تدوین مقیاسی روزامد و متناسب با فرهنگ بومی برای سنجش فعالیتهای زندگی روزانة سالمندان ایرانی بود. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی بود و جامعة آماری آن زنان و مردان سالمند (بالای 60 سال) ساکن شهرهای اراک و شازند در سال 91 بودند. نمونة آماری، دو گروه، شامل 297 آزمودنی (تحلیل عاملی اکتشافی) و 280 آزمودنی (تحلیل عاملی تأییدی) بودند که بهطور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. برای تحلیل دادهها از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی، تحلیل مؤلفة اصلی با چرخش واریماکس استفاده شد. تمامی عملیات آماری با استفاده از نرمافزار SPSS-16 وLESREL انجام گرفت. در نتیجة تحلیل عاملی اکتشافی، پنج زیرمقیاس شامل فعالیتهای درشت (9 گویه)، فعالیتهای شخصی (7 گویه)، فعالیتهای اعتقادی و اجتماعی (8 گویه)، فعالیتهای ظریف (4 گویه) و فعالیتهای شستوشو با ماشین (2 گویه) استخراج شد. یافتههای تحلیل عاملی تأییدی نیز این نتایج را تأیید کرد. این پنج عامل در مجموع 90/75 درصد کل واریانس را تبیین کرد، عامل اول 38/50 درصد، عامل دوم 06/11درصد، عامل سوم 30/6 درصد، عامل چهارم 675/4 درصد و عامل پنجم 485/3 درصد. این ابزار، مقیاس فعالیتهای زندگی روزانة سالمندان نامگذاری شد. محاسبة ضریب همبستگی پیرسون بین دوبار تکمیل پرسشنامه توسط30 آزمودنی (50 درصد زن) با فاصلة 1 تا 2 هفته، برای زیرمقیاسهای 1 تا 5، همبستگی بین 97/0 تا 76/0 و برای نمرة کل مقیاس 97/0 بهدست آمد که نشاندهندة پایایی آزمون مجدد خوب تا عالی است. همچنین پایایی درونی به روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که ضریب 96/0 را بهدست داد و نشاندهندة پایایی درونی عالی این مقیاس است. بهطور کلی، این نتایج تأیید کرد که مقیاس فعالیتهای زندگی روزانة سالمندان ابزاری روا و پایا برای اندازهگیری توانایی و معلولیت سالمندان است.
پایایی,روایی,سالمند,فعالیتهای روزانه,ناتوانی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50192.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50192_a32875cb10d9f78365bfcf4b31cf99fe.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
6
1
2014
04
21
تأثیر بازخورد آگاهی از نتیجه با تواترهای مختلف بر میزان یادگیری یک مهارت هدفگیری در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم
109
123
FA
محمد حسین
زمانی
کارشناس دانشگاه شهید چمران اهواز
h.zamani2530@gmail.com
مهدی
ضرغامی
دانشیار دانشگاه شهید چمران اهواز
zarghami@scu.ac.ir
صدیقه
حیدری نژاد
دانشیار دانشگاه شهید چمران اهواز
hydari_s@scu.ac.ir
10.22059/jmlm.2014.50193
بازخورد یکی از مهمترین متغیرهای مؤثر بر کارایی یادگیری حرکتی و نحوة اجرای مهارت است و نقش بسیار مهمی در کنترل حرکتی و اکتساب مهارت حرکتی دارد. هدف این تحقیق بررسی میزان اکتساب و یادداری یک مهارت جدید در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در شرایط ارائۀ بازخورد افزوده با تواترهای مختلف بود. روش تحقیق نیمهتجربی و طرح تحقیق به روش پیشآزمون- پسآزمون و آزمون یادداری با سه گروه بازخورد (0% ، 50%، 100%) بود. جامعۀ آماری شامل کودکان پسر اوتیسم 6 تا 8 ساله شهر اهواز بودند که 21 نفر به روش در دسترس و هدفمند بهعنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. تکلیف آزمودنیها مهارت پرتاب از بالای شانه به سمت سیبل ترسیمشده روی زمین بود. در مرحلۀ اکتساب آزمودنیها 60 پرتاب را انجام دادند. آزمودنیهای گروه صفر درصد هیچ گونه بازخوردی را دریافت نکردند، گروه 50 درصد در نصف کوششها و گروه 100 درصد در تمامی کوششها بازخورد دریافت کردند. 24 ساعت پس از مرحلۀ اکتساب، آزمون یادداری که شامل 10 کوشش بود، از آزمودنیها بهعمل آمد. بعد از بررسی نرمال بودن دادهها و برابری واریانسها، دادهها به روش آماری تحلیل واریانس بینگروهی با اندازهگیری تکراری، تحلیل واریانس بینگروهی و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شد. نتایج در مرحلۀ اکتساب و یادداری بین سه گروه تفاوت معناداری (0.001P= ) نشان داد. همچنین گروه 100 درصد هم در مرحلۀ اکتساب و هم در مرحلۀ یادداری برتری داشت. بهطور کلی توصیه میشود در یادگیری مهارت کودکان مبتلا به اوتیسم از بازخورد افزوده با تواتر بالا استفاده شود.
بازخورد افزوده,بازخورد متواتر,کودکان اوتیسم,مهارت پرتابی,یادگیری
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50193.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50193_e560f2fcf9e72b433b188d8b57a371d0.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
6
1
2014
04
21
تأثیر آسیبدیدگی بر نیمرخ حالات خلقی بازیکنان فوتبال تیم پرسپولیس تهران
125
139
FA
کریم
بیگلر
کارشناس ارشد دانشگاه تهران
kbeglar@ut.ac.ir
امیرحسین
براتی
استادیار دانشگاه تربیت دبیرشهید رجائی تهران
ambarati20@gmail.com
داریوش
سودی
کارشناس ارشد دانشگاه تهران
dsoodi137@yahoo.com
فرشید
طهماسبی
0000-0001-8946-5856
استادیار دانشگاه تربیت دبیرشهید رجائی تهران
farshidtahmasbi@yahoo.com
10.22059/jmlm.2014.50194
آزمونهای نیمرخ حالات خلقی نشان میدهند، بازیکنانی که دچار آسیبدیدگی میشوند، از نظر روانی نیز تأثیر میپذیرند. در موارد آسیبهای شدیدتر، افت سلامت روانی و تمایل به افسردگی غیرمعمول نیست. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر آسیب بر نیمرخ حالات خلقی بازیکنان فوتبال تیم پرسپولیس تهران بود. بدین منظور 54 نفر از بازیکنان تیم پرسپولیس در دو ردۀ سنی بزرگسالان و امید در این تحقیق شرکت کردند. اطلاعات تحقیق از طریق پرسشنامۀ POMS قبل و بعد از آسیبدیدگی بازیکنان و توسط پزشک تیم جمعآوری شد. از روشهای آمار توصیفی و آزمون t وابسته در سطح معناداری 95 درصد برای تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که همۀ بازیکنان تیم پرسپولیس در طول فصل 92 – 91 حداقل یک آسیب را متحمل شدهاند. همچنین نتایج نشان داد که قبل از آسیب نیمرخ حالات خلقی آنها همانند نمودار کوه یخی مورگان بود که بعد از آسیب دچار وارونگی شد و نیز تفاوت معناداری بین نیمرخ خلقی بازیکنان قبل و بعد از آسیب مشاهده شد (0001/0=P). <br />یافتههای این تحقیق نشان میدهد که میانگین نیمرخ حالات خلقی بازیکنان بعد از آسیب دچار تغییراتی شده و سطح تنش، افسردگی، خشم، خستگی و سردرگمی آنها افزایش یافته است، درحالیکه سرزندگی آنها کاهش یافته است.
آسیبدیدگی ورزشی,باشگاه پرسپولیس,بازیکنان فوتبال,حالات خلقی,مردان
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50194.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_50194_a46a50fafda3786b0b332401fffc396f.pdf