عبدالرحمن خضری؛ الهه عرب عامری؛ رسول حمایت طلب
چکیده
سالمندی دوران حساسی از زندگی است و توجه به مسائل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. هدف از پژوهشحاضر، بررسی تأثیر شاخص تودة بدنی روی زمان واکنش و پاسخ سالمندان فعال و غیرفعال بود. روش پژوهش علّی- مقایسهای وجامعة آماری آن شامل سالمندان شهرستان مهاباد بود که از میان آنها 60 نفر بهطور داوطلبانه انتخاب شدند و در دو گروه فعال وغیرفعال ...
بیشتر
سالمندی دوران حساسی از زندگی است و توجه به مسائل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. هدف از پژوهشحاضر، بررسی تأثیر شاخص تودة بدنی روی زمان واکنش و پاسخ سالمندان فعال و غیرفعال بود. روش پژوهش علّی- مقایسهای وجامعة آماری آن شامل سالمندان شهرستان مهاباد بود که از میان آنها 60 نفر بهطور داوطلبانه انتخاب شدند و در دو گروه فعال وغیرفعال قرار گرفتند. پس از تعیین سطوح شاخص تودة بدنی، آزمودنیهای هر گروه به سه سطح پایین، متوسط و بالای شاخصمستقل نشان داد که گروه فعال نسبت به گروه T تودة بدنی تقسیم شده و زمان واکنش و پاسخ آنها اندازهگیری شد. نتایج آزمونکوتاهتری دارند. از سوی دیگر، نتایج آزمون تحلیل واریانس یکطرفه برای (P=0/ و پاسخ ( 000 (P=0/ غیرفعال زمان واکنش ( 000تفاوت معنیداری را BMI در سطوح مختلف (P=0/ و غیرفعال ( 115 (P=0/ مقایسة زمان واکنش سالمندان دو گروه فعال ( 623(P=0/ نشان نداد. در مورد زمان پاسخ نیز، آزمون تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد که تفاوت بین آزمودنیهای گروه فعال ( 576از نظر آماری معنادار بود. آزمون تعقیبی توکی برای گروه (P=0/ معنادار نبود، اما تفاوت بین آزمودنیهای گروه غیرفعال ( 000و بالای (P=0/ پایین بهطور معناداری کوتاهتر از دو سطح متوسط ( 001 BMI غیرفعال نشان داد که زمان پاسخ افراد بااز نظر آماری معنادار نبود. نتایج این تحقیق (P=0/ متوسط و بالا ( 669 BMI بود. اما تفاوت بین افراد با BMI (P=0/000)بالاتر دارند. در نتیجه BMI زمان پاسخ کوتاهتری نسبت به افراد با سطوح ،BMI نشان میدهد که افراد غیرفعال با سطح پایینخود BMI ، شاخص تودة بدن عامل مؤثری در زمان پاسخ سالمندان است و سالمندان باید از طریق پرداختن به فعالیتهای بدنیرا در حد مطلوب حفظ کنند
مهدی شهبازی؛ ابوالفضل شایان؛ علی صمدی؛ زهرا نعمتی
چکیده
شواهد بسیاری از مطالعات انسانی و حیوانی وجود دارد، مبنی بر اینکه ورزش تأثیرات سودمندی بر سیستم عصبی مرکزی و شناخت دارد. ازاینرو هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر فعالیت ورزشی مقاومتی بر حافظه و سازوکارهای احتمالی این اثر، یعنی عوامل نوروتروفیکی دانشجویان کمتحرک بود. بدین منظور 30 دانشجوی کمتحرک (میانگین سنی 6/1±8/23 سال)، بهصورت ...
بیشتر
شواهد بسیاری از مطالعات انسانی و حیوانی وجود دارد، مبنی بر اینکه ورزش تأثیرات سودمندی بر سیستم عصبی مرکزی و شناخت دارد. ازاینرو هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر فعالیت ورزشی مقاومتی بر حافظه و سازوکارهای احتمالی این اثر، یعنی عوامل نوروتروفیکی دانشجویان کمتحرک بود. بدین منظور 30 دانشجوی کمتحرک (میانگین سنی 6/1±8/23 سال)، بهصورت تصادفی به دو گروه مقاومتی و کنترل تقسیم شدند، و بعد از نمونهگیری خونی و آزمون حافظه، تمرینات خود را براساس پروتکل تمرین مقاومتی، به مدت پنج هفته ادامه دادند. در پایان، آزمون حافظه و نمونهگیری خونی، بهمنظور حذف آثار موقت تمرین، حداقل 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین بهعمل آمد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمونهای تحلیل کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معناداری 05/0> P استفاده شد. نتایج نشان داد تمرین به پیشرفت معنادار نمرۀ حافظه منجر شد (05/0>P)؛ هرچند میزان BDNF پیشرفت شایان توجهی در اثر تمرین داشت، بیان هیچیک از عوامل نوروتروفیکی تحت تأثیر تمرین قرار نگرفت (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد همبستگی بین تغییرات نمرۀ حافظه و بیان هیچیک از عوامل نوروتروفیکی از نظر آماری معنادار نبود (05/0>P). یافتههای این تحقیق نشان داد فعالیت ورزشی میتواند به بهبود حافظه منجر شود.
محمدعلی سالیانه؛ رسول حمایت طلب؛ محمود شیخ؛ ناصر نقدی
چکیده
هدف این پژوهش بررسی فعالیت ورزشی اجباری با شدت متوسط بر فراموشی ناشی از آلزایمر در رتهای نر بالغ بود. به این منظور 48 سر رت نر بالغ از نژاد آلبینو- ویستار بهصورت تصادفی در شش گروه و هر گروه، 8 سر جایگزین شدند، شامل گروههای کنترل، دریافتکنندۀ دارونما (سالین)، دریافتکنندۀ دارو- ورزش، سالین- ورزش، ورزش و دریافتکنندۀ دارو. از ...
بیشتر
هدف این پژوهش بررسی فعالیت ورزشی اجباری با شدت متوسط بر فراموشی ناشی از آلزایمر در رتهای نر بالغ بود. به این منظور 48 سر رت نر بالغ از نژاد آلبینو- ویستار بهصورت تصادفی در شش گروه و هر گروه، 8 سر جایگزین شدند، شامل گروههای کنترل، دریافتکنندۀ دارونما (سالین)، دریافتکنندۀ دارو- ورزش، سالین- ورزش، ورزش و دریافتکنندۀ دارو. از داروی دیسیکلومین (mg/kg16) بهمنظور ایجاد فراموشی شبهآلزایمر و ورزش با شدت متوسط (60 دقیقه در روز×30 روز)، استفاده شد. آموزش و آزمون حیوانات با استفاده از ماز آبی موریس انجام گرفت. یافتهها نشان داد که گروه دریافتکنندۀ دیسیکلومین نسبت به گروه ورزش، کنترل و سالین در مراحل اکتساب (044/0=P) و بهخاطرآوری (031/0=P) تأخیر زمانی بیشتری در رسیدن به سکو داشت. اما بین گروههای ورزش، ورزش – سالین، نسبت به ورزش – دیسیکلومین اختلاف معناداری مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان داد که اختلاف معناداری (تأخیر زمانی در رسیدن به سکو) بین گروههای دیسیکلومین– ورزش، سالین– ورزش نسبت به دیسیکلومین در مراحل اکتساب (005/0= P) و بهخاطرآوری (002/0=P)، مشاهده شد. در نتیجه، نتایج این مطالعه نشان داد که دیسیکلومین موجب تخریب حافظه و یادگیری در مرحلۀ اکتساب و بهخاطرآوری میشود و 30 جلسه دویدن با شدت متوسط (اجباری) میتواند از تخریب حافظه جلوگیری کند.
شهاب پروین پور؛ محمود شیخ؛ رسول حمایت طلب؛ فضل الله باقرزاده
چکیده
روش تمرینی دوتایی روشی است که در آن افراد در گروههای دونفری برای یادگیری مهارتهای حرکتی با هم مشارکت میکنند و بهنظر میرسد این روش با افزایش کارایی و اثربخشی شرایط تمرین ویژگیهای یک محیط بهینۀ آموزشی را داشته باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین دوتایی بر یادگیری شنای کرال سینه بود. به این منظور 20 کودک پسر 7 تا ...
بیشتر
روش تمرینی دوتایی روشی است که در آن افراد در گروههای دونفری برای یادگیری مهارتهای حرکتی با هم مشارکت میکنند و بهنظر میرسد این روش با افزایش کارایی و اثربخشی شرایط تمرین ویژگیهای یک محیط بهینۀ آموزشی را داشته باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین دوتایی بر یادگیری شنای کرال سینه بود. به این منظور 20 کودک پسر 7 تا 9 ساله، دو گروه 10 نفرۀ تمرین دوتایی و انفرادی را تشکیل دادند. نوآموزان گروه دوتایی پس از شنیدن دستورالعملهای آموزشی و مشاهدۀ مدل ماهر، دوبهدو میشدند و نیمی از آنها با ورود به آب به اجرای بدنی مهارت مورد نظر از شنای کرال سینه میپرداختند و فرد بیرون از آب در نقش مربی برای یار خود پس از مشاهدۀ دقیق کوشش او بازخورد اجرای وی را میداد. پس از هر چند کوشش نوآموزان نقش خود را با هم عوض میکردند. این در حالی بود که کودکان گروه تمرین انفرادی پس از دستورالعملهای آموزشی و مشاهدۀ مدل ماهر، همه وارد آب میشدند و همزمان به اجرای بدنی مهارت مورد نظر میپرداختند. در آزمون یادداری از اجرای 10 متر شنای هر کودک فیلمبرداری شد و سپس فیلمها توسط دو مربی فدراسیون با استفاده از چکلیست ارزیابی شنای کرال سینه ارزیابی شد. ضریب پایایی بین آزمونگری 90/0 بهدستآمد. نتایج آزمون یادداری نشاندهندۀ اختلاف معنادار گروه تمرین دوتایی نسبت به گروه تمرین انفرادی بود (05/0>P). براساس نتایج میتوان نتیجهگیری کرد که روش دوتایی، علاوهبر مقرونبهصرفه بودن از لحاظ مصرف انرژی و فضای آموزشی، اثربخشی بیشتری نیز نسبت به روشهای سنتی آموزش شنا دارد.
پروانه شمسی پور دهکردی؛ بهروز عبدلی؛ مهدی نمازی زاده؛ حسن عشایری
چکیده
هدف تحقیق حاضر مقایسۀ تأثیر فواصل زمانی ایجاد تداخل و آزمون یادداری بر تثبیت حافظۀ حرکتی پنهان بود. آزمودنیها 60 دانشجوی دختر راستدست، سالم از نظر شناختی، روانی، جسمانی و مبتدی در اجرای تکالیف زمان واکنش زنجیرهای متناوب (ASRTT) و تطبیق رنگ زنجیرهای (SCMT) با میانگین سنی 95/1±95/21 سال بودند، که بهطور تصادفی در سه گروه ایجاد تداخل ...
بیشتر
هدف تحقیق حاضر مقایسۀ تأثیر فواصل زمانی ایجاد تداخل و آزمون یادداری بر تثبیت حافظۀ حرکتی پنهان بود. آزمودنیها 60 دانشجوی دختر راستدست، سالم از نظر شناختی، روانی، جسمانی و مبتدی در اجرای تکالیف زمان واکنش زنجیرهای متناوب (ASRTT) و تطبیق رنگ زنجیرهای (SCMT) با میانگین سنی 95/1±95/21 سال بودند، که بهطور تصادفی در سه گروه ایجاد تداخل با فاصلههای 6، 24 و 72 ساعت بعد از جلسۀ تمرین، تقسیم شدند. در مرحلۀ اکتساب هر سه گروه به اجرای تکلیف (ASRTT) در 25 بلوک 80 کوششی در یک روز پرداختند. 6، 24 و 72 ساعت پس از جلسۀ تمرین تکلیف مداخلهگر دوم (SCMT) را اجرا و 24 ساعت بعد در آزمون یادداری شرکت کردند. در جلسۀ اکتساب، روند عملکرد آزمودنیها طی افزایش کوششهای تمرینی، پیشرفت کرد و آزمودنیها در بستۀ تمرینی پنجم عملکرد بهتری داشتند (001/0< P). در آزمون یادداری، بین میانگین زمان واکنش در بستۀ تمرینی پنجم و آزمون یادداری در گروه اول (تداخل با فاصلۀ 6 ساعت) تفاوت معنادار نبود. بین میانگین زمان واکنش در بستۀ تمرینی پنجم و آزمون یادداری در گروه دوم (تداخل با فاصلۀ 24 ساعت) و گروه سوم (تداخل با فاصلۀ 72ساعت) تفاوت معنادار بود. گروه تمرینی سوم با فاصلۀ تداخل 72 ساعت بهترین و گروه تمرینی اول با فاصلۀ تداخل 6 ساعت ضعیفترین عملکرد را داشتند. بنابراین فواصل ایجاد تداخل 24 و 72 ساعت بعد از جلسۀ اکتساب، به تثبیت حافظه منجر شده است
فضل الله باقرزاده؛ فاطمه میرآخوری؛ مرتضی پورآذر
چکیده
بازخورد خودکنترل نوعی بازخورد افزوده است که براساس درخواست خود یادگیرنده به وی ارائه میشود. هدف تحقیق حاضر مقایسۀ بازخورد خودکنترلی و آزمونگرکنترلی پس از کوششهای خوب و ضعیف بر اکتساب و یادگیری تکلیف پرتابی در کودکان فلج مغزی بود. به این منظور 60 کودک مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک با دامنۀ سنی 12-7 سال بهصورت در دسترس از بین مدارس استثنایی ...
بیشتر
بازخورد خودکنترل نوعی بازخورد افزوده است که براساس درخواست خود یادگیرنده به وی ارائه میشود. هدف تحقیق حاضر مقایسۀ بازخورد خودکنترلی و آزمونگرکنترلی پس از کوششهای خوب و ضعیف بر اکتساب و یادگیری تکلیف پرتابی در کودکان فلج مغزی بود. به این منظور 60 کودک مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک با دامنۀ سنی 12-7 سال بهصورت در دسترس از بین مدارس استثنایی شهر تهران انتخاب شدند. آزمودنیها بهطور تصادفی به سه گروه بازخورد آزمونگرکنترلی پس از کوششهای خوب، بازخورد آزمونگرکنترلی پس از کوششهای ضعیف و بازخورد خودکنترلی تقسیم شدند. در پایان مرحلۀ اکتساب، گروه خودکنترل به دو زیرگروه خودکنترل پس از کوششهای خوب و خودکنترل پس از کوششهای ضعیف تقسیم شدند. از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 05/0P< استفاده شد. در مرحلۀ اکتساب، گروهها تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند (64/0P=). اما عملکرد گروه بازخورد خودکنترلی پس از کوششهای خوب از تمامی گروهها در مرحلۀ یادداری (001/0P=) و انتقال (001/0P=) بهتر بود. همچنین در شرایط آزمونگرکنترلی، آزمودنیهای دریافتکنندۀ بازخورد پس از کوششهای خوب و در شرایط دریافت بازخورد پس از کوششهای ضعیف، آزمودنیهای خودکنترلی پیشرفت بیشتری را از خود نشان دادند. بنابراین، بهدلیل ظرفیت پایین پردازش اطلاعات در کودکان، نقش انگیزشی بازخورد در شرایط خودکنترلی و پس از کوششهای موفق سبب یادگیری بهتر آزمودنیها میشود.
مسعود ظهیری؛ مهدی شهبازی؛ یدالله بیننده
چکیده
توانایی تشخیص مسیر اشیای در حال حرکت و سازماندهی پاسخ حرکتی بهگونهای که هدف با جسم متحرک در یک نقطه بهطور همزمان به هم برسند، زمانبندی پیشبینی انطباقی نامیده میشود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر عامل رنگ و جنسیت بر تکلیف زمانبندی پیشبینی انطباقی است. به این منظور 60 آزمودنی در دامنۀ سنی 8 تا 10 سال با نمونهگیری تصادفی ساده ...
بیشتر
توانایی تشخیص مسیر اشیای در حال حرکت و سازماندهی پاسخ حرکتی بهگونهای که هدف با جسم متحرک در یک نقطه بهطور همزمان به هم برسند، زمانبندی پیشبینی انطباقی نامیده میشود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر عامل رنگ و جنسیت بر تکلیف زمانبندی پیشبینی انطباقی است. به این منظور 60 آزمودنی در دامنۀ سنی 8 تا 10 سال با نمونهگیری تصادفی ساده در دو گروه ( 30 دختر و 30 پسر) شرکت کردند و خطای زمانی آزمودنیها بهوسیلۀ دستگاه زمانبندیپیشبینیانطباقی ثبت شد. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمونهای آماری تی مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. براساس نتایج پژوهش تفاوت معناداری بین دختران و پسران در تکلیف زمانبندی پیشبینی انطباقی وجود نداشت (289/0P=) و کمترین خطای زمانی مربوط به پسزمینه آبیرنگ بود. همچنین بین خطای زمانی با پسزمینۀ آبی، با دیگر رنگها تفاوت معناداری مشاهده شد (001/0P= و 22/17= (59و2)F). بهطور کلی نتایج نشان داد که جنسیت بر عملکرد زمانبندی پیشبینی انطباقی تأثیری ندارد و رنگ پسزمینۀ آبی میتواند در تسهیل عملکرد و کاهش خطای زمانی در پیشبینی فضایی و زمانی محرکها اثرگذار باشد.
محمد باقر عالی؛ مهدی شهبازی؛ محمد صحبتیها
چکیده
خودگفتاری، از عوامل روانشناختی مؤثر بر بهبود و موفقیت اجرای حرکتی فرد است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری انگیزشی بر هماهنگی دودستی دانشجویان بود. به این منظور 24 دانشجوی رشتۀ تربیت بدنی (12 دختر و 12 پسر با میانگین سنی 62/22 سال و انحراف استاندارد 081/2) بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنیها پس از اجرای پیشآزمون ...
بیشتر
خودگفتاری، از عوامل روانشناختی مؤثر بر بهبود و موفقیت اجرای حرکتی فرد است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری انگیزشی بر هماهنگی دودستی دانشجویان بود. به این منظور 24 دانشجوی رشتۀ تربیت بدنی (12 دختر و 12 پسر با میانگین سنی 62/22 سال و انحراف استاندارد 081/2) بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنیها پس از اجرای پیشآزمون با دستگاه هماهنگی دودستی بهصورت انتخابی به دو گروه همگن خودگفتاری انگیزشی و گروه بدون خودگفتاری تقسیم شدند. برای تجزیهوتحلیل دادهها، از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون تی مستقل و تی وابسته در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد خودگفتاری موجب بهبود معنادار عملکرد هماهنگی میشود (05/0>P). همچنین گروه دختران در هماهنگی دودستی، بهطور معناداری دقت بهتری داشتند (05/0>P). گروه پسران در هماهنگی دودستی، بهطور معناداری سرعت بهتری داشتند (05/0>P). اما در پسآزمون در گروه خودگفتاری بین دختران و پسران تفاوت معناداری وجود داشت (05/0p <). با توجه به یافتههای تحقیق حاضر پیشنهاد میشود که از خودگفتاری انگیزشی برای بهبود و ارتقای عملکرد هماهنگی دودستی استفاده شود.
علی فتحی زاده؛ مهدی سهرابی؛ علیرضا صابری کاخکی
چکیده
مقدمه: هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تصویرسازی استراتژیهای بازی در مقایسه با تصویرسازی مهارتها بر اجرا در یک دوره رقابت ورزشی بود.روش پژوهش: شرکت کنندگان 30 نفر (19 مرد و 11 زن) از کاراته کاهایی بودند که به لحاظ سطح اجرا بالاتر از متوسط ارزیابی شدند. ابتدا توانایی و تجربه های گذشته شرکت کنندگان در تصویرسازی حرکتی ...
بیشتر
مقدمه: هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تصویرسازی استراتژیهای بازی در مقایسه با تصویرسازی مهارتها بر اجرا در یک دوره رقابت ورزشی بود.روش پژوهش: شرکت کنندگان 30 نفر (19 مرد و 11 زن) از کاراته کاهایی بودند که به لحاظ سطح اجرا بالاتر از متوسط ارزیابی شدند. ابتدا توانایی و تجربه های گذشته شرکت کنندگان در تصویرسازی حرکتی سنجش شد. سپس آنها در یک طرح نیمه تجربی و در یکی از سه گروه تصویرسازی استراتژی، تصویرسازی حرکت یا کنترل شرکت کردند. هر فرد با یک حریف مبارزه کرد، بلافاصله بعد از آن، عمل مورد نظر را بر حسب گروه انجام داد و در پایان با همان حریف قبلی دوباره به رقابت پرداخت.یافتهها: نتایج نشان داد که کاراته کاها از توانایی تصویرسازی خوبی به ویژه در حفظ مشخصه های زمانی حرکت برخوردار بوده و در مسابقات گذشته به ویژه قبل از شروع مسابقه از تصویرسازی شناختیـ عمومی و شناختیـ اختصاصی بهره می برده اند. همچنین، روشهای تجزیه و تحلیل ناپارامتری مشخص کردند که در طرح نیمه تجربی گروه تصویرسازی استراتژی توانست اختلاف امتیاز بالاتری را در پس آزمون کسب کند، اما گروههای تصویرسازی مهارت و کنترل تغییر معناداری نداشتند.نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاکی از آن بود که تصویرسازی استراتژی نسبت به تصویرسازی مهارت دارای مزیت است. پیشنهاد میشود، تصویرسازی استراتژی بازی به عنوان یک عامل مؤثر بر موفقیت ورزشی می تواند در فواصل بین مسابقات مورد استفاده قرار گیرد.
مرتضی پورآذر؛ فضل الله باقرزاده؛ داوود حومینیان
چکیده
هدف تحقیق حاضر تاثیر تمرینات حرکتی در محیط واقعیت مجازی بر دامنۀ حرکتی در کودکان فلج مغزی بود. 20 پسر فلج مغزی اسپاستیک با 7-12 ساله به صورت در دسترس انتخاب شدند و با توجه به میانگین نمرات کسب شده به طور همگن در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه تجربی به مدت 3 هفته به انجام تمرینات بولینگ در محیط مجازی پرداختند اما گروه ...
بیشتر
هدف تحقیق حاضر تاثیر تمرینات حرکتی در محیط واقعیت مجازی بر دامنۀ حرکتی در کودکان فلج مغزی بود. 20 پسر فلج مغزی اسپاستیک با 7-12 ساله به صورت در دسترس انتخاب شدند و با توجه به میانگین نمرات کسب شده به طور همگن در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه تجربی به مدت 3 هفته به انجام تمرینات بولینگ در محیط مجازی پرداختند اما گروه کنترل برنامههای درمانی معمول خود را ادامه دادند. ابزار بکار گرفته شده شامل دستگاه Xbox و گونیامتر یونیورسال بود. آزمونهای تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تحلیل کوواریانس تک متغیری در سطح 0/05= p اجرا شدند. بر اساس نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری، بین کودکان فلج مغزی حاضر در گروه آزمایش و گروه کنترل حدأقل در یکی از متغیرهای وابسته (دامنة حرکتی شانه، آرنج و مچ) تفاوت معناداری وجود داشت(F=0/001=p، 96/46). بر اساس نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری، با توجه به میانگین بالاتر دامنۀ حرکتی در کودکان فلج مغزی حاضر در گروه تجربی، تمرینات واقعیت مجازی سبب بهبود دامنۀ حرکتی مفاصل شانه، آرنج و مچ دست این کودکان در مقایسه با گروه کنترل شده بود. بر اساس نتایج آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری، آزمودنیهای گروه تجربی در مرحلة پسآزمون میانگین بالاتری را در دامنة حرکتی مفاصل شانه، آرنج و مچ دست کسب کردند. استفاده از واقعیت مجازی میتواند به عنوان روش درمانی مناسب در بهبود دامنة حرکتی اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همیپلاژی استفاده شود.
رسول حمایت طلب؛ احمد نیک روان؛ سیداحمد جعفری
دوره 1، شماره 2 ، مهر 1388، ، صفحه 5-19
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، مقایسة اثر برنامه های مداخله ای تمرینات تحمل وزن و مصرف منظم مکمل غذایی کلسیم بر چگالی مواد معدنی استخوان های ران کودکان بود. به این منظور نمونه ای 32 نفری از بین کودکان مهد "راه ظفر" با رضایت والدین به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. این کودکان در چهار گروه مختلف به مدت پنج ماه تحت برنامه های مداخله ای قرار گرفتند. همگن ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، مقایسة اثر برنامه های مداخله ای تمرینات تحمل وزن و مصرف منظم مکمل غذایی کلسیم بر چگالی مواد معدنی استخوان های ران کودکان بود. به این منظور نمونه ای 32 نفری از بین کودکان مهد "راه ظفر" با رضایت والدین به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. این کودکان در چهار گروه مختلف به مدت پنج ماه تحت برنامه های مداخله ای قرار گرفتند. همگن بودن گروه ها از نظر کلسیم مصرفی ماهانه به وسیلة پرسشنامة مصرف کلسیم بررسی شد. جمع آوری داده ها توسط دستگاه چگالی سنجی (DEXA) انجام و برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس یک متغیره و t گروه های همبسته استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد اختلاف معناداری بین کلسیم مصرفی ماهانة گروه های تحقیق وجود ندارد (192/0 = Sig و 696/1= F). نتایج مقایسة اختلاف میانگین نمره های پیش آزمون و پس آزمون BMD گردن استخوان ران در همة گروه ها معنادار بود (تمرینات تحمل وزن همراه با مصرف مکمل غذایی کلسیم، 002/0 = Sig و 919/4 = t ؛ تمرینات تحمل وزن ، 00/0 = Sig و 232/6= t؛ مصرف مکمل غذایی کلسیم، 00/0 = Sig و 86/7- = t و کنترل 002/0 = Sig و 499/5 = t). در مجموع، مقایسة نمره های BMD گروه های تحقیق نشان داد، تفاوت بین میانگین نمره های گروه ها معنادار است (019/0 = Sig و 981/3= F) و بر اساس نتایج آزمون تعقیبی توکی اختلاف معناداری بین میانگین گروه های 1 و 2 با گروه کنترل وجود داشت. این یافته ها بر اهمیت دوران کودکی و نوجوانی به عنوان سنین حساس زندگی در شکل گیری تراکم استخوان تأکید دارد و مؤید این نظریة مکانیکی در رابطه با استخوان هاست که "استخوان ها نسبت به بار وارده به وسیلة اضافه کردن مواد معدنی پاسخ می دهند".
مهدی شهبازی؛ محمود شیخ؛ ناصر نقدی؛ احمد فرخی؛ انوشیروان کاظم نژاد؛ شهزاد طهماسبی بروجنی
دوره 1، شماره 1 ، تیر 1388، ، صفحه 5-25
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دو نوع رژیم غذایی (رژیم غذایی کمبود عناصر روی و آهن) بر برخی شاخص های آنتروپومتریکی (قد و وزن)، رشد مغزی و عملکرد حرکتی موش های صحرایی جوان بود. جامعة آماری تحقیق را موش های نر و ماده (نژاد آلبمینو – ویستار) انستیتو پاستور ایران تشکیل دادند. پس از جفت گیری، 30 سر موش مادة باردار به طور تصادفی در سه گروه 10 تایی ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دو نوع رژیم غذایی (رژیم غذایی کمبود عناصر روی و آهن) بر برخی شاخص های آنتروپومتریکی (قد و وزن)، رشد مغزی و عملکرد حرکتی موش های صحرایی جوان بود. جامعة آماری تحقیق را موش های نر و ماده (نژاد آلبمینو – ویستار) انستیتو پاستور ایران تشکیل دادند. پس از جفت گیری، 30 سر موش مادة باردار به طور تصادفی در سه گروه 10 تایی قرار گرفتند. موش های مادر طی 28 روز (یک سوم آخر دورة بارداری و 21 روز دورة شیردهی) رژیم های غذایی استاندارد، کمبود عنصر روی (ppm5/1
رسول حمایت طلب؛ علی مرادی؛ محمدرضا برومند؛ رقیه فخرپور
دوره 1، شماره 3 ، دی 1388، ، صفحه 5-22
چکیده
هدف اصلی از این تحقیق، مقایسة آرایش های تمرینی مسدود، تصادفی و مسدود – تصادفی بر یادگیری سرویس های ساده، چکشی و موجی والیبال بود. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود و به منظور تحقق اهداف تحقیق، 34 نفر از دانشجویان دانشگاه شمال به روش تصادفی انتخاب شدند و همة آنها در مهارت های سرویس والیبال مبتدی بودند. بعد از آموزش اولیه و پیش آزمون که بر ...
بیشتر
هدف اصلی از این تحقیق، مقایسة آرایش های تمرینی مسدود، تصادفی و مسدود – تصادفی بر یادگیری سرویس های ساده، چکشی و موجی والیبال بود. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود و به منظور تحقق اهداف تحقیق، 34 نفر از دانشجویان دانشگاه شمال به روش تصادفی انتخاب شدند و همة آنها در مهارت های سرویس والیبال مبتدی بودند. بعد از آموزش اولیه و پیش آزمون که بر اساس آزمون سرویس والیبال ایفرد انجام گرفت، آزمودنی ها به سه گروه تمرین مسدود، تصادفی و مسدود تصادفی همسان تقسیم شدند. در ادامه هر گروه در 15 جلسة تمرینی ویژه شرکت کردند و بلافاصله پس از پایان دورة تمرینی، آزمون اکتساب به عمل آمد. یک هفته بعد آزمون های یادداری و انتقال انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف، تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج نشان داد که در مرحلة اکتساب، تفاوت بین گروه ها معنادار بود و گروه مسدود نسبت به دو گروه دیگر نمره های بهتری را به دست آورد، ولی در آزمون یادداری تفاوت بین گروه ها معنادار نبود. هر چند در آزمون انتقال تفاوت بین گروه ها معنادار بود، به طوری که نمره های گروه مسدود – تصادفی بهتر از دو گروه دیگر به ویژه گروه مسدود بود.
علی زاده محمدی؛ زهره احمدآبادی؛ سمیه احمدآبادی؛ مهدی رافعی بروجنی
دوره 2، شماره 1 ، فروردین 1389، ، صفحه 5-24
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسة میانگینهای خطرپذیری در برابر سیگار، مواد مخدر و الکل بین افراد عضو و غیرعضو در تیم ورزشی و بررسی نقش برخی متغیرهای مرتبط با ورزش بر خطرپذیری انجام گرفت. 406 دانشآموز شامل 271 پسر و 135 دختر مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (1) را تکمیل کردند. علاوه بر این، پرسشنامهای که در آن نوع ورزش، مدت زمان عضویت در تیم ورزشی، ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف مقایسة میانگینهای خطرپذیری در برابر سیگار، مواد مخدر و الکل بین افراد عضو و غیرعضو در تیم ورزشی و بررسی نقش برخی متغیرهای مرتبط با ورزش بر خطرپذیری انجام گرفت. 406 دانشآموز شامل 271 پسر و 135 دختر مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (1) را تکمیل کردند. علاوه بر این، پرسشنامهای که در آن نوع ورزش، مدت زمان عضویت در تیم ورزشی، سطح رقابتی مسابقات، شرکت در اردوی ورزشی، میزان فعالیت ورزشی گنجانده شده بود، مورد سؤال قرار گرفت. نتایج نشان داد که عضویت در تیم ورزشی بر گرایش به الکل تأثیر معنیداری دارد. اگرچه میانگین گرایش به مواد مخدر در اعضای تیمهای ورزشی بیشتر از غیر عضو است. اما این تفاوت از نظر آماری معنیدار نبود. تفاوت میانگینهای خطرپذیری الکل و مواد مخدر بین سطوح استانی و بالاتر و مدارس معنیدار بود. نوجوانانی که دو تا سه سال سابقة ورزش تیمی داشتند. نسبت به کسانی که سابقة کمتر یا بیشتری داشتند، بیشتر در معرض خطر مصرف مواد مخدر و الکل بودند. میانگین خطرپذیری مواد مخدر و الکل در بین کسانی که سه جلسه و بیشتر در هفته به ورزش تیمی میپرداختند. از کسانی که کمتر ورزش میکردند بالاتر بود. تفاوت میانگینهای خطرپذیری سوءمصرف در بین اعضای ورزشهای انفرادی نسبت به ورزشهای گروهی معنیدار بود. ورزشکارانی که سابقة حضور در اردوهای ورزشی را داشتند در خطرپذیری مواد مخدر و الکل بهطور معنیداری میانگین بالاتری نسبت به دیگران بهدست آوردند. در تبیین سطوح بالاتر میزان خطرپذیری در میان اعضای تیم ورزشی میتوان به عواملی چون دوگانگی و دشواری قرار گرفتن در دو نقش دانشآموز و ورزشکار، شرایط اردویی، نبود کنترل کافی بر رفتار اعضای تیم به جز در زمان بازی، هنجارهای گروهی همسالان، فشار هنجاری برای تطبیق با انواع انتظارهای گروه / تیم، علمی و حرفهای نبودن تشکلهای ورزش دانشآموزی در ایران و تأثیر همزمان ویژگیهای شخصیتی چون نوجویی و هیجانطلبی بر تمایل به ورزش و رفتارهای پرخطر اشاره کرد.
کیوان ملانوروزی؛ حسن خلجی؛ محمود شیخ؛ حکیمه اکبری
دوره 3، شماره 1 ، خرداد 1390، ، صفحه 5-21
چکیده
هدف از این پژوهش، مطالعة تأثیر یک برنامة منتخب حرکتی به عنوان تجارب حرکتی بر رشد مهارت های دستکاری کودکان 4 تا 6 ساله پسر بود. به این منظور 40 نفر به صورت تصادفی از بین نمونه های همگن شده با پرسشنامة ویژگی های فردی انتخاب شدند. پس از پیش آزمون با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ 2000 (بهرة حرکتی درشت یا مهارت های حرکتی بنیادی، مهارت ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، مطالعة تأثیر یک برنامة منتخب حرکتی به عنوان تجارب حرکتی بر رشد مهارت های دستکاری کودکان 4 تا 6 ساله پسر بود. به این منظور 40 نفر به صورت تصادفی از بین نمونه های همگن شده با پرسشنامة ویژگی های فردی انتخاب شدند. پس از پیش آزمون با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ 2000 (بهرة حرکتی درشت یا مهارت های حرکتی بنیادی، مهارت های جابجایی و دستکاری یا کنترل شیء) آزمودنی ها به شیوة تصادفی به دو گروه برنامة حرکتی منتخب (سن 9/58 = X ماه و 57/8 = SD) همتاسازی شدند. سپس، به مدت 24 جلسه هر جلسه 30 دقیقه برنامة حرکتی منتخب اجرا شد. در این مدت گروه کنترل فعالیت های عادی روزمرة خود را انجام می دادند. در انتهای هفتة هشتم، پس آزمون به عمل آمد. در این تحقیق برای آزمون فرضیه از روش های کلموگروف اسمیرنوف و تی استیودنت مستقل و وابسته استفاده شد. نتایج نشان داد، گروه حرکتی منتخب نسبت به گروه کنترل با 05/0P< تاثیر بیشتری بر رشد مهارت های دستکاری داشته است. بنابراین با طراحی برنامة آموزشی مناسب و غنی سازی محیط می توان فرصت تمرین را برای رشد مهارت های دستکاری که پایه و اساس مهارت های تخصصی و ورزشی کودکان است، فراهم ساخت.
محمدعلی بشارت؛ داود حومینیان؛ محمدحسین قهرمانی؛ بهنام نقی پورگیوی
دوره 3، شماره 2 ، آبان 1390، ، صفحه 5-27
چکیده
هدف اصلی این پژوهش، مطالع? تأثیر واسطه ای خودکارامدی ورزشی بر رابط? بین ابعاد کمال گرایی و اضطراب رقابتی در نمونه ای از ورزشکاران ایرانی بود. 233 ورزشکار (145 پسر و 88 دختر) در رشته های مختلف ورزشی به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از ورزشکاران خواسته شد مقیاس کمال گرایی رقابتی (CPS)، پرسشنام? چندبعدی اضطراب رقابتی (MCAQ) و مقیاس خودکارامدی ...
بیشتر
هدف اصلی این پژوهش، مطالع? تأثیر واسطه ای خودکارامدی ورزشی بر رابط? بین ابعاد کمال گرایی و اضطراب رقابتی در نمونه ای از ورزشکاران ایرانی بود. 233 ورزشکار (145 پسر و 88 دختر) در رشته های مختلف ورزشی به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از ورزشکاران خواسته شد مقیاس کمال گرایی رقابتی (CPS)، پرسشنام? چندبعدی اضطراب رقابتی (MCAQ) و مقیاس خودکارامدی ورزشی (SSES) را تکمیل کنند. نتایج نشان داد که تلاش برای کامل بودن (کمال گرایی مثبت) با اضطراب شناختی و بدنی ورزشکاران همبستگی منفی و با اعتماد به خود آنها همبستگی مثبت دارد. واکنش منفی به ناکامل بودن (کمال گرایی منفی)، برعکس با اضطراب شناختی و بدنی ورزشکاران همبستگی مثبت و با اعتماد به خود آنها همبستگی منفی داشت. تحلیل این نتایج نشان داد که خودکارامدی ورزشی بر رابط? بین ابعاد مثبت و منفی کمال گرایی با اضطراب رقابتی تأثیر واسطه ای دارد.
حسن محمدزاده جهتلو؛ ماندانا حیدری
چکیده
هدف این پژوهش، تعیین ارتباط احتمالی شکست و موفقیت و انتظارات خودکارامدی در یادگیری مهارت تیراندازی بود. آزمودنی ها 63 دانشجوی تربیت بدنی دانشگاه ارومیه بودند که در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل سازماندهی شدند. آزمودنی ها در برنامة آموزش تیراندازی با تفنگ بادی به مدت یک روز و سپس به مدت سه روز در تمرینات شرکت کردند. در پایان هریک از جلسات ...
بیشتر
هدف این پژوهش، تعیین ارتباط احتمالی شکست و موفقیت و انتظارات خودکارامدی در یادگیری مهارت تیراندازی بود. آزمودنی ها 63 دانشجوی تربیت بدنی دانشگاه ارومیه بودند که در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل سازماندهی شدند. آزمودنی ها در برنامة آموزش تیراندازی با تفنگ بادی به مدت یک روز و سپس به مدت سه روز در تمرینات شرکت کردند. در پایان هریک از جلسات تمرین، گروه تجربی اول بازخورد کلامی حاکی از عملکرد موفقیت آمیز (امتیاز بالا، خطای کم) دریافت کردند. گروه دوم بازخورد کلامی مبنی بر عملکرد ضعیف (امتیاز کم، خطای زیاد) دریافت کردند. گروه کنترل بازخوردی دریافت نکرد. در پایان دورة تمرین و نیز پس از 48 ساعت بی تمرینی کلیة آزمودنی ها تکلیف معیار شامل یک نیم فرم تیراندازی را به عنوان آزمون عملکرد و یادداری اجرا کردند. قبل از انجام تکلیف معیار در مرحلة یادداری آزمودنی ها پرسشنامة خودکارامدی باندورا و آدامز را شامل یک سؤال پاسخ آزاد دربارة علت اصلی عملکرد و نیز پنج سؤال دیگر در مورد پیش بینی سطح اجرای آتی خود در آزمون یادداری پاسخ دادند. داده های آزمون یادداری به منظور بررسی تفاوت های احتمالی ناشی از متغیرهای تحقیق با استفاده از آزمون واریانس یک متغیره و آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین ارتباط معنادار بین اجرای تخمینی و واقعی (در سطح آلفای 05/0) تحلیل شد. نتایج نشان داد گروه شکست و گروه کنترل عملکرد ضعیف تری نسبت به گروه موفقیت داشتند. همچنین عوامل سطح و قدرت خودکارامدی ادراک شده در پرسشنامة خودکارامدی اعضای گروه موفقیت بالاتر از گروه کنترل و شکست و از نظر آماری معنادار بود. در نهایت ارتباط اجرای پیش بینی شده و اجرای واقعی فقط در گروه موفقیت معنادار بود. یافته ها از نظریة باندورا در زمینة آثار تجارب موفقیت آمیز بر ارتقای خودکارامدی حمایت میکند.
نسرین پارسایی؛ بهروز عبدلی؛ سیدمحمد کاظم واعظ موسوی؛ محمدعلی اصلانخانی
چکیده
هدف از این پژوهش پیش بینی عملکرد کمانداران ماهر براساس عوامل روانشناختی انگیختگی، فعال سازی، اضطراب، انگیزش و ویژگی های شخصیتی بر مبنای بُعد شخصیتی برونگرایی / درونگرایی است. طی یک مطالعه همبستگی از نوع پیش بینی، از بین جامعة آماری کمانداران عضو تیم ملی و افراد دعوت شده به این تیم، 34 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. مقدار انگیختگی ...
بیشتر
هدف از این پژوهش پیش بینی عملکرد کمانداران ماهر براساس عوامل روانشناختی انگیختگی، فعال سازی، اضطراب، انگیزش و ویژگی های شخصیتی بر مبنای بُعد شخصیتی برونگرایی / درونگرایی است. طی یک مطالعه همبستگی از نوع پیش بینی، از بین جامعة آماری کمانداران عضو تیم ملی و افراد دعوت شده به این تیم، 34 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. مقدار انگیختگی با اندازه گیری سطح هدایت الکتریکی پوست تعیین شد و برای سنجش اضطراب صفتی از آزمون اضطراب رقابتی ورزشی ، برای سنجش اضطراب حالتی از سیاهه اضطراب حالتی رقابتی (نسخه دوم) ، برای اندازه گیری انگیزش از مقیاس انگیزش ورزشی و برای سنجش بُعد شخصیتی برونگرایی/ درونگرایی، پرسشنامه شخصیتی آیزنک مورد استفاده قرار گرفت. آزمون همبستگی پیرسون برای تعیین میزان همبستگی و مدل رگرسیون خطی چندگانه برای پیش بینی عملکرد آزمودنی ها استفاده شد. نتایج نشان داد که بین عملکرد کمانداران و انگیختگی، فعال سازی، انگیزش (درونی و بیرونی) و بُعد شخصیتی برونگرایی / درونگرایی ضریب همبستگی مثبت معنی داری وجود دارد. اما هیچ یک از متغیرهای اضطراب (صفتی، شناختی و بدنی) با عملکرد، ضریب همبستگی معنی داری نداشتند و در نتیجه، پیش بینی کنندة عملکرد این ورزشکاران نبودند. متغیرهای انگیختگی و فعال سازی با هم (05/0 P< و 418/79 =(31و2)F و 837/0 =R2 ، انگیزش درونی (05/0 P< و 826/1031 = (30و1)F و 972/0 = R2) و برونگرایی / درونگرایی (05/0 P< و 199/330=(33و1)F و 909/0 = R2) به طور معنی داری، توانایی پیش بینی عملکرد کمانداران را داشتند. اما انگیزش بیرونی، پیش بینی کنندة عملکرد این ورزشکاران نبود. توصیه می شود مربیان در استعدادیابی، آموزش، انتخاب و شرکت دادن کمانداران در مسابقات، به متغیرهای مذکور توجه کافی داشته باشند.
زهرا استیری؛ الهه عرب عامری؛ رسول حمایت طلب؛ محمود شیخ؛ الهه حجازی؛ رزا رهاوی؛ علی چشمی
چکیده
بیشک بازخورد افزوده نقش مؤثری در بهینهسازی یادگیری دارد، ولی آنچه چالشبرانگیز است، محتوای آن است. هدف از تحقیق حاضر، مقایسة اثر بازخورد به کوششهای موفق و ناموفق در تکالیف ردیابی ساده و پیچیده است. بهاین منظور 48 آزمودنی دختر و پسر راست دست با میانگین سنی 8/1± 23 سال از جامعة آماری دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری که واحد ...
بیشتر
بیشک بازخورد افزوده نقش مؤثری در بهینهسازی یادگیری دارد، ولی آنچه چالشبرانگیز است، محتوای آن است. هدف از تحقیق حاضر، مقایسة اثر بازخورد به کوششهای موفق و ناموفق در تکالیف ردیابی ساده و پیچیده است. بهاین منظور 48 آزمودنی دختر و پسر راست دست با میانگین سنی 8/1± 23 سال از جامعة آماری دانشجویان دانشگاه حکیم سبزواری که واحد تربیت عمومی را انتخاب کرده بودند، انتخاب شدند و بهطور تصادفی در چهار گروه بازخورد به کوششهای موفق و ناموفق در تکالیف ساده و پیچیده قرار گرفتند. تکلیف مورد استفاده در این تحقیق تکلیف ردیابی موقعیتی بود که بهصورت نرمافزاری در دو سطح ساده و پیچیده طراحی شد و هدف از اجرای آن، ردیابی سریع با حداقل خطا بود. آزمودنیها طی مرحلة اکتساب، هر جلسه 7 دسته کوشش 6 تایی را طی 8 جلسه اکتساب انجام دادند و از هر دسته کوشش 6تایی برای 2 کوشش بازخورد آگاهی از نتیجه دریافت کردند. روش تحقیق نیمهتجربی بود و بهمنظور تحلیل دادهها، از تحلیل واریانس عاملی مرکب و تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمونهای تعقیبی بونفرونی در سطح 05/0 P< استفاده شد. نتایج نشان داد در آزمون اکتساب در زمان حرکت، اثر اصلی روزهای تمرینی و پیچیدگی تکلیف معنادار و اثر هیچکدام از مؤلفهها در خطای حرکت و تعامل آنها معنادار نبود. در آزمون یادداری فوری در زمان حرکت، اثر نوع تکلیف و نوع بازخورد معنادار و اثر هیچکدام از مؤلفهها در خطای حرکت و تعامل آنها معنادار نبود. آزمون یادداری تأخیری در زمان حرکت و خطای حرکت، فقط اثر نوع تکلیف را معنادار نشان داد. در آزمون انتقال در زمان حرکت، اثر نوع بازخورد و نوع تکلیف معنادار بود و در خطای حرکت هیچکدام از عوامل و تعامل آنها معنادار نبود. براساس این یافتهها میتوان گفت که اثر نوع بازخورد و نوع تکلیف هر کدام میتواند بهعنوان عاملی مستقل در یادگیری مؤثر باشد و اثرگذاری نوع بازخورد و نوع تکلیف در مؤلفة زمان حرکت مؤثرتر است.
محمدتقی خورند
چکیده
آرامسازی، یکی از مهارتهای مهم روانی در حوزة فعالیتهای تربیت بدنی و ورزش است. بررسی ارتباط بین آرامسازی و تمرینات ریتمیک، با نظر به سازوکارهای انعطافپذیری- کارکردی سیستم عصبی، از جمله موضوعاتی است که در تحقیقات اخیر به آن اشاره شده است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرینات ریتمیک بر عمقبخشی آرامسازی جودوکاران ...
بیشتر
آرامسازی، یکی از مهارتهای مهم روانی در حوزة فعالیتهای تربیت بدنی و ورزش است. بررسی ارتباط بین آرامسازی و تمرینات ریتمیک، با نظر به سازوکارهای انعطافپذیری- کارکردی سیستم عصبی، از جمله موضوعاتی است که در تحقیقات اخیر به آن اشاره شده است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرینات ریتمیک بر عمقبخشی آرامسازی جودوکاران تیم ملی بود. 30 نفر از ورزشکاران مرد تیم ملی جودو، در سه گروه کنترل، تجربی 1 و تجربی 2، در این تحقیق شرکت کردند و براساس یک دورة اجرایی سهماهه بنابر پروتکل تمرینی و با استفاده از شاخص SCL، دادهها ثبت و در نهایت تجزیهوتحلیل شد. نتایج، بیانگر این بود که بین آرامسازی گروههابا توجه به آلفای 5 درصد و نمرة P(05/0P>) 061/0، اختلاف معنیداری وجود ندارد. بهعبارتی میتوان گفت که دورههای تمرینی آرامسازی در ارتقای سطح مهارت آرامسازی، تأثیر اندکی داشته، اما تمرین ریتمیک تا حدودی موجبات عمقبخشی آرامسازی را، فراهم آورده است. یافتهها با توجه به فرضیات اخیر و نظریاتی مطرح در مورد تمرینات ریتمیک و آرامسازی، اذعان دارند که بیشتر از هر تمرینی، حرکات ریتمیک با تأثیر بر عمقبخشی آرامسازی، استرس را کاهش میدهد و شخص با آرامش بیشتر، در اجرای حرکات بهینه، موفقتر خواهد بود.
شیلر قاسم کریمی؛ حسن محمدزاده جهتلو؛ فاطمه حسینی
چکیده
تداخل زمینه ای به عنوان تداخل در عملکرد و یادگیری تعریف می شود که از تمرین کردن یک تکلیف در یک زمینه از دیگر تکالیف بوجود می آید. تمرین انتقالی نوعی از آرایش تمرین است که با بسته های تمرینی بزرگ مسدود شروع شده و کم کم با کوچکتر شدن بسته های تمرینی به تمرین تصادفی تبدیل شده و با تمرین کاملا تصادفی پایان می یابد. هدف تحقیق حاضر بررسی ...
بیشتر
تداخل زمینه ای به عنوان تداخل در عملکرد و یادگیری تعریف می شود که از تمرین کردن یک تکلیف در یک زمینه از دیگر تکالیف بوجود می آید. تمرین انتقالی نوعی از آرایش تمرین است که با بسته های تمرینی بزرگ مسدود شروع شده و کم کم با کوچکتر شدن بسته های تمرینی به تمرین تصادفی تبدیل شده و با تمرین کاملا تصادفی پایان می یابد. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر " آرایش تمرین انتقالی" بر تداخل زمینه ای در یادگیری مهارت های سه گانه بدمینتون بود. روش پژوهش حاضر بصورت نیمه تجربی و از یک طرح شامل سه گروه تجربی استفاده شد. آزمودنی ها 30 دانشجوی دختر رشته تربیت بدنی دانشگاه ارومیه (سن3/1 ±19) که بصورت داوطلبانه در طرح شرکت کردند. آزمودنی ها سه مهارت بدمینتون: سرویس بلند(فورهند)، ضربه فورهند بالای سر (تاس دفاعی) و ضربه بک هند بالای سر ( بک هند تاس) را طی ده جلسه تمرین کردند. هر فرد، در هر جلسه 15 تلاش از هر مهارت و جمعا 45 کوشش را تمرین کرد. گروه مسدود تمام کوشش ها را به صورت مسدود تمرین کردند. گروه تصادفی به صورت تصادفی از هر سه مهارت به شکلی که در یک ردیف دو مهارت مشابه، پشت سر هم تکرار نشود ، تمرین کردند. گروه آرایش تمرین انتقالی در سه جلسه اول بصورت مسدود، سه جلسه دوم بسته های 5 تایی تصادفی و سه جلسه سوم بسته های 3 تایی تصادفی و یک جلسه آخر را به صورت کاملا تصادفی تمرین کردند. عملکرد گروهها در هر جلسه ثبت شد. در پایان، آزمون های ملاک شامل یادداری آنی و به فاصله 48 ساعت بی تمرینی یادداری تاخیری انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر، تحلیل شدند. نتایج نشان داد در دوره اکتساب تفاوت بین گروه ها معنی دار نبود (48/0 = P)، اما کنش متقابل (جلسات تمرینی × گروه ها) معنی دار بود (001/0 = P). در آزمون یادداری آنی، فقط تفاوت بین گروه های مسدود و تصادفی با برتری مسدود، معنی دار بود (005/0 = P). در آزمون یادداری تاخیری هر دو گروه تصادفی و انتقالی به طور معنی داری عملکرد بهتری نسبت به گروه مسدود داشتند (001/0 = P). گروه انتقالی عملکرد بهتری نسبت به گروه تصادفی داشت و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (043/0 = P).
علی رضا فارسی؛ بهروز عبدلی؛ محمدرضا قاسمیان
چکیده
تحقیق حاضر با هدف مقایسه تاثیر تغییر برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر با آرایش تصادفی و قالبی بر اکتساب، یادداری و انتقال سرویس تنیس روی میز انجام شد. بدین منظور 32 نفر آزمودنی به طور تصادفی در چهار گروه 8 نفری قرار گرفتند. در دو گروه نخست GMP و در دو گروه دیگر پارامتر بر اساس دو شیوه آرایش تمرین تصادفی و قالبی تغییر می کرد. پس از انجام ...
بیشتر
تحقیق حاضر با هدف مقایسه تاثیر تغییر برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر با آرایش تصادفی و قالبی بر اکتساب، یادداری و انتقال سرویس تنیس روی میز انجام شد. بدین منظور 32 نفر آزمودنی به طور تصادفی در چهار گروه 8 نفری قرار گرفتند. در دو گروه نخست GMP و در دو گروه دیگر پارامتر بر اساس دو شیوه آرایش تمرین تصادفی و قالبی تغییر می کرد. پس از انجام پیش آزمون افراد هر گروه با توجه به نوع تمرین 300 کوشش تمرینی در هر سرویس و در مجموع 900 کوشش انجام دادند و سپس پس آزمون، آزمون یادداری و دو آزمون انتقال با اهداف متفاوت برگزار شد. داده ها با تحلیل واریانس دو عاملی و اندازه های تکراری در سطح معنی داری(05/0) تجزیه و تحلیل گردید و از آزمون تعقیبی بونفرونی برای مشخص کردن تفاوت گروه ها استفاده شد. به طور کلی نتایج نشان داد که صرفنظر از نوع تغییر، آرایش تمرین تصادفی سبب عملکرد بهتری نسبت به شرایط تمرین قالبی می گردد و هنگامی که این نوع آرایش به همراه تغییر برنامه های حرکتی متفاوت باشد میزان اثربخشی آن بیشتر می شود. این برتری نه تنها هنگام اجرا در شرایط مشابه مشاهده می شود بلکه با انتقال به زمینه جدید نیز حفظ می گردد. به علاوه این اثرات نه تنها بر روی عملکرد تاثیر می گذارد بلکه سبب اجرای مهارت ها با کارایی بیشتر، صرف تلاش ذهنی و نیاز به توجه کمتر می شود.
حدیث کاویانی پور؛ علیرضا فارسی؛ علیرضا بهرامی
چکیده
مقدمه: هدف پژوهش حاضر تدوین مدل ارتباطی اضطراب صفتی با مؤلفه های سبک توجه در دانشجویان ورزشکاربود.روش پژوهش: راهبرد پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی و با رویکرد تدوین مدل ارتباطی بود. پرسشنامۀسبکهای توجه طی سه مرحله به زبان فارسی ترجمه و روانسنجی شد. فرایند آن شامل ترجمۀ نسخۀ فرانسوی به فارسی، بازترجمه به فرانسوی و ترجمۀ نهایی بود. ...
بیشتر
مقدمه: هدف پژوهش حاضر تدوین مدل ارتباطی اضطراب صفتی با مؤلفه های سبک توجه در دانشجویان ورزشکاربود.روش پژوهش: راهبرد پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی و با رویکرد تدوین مدل ارتباطی بود. پرسشنامۀسبکهای توجه طی سه مرحله به زبان فارسی ترجمه و روانسنجی شد. فرایند آن شامل ترجمۀ نسخۀ فرانسوی به فارسی، بازترجمه به فرانسوی و ترجمۀ نهایی بود. در این تحقیق، از جامعۀ دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی 245 ورزشکار به شیوة در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه های سبکهای توجه و اضطراب صفتی را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی و ضریب آلفای کرونباخ و معادلات ساختاری تجزیه وتحلیل شد.یافته ها: ضریب آلفای کرونباخ برای دو عامل توجه بالا به پایین و پایین به بالابه ترتیب70/ 0 و 0/72 بود .نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد بارهای عاملی تعداد پنج گویه (گویه های 2 و 4 عامل توجه بالا به پایین و گویه های 3و 8 و 9 عامل توجه پایین به بالا) کمتر از 0/4 بود،بنابراین حذف شدند. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که اضطراب صفتی با توجه بالا به پایین ارتباط معکوس و معنادار و با توجه پایین به بالا ارتباط مستقیم و معنادار دارد. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر اهمیت و ضرورت توجه به ارتباط اضطراب صفتی با مؤلفه های سبکهای توجه در ورزشکاران را مطرح کرد. بنابراین در طرحریزی برنامه های تمرینی و بهبود عملکرد ورزشی، با در نظر گرفتن این ارتباط می توان گامی مؤثر در پیشگیری از پیامدهای نامطلوب در رقابتهای ورزشی داشت.
فرزاد ملکی؛ محمود شیخ؛ فضل الله باقرزاده؛ رسول حمایت طلب
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین بدنی و الگوی مشاهدهای انتخابی و اجباری بر میزان انگیزۀ درونی و یادگیری شناختی مهارت شوت جفت بسکتبال با رویکرد نیازهای روانشناختی پایه بود. روش پژوهش: 80 دانشجوی پسر (۱۸-22 سال) بهصورت داوطلبانه انتخاب و براساس نمرات پیشآزمون بهصورت تصادفی در چهار گروه (20 نفر) خودکنترل، جفتشده، آزمونگر ...
بیشتر
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین بدنی و الگوی مشاهدهای انتخابی و اجباری بر میزان انگیزۀ درونی و یادگیری شناختی مهارت شوت جفت بسکتبال با رویکرد نیازهای روانشناختی پایه بود. روش پژوهش: 80 دانشجوی پسر (۱۸-22 سال) بهصورت داوطلبانه انتخاب و براساس نمرات پیشآزمون بهصورت تصادفی در چهار گروه (20 نفر) خودکنترل، جفتشده، آزمونگر کنترل و کنترل قرار گرفتند. برای بررسی میزان انگیزه، از پرسشنامۀ انگیزۀ درونی ((IMI وبرای بررسی میزان یادگیری شناختی از پرسشنامۀ فراخوانی (اقتباس از نودسون، 1993) استفاده شد. ویدئوی آموزشی از مدل ماهر اجزای حرکت را نمایش داد و به آزمودنیها ارائه شد. آزمون یادداری24ساعت بعد انجام گرفت. برای بررسی نتایج از تحلیل واریانس یکراهه (آنوا) استفاده شد (0/05≥P).یافتهها: نتایج نشان داد در مرحلۀ اکتساب میزان انگیزۀ درونی برای یادگیری مهارت شوت جفت بسکتبال آزمودنیها در شرایط مشاهدۀ خودکنترل بهطور معناداری بالاتر از آزمودنیها در شرایط جفتشده و کنترل بود. همچنین در مرحلۀ یادداری میزان انگیزۀ درونی در شرایط مشاهده خودکنترل بهطور معناداری بالاتر از دیگر شرایط آزمایشی بود. علاوهبر این در مراحل اکتساب و یادداری یادگیری شناختی (موفقیت فراخوانی) آزمودنیها در شرایط مشاهدۀ خودکنترل بهطور معناداری بالاتر از آزمودنیهای در شرایط جفتشده و کنترل بود.نتیجهگیری: بهطور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که انگیزه بر یادگیری تأثیر دارد، همچنین نمایش تکلیف بهصورت کل- بخش- کل روشی مؤثر و کارامدی در مرحلۀ شناختی یادگیری مهارت است.
نگین نظری فر؛ شهزاد طهماسبی؛ مهدی شهبازی
چکیده
قید شناختی از جمله قیود فردی است که میتوان آن را با تصویرسازی ایجاد کرد و در بسیاری از تکالیف بهعنوان عاملی اثرگذار بر عملکرد بررسی میشود. ازاینرو هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر قید شناختی بر مهارت پاس دقت و سرعت بود. بدینمنظور 44 نفر از دانشجویان دختر دانشکدۀ تربیت بدنی دانشگاه تهران (با میانگین سنی 3/2±45/22 سال) بهصورت در ...
بیشتر
قید شناختی از جمله قیود فردی است که میتوان آن را با تصویرسازی ایجاد کرد و در بسیاری از تکالیف بهعنوان عاملی اثرگذار بر عملکرد بررسی میشود. ازاینرو هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر قید شناختی بر مهارت پاس دقت و سرعت بود. بدینمنظور 44 نفر از دانشجویان دختر دانشکدۀ تربیت بدنی دانشگاه تهران (با میانگین سنی 3/2±45/22 سال) بهصورت در دسترس انتخاب شدند و در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنیها پس از اجرای پیشآزمون بهصورت دو بلوک 10 کوششی از پاس دقت و سرعت بسکتبال، بهصورت همگن در یکی از چهار گروه تصویرسازی پاس دقت، پاس سرعت، گروه کنترل دقت و سرعت قرار گرفتند. دو گروه تصویرسازی فایل صوتی تصویرسازی را سه روز به مدت 8 دقیقه گوش دادند؛ پس از آن پسآزمون و آزمونهای یادداری، انتقال از آزمودنیها گرفته شد. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس مرکب و در صورت مشاهدۀ معناداری از آزمون تی مستقل برای مقایسۀ بینگروهی، همچنین آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری برای مقایسۀ درونگروهی و سنجش میزان پیشرفت آزمودنیها در سطح معناداری (05/0=α) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس تفاوت معناداری را در پیشآزمون گروههای تصویرسازی و کنترل نشان نداد. اما بین گروههای تصویرسازی و گروه کنترل در پسآزمون، یادداری و انتقال تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0≥p ). همچنین تصویرسازی پتلپ پاس دقت و سرعت، به بهبود اجرای پاس دقت و سرعت آزمودنیها از پیشآزمون تا یادداری منجر شد؛ اما این روند در آزمون انتقال دیده نشد (05/0≤p ).