دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
2
2016
07
22
ارتباط بین رشد حرکتی و رشد اجتماعی کودکان درخودماندۀ 10-6 سال شهر مشهد
209
224
FA
سمیه
طباطبایی
کارشناس ارشد دانشگاه تهران
shahbazimehdi@yahoo.com
مهدی
شهبازی
0000-0002-2148-4150
دانشیار گروه رفتار حرکتی دانشگاه تهران
shahbazimehdi@ut.ac.ir
فضل اله
باقرزاده
دانشیار گروه رفتار حرکتی دانشگاه تهران
f_bagherzadeh@yahoo.com
10.22059/jmlm.2016.58946
اصطلاح درخودمانده در مورد افرادی بهکار میرود که دارای مجموعهای از اختلالات رشدی وابسته به سیستم اعصاب مرکزی باشند. این کودکان با نقص در تعامل اجتماعی، زبان و ارتباطات شناخته میشوند. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین رشد حرکتی و رشد اجتماعی کودکان درخودماندۀ10-6 سال شهر مشهد بود. نمونۀ آماری تحقیق 41 دانشآموز (31 پسر و 10 دختر) مبتلا به اختلال درخودماندگی با عملکرد بالا بود. محقق نخست با استفاده از پرسشنامۀ ارتباطات اجتماعی(SCQ)، نمرۀ رشد اجتماعی کودکان را بهدست آورد. سپس برای تعیین سطح رشد حرکتی، از مقیاس رشد حرکتی لینکلن– ازرتسکی بهره برد. در بررسی آماری دادهها، در بخش توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در بخش استنباطی از آزمون ضریب همبستگی پیرسون در سطح اطمینان 95 درصد استفاده شد. نتایج نشان داد که بین رشد حرکتی با رشد اجتماعی پسران و دختران درخودمانده ارتباط معناداری وجود دارد (05/0P<). همچنین در بخش پسران این ارتباط بین مهارتهای حرکتی درشت، مهارتهای حرکتی ظریف و هماهنگی چشم و دست با رشد اجتماعی معنادار بود (05/0P<). در بخش دختران ارتباط بین مهارتهای حرکتی ظریف و هماهنگی چشم و دست با رشد اجتماعی معنادار بود (05/0P<)، اما ارتباط معناداری بین چابکی انگشتان با رشد اجتماعی در هیچیک از دو گروه پسران و دختران مشاهده نشد (05/0<P). نتایج در زمینۀ ارتباط بین رشد حرکتی و رشد اجتماعی نشان میدهد که اعمال مهارتهای حرکتی ممکن است در بهبود دانشآموزان اوتیسمی مؤثر باشد.
رشد حرکتی,رشد اجتماعی,کودک درخودمانده
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58946.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58946_6a95cbfdb9b3f80d0da874debeb85639.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
2
2016
07
22
طراحی برنامه مدیریت هیجانات وارزیابی اثر بخشی آن بر کنترل خشم و ارتقای سلامت روان در بازیکنان فوتبال
225
238
FA
محمد
رحیمی
0000-0002-6001-264X
کارشناس ارشد دانشگاه تهران
morahimi63@yahoo.com
غلامعلی
افروز
0000-0001-8118-9332
دانشگاه تهران
afrooz@ut.ac.ir
علی اکبر
ارجمند نیا
دانشگاه تهران
arjmandnia@ut.ac.ir
الهام
عظیم زاده
دانشگاه شهید بهشتی
elham968@yahoo.com
10.22059/jmlm.2016.58930
هدف از پژوهش حاضر، طراحی برنامهای بهمنظور آموزش مدیریت هیجانی و بررسی اثربخشی این آموزش بر کنترل خشم و سلامت روان بازیکنان فوتبال بود. روش پژوهش حاضر، شبهآزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش کلیۀ بازیکنان تیمهای فوتبال لیگ برتر بزرگسالان در سال 1393 بود. 40 نفر از بازیکنان تیمهای فوتبال لیگ برتر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی 12 نفر در گروه آزمایش و 12 نفر در گروه کنترل گزینش شدند. بهمنظور سنجش سلامت روان و کنترل خشم آزمودنیهای پژوهش، از فهرست SCL-90 و پرسشنامۀ مهارت کنترل خشم و بستۀ آموزشی مدیریت هیجانی خشم آبرامس (2010) استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مدیریت هیجانی به افزایش معنادار در میزان کنترل رفتارهای تهاجمی بازیکنان تیمهای فوتبال منجر شد. همچنین آموزش مدیریت هیجانی به کاهش معنادار میزان اختلالات روانی بازیکنان تیمهای فوتبال منجر شد. علاوهبر این بستۀ آموزش مدیریت هیجانی با در نظر گرفتن ابعاد مختلف هیجانات (ابعاد فیزیولوژیکی، رفتاری- شناختی) و نحوۀ مدیریت (شناسایی تظاهرات فیزیولوژیکی، کنترل رفتار و تغییر تحریفات شناختی) آن میتواند به افزایش ظرفیت پردازش و مدیریت هیجانی در فوتبالیستها منجر شود.
بازیکنان فوتبال,رفتارهای تهاجمی,سلامت روان,کنترل خشم,مدیریت هیجانی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58930.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58930_0301902711c719db642ec60526cbc703.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
2
2016
07
22
تأثیر یک دوره بازیهای بومی محلی بر رشد مهارتهای دستکاری پسران شش تا هشتسالۀ مناطق محروم
239
251
FA
یونس
الفتیان
کارشناسارشد، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
u.olfatian@gmail.com
محمود
شیخ
0000-0002-5730-0165
دانشیار، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
msheikh@ut.ac.ir
عباس
مینویی
کارشناسارشد، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
nima.minoi@yahoo.com
10.22059/jmlm.2016.58953
از جمله مهارتهای حرکتی بنیادی در دورۀ کودکی، مهارتهای دستکاری است. دستکاری حرکتی درشت و شامل ارتباط فرد با اشیاست و اعمال نیرو به یک جسم یا جذب نیروی آن از ویژگیهای آن است. هدف از این پژوهش، مطالعۀ تأثیر برنامۀ حرکتی منتخب شامل بازیهای بومی محلی بر رشد مهارتهای دستکاری پسران شش تا هشتسالۀ مناطق محروم بود. در این مطالعۀ نیمهتجربی، 20 کودک از بین کودکان پسر مناطق محروم شهرستان اندیمشک، بهصورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. ابتدا از طریق آزمون رشد حرکتی عمدۀ الریخ از آنها پیشآزمون گرفته شد. آزمودنیها به شیوۀ تصادفی به دو گروه 10 نفرۀ آزمایش و کنترل همتاسازی شدند، سپس به مدت 24 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه طی هشت هفته برنامۀ حرکتی منتخب اجرا شد. در مدت اجرای برنامه گروه کنترل فعالیتهای معمول خود را انجام میدادند. با پایان برنامه از هر دو گروه پسآزمون بهعمل آمد. پس از بررسی نرمال بودن دادهها و برابری واریانسها، دادهها به روش تحلیل واریانس چندمتغیری و تحلیل واریانس یکراهه در متن مانوا تحلیل شد. نتایج نشان داد بازیهای بومی-محلی بر رشد مهارتهای دستکاری تأثیر مثبت داشته است (979/0= η2،003/0=sig، 75/30=<sub>4،6</sub>F). بنابراین با تشویق کودکان به بازیهای مناسب بومی-محلی میتوان فرصتی برای تمرین و افزایش رشد مهارتهای دستکاری آنها فراهم کرد.
بازیهای بومی-محلی,تجارب حرکتی,دریافت توپ,دریبل درجا,رشد حرکتی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58953.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58953_351d0221d8c6f8b2470d1385abb66ffb.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
2
2016
07
22
بررسی اعتبار عاملی و پایایی نسخۀ فارسی سیاهۀ اضطراب حالتی رقابتی-2 (CSAI-2) در ابعاد شدت، جهت و فرکانس
253
279
FA
امیرحسین
مهرصفر
دانشجوی کارشناسیارشد روانشناسی ورزش، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
a.mehrsafar@ut.ac.ir
محمد
خبیری
دانشیار دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
a.mehrsafar@gmail.com
علی
مقدم زاده
استادیار دانشکدۀ روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
alisangesh30@gmail.com
10.22059/jmlm.2016.58937
سیاهۀ اضطراب حالتی رقابتی-2، پراستفادهترین ابزار اندازهگیری اضطراب رقابتی در ادبیات مربوط است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اعتبار عاملی و پایایی نسخۀ فارسی سیاهۀ اضطراب حالتی رقابتی2 در ابعاد شدت، جهت و فرکانس بود. نسخۀ اصلی سیاهه، دارای 27 سؤال و سه خردهمقیاس اضطراب جسمانی، شناختی و اعتمادبهنفس است. 356 پرسشنامه توسط ورزشکاران 16تا 34 سالهای که در رشتههای مختلف ورزشی فعالیت داشتند، تکمیل شد. برای برآورد روایی سازۀ سیاهه از پنج مدل رقابتی و برای برازش مدلهای اندازهگیری از تحلیل عاملی تأییدی (CFA) استفاده شد. پایایی سیاهه با استفاده از روش همسانی درونی محاسبه شد. برای بررسی پایایی زمانی با استفاده از روش آزمون- آزمون مجدد از ضریب همبستگی درونطبقهای استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که نسخۀ فارسی سیاهه، از مدل سهعاملی 16 سؤالی در ابعاد شدت، جهت و فرکانس حمایت میکند و روایی و پایایی سیاهۀ تأیید میشود. در نتیجه، نسخۀ فارسی سیاهۀ اضطراب حالتی رقابتی-2 با 16 سؤال برای سنجش اضطراب حالتی رقابتی ورزشکاران، توصیه میشود.
اضطراب رقابتی,پایایی,روایی,سیاهۀ اضطراب حالتی رقابتی-2,ورزشکاران
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58937.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58937_69b84bfd0f69a4da00fd5ea2b8d16ad1.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
2
2016
07
22
توزیع پراکـندگی اجـرای مهارتهای حرکتی پایه در کودکان دبسـتانی شـهر تهـران
281
299
FA
حمید
صااحی
0000-0002-5921-6602
استادیار، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
dr.salehi@gmail.com
مهشید
زارع زاده
استادیار، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
zarezade.mahshid@gmail.com
10.22059/jmlm.2016.59909
<br /> مهارتهای حرکتی پایه، الگوهای قابل مشاهدهای از رفتارهای حرکتی شامل فعالیتهای جابهجایی، دستکاری و پایداری هستند. هدف این تحقیق ارزیابی رشد حرکتی درشت و سطح تبحر اجرای مهارتهای حرکتی کودکان دبستانی در شهر تهران بود. از نسخۀ دوم آزمون رشد حرکتی درشت (اولریخ، 2000) برای ارزیابی 712 کودک 11-7 ساله استفاده شد. اجرای هر یک از دوازده مهارت حرکتی درشت این آزمون بهصورت کیفی ارزیابی شد. درصد کودکان با اجرای در سطح ضعیف/ ماهر و نزدیک ماهر (پیشرفته) بر حسب جنس و گروه سنی گزارش شد. ارزیابیها مشخص کرد بالاترین درصدهای اجرا در سطح پیشرفته برای هر دو جنس به سُرخوردن و دویدن مربوط بودهاند، اما این نسبتها در دیگر مهارتهای ارزیابیشده درکل پایین بود. در یک مهارت جابهجایی (جهیدن) و دو مهارت کنترل شیء (ضربه با پا، و ضربه با دست) درصد پسرهایی که در سطح پیشرفته ارزیابی شدند، از نظر آماری بیشتر از درصد دخترها بود. در سه مهارت کنترل شیء (دریبل، ضربه با پا، و پرتاب از بالای شانه) درصد کودکان با سن بالاتر که در سطح پیشرفته ارزیابی شده بودند، از نظر آماری بیشتر از کودکان کمسنوسالتر بود. ازاینرو پیشنهاد میشود در برنامههای دبستانها به بهبود سطح تبحر مهارتهای حرکتی توجه بیشتر شود.
آزمون رشد حرکتی درشت,رشد حرکتی,مهارتهای حرکتی,مهارتهای درشت
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_59909.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_59909_33941019f775478f5bd9b33de2a5c168.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
2
2016
07
22
تأثیر نوع تداخل زمینهای در یادگیری مهارتهای حرکتی دختران قبل از بلوغ
363
374
FA
فرناز
ترابی
استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه پیام نور
torabift@yahoo.com
پگاه
رجبپور
کارشناسارشد دانشگاه پیام نور
10.22059/jmlm.2016.58936
هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی آرایش تمرین مسدود، تصادفی، فزایندۀ تدریجی و کاهندۀ تدریجی بر اکتساب و یادداری انواع مختلف پاس بسکتبال (بالای سر، داخل سینه، بغل با دست برتر) در دختران 8 تا 10 سال است. بدین منظور 60 دانشآموز دختر کلاس دوم، سوم و چهارم ابتدایی داوطلبانه انتخاب و بهصورت تصادفی به چهار گروه مسدود، تصادفی، فزایندۀ تدریجی، کاهندۀ تدریجی تقسیم شدند. پس از اجرای پیشآزمون در هر مهارت، مرحلۀ اکتساب شامل پنج جلسه تمرین و هر جلسه 81 کوشش آغاز شد. گروه مسدود در هر جلسه هر مهارت را بهصورت 27 کوشش پشت سر هم انجام دادند. گروه تصادفی در هر جلسه با آرایش تصادفی سه مهارت مورد نظر را تمرین کردند و گروه فزایندۀ تدریجی در هر جلسه 27 کوشش اول را بهصورت مسدود، 27 کوشش دوم را بهصورت زنجیرهای و 27 کوشش سوم را بهصورت تصادفی تمرین کردند. گروه کاهندۀ تدریجی نیز در هر جلسه 27 کوشش اول را بهصورت تصادفی و 27 کوشش دوم را بهصورت زنجیرهای و 27 کوشش سوم را بهصورت مسدود تمرین کردند. آزمودنیها در پایان پروتکل تمرین 405 کوشش را انجام دادند. پس از پایان جلسۀ پنجم آزمون اکتساب گرفته شد و 3 روز پس از آن آزمون یادداری بهعمل آمد. نتایج نشان داد که در آزمون اکتساب و یادداری تفاوت معناداری بین میانگینها وجود ندارد و این تمرینات با سطح تداخلی متفاوت آثار شایان توجهی بر مراحل مختلف یادگیری نداشته است (05/0 P>).
آرایش تمرین,تداخل زمینهای افزایشی و کاهشی,قبل از بلوغ,یادگیری حرکتی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58936.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58936_d2430808e2234456aa8f8bd45e96eca2.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
2
2016
07
22
مقایسه مهارتهای بنیادی جابجایی کودکان مبتلا به ناهنجاریهای اندام تحتانی با افراد سالم
301
313
FA
سحر
میرکوبندی
کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج، کرج، ایران
smirkobandi@yahoo.com
مرتضی
طاهری
0000-0001-8031-3792
استادیار، گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره(، قزوین، ایران
taheri_morteza@yahoo.com
خدیجه
ایران دوست
استادیار، گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره(، قزوین، ایران
10.22059/jmlm.2016.58954
در طول مراحل رشد حرکتی، مهارت های ینیادی جابجایی تاثیربسزایی در تقویت رشد حرکتی در طول عمر خواهند داشت چرا که با ایجاد امکان برای واکاوی بیشتر محیط موجبات رشد بهتر را مهیا می کند. هدف از تحقیق حاضر مقایسه مهارتهای بنیادی جابجایی در کودکان 7 سال مبتلا به ناهنجاریهای اندام تحتانی با افراد سالم بود. جامعه آماری تحقیق حاضر، دانشآموزان پسر 7 سال دارای ناهنجاریهای اندام تحتانی ساکن شهر قزوین بودند. پس از تهیه لیست مدارس، چند مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شدند. سپس در یک غربالگری اولیه تعداد 96 کودک دارای ناهنجاری اندام تحتانی (کف پای صاف، زانوی ضربدری و پرانتزی) از میان جامعه آماری شناسایی شدند. در این تحقیق برای ارزیابی راستای زانو و اندازهگیری زانوی ضربدری و پرانتزی از کولیس با دقت 1/1 میلیمتر استفاده شد. برای ارزیابی قوس کف پا از روش CSI استفاده شد. مهارتهای حرکتی جابجایی آزمودنیها به وسیلۀ آزمون مهارتهای حرکتی درشت اُلریخ ویرایش دوم بررسی و مورد ارزیابی قرار گرفت. یافتههای تحقیق نشان داد، تفاوت معنیداری در اجرای مهارتهای بنیادی بین گروه کف پای صاف و زانوی پرانتزی جابجایی با گروه کنترل اختلاف معنیداری وجود نداشت (05/0<P). در صورتی که اختلاف معنیداری در گروه زانوی ضربدری با گروه کنترل در اجرای مهارتهای بنیادی جابجایی یافت شد (05/0 >p). نتایج حاصله نشان داد که انحراف ایجاد شده در ناهنجاری زانوی ضربدری علاوه بر ایجاد اختلال در راستای اندام تحتانی، میتواند بر عملکرد کودکان در مهارتهای جابجایی تأثیر منفی بگذارد.
زانوی پرانتزی,زانوی ضربدری,کف پای صاف,مهارت بنیادی جابجایی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58954.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58954_4f69ce2584b18d42954d9662bf6a1a52.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
2
2016
07
22
ویژگیهای روانسنجی نسخۀ فارسی پرسشنامۀ ارزیابی تعارض در تیمهای ورزشی
315
334
FA
ولی اله
کاشانی
استادیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
vahid.kashani64@gmail.com
فاطمه
دهستانی
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه رفتار حرکتی، دانشکدۀ علوم انسانی، دانشگاه سمنان، سمنان،
fateme.dehestani23@gmail.com
10.22059/jmlm.2016.58951
هدف از پژوهش حاضر بررسی ویژگیهای روانسنجی نسخۀ فارسی پرسشنامۀ ارزیابی تعارض در تیمهای ورزشی در بین ورزشکاران زن و مرد بود. بدین منظور 281 ورزشکار با سطوح مختلف مهارتی در 25 رشتۀ ورزشی تیمی و انفرادی به صورت نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند و نسخۀ فارسی پرسشنامۀ ارزیابی تعارض در تیمهای ورزشی را تکمیل کردند. روش اجرا بدین صورت بود که در ابتدا با استفاده از روش باز ترجمه صحت ترجمۀ پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفت و بدنبال آن برای تعیین روایی سازۀ پرسشنامه از تحلیل عامل تأییدی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری، برای بررسی همسانی درونی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ و برای بررسی پایایی زمانی از ضریب همبستگی درون طبقهای به روش آزمون مجدد استفاده گردید. شاخصهای برازندگی مؤید برازش مطلوب ساختار عاملی نسخۀ فارسی پرسشنامۀ ارزیابی تعارض در تیمهای ورزشی میباشد. علاوه براین ضرایب آلفای کرونباخ عوامل تعارض تکلیف و تعارض اجتماعی و کل پرسشنامه به ترتیب 83/0، 84/0 و 90/0 بوده است. ضریب همبستگی درون طبقهای نیز در عوامل و کل پرسشنامه قابل قبول بوده است (70/0≤ɑ). لذا نتایج بدست آمده از ساختار دو عاملی و 14 سؤالی پرسشنامۀ ارزیابی تعارض در تیمهای ورزشی حمایت میکند. بنابراین نسخۀ فارسی پرسشنامۀ ارزیابی تعارض در تیمهای ورزشی در بین ورزشکاران ایرانی از روایی و پایایی قابل قبولی برخودار است.
انسجام ورزشی,تعارض اجتماعی,تعارض تکلیف,تعارض گروهی,روانسنجی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58951.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58951_66942c2fe72351e01db2e92399bb20cd.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
2
2016
07
22
تاثیر تمرین عمومی و اختصاصی بر ظهورمهارت حرکتی ویژه در پرتاب آزاد بسکتبال
335
345
FA
عبداله
حمایت طلب
0000-0003-4311-1512
دانشجوی دکتری تربیت بدنی ، گروه رفتار حرکتی،دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
hasanhemayattalab@yahoo.com
حسن
محمدزاده
0000-0000-6060-1479
دانشیار، گروه رفتار حرکتی، ،دانشکده تربیت بدنی وعلوم ورزشی، دانشگاه ارومیه ، ارومیه، ایران
ha.moha64@gmail.com
10.22059/jmlm.2016.58952
<br /> <br />در این تحقیق به بررسی اثر تمرین عمومی و اختصاصی در ایجاد مهارت ویژه پرداخته شده است. بدین منظور 24 نفر از دانشجویان دانشگاه که از سلامتی کامل برخوردار بوده و هیچگونه سابقه ای در رشته ورزشی بسکتبال نداشتند انتخاب شدند و پس از پیش آزمون در قالب دو گروه تمرین ثابت و متغیر به مدت 5 هفته و هر هفته 3 جلسه به تمرین ثابت و متغیر پرداختند. در آخر هر هفته آزمون عملکرد به عمل آمد و پس از دو روز بی تمرینی آزمون های یادداری و انتقال انجام شد. به منظور تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد.نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تمرین ثابت برای عملکرد در جلسات تمرین و تمرین متغیر برای انتقال مهارت مورد نظر مناسب می باشد. علاوه بر این، تفاوتی در اجرای شوت بسکتبال افراد گروه تمرین متغیر و تمرین ثابت از نقطه پنالتی در آزمون یادداری مشاده نشد که این یافته فرضیه وجود مهارت ویژه در مهارت شوت بسکتبال صحیح نمی باشد. از این رو به مربیان و ورزشکاران توصیه می شود در تمرین مهارت شوت بسکتبال برای یادگیری هرچه بیشتر از تمرین متغیر استفاده کنند. <br />
اصل اختصاصی,اصل عمومیت,تمرین ثابت,تمرین متغیر,شوت بسکتبال,مهارت ویژه
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58952.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_58952_2173d7c82f02468ef3253f22fdd257eb.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
2
2016
07
22
تعیین منابع اعتمادبهنفس ورزشی در ورزشکاران نخبۀ پرورشاندام و ارتباط آن با تصویر بدنی
347
361
FA
حسن
کیائی
کارشناسارشد، رفتار حرکتی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
hassankiaei@yahoo.com
جعفر
نوری بیگلویی
کارشناسارشد، رفتار حرکتی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
jafarnouri88@yahoo.com
معصومه
شجاعی
دانشیار دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
m.shojaei@alzahra.ac.ir
10.22059/jmlm.2016.59262
هدف تحقیق حاضر تعیین منابع اعتمادبهنفس ورزشی در ورزشکاران نخبۀ رشتۀ ورزشی پرورشاندام و ارتباط این منابع با تصویر بدنی است. شرکتکنندگان این تحقیق را 35 نفر از ورزشکاران شرکتکننده در مسابقات انتخابی تیم ملی پرورشاندام تشکیل میدادند. ابزار مورد استفاده برای جمعآوری اطلاعات شامل پرسشنامۀ منابع اعتمادبهنفس ورزشی و پرسشنامۀ خودتوصیفی بدنی بود. روشهای آماری مورد استفاده شامل آزمونهای کولموگروف اسمیرنوف، تی تکنمونهای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تکمتغیره با سطح معناداری 05/0 بود. نتایج نشان داد که نمایش توانایی (787/0=SD و 451/6=M) مهمترین منبع اعتمادبهنفس ورزشی در ورزشکاران نخبۀ رشتۀ پرورشاندام است. همچنین نتایج نشان داد که ورزشکاران رشتۀ پرورشاندام به لحاظ تصویر بدنی درک مثبتی از خود دارند (001/0>P و 94/31 = (82/16)t). در مورد همبستگی منابع اعتمادبهنفس ورزشی و تصویر بدنی نتایج حاکی از این بود که بین همۀ منابع اعتمادبهنفس ورزشی بهجز تجارب مشاهدهای و سبک رهبری مربی با تصویر بدنی رابطۀ مثبت و معناداری وجود دارد و بالاترین میزان همبستگی متعلق به نمایش توانایی با تصویر بدنی است (5920 =r,001/0 >P). همچنین نتایج نشان داد که تصویر بدنی این ورزشکاران پیشبینیکنندۀ اعتمادبهنفس ورزشی آنهاست (001/0,P<497/3=,t520/0=β). یافتههای این تحقیق از مدل اعتمادبهنفس ورزشی ویلی حمایت میکند.
توانمندی,خویشتن,شایستگی,شخصیت,مدل اعتمادبهنفس ورزشی ویلی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_59262.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_59262_05618940d58d84ae6760d10928c3b4e8.pdf