احمد نیک روان؛ رسول حمایت طلب؛ فضلالله باقرزاده
چکیده
تأثیر وزن و نیرو از عوامل مهم سازماندهی و اجرای تکالیف زمان واکنش است. افراد مسن با افزایش وزن با این متغیر درگیرند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر افزایش وزن اندام بر بخشهای پیشحرکتی و حرکتی زمان واکنش ساده و افتراقی مردان جوان و مسن است. از آزمودنیها (16 نفر گروه جوان و 16 نفر گروه مسن) خواسته شد تا در پاسخ به محرکهای شنیداری ...
بیشتر
تأثیر وزن و نیرو از عوامل مهم سازماندهی و اجرای تکالیف زمان واکنش است. افراد مسن با افزایش وزن با این متغیر درگیرند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر افزایش وزن اندام بر بخشهای پیشحرکتی و حرکتی زمان واکنش ساده و افتراقی مردان جوان و مسن است. از آزمودنیها (16 نفر گروه جوان و 16 نفر گروه مسن) خواسته شد تا در پاسخ به محرکهای شنیداری (ساده و افتراقی)، حرکت فلکشن ساعد را انجام دهند. در 50 درصد از کوششهای انجامگرفته وزن اندام 2/1 کیلوگرم افزایش یافت و در همة کوششهای انجامگرفته، زمان واکنش و تنش عضلانی بهوسیلة دستگاه الکترومیوگرام ثبت شد. نتایج آزمون تحلیل نشان داد که تأثیرات اصلی هر سه فاکتور افزایش وزن اندام، افزایش تعداد محرک و سن بر بخش پیشحرکتی معنادار است. در بخش حرکتی، اثر افزایش تعداد محرک از حالت ساده به افتراقی معنادار نبود (77/0 = P). با این حال تأثیرات تعاملی بین افزایش وزن اندام و سن معنادار بود (002/0 = P). این یافتهها بیان میکنند عواملی که موجب تغییر در اینرسی اندام و بهطور کلی عوامل حرکتی میشوند، علاوهبر درگیر کردن بخش حرکتی، همزمان بخشی از فرایندهای پیشحرکتی را نیز تحت تأثیر قرار میدهند.