راضیه خان محمدی؛ حسن خلجی؛ علیرضا بهرامی
چکیده
هدف این مطالعه بررسی تأثیر رشتۀ مختلف ورزشی و سطوح مختلف تمرین و اثر تعاملی آنها بر شاخصهای نمو و بالیدگی جنسی دختران ورزشکار نوجوان بود. جامعۀ آماری پژوهش، کلیۀ دختران ورزشکار نوجوان 17-9 سالۀ سه رشتۀ ژیمناستیک، والیبال و تنیس روی میز شهر اراک بودند و نمونه شامل 49 ژیمناست، 82 والیبالیست و 38 بازیکن تنیس روی میز بود که به روش خوشه‌ای ...
بیشتر
هدف این مطالعه بررسی تأثیر رشتۀ مختلف ورزشی و سطوح مختلف تمرین و اثر تعاملی آنها بر شاخصهای نمو و بالیدگی جنسی دختران ورزشکار نوجوان بود. جامعۀ آماری پژوهش، کلیۀ دختران ورزشکار نوجوان 17-9 سالۀ سه رشتۀ ژیمناستیک، والیبال و تنیس روی میز شهر اراک بودند و نمونه شامل 49 ژیمناست، 82 والیبالیست و 38 بازیکن تنیس روی میز بود که به روش خوشه‌ای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزار جمعآوری داده‌ها شامل پرسشنامۀ جمعیتشناختی، پرسشنامۀ ارزیابی فعالیت بدنی نوجوانان، جدول تانر و روش مقاومت بیوالکتریکی بود. برای بررسی و تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس (در سطح معناداری 5 0/0≥P) استفاده شد. نتایج نشان داد رشتههای مختلف ورزشی تأثیر معناداری بر شاخصهای قد، طول پا و چربی داشت (05/0>P). سطوح مختلف تمرین بر شاخصهای چربی تأثیر معناداری داشت (5 0/0≥P). اثر تعاملی رشتۀ مختلف ورزشی و سطوح مختلف تمرین بر شاخصهای نمو و بالیدگی جنسی تأثیر معناداری نداشت (5 0/0≤P). نتیجه اینکه ورزشکاران در حالی در این سه رشته وارد میشوند که ویژگی‌های نمویشان متناسب با نیاز آن رشتۀ ورزشی باشد. همچنین حداکثر 10 ساعت تمرین ورزشی در هفته بر شاخصهای نمو و بالیدگی جنسی ورزشکاران اثر معکوسی بهجای نمیگذارد.
راضیه خانمحمدی؛ حسن خلجی؛ رضا یوسفی
چکیده
در سال‌های اخیر محققان به بررسی اثر تصویرسازی پتلپ بر عملکرد حرکتی و اینکه چطور تصویرسازی پتلپ می‌تواند موجب بهبود عملکرد شود، علاقه‌مند شده‌اند. هدف این پژوهش مقایسۀ اثر تصویرسازی پتلپ در برابر تمرین تعادلی بر تعادل پویای سالمندان بود. شرکت‌کنندگان 42 سالمند مرد ساکن شهر اراک بودند. آنها براساس نمرۀ پیش‌آزمون تعادل پویا به چهار ...
بیشتر
در سال‌های اخیر محققان به بررسی اثر تصویرسازی پتلپ بر عملکرد حرکتی و اینکه چطور تصویرسازی پتلپ می‌تواند موجب بهبود عملکرد شود، علاقه‌مند شده‌اند. هدف این پژوهش مقایسۀ اثر تصویرسازی پتلپ در برابر تمرین تعادلی بر تعادل پویای سالمندان بود. شرکت‌کنندگان 42 سالمند مرد ساکن شهر اراک بودند. آنها براساس نمرۀ پیش‌آزمون تعادل پویا به چهار گروه تقسیم شدند. برای اندازه‌گیری تعادل پویای افراد، از آزمون تعادل بس و ستاره استفاده شد. گروه‌های تمرینی همگن شامل تصویرسازی پتلپ، تمرین تعادلی، تمرین ترکیبی (تمرین تعادلی و تمرین تصویرسازی پتلپ) و گروه کنترل بودند. گروه‌ها به‌جز گروه کنترل تمرینات را به مدت شش هفته و هفته‌ای سه جلسه انجام دادند که مدت زمان هر جلسۀ تمرینی 45 دقیقه بود. از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره با اندازه‌گیری مکرر برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها (در سطح معناداری1 0/0≥P) استفاده شد. نتایج نشان داد گروه‌های تمرین ترکیبی و تمرین تعادلی بهبود معناداری در تعادل پویای بس و ستاره نشان دادند (000/0=P ، 001/0=P، 000/0=P، 000/0=P). گروه تصویرسازی پتلپ و گروه کنترل در تعادل پویای بس و ستاره بهبود معناداری نشان ندادند (24/0=P ، 53/0=P، 36/0=P، 28/0=P). همچنین گروه ترکیبی بیشتر از گروه تمرین تعادلی بهبود در تعادل پویای بس و ستاره را نشان دادند (002/0= ,P004/0=P). به‌طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین تصویرسازی پتلپ به‌همراه تمرین جسمانی، تعادل پویا را در میان سالمندان مرد بهبود بخشید، ولی تصویرسازی پتلپ به‌تنهایی در بهبود تعادل پویای سالمندان مرد مؤثر واقع نشد.
کیوان ملانوروزی؛ حسن خلجی؛ محمود شیخ؛ حکیمه اکبری
دوره 3، شماره 1 ، خرداد 1390، ، صفحه 5-21
چکیده
هدف از این پژوهش، مطالعة تأثیر یک برنامة منتخب حرکتی به عنوان تجارب حرکتی بر رشد مهارت های دستکاری کودکان 4 تا 6 ساله پسر بود. به این منظور 40 نفر به صورت تصادفی از بین نمونه های همگن شده با پرسشنامة ویژگی های فردی انتخاب شدند. پس از پیش آزمون با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ 2000 (بهرة حرکتی درشت یا مهارت های حرکتی بنیادی، مهارت ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، مطالعة تأثیر یک برنامة منتخب حرکتی به عنوان تجارب حرکتی بر رشد مهارت های دستکاری کودکان 4 تا 6 ساله پسر بود. به این منظور 40 نفر به صورت تصادفی از بین نمونه های همگن شده با پرسشنامة ویژگی های فردی انتخاب شدند. پس از پیش آزمون با استفاده از آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ 2000 (بهرة حرکتی درشت یا مهارت های حرکتی بنیادی، مهارت های جابجایی و دستکاری یا کنترل شیء) آزمودنی ها به شیوة تصادفی به دو گروه برنامة حرکتی منتخب (سن 9/58 = X ماه و 57/8 = SD) همتاسازی شدند. سپس، به مدت 24 جلسه هر جلسه 30 دقیقه برنامة حرکتی منتخب اجرا شد. در این مدت گروه کنترل فعالیت های عادی روزمرة خود را انجام می دادند. در انتهای هفتة هشتم، پس آزمون به عمل آمد. در این تحقیق برای آزمون فرضیه از روش های کلموگروف اسمیرنوف و تی استیودنت مستقل و وابسته استفاده شد. نتایج نشان داد، گروه حرکتی منتخب نسبت به گروه کنترل با 05/0P< تاثیر بیشتری بر رشد مهارت های دستکاری داشته است. بنابراین با طراحی برنامة آموزشی مناسب و غنی سازی محیط می توان فرصت تمرین را برای رشد مهارت های دستکاری که پایه و اساس مهارت های تخصصی و ورزشی کودکان است، فراهم ساخت.
