محمدصادق افروزه؛ حسن محمدزاده جهتلو؛ مصطفی ادریسی کلور؛ علی افروزه
چکیده
هدف این تحقیق بررسی تأثیر خودگویی انگیزشی آشکار و نهان بر میزان درک فشار و عملکرد در فعالیت فزاینده تا حد واماندگی در کشتیگیران بود. جامعۀ آماری تحقیق کشتیگیران ارومیه بودند که پانزده کشتیگیر داوطلب انتخاب شدند. تحقیق در سه جلسه و در فاصلۀ یک هفته انجام گرفت. در جلسۀ اول بدون خودگویی و در جلسات دوم و سوم خودگویی نهان و آشکار ارائه ...
بیشتر
هدف این تحقیق بررسی تأثیر خودگویی انگیزشی آشکار و نهان بر میزان درک فشار و عملکرد در فعالیت فزاینده تا حد واماندگی در کشتیگیران بود. جامعۀ آماری تحقیق کشتیگیران ارومیه بودند که پانزده کشتیگیر داوطلب انتخاب شدند. تحقیق در سه جلسه و در فاصلۀ یک هفته انجام گرفت. در جلسۀ اول بدون خودگویی و در جلسات دوم و سوم خودگویی نهان و آشکار ارائه شد. همچنین از تست توان هوازی بروس استفاده شد. زمان خستگی بهعنوان عملکرد در نظر گرفته شد. شاخص بورگ هر سه دقیقه برای سنجش واماندگی آزمودنیها تعیین شد. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها از آنالیز واریانس با اندازهگیریهای مکرر و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج نشان داد که تنها خودگویی نهان بر عملکرد آزمودنیها تأثیر معناداری دارد (002/0=P). همچنین خودگویی انگیزشی آشکار (001/0=P) بهطور معناداری میزان درک فشار را در آزمودنیها نسبت به خودگویی نهان کاهش داد. تفاوت معناداری بین خودگویی نهان و بدون خودگویی مشاهده نشد (121/0=P). در نهایت، خودگویی انگیزشی آشکار موجب کاهش میزان درک فشار کشتیگیران در فعالیت فزاینده تا حد واماندگی شد، درحالیکه خودگویی انگیزشی پنهان موجب افزایش استقامت آزمودنیها شد.
علی فتحی زاده؛ حسن محمدزاده جهتلو
چکیده
تصویرسازی حرکتی، توانایی تصویرسازی اجرای یک حرکت بدون انجام آن میباشد. مدت زمانی که یک حرکت به صورت ذهنی مرور میشود، با زمان حقیقی عمل حرکتی همبستگی زیادی دارد. در این مطالعه تأثیر تغییر ارادی سرعت تصویرسازی بر مدت زمان اجرای حقیقی و یادگیری یک مهارت پیچیده و ناآشنا و نیز تفاوت تأثیر تصویرسازی زمان حقیقی و سریع تحقیق شد. 32 مرد ...
بیشتر
تصویرسازی حرکتی، توانایی تصویرسازی اجرای یک حرکت بدون انجام آن میباشد. مدت زمانی که یک حرکت به صورت ذهنی مرور میشود، با زمان حقیقی عمل حرکتی همبستگی زیادی دارد. در این مطالعه تأثیر تغییر ارادی سرعت تصویرسازی بر مدت زمان اجرای حقیقی و یادگیری یک مهارت پیچیده و ناآشنا و نیز تفاوت تأثیر تصویرسازی زمان حقیقی و سریع تحقیق شد. 32 مرد داوطلب (سن= 07/2 ± 23/22 سال) در مراحل پیشآزمون، دوره تمرینی، پسآزمون و آزمون یادداری تحقیق شرکت کردند. تکلیف حرکتی، یک توالی از حرکات جدید برای آزمودنیها شامل حرکت هماهنگ اندامهای فوقانی و تحتانی بههمراه جابجایی بدن بود. شرکتکنندگان توالی اجرا شده در مرحله پیشآزمون را طی دوره تمرینی و در مدت زمان حقیقی، سریعتر و آهستهتر به صورت ذهنی مرور کردند. از تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA)، t همبسته و t مستقل به منظور تجزیه و تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج نشان داد که مدت زمان عملکرد گروه تصویرسازی زمان حقیقی و سریع پس از دوره تمرینی کاهش یافته (05/0 p<) و در آزمون یادداری نسبت به پسآزمون تغییر نکرده است (05/0 p>). همچنین تأثیر تصویرسازی زمان حقیقی و تصویرسازی سریع تفاوت نداشت (05/0 p>). اختلاف معنیداری در عملکرد متعاقب و یادداری گروه تصویرسازی آهسته و کنترل نیز یافت نشد (05/0 p>). پیشنهاد میشود به منظور بهبود اجرا و یادگیری تکالیف جدید مدت زمان تصویرسازی حرکتی باید به مدت زمان اجرای جسمانی نزدیک بوده و در تغییر سرعت تصاویر ذهنی احتیاط شود.