دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
4
2017
01
20
تأثیر سطوح مختلف تمرین بر ویژگیهای نمو و بالیدگی جنسی دختران ورزشکار
547
561
FA
راضیه
خان محمدی
0000-0003-4941-6085
کارشناسارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی، گرایش رفتار حرکتی، دانشگاه اراک، دانشکدۀ علوم انسانی؛ گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی اراک، ایران
r.khanmohamadi65@yahoo.com
حسن
خلجی
دانشیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه اراک، اراک، دانشگاه اراک، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، اراک، ایران
phd.khalaji@yahoo.com
علیرضا
بهرامی
دانشیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه اراک، اراک، دانشگاه اراک، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، اراک، ایران
afbahrami@yahoo.com
10.22059/jmlm.2017.61027
<span lang="FA">هدف این مطالعه بررسی تأثیر رشتۀ مختلف ورزشی و سطوح مختلف تمرین و اثر تعاملی آنها بر شاخصهای نمو و بالیدگی جنسی دختران ورزشکار نوجوان بود. جامعۀ آماری پژوهش، کلیۀ دختران ورزشکار نوجوان 17-9 سالۀ سه رشتۀ ژیمناستیک، والیبال و تنیس روی میز شهر اراک بودند و نمونه شامل 49 ژیمناست، 82 والیبالیست و 38 بازیکن تنیس روی میز بود که به روش خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزار جمعآوری دادهها شامل پرسشنامۀ جمعیتشناختی، پرسشنامۀ ارزیابی فعالیت بدنی نوجوانان، جدول تانر و روش مقاومت بیوالکتریکی بود. برای بررسی و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس (در سطح معناداری 5 0/0</span><span lang="FA">≥</span><span dir="LTR">P</span><span lang="FA">) استفاده شد. نتایج نشان داد رشتههای مختلف ورزشی تأثیر معناداری بر شاخصهای قد، طول پا و چربی داشت (05/0></span><span dir="LTR">P</span><span lang="FA">). سطوح مختلف تمرین بر شاخصهای چربی تأثیر معناداری داشت (5 0/0</span><span lang="FA">≥</span><span dir="LTR">P</span><span lang="FA">). اثر تعاملی رشتۀ مختلف ورزشی و سطوح مختلف تمرین بر شاخصهای نمو و بالیدگی جنسی تأثیر معناداری نداشت (5 0/0</span><span lang="FA">≤</span><span dir="LTR">P</span><span lang="FA">). نتیجه اینکه ورزشکاران در حالی در این سه رشته وارد میشوند که ویژگیهای نمویشان متناسب با نیاز آن رشتۀ ورزشی باشد. همچنین حداکثر 10 ساعت تمرین ورزشی در هفته بر شاخصهای نمو و بالیدگی جنسی ورزشکاران اثر معکوسی بهجای نمیگذارد.</span>
بالیدگی جنسی,سطوح تمرین,نمو,نوجوان,ورزشکار
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61027.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61027_04c31eb81f19ff8e9cd991ebcb9529d9.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
4
2017
01
20
مقایسۀ صفات انگیزشی ورزشکاران ماهر و مبتدی ورزشهای انفرادی و تیمی در چند رشتۀ ورزشی منتخب
563
574
FA
فضل اله
باقرزاده
0000-0002-5730-0165
دانشیار گروه رفتار حرکتی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
msheikh@ut.ac.ir
معصومه
هادیان
کارشناسارشد رفتار حرکتی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
hadiyan@yahoo.com
مهدی
غفوری
دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
ghafouri@yahoo.com
آرزو
آزادی
کارشناسارشد رفتار حرکتی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
azadi@yahioo.com
10.22059/jmlm.2017.61028
انگیزش یکی از عوامل بسیار تأثیرگذار بر موفقیت و کیفیت مطلوب عملکرد ورزشکاران است. این در حالی است که تحقیقات محدودی دربارۀ تعیین صفات انگیزشی در ورزشکاران ایران انجام گرفته است. هدف از این تحقیق، توصیف صفات انگیزشی در ورزشکاران ماهر و مبتدی، رشتههای تیمی و انفرادی در چند رشتۀ ورزشی منتخب بود. بدین منظور بهصورت هدفمند بازیکنان تیمهای ملی در رشتههای انفرادی کاراته، تکواندو، شمشیربازی، بدمینتون، قایقرانی و در رشتههای تیمی بسکتبال، والیبال، دراگون بوت، هندبال و فوتسال بهعنوان جامعۀ آماری ورزشکاران ماهر و 60 نفر بهصورت تصادفی در تمام رشتههای ورزشی منتخب مذکور از چند استان منتخب کشور بهعنوان نمونۀ آماری ورزشکاران مبتدی در نظر گرفته شد. دادههای حاصل از پرسشنامۀ نگرش ورزشی (SAI) براساس رشتۀ تیمی و انفرادی و ورزشکاران براساس مبتدی و ماهر گروهبندی شدند و با استفاده از آمار توصیفی تجزیهوتحلیل شد. نتایج آمار استنباطی آزمون تحلیل واریانس نشان داد انگیزۀ رقابت در ورزشکاران ماهر و مبتدی رشتههای انفرادی بهصورت معناداری بیشتر از رشتههای تیمی و در ورزشکاران ماهر بیشتر از ورزشکاران مبتدی بود (P<0/05).
صفات انگیزشی,ورزشکاران ماهر,ورزشکاران مبتدی,ورزشهای تیمی و انفرادی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61028.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61028_f068579d83ebb57ae02a7165ad66a5dc.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
4
2017
01
20
ارتباط بین جهتگیری کنشی و حالتی با رفتار تصمیمگیری فوتبالیستهای ماهر زن
575
592
FA
ریحانه
راهداربیک
کارشناسارشد، رفتار حرکتی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
shahbazimehdi@yahoo.com
مهدی
شهبازی
0000-0002-2148-4150
دانشیار، رفتار حرکتی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
shahbazimehdi@ut.ac.ir
10.22059/jmlm.2017.61029
فرایند تصمیمگیری، نقش بسیار مهمی در فعالیتهای ورزشی داشته و با شکست یا موفقیت ورزشی ارتباط مستقیم دارد. از سوی دیگر، یکی از موضوعات مهم در روانشناسی ورزش و علوم رفتاری، جهتگیری در ورزش است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطۀ جهتگیری کنشی و حالتی با رفتار تصمیمگیری فوتبالیستهای ماهر زن بود. شرکتکنندگان در پژوهش 27 بازیکن با سابقۀ حداقل 8 سال شرکت در مسابقات بودند. بهمنظور تعیین جهتگیری کنشی یا حالتی بازیکنان از پرسشنامۀ مقیاس کنترل عملکردی-90 و برای ارزیابی عملکرد تصمیمگیری بازیکنان از تصاویر موقعیتهای واقعی بازی فوتبال استفاده شد. بازیکنان باید از بین گزینههای موجود (شوت، دریبل و پاس) به یکی از آنها پاسخ صحیح میدادند. پس از بررسی طبیعی بودن توزیع دادهها از طریق آزمون کولموگروف اسمیرنوف، برای تجزیهوتحلیل دادهها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در سطح معناداری 05/0استفاده شد. نتایج همبستگی معناداری را بین جهتگیری کنشی با دقت و رفتار تصمیمگیری بازیکنان کنشی نشان داد (05/0P<)، اما این همبستگی در مورد رابطۀ بین جهتگیری کنشی با سرعت تصمیمگیری بازیکنان کنشی معنادار نبود (05/0P>). همچنین رابطۀ معناداری بین جهتگیری حالتی با هیچیک از متغیرها (دقت، سرعت و رفتار تصمیمگیری بازیکنان جهتگیر حالتی) مشاهده نشد (05/0P>). در نهایت میتوان گفت که برخورداری از ویژگی کنشی در بازیکنان ماهر، با دقت تصمیمگیری و انتخاب مخاطرهپذیر آنها همبستگی دارد و این نوع جهتگیری افراد را در رسیدن به اهدافشان کمک خواهد کرد.
تصمیمگیری,جهتگیری حالتی,جهتگیری کنشی,جهتگیری ورزشی,فوتبال
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61029.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61029_cea145a2d2f7112f2399e94f2021ff20.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
4
2017
01
20
تأثیر بازیهای بومی بر رشد حرکتی و پرخاشگری کودکان پیشدبستانی
593
606
FA
یاسین
کاظمی
کارشناسارشد رفتار حرکتی دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشکدۀ اراک، اراک، ایران
ykazemi114@yahoo.com
علی
حیرانی
استادیار دانشکدۀ تربیت بدنی رازی،کرمانشاه، ایران
iliheirani2004@gmail.com
قباد
محرابیان
کارشناسارشد رفتار حرکتی دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی شهید چمراناهواز، اهواز، ایران
mehrabeyan107@gmail.com
10.22059/jmlm.2017.61030
<span lang="AR-SA">هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر بازیهای بومی بر رشد حرکتی و رفتار پرخاشگرانۀ کودکان پیشدبستانی بود. </span><span lang="FA">در یک </span><span lang="AR-SA">پژوهش نیمهتجربی 40 کودک ششسالۀ پیش-دبستانی از بین مراکز پیشدبستانی شهر اهواز بهصورت تصادفی انتخاب شدند. پیشآزمون با استفاده از آزمون مهارتهای حرکتی اولریخ و مقیاس اندازهگیری پرخاشگری بهعمل آمد. آزمودنیها براساس نمرههای پیشآزمون در قالب دو گروه یکسان بازیهای بومی و فعالیتهای رایج مراکز پیشدبستانی قرار گرفتند. گروه بازیهای بومی فعالیتهای خود را به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسۀ یکساعته انجام دادند و گروه دوم در این مدت به فعالیتهای رایج مراکز پیشدبستانی مشغول بودند. سپس از هر دو گروه پسآزمون گرفته شد. پس از اطمینان از توزیع طبیعی دادهها با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، از آزمون </span><span lang="X-NONE" dir="LTR">t</span><span lang="AR-SA">همبسته و مستقل برای مقایسههای بینگروهی و درونگروهی استفاده شد. نتایج </span><span dir="LTR">t</span><span lang="FA"> همبسته</span><span lang="AR-SA"> حاکی از اثر معنادار هر دو برنامه بر رشد حرکتی و کاهش پرخاشگری کودکان پیشدبستانی بود. اما مقایسة بینگروهی حاکی از برتری گروه بازی بومی نسبت به فعالیتهای رایج در مهدکودک بر مؤلفههای مذکور بود (001/0</span><span dir="LTR">P</span><span lang="X-NONE" dir="LTR">=</span><span lang="AR-SA">). با توجه نتایج پیشنهاد میشود مراکز پیشدبستانی از بازیهای بومی بهمنظور بهبود رشد حرکتی و کاهش پرخاشگری کودکان استفاده کنند.</span>
بازیهای بومی,پرخاشگری,رشد حرکتی,فعالیت رایج,کودکان پیشدبستانی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61030.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61030_3fbc2197246cd620f13e2e484cf6986a.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
4
2017
01
20
روایی و پایایی مقیاس نیازهای روانشناختی پایه در تمرین
607
626
FA
نجمه
رضاسلطانی
کارشناسارشد روانشناسی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
n.rezasoltani@gmail.com
حسن
غرایاق زندی
0000-0003-4244-1763
استادیار دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
ghzandi110@ut.ac.ir
محمد
خبیری
0000-0003-3329-2524
دانشیار دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
mkhabiri@ut.ac.ir
10.22059/jmlm.2017.61031
<span lang="FA">هدف از پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی نسخۀ فارسی مقیاس نیازهای روانشناختی پایه در تمرین بود. پژوهش حاضر توصیفی-پیمایشی بود. جامعۀ آماری شامل ورزشکاران مرد و زن بالای 16سال بود که بهطور ساختاریافته در تمرین شرکت کردند. نمونه 256 ورزشکار مرد و زن (04/4 </span><span lang="FA">±</span><span lang="FA"> 03/23</span><span lang="X-NONE" dir="LTR">M=</span><span lang="FA">) بود که به روش خوشهای تصادفی انتخاب شدند. ابزار مقیاس 12سؤالی نیازهای روانشناختی پایه در تمرین بود که ابتدا ترجمه (به روش ترجمه-ترجمۀ مجدد) و سپس روایی صوری و محتوای آن تأیید شد. پس از پایلوت اولیه و اصلاحات لازم، برای بررسی روایی سازۀ این مقیاس از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. همسانی درونی مقیاس و پایایی زمانی گویهها نیز با محاسبۀ آلفای کرونباخ و نیز ضریب همبستگی درونگروهی </span><span lang="X-NONE" dir="LTR">(ICC)</span><span lang="FA">به روش آزمون-آزمون مجدد با فاصلۀ 4-2 هفته برای خردهمقیاسها و مقیاس کلی بررسی شد. نتایج نشان داد که مدل تأییدی مرتبۀ دوم مقیاس نیازهای روانشناختی پایه در تمرین از شاخصهای برازندگی ( 98/0 = </span><span lang="X-NONE" dir="LTR">CFI</span><span lang="FA">، 07/0= </span><span lang="X-NONE" dir="LTR">RMSEA</span><span lang="FA">)، همسانی درونی</span><span lang="FA">(ارزش آلفا: ارتباط 87/0، شایستگی80/0، و استقلال 82/0 و کل پرسشنامه 88/0)، و پایایی زمانی (ارتباط 88/0، شایستگی 83/0، استقلال 83/0 و کل پرسشنامه 90/0) قابل قبول و مطلوبی برخوردار است. بنابراین این مقیاس بر روی</span><span class="apple-converted-space"><span lang="X-NONE" dir="LTR"> </span></span><span lang="FA">جامعۀ پژوهش در ایران</span><span lang="X-NONE" dir="LTR"> </span><span lang="FA">قابل استفاده است</span><span lang="X-NONE" dir="LTR">.</span>
ارتباط,استقلال,پایایی,روایی,شایستگی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61031.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61031_06c5049f8c0c683c66baed8cab422d9f.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
4
2017
01
20
نقش قیود مختلف فرد، تکلیف و محیط در دقت زمانبندی پیشبین انطباقی
645
660
FA
شهزاد
طهماسبی بروجنی
0000-0002-0875-3993
استادیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکدۀ تربیت بدنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
shahzadtahmaseb@ut.ac.ir
فریبا
حسن بارانی
دانشجوی دکتری کنترل حرکتی، گروه رفتار حرکتی، دانشکدۀ تربیت بدنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
f.hbarani@ut.ac.ir
الهام
حاتمی شاهمیر
دانشجوی دکتری کنترل حرکتی، گروه رفتار حرکتی، دانشکدۀ تربیت بدنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
ehatamishahmir@ut.ac.ir
10.22059/jmlm.2017.61033
مهارتهای ادراکی-حرکتی در بسیاری از تکالیف روزمرۀ زندگی و مهارتهای ورزشی نقش بسزایی دارند. سنجش توانایی زمانبندی پیشبین انطباقی روشی برای اندازهگیری مهارتهای ادراکی و ادراکی-حرکتی افراد است. بنابراین هدف کلی پژوهش حاضر بررسی نقش قیود مختلف فرد، تکلیف و محیط در دقت زمانبندی پیشبین انطباقی بود. بدین منظور 30 زن نوجوان (17-15 سال)، جوان (40-20 سال) و سالمند (80-60 سال) در چهار آزمون زمانبندی پیشبین انطباقی شرکت کردند. آزمونها شامل اجرای یک تکلیف زمانبندی پیشبین انطباقی با رنگهای متفاوت پسزمینۀ سبز (1)، آبی (2) و قرمز (3) و اضافه شدن یک قید محیطی (4) بود و شرکتکنندگان باید همزمان با ورود محرک به نقطۀ هدف کلید مربوطه را فشار میدادند. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس مرکب (3*4)، 4 تحلیل واریانس یکطرفه و 3 تحلیل واریانس با اندازهگیریهای تکراری با استفاده از تعدیل بونفرونی برای هر گروه استفاده شد. آزمونهای آماری تفاوت معناداری را در آزمون 1، 3 و 4 نشان دادند (0125/0≥P). تمامی گروهها نیز با تغییر رنگ از پسزمینۀ سبز به قرمز و اضافه شدن تکلیف ثانویه کاهش معنادار عملکرد را نشان دادند (017/0≥P). بهعلاوه نتایج بیانگر ضعیفترین اجرا برای گروه سنی سالمند نسبت به دو گروه جوان و نوجوان بود که علت احتمالی آن ضعف سیستمهای ادراکی-حرکتی مرتبط با افزایش سن معرفی شد. در پایان برنامههای تمرینی مختلف تکالیف زمانبندی انطباقی برای افراد ورزشکار، سالمند و بیماران دارای نقصان سیستم ادراکی- حرکتی پیشنهاد شد.
پیشبین انطباقی,جوان,دقت زمانبندی سالمند,مهارتهای ادراکی- حرکتی,نوجوان
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61033.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61033_720727595f132d131e48d0884a014f6f.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
4
2017
01
20
ویژگیهای روانسنجی و هنجاریابی نسخۀ فارسی پرسشنامۀخودگفتاری
661
681
FA
ولی اله
کاشانی
استادیار گروه تربیت بدنی وعلوم ورزشی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
vahid.kashani64@gmail.com
محمد علی
سلطانیان
استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
ma.sol.66@semnan.ac.ir
فاطمه
نجاری اردستانی
کارشناسیارشد رفتار حرکتی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
poone.najari@gmail.com
10.22059/jmlm.2017.61128
<br /> هدف از تحقیق حاضر تعیین ویژگیهای روانسنجی و هنجاریابی نسخۀ فارسی پرسشنامۀ خودگفتاری بود. به این منظور، 384 ورزشکار مرد و زن در سه سطح مهارتی و در 10 رشتۀ ورزشی (تیمی و انفرادی)، انتخاب شدند و نسخۀ فارسی پرسشنامۀ خودگفتاری را تکمیل کردند. با استفاده از روش باز ترجمه، صحت ترجمۀ ابزار مورد تأیید قرار گرفت. بهمنظور تعیین روایی سازۀ از تحلیل عاملی تأییدی و برای بررسی همسانی درونی پرسشنامهها از ضریب آلفای کرونباخ و برای بررسی پایایی زمانی از ضریب همبستگی درونطبقهای استفاده شد. نتایج تحقیق نشاندهندۀ برازش مطلوب مدل 11 سؤالی پرسشنامههای خودگفتاری است. بهطوریکه شاخصهای برازندگی (رمزی، 07/0؛ سی.اِف.آی، 98/0 و تی.اِل.آی 97/0)، همسانی درونی (انگیزشی 70/0 و شناختی 70/0 و کل پرسشنامه 73/0) و پایایی زمانی (انگیزشی 89/0 و شناختی 92/0 و کل پرسشنامه 89/0) بیانگر روایی و پایایی مطلوب نسخة فارسی پرسشنامۀ خودگفتاری است. یافتههای تحقیق حاضر نشان میدهد که نسخۀ فارسی پرسشنامۀ خودگفتاری از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است. بنابراین از نسخۀ فارسی پرسشنامۀ خودگفتاری میتوان بهعنوان ابزار مناسبی برای مطالعه و ارزیابی خودگفتاری زنان و مردان ورزشکار ایرانی استفاده کرد.
خودگفتاری انگیزشی,خودگفتاری شناختی,روانسنجی,مردان و زنان ورزشکار
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61128.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61128_90f6237228b7dccebdae03ac912679ff.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
4
2017
01
20
آثار پاسخ وابسته به تعداد جلسات تمرین در هفته بر فاکتورهای روانشناختی و حافظۀ سالمندان کمتحرک
683
698
FA
فرناز
ترابی
استادیار گروه تربیت بدنی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
torabift@yahoo.com
ابوالفضل
فراهانی
استاد گروه تربیت بدنی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
ramezankhanizm@gmail.com
علی
اربابی
کارشناسارشد گروه تربیت بدنی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
azam2910@yahoo.com
10.22059/jmlm.2017.61035
<br /> هدف از پژوهش حاضر، بررسی آثار تعداد جلسات تمرین در هفته بر عوامل روانشناختی و حافظۀ سالمندان کمتحرک بود. به این منظور، 45 مرد سالمند کمتحرک با میانگین سنی 54/6±15/73 سال، قد 10/3±5/166 سانتیمتر، وزن 06/4±45/64 کیلوگرم و نمایۀ تودۀ بدنی (BMI) 51/1±49/23 کیلوگرم بر متر مربع داوطلبانه انتخاب شدند و با تمایل خود در دو گروه تمرین و یک گروه کنترل جای گرفتند. برنامۀ تمرینی هشتهفتهای در گروه دوجلسهای، شامل دویدن با شدت 55-40 درصد حداکثر ضربان قلب به مدت هفتهای دو جلسه بود. آزمودنیهای گروه چهارجلسهای نیز از برنامۀ تمرینی با همان شدت برنامۀ تمرین گروه دوجلسهای؛ هفتهای چهار جلسه استفاده کردند. بهمنظور بررسی افسردگی، اضطراب، شادکامی و وضع حافظۀ آزمودنیها از آزمونهای افسردگی بک، اضطراب بک، شادکامی آکسفورد و حافظۀ وکسلر استفاده شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون آماری تی زوجی و آنالیز واریانس یکطرفه استفاده شد (05/0P<). نتایج مطالعه، بهبود معناداری را در فاکتورهای روانشناختی و حافظه در گروههای تجربی نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0P<). افرادی که چهار جلسه در هفته تمرین کرده بودند، از نظر فاکتورهای افسردگی، اضطراب، شادکامی و برخی از فاکتورهای حافظه بهبود بیشتری را نشان دادند. بهطور کلی میتوان گفت که اجرای هر دو برنامۀ تمرینی، سازگاری مفیدی را در پی داشته است و افزایش تعداد جلسات تمرین در بهبود فاکتورهای روانشناختی و حافظۀ سالمندان، تأثیر بیشتری دارد.
پاسخ وابسته به تعداد,تمرین ورزشی,حافظه,سالمندان,فاکتورهای روانشناختی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61035.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61035_8300480323a7b330e6147ed491dcc4c3.pdf
دانشگاه تهران
نشریه رشد و یادگیری حرکتی ورزشی
2008-9333
2676-4547
8
4
2017
01
20
تعامل خودپندارۀ بدنی با تمرین به روش مربیمدار و خودتنظیم در اکتساب، یادداری و انتقال یک مهارت ورزشی در دختران سنین دانشگاهی
699
716
FA
شیلا
صفوی همامی
استادیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
shilasafavi@yahoo.com
مریم
نزاکت الحسینی
استادیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
mnezakat2003@yahoo.com
الهام
عابدی
کارشناسارشد، رفتار حرکتی، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان،اصفهان، ایران
eabedi-66@yahoo.com
10.22059/jmlm.2017.61036
<br /> انطباق ویژگیهای صفتی شاگردان با شیوههای آموزش و تمرین مهارتهای ورزشی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تعامل خودپندارۀ بدنی با تمرین به روش مربیمدار و خودتنظیم در اکتساب، یادداری و انتقال سرویس والیبال در دختران سنین دانشگاهی بود. شرکتکنندگان 50 دانشجوی دختر 25- 18 سال بودند که در گروههای خودپندارۀ بدنی بالا و پایین قرار گرفتند و سپس هر کدام از این دو گروه به زیرگروهها شامل گروه تمرینکننده به روش مربیمدار یا خودتنظیم تقسیم شدند. شرکتکنندگان در محیط تمرینی ویژۀ خود به مدت شش هفته بهصورت هفتهای چهار جلسه به تمرین مهارت ملاک پرداختند. از آزمونهای سرویس والیبال ایفرد و پرسشنامۀ خودپندارۀ بدنی برای گردآوری دادهها استفاده شد. آزمونهای اکتساب در هر هفته، آزمون یادداری پس از سه روز از آخرین جلسۀ تمرین و آزمون انتقال به فاصلۀ یک ساعت پس از آزمون یادداری اخذ شد. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازههای تکراری و تحلیل واریانس تحلیل شد. یافتهها نشان داد گروه خودپندارۀ بالا با روش تمرینی خودتنظیم بیشترین پیشرفت را در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال نشان دادند و سایر گروهها عملکرد نسبتاً مشابهی داشتند. یافتهها بهوضوح بیان میکنند فراگیران مهارت سرویس والیبال با داشتن خودپندارۀ بدنی بالا و انجام تمرین به روش خودتنظیم بیشترین میزان اکتساب و یادگیری مهارت را خواهند داشت.
خودپندارۀ بدنی,خودتنظیمی,سرویس سادۀ والیبال,یادگیری حرکتی
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61036.html
https://jsmdl.ut.ac.ir/article_61036_ac8fbecf9a5610efe22bf0d43ab254c9.pdf