رشد و یادگیری حرکتی ورزشی

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تأثیر خودگفتاری راهبردی بر توجه دیداری و عملکرد سرویس والیبال

حامد فهیمی؛ حسن غرایاق زندی؛ فضل الله باقرزاده؛ علی مقدم زاده؛ داود حومنیان شریف ابادی

دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1404، صفحه 5-17

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2023.360148.1731

چکیده

مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری راهبردی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیست‌هاست.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. شرکت‌کنندگان، 54 والیبالیست مبتدی پسر بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی در پنج گروه خودگفتاری راهبردی از نوع آموزشی ... بیشتر مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خودگفتاری راهبردی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیست‌هاست.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. شرکت‌کنندگان، 54 والیبالیست مبتدی پسر بودند که به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی در پنج گروه خودگفتاری راهبردی از نوع آموزشی (10 نفر)، خودگفتاری انگیزشی (11 نفر)، خودگفتاری آموزشی- انگیزشی (10 نفر)، خودگفتاری انگیزشی- آموزشی (11 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. مداخلة خودگفتاری به مدت 12 هفته و هر هفته سه جلسه انجام گرفت. در دو مرحلة پیش‌آزمون و پس‌آزمون در حین اجرای تکلیف سرویس ساده، امتیازات سرویس توسط محقق ثبت شد و رفتار خیرگی شرکت‌کنندگان توسط دستگاه ردیاب چشم اندازه‌گیری شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که خودگفتاری راهبردی بر عملکرد سرویس ساده (0/0001=P) و طول دورة چشم آرام تأثیر معناداری دارد (0/0001=P). نتایج آزمون بنفرونی نشان داد که خودگفتاری آموزشی سبب افزایش عملکرد حرکتی و افزایش طول دورة چشم آرام شده است. گروه‌های ترکیبی نیز که از این دستورالعمل استفاده کرده‌اند سبب افزایش عملکرد حرکتی و دورة طولانی‌تر چشم آرام شده‌اند. اما خودگفتاری انگیزشی بر عملکرد حرکتی و طول دورة چشم آرام تأثیری ندارد.نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت خودگفتاری آموزشی بر عملکرد و توجه دیداری والیبالیست‌های مبتدی تأکید دارد و از سازوکار توجهی خودگفتاری پشتیبانی می‌کند.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

مقایسۀ توان ریتم میو افراد ماهر و مبتدی طی اجرای مهارت پات گلف

نرگس عبدلی؛ علیرضا صابری کاخکی؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ مجید قشونی

دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1404، صفحه 19-37

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.371049.1762

چکیده

مقدمه: در خصوص تغییرات امواج مغز طی فرایند یادگیری، در پژوهش‌های پیشین تناقض وجود دارد، از آنجا که سازوکارهای زیربنایی شناختی حرکتی و عصبی حرکتی اجرای اعمال نیازمند بررسی بیشتر هستند، بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ توان ریتم میو گلف‌بازان ماهر و مبتدی بود.روش پژوهش: در پژوهش حاضر 15 دانشجوی مبتدی بدون تجربه در مهارت گلف، به‌عنوان ... بیشتر مقدمه: در خصوص تغییرات امواج مغز طی فرایند یادگیری، در پژوهش‌های پیشین تناقض وجود دارد، از آنجا که سازوکارهای زیربنایی شناختی حرکتی و عصبی حرکتی اجرای اعمال نیازمند بررسی بیشتر هستند، بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسۀ توان ریتم میو گلف‌بازان ماهر و مبتدی بود.روش پژوهش: در پژوهش حاضر 15 دانشجوی مبتدی بدون تجربه در مهارت گلف، به‌عنوان گروه مبتدی و 15 بازیکن باتجربه در مهارت گلف به‌عنوان گروه ماهر شرکت کردند. امواج مغزی شرکت‌کنندگان طی 20 کوشش تمرینی مهارت پات گلف ثبت شد. داده‌ها با استفاده از روش ICA پردازش شدند. برای تحلیل داده‌ها، از روش تحلیل واریانس چندمتغیرۀ یکطرفه با طرح 2 × 3 (گروه × ناحیه) استفاده شد.یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که توان ریتم میو (8 - 13 هرتز) در سه ناحیۀ مرکزیِ (C3, Cz, C4) مغزِ بازیکنان گلف مبتدی و ماهر تفاوت معنادار دارد (0/05 ≥P )، به‌طوری‌که میانگین توان ریتم میو گروه ماهر بیشتر از گروه مبتدی بود.نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان می‌دهد کارکرد مغز گلف‌بازان ماهر و مبتدی در نواحی قشر حسی و حرکتی مغز متفاوت است. به‌نظر می‌رسد طی فرایند یادگیری مهارت پات گلف، مغز دستخوش تغییرات کارکردی می‌شود که این تغییرات در سیستم عصبی، احتمالاً یکی از دلایل کنترل و اجرای بهتر مهارت در افراد ماهر است. یافته‌ها ضرورت توجه به فرایند یادگیری در بهبود کنترل و اجرای بهتر اعمال روزانه و مهارت‌های تخصصی را مطرح می‌کند. تحقیق حاضر به درک سازوکارهای زیربنایی عصب‌شناختی و عصبی حرکتی اجرای مهارت‌ها به متخصصان آموزش و بازتوانی اعمال و مهارت‌های حرکتی کمک می‌کند.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تأثیر آموزش تمرین‌های ادراکی حرکتی بر کارکردهای اجرایی کودکان با عملکرد هوشی مرزی

مریم موسوی سردشتی؛ صدیقه رضایی دهنوی

دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1404، صفحه 39-51

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.372273.1765

چکیده

مقدمه: افراد با عملکرد هوشی مرزی شامل کسانی می‌شود که ضریب هوشی آنها در دامنة 70 تا 85 پایین‌تر از افراد عادی و بالاتر از افراد با تشخیص کم‌توانی ذهنی قرار دارند. ضعف در کنش‌های اجرایی افراد با عملکرد هوشی مرزی در پژوهش‌های متعددی نشان داده شده است. کنش‌های اجرایی، عملکرد شناختی و فراشناختی سطح بالای مغز است که زیربنای رشد اجتماعی، ... بیشتر مقدمه: افراد با عملکرد هوشی مرزی شامل کسانی می‌شود که ضریب هوشی آنها در دامنة 70 تا 85 پایین‌تر از افراد عادی و بالاتر از افراد با تشخیص کم‌توانی ذهنی قرار دارند. ضعف در کنش‌های اجرایی افراد با عملکرد هوشی مرزی در پژوهش‌های متعددی نشان داده شده است. کنش‌های اجرایی، عملکرد شناختی و فراشناختی سطح بالای مغز است که زیربنای رشد اجتماعی، تحصیلی و شناختی کودکان را تشکیل می‌دهد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر تمرین‌های ادراکی- حرکتی بر بهبود کنش‌های اجرایی کودکان با هوش مرزی بود.روش پژوهش: پژوهش به روش نیمه‌آزمایشی و طرح آن از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. 30 نفر از دانش‌آموزان دارای هوش مرزی به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایابی شدند. گروه آزمایش به مدت ده هفته، هفته‌ای دو جلسة 45 دقیقه تمرین‌های ادراکی حرکتی را آموزش دیدند و اجرا کردند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامة درجه‌بندی رفتاری کارکردهای اجرایی (2000) بود. داده‌ها با آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیری در نرم‌افزار اس پی اس اس 26 تحلیل شد.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد تمرین‌های ادراکی- حرکتی به بهبود کارکردهای اجرایی شامل بازداری، توجه، کنترل هیجانی، آغازگری، حافظة کاری، برنامه‌ریزی، سازماندهی و کنترل (0/01>P) کودکان با عملکرد هوش مرزی منجر می‌شود.نتیجه‌گیری: برای بهبود کارکردهای اجرایی کودکان با هوش مرزی، اجرای برنامه‌های آموزشی حاوی تمرین‌های ادراکی- حرکتی توصیه می‌شود.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تأثیر محرک‌های انگیزشی بر پاسخ‌های قلبی-تنفسی سالمندان هنگام راه رفتن

وحید حسنپور؛ علیرضا فارسی؛ مهین عقدایی

دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1404، صفحه 53-67

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.374016.1767

چکیده

مقدمه: طی سالیان متمادی، محققان در جست‌وجوی راه‌های مختلفی برای بهبود فعالیت ورزشی سالمندان بوده‌اند. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر محرک‌های موسیقی و ویدئوی انگیزشی بر پاسخ‌های قلبی-تنفسی در سالمندان هنگام راه رفتن بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر روش نیمه‌تجربی با طرح درون‌گروهی بود. شرکت‌کنندگان این ... بیشتر مقدمه: طی سالیان متمادی، محققان در جست‌وجوی راه‌های مختلفی برای بهبود فعالیت ورزشی سالمندان بوده‌اند. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر محرک‌های موسیقی و ویدئوی انگیزشی بر پاسخ‌های قلبی-تنفسی در سالمندان هنگام راه رفتن بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر روش نیمه‌تجربی با طرح درون‌گروهی بود. شرکت‌کنندگان این پژوهش 24 سالمند 65 تا 75 ساله بودند. سپس شرکت‌کنندگان با سرعت 3 تا 5 کیلومتر بر ساعت به مدت 5 تا 8 دقیقه شروع به راه رفتن روی تردمیل کردند. افراد در سه شرایط مختلف (موسیقی انگیزشی، ویدئوی انگیزشی و بدون مداخله) از طریق دستگاه تحلیل گازهای تنفسی (مصرف کالری به حالت استراحت، سرعت مصرف انرژی بر سطح کل بدن، نسبت تهویه بر اکسیژن دریافتی، نسبت تهویه بر دی‌اکسید کربن) و مقیاس درک فشار بورگ برای ثبت میزان ادراک هر فرد از تلاش و فعالیت خود، ارزیابی شدند. یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکراری و آزمون تعقیبی بنفرونی نشان داد در شرکت‌کنندگان در وضعیت موسیقی انگیزشی، تفاوت معناداری در متغیرهای مصرف کالری به حالت استراحت، فشار درک‌شده، سرعت مصرف انرژی بر سطح کل بدن، نسبت تهویه بر اکسیژن دریافتی، نسبت به شرایط ویدئوی انگیزشی و شرایط بدون مداخله وجود داشت، ولی در متغیر نسبت تهویه بر دی‌اکسید کربن تفاوت معنا‌داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد راه رفتن همراه با موسیقی انگیزشی سبب بهبود پاسخ‌های قلبی-تنفسی در سالمندان می‌شود.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تأثیر روش آموزش خطی و غیرخطی بر قابلیت تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی‌پلاژی

مرتضی پورآذر؛ مرتضی همایون نیا فیروزجاه

دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1404، صفحه 69-82

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.376022.1777

چکیده

مقدمه: منظور از فلج مغزی طبقه‌ای از اختلالات عصبی غیرپیشرونده است که دارای تأثیرات دائمی بر توانایی‌های حسی – حرکتی افراد می‌شود و در نوزادی یا اوایل کودکی ظاهر می‌شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر آموزش خطی و غیرخطی بر قابلیت تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی‌پلاژی بود. روش پژوهش: 20 پسر فلج مغزی همی‌پلاژی در دامنۀ سنی 7-12 سال به‌صورت ... بیشتر مقدمه: منظور از فلج مغزی طبقه‌ای از اختلالات عصبی غیرپیشرونده است که دارای تأثیرات دائمی بر توانایی‌های حسی – حرکتی افراد می‌شود و در نوزادی یا اوایل کودکی ظاهر می‌شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر آموزش خطی و غیرخطی بر قابلیت تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی‌پلاژی بود. روش پژوهش: 20 پسر فلج مغزی همی‌پلاژی در دامنۀ سنی 7-12 سال به‌صورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. آزمون شارپند رومبرگ برای اندازه‌گیری نمرات تعادل ایستا به‌کار گرفته شد. گروه‌های خطی و غیرخطی به مدت چهار هفته، سه روز در هفته و هر روز یک ساعت به انجام تمرینات مخصوص به هر گروه پرداختند. آزمون‌های تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) و تحلیل کوواریانس تک‌متغیری (ANCOVA) در سطح 0/05> p اجرا شدند. یافته‌ها: بر اساس یافته‌های تحقیق، بین دو گروه روش آموزشی خطی و غیرخطی حداقل در یکی از متغیرهای تعادل ایستا تفاوت معناداری وجود داشت (0/001=p). همچنین با توجه به نمرات بالاتر گروه غیرخطی، این روش آموزشی در مقایسه با روش خطی سبب نمرات بهتر تعادل ایستا (با چشم باز و بسته) در کودکان فلج مغزی همی‌پلاژی شد. نتیجه‌گیری: به‌طور کلی نتایج تحقیق حاضر بر اهمیت آموزش غیرخطی در بهبود تعادل ایستای کودکان فلج مغزی همی پلاژی تأکید دارد و نتایج تأییدی بر رویکرد قیودمحور است.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

پردازش اطلاعات تک حسی و چند حسی (بینایی و شنوایی) و انسداد تحت فشار بر تصمیم‌گیری در بدمینتون

کوثر عباس‌پور؛ محمدتقی اقدسی؛ زهرا فتحی رضائی؛ سید حجت زمانی ثانی؛ استفان اشنایدر

دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1404، صفحه 83-101

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.376720.1780

چکیده

مقدمه: اگرچه بینایی سیستم حسی غالب در ورزش است، اما بسیاری از موقعیت‌ها به یکپارچگی چندحسی نیاز دارند. شایان توجه است که تأثیر محرک‌های شنوایی با محرک‌های بینایی در ورزشکاران به‌طور جامع بررسی نشده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی پردازش اطلاعات تک‌حسی و چندحسی بر تصمیم‌گیری تحت فشار است.روش پژوهش: تحقیق به‌صورت نیمه‌تجربی ... بیشتر مقدمه: اگرچه بینایی سیستم حسی غالب در ورزش است، اما بسیاری از موقعیت‌ها به یکپارچگی چندحسی نیاز دارند. شایان توجه است که تأثیر محرک‌های شنوایی با محرک‌های بینایی در ورزشکاران به‌طور جامع بررسی نشده است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی پردازش اطلاعات تک‌حسی و چندحسی بر تصمیم‌گیری تحت فشار است.روش پژوهش: تحقیق به‌صورت نیمه‌تجربی با جامعة آماری بازیکنان پسر نخبة بدمینتون انجام گرفت. از بین آنها 13 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. بازیکنان باید در مورد تکلیف تصمیم‌گیری فضایی بدمینتون، در چهار حالت (محرک بینایی، محرک شنوایی، محرک بینایی-شنوایی همسو و محرک بینایی-شنوایی ناهمسو) در دو شرایط عادی و تحت فشار، پاسخ صحیح می‌دادند. برای طراحی تکلیف و ارزیابی دقت تصمیم‌گیری از نرم‌افزار سایکوپای و برای تحلیل آماری، از واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر (4×2) در سطح معنا‌داری 0/05 استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد دقت تصمیم‌گیری بازیکنان نخبة بدمینتون در حالت بینایی-شنوایی همسو (چندحسی) به‌طور معناداری بهتر از حالت‌های تک‌حسی بینایی و شنوایی به‌صورت مجزا، به‌ویژه در شرایط تحت فشار بود. همچنین دقت تصمیم‌گیری در حالت بینایی-شنوایی ناهمسو، نسبت به سه حالت دیگر، به‌طور معناداری کمتر بود.نتیجه‌گیری: می‌توان گفت یکپارچگی چندحسی (بینایی-شنوایی) نسبت به پردازش تک‌حسی (بینایی یا شنوایی) سبب بهبود عملکرد بیشتری در دقت تصمیم‌گیری بازیکنان نخبة بدمینتون می‌شود که بر اساس نظریة پردازش اطلاعات، قابل تبیین است. همچنین نتایج نشان داد تصمیم‌گیری در هر چهار حالت حسی در شرایط تحت فشار، بهتر از شرایط عادی بود، که می‌توان دلیل آن را به سطح بالای تجربه و مهارت ورزشکاران در شرایط تحت فشار نسبت داد.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

مقایسه اثر مدل آموزش بازی برای فهمیدن و آموزش سنتی بر عملکرد بازی فوتسال، برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی و سطح فعالیت بدنی دانش‌آموزان چاق

صالح نصیری؛ جلال دهقانی زاده

دوره 17، شماره 1 ، فروردین 1404، صفحه 103-121

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.378462.1787

چکیده

مقدمه: چاقی بر سلامت روانی-جسمی کودکان و نوجوانان تأثیر منفی دارد و کودکان چاق نسبت به کودکان با وزن طبیعی کمتر در فعالیت‌های اجتماعی و ورزشی شرکت می‌کنند که منجر به کاهش آمادگی جسمانی و سطح عملکرد ورزشی آنها می‌شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر مدل آموزش بازی برای فهمیدن و آموزش سنتی بر عملکرد بازی فوتسال، برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی ... بیشتر مقدمه: چاقی بر سلامت روانی-جسمی کودکان و نوجوانان تأثیر منفی دارد و کودکان چاق نسبت به کودکان با وزن طبیعی کمتر در فعالیت‌های اجتماعی و ورزشی شرکت می‌کنند که منجر به کاهش آمادگی جسمانی و سطح عملکرد ورزشی آنها می‌شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر مدل آموزش بازی برای فهمیدن و آموزش سنتی بر عملکرد بازی فوتسال، برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی و سطح فعالیت‌بدنی دانش‌آموزان چاق بود. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. به طور هدفمندِ در دسترس 24 دانش‌آموز چاق به عنوان نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه 12 نفری، شامل گروه آموزش سنتی و گروه آموزش TGFU تقسیم شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از آزمون مهارت فوتسال، آزمون 4 × 9، آزمون 20 متر استقامت شاتل ران، آزمون شاتل ران 10 در 5 متر و پرسشنامه فعالیت‌بدنی استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌ کوواریانس، در سطح خطای 5 صدم استفاده شد. یافته‌ها: نتایج آزمون کوواریانس نشان داد که بین عملکرد بازی فوتسال، استقامت قلبی عروقی، چابکی، سرعت و سطح فعالیت‌بدنی گروه سنتی و TGFU تفاوت معنی‌داری وجود دارد (0/05≥P) همچنین نتایج در گروه TGFU به طور معنی‌داری نسبت به گروه سنتی بهتر بود (0/05≥P). نتیجه‌گیری: آموزش TGFU از طریق افزایش رفتارهای انطباقی شرکت‌کنندگان در مسابقات و تسهیل ظرفیت آنها برای حل چالش‌های مختلف محیط عملکرد باعث پیشرفت شرکت‌کنندگان می‌شود، بنابراین در فعالیت‌های مربوط به تربیت‌بدنی مدارس می‌توان برای بهبود فاکتورهای آمادگی جسمانی و بهبود عملکرد ورزشی دانش‌آموزان چاق از آموزش TGFU به جای روش‌های سنتی استفاده کرد.

تاثیر ذهن آگاهی و تصویرسازی پتلپ بر اضطراب حالتی رقابتی و عملکرد ورزشکاران سوارکاری رشته پرش

دوره 16، شماره 2 ، خرداد 1403، ، صفحه 83-99

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2023.364125.1745

چکیده

مقدمه: مداخلات ذهن آگاهی و تصویر سازی به عنوان شکلی از اموزش های ذهنی اثر فزاینده ای بر عملکرد روانی و ورزشی ورزشکاران دارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات ذهن آگاهی و تصویرسازی پتلپ بر اضطراب حالتی رقابتی و عملکرد ورزشکاران سوارکاری رشته پرش انجام گرفت. روش پژوهش: در این پژوهش نیمه‌تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با ... بیشتر مقدمه: مداخلات ذهن آگاهی و تصویر سازی به عنوان شکلی از اموزش های ذهنی اثر فزاینده ای بر عملکرد روانی و ورزشی ورزشکاران دارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات ذهن آگاهی و تصویرسازی پتلپ بر اضطراب حالتی رقابتی و عملکرد ورزشکاران سوارکاری رشته پرش انجام گرفت. روش پژوهش: در این پژوهش نیمه‌تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، از بین کلیه ورزشکاران سوارکاری در رشته پرش در استان‌های همدان و زنجان، به صورت در دسترس ‏30 سوارکار بزرگسال حرفه‌ای (دامنه سنی 22 تا 40 سال) ‏برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه تصویرسازی ذهنی، تمرین ذهن‌آگاهی و کنترل قرار گرفتند. در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون شرکت‌کنندگان در ابتدا به تکمیل نسخه فارسی سیاهه اضطراب حالتی رقابتی-2 پرداختند، سپس عملکرد پرش شرکت‌کنندگان در مسابقه‌ای شبیه‌سازی شده توسط هیات داوران اندازه‌‏گیری شد. مرحله مداخله در 6 هفته انجام گرفت که گروه‌های تمرینی به مداخلات مورد نظر پرداختند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تی وابسته، تحلیل کوواریانس تک متغیره (آنکوا) و چند متغیره (مانکوا) تحلیل شد.نتایج تحقیق نشان داد که آموزش ذهن‌آگاهی بر عملکرد ورزشی (P=0.025)، اضطراب جسمانی (P=0.030)، اضطراب شناختی(P=0.015) و اعتماد به نفس (P=0.0001) تاثیر معناداری دارد. هم چنین اموزش تصویر سازی بر عملکرد ورزشی(P=0.039)، اضطراب جسمانی(P=0.016)، اضطراب شناختی(P=0.033) و اعتماد به نفس(P=0.033) تاثیر معناداری دارد. دیگر نتایج حاکی از عدم وجود تفاوت معنادار بین اثر اموزش ذهن‌اگاهی و تصویرسازی ذهنی در اضطراب، اعتماد به نفس و عملکرد ورزشکاران سوارکاری در رشته پرش بود (P<0.05).

درمان شناختی- رفتاری گروهی و اثربخشی آن بر اضطراب، افسردگی و خشم ناشی از ضربۀ روانی آسیب‌دیدگی در ورزشکاران آسیب‌دیده

دوره 16، شماره 1 ، فروردین 1403، ، صفحه 5-19

https://doi.org/10.22059/jmlm.2022.333519.1621

چکیده

مقدمه: آسیب‌های ورزشی اغلب با چالش‌های احساسی و روان‌شناختی همراهند. روان‌شناسان و پزشکان تیم باید واکنش‌های احساسی را علاوه بر ارزیابی عوامل فیزیکی، بررسی کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی بر اضطراب، افسردگی و خشم ناشی از ضربۀ روانی آسیب‌دیدگی در ورزشکاران آسیب‌دیده است.روش پژوهش: نمونۀ آماری ... بیشتر مقدمه: آسیب‌های ورزشی اغلب با چالش‌های احساسی و روان‌شناختی همراهند. روان‌شناسان و پزشکان تیم باید واکنش‌های احساسی را علاوه بر ارزیابی عوامل فیزیکی، بررسی کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی بر اضطراب، افسردگی و خشم ناشی از ضربۀ روانی آسیب‌دیدگی در ورزشکاران آسیب‌دیده است.روش پژوهش: نمونۀ آماری پژوهش 32 ورزشکار حرفه‌ای آسیب‌دیدۀ ناشی از ضربۀ روانی هستند که به روش در دسترس و هدفمند و با تأیید متخصصان فدراسیون پزشکی ورزشی انتخاب شدند. ورزشکاران به‌صورت تصادفی در دو گروه 16 نفره متشکل از یک گروه درمان و یک گروه کنترل قرار گرفتند. پس از اعمال درمان، پس‌آزمون و دو ماه بعد پیگیری اجرا شد. ابزارهای سنجش در این پژوهش پرسشنامه‌های خشم اسپیلبرگر (STAXI-2)، اضطراب بک (BAI) و افسردگی بک- ویرایش دوم (BDI-II) بود .داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بررسی شد(0/05< P).یافته‌ها: نتایج نشان داد که تفاوت میان گروه‌های آزمایش و کنترل در کاهش مشکلات رفتاری در مرحلۀ پس‌آزمون و پیگیری معنادار بود. نتایج پیگیری پس از دو ماه نیز نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در میزان واکنش‌های روان‌شناختی تفاوت وجود دارد و اثربخشی درمان بعد از دو ماه باقی مانده بود.نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از آن بود که درمان رفتاری- شناختی متمرکز بر ضربۀ روانی، مشکلات روان‌شناختی ورزشکاران نظیر اضطراب و افسردگی را کاهش می‌دهد، ولی بر کنترل خشم تأثیری ندارد.

مقایسۀ سواد جسمانی و عملکرد اندام فوقانی در دختران با و بدون سندروم متقاطع فوقانی

دوره 15، شماره 3 ، مهر 1402، ، صفحه 33-47

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2023.356750.1710

چکیده

مقدمه: سندروم متقاطع فوقانی سبب ایجاد محدودیت حرکتی و ضعف در عملکردهای حرکتی افراد می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، مقایسة سواد جسمانی و عملکرد اندام فوقانی در دختران با و بدون سندروم متقاطع فوقانی بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی- مقایسه‌ای است و داده‌های آن به‌صورت میدانی جمع‌آوری شدند. جامعة آماری پژوهش، شامل دو گروه دانش‌آموزان ... بیشتر مقدمه: سندروم متقاطع فوقانی سبب ایجاد محدودیت حرکتی و ضعف در عملکردهای حرکتی افراد می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، مقایسة سواد جسمانی و عملکرد اندام فوقانی در دختران با و بدون سندروم متقاطع فوقانی بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی- مقایسه‌ای است و داده‌های آن به‌صورت میدانی جمع‌آوری شدند. جامعة آماری پژوهش، شامل دو گروه دانش‌آموزان دختر 10-12 سالة سالم و دانش‌آموزان مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی شهر خلخال در سال تحصیلی 1401-1402 بودند. با استفاده از نرم‌افزار جی‌پاور، تعداد نمونة آماری، 60 نفر تعیین شد. این تعداد با استفاده از صفحة شطرنجی غربالگری شدند و پس از ارزیابی‌های کمی قامتی در دو گروه سالم (30 نفر) و گروه مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی (30 نفر) قرار گرفتند. زاویة سر به ‌جلو و شانه به جلو با استفاده از فتوگرافی، زاویة کایفوز با استفاده از Goniometer-pro app، سواد جسمانی با استفاده از آزمون سواد بدنی کانادا (2-CAPL) و عملکرد اندام فوقانی نیز با استفاده از آزمون Y اندام فوقانی ارزیابی شدند. داده‌ها از طریق آزمون t مستقل در محیط نرم‌افزار اس. پی. اس. اس نسخة 26 در سطح 0/05 تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج نشان داد که دختران سالم در همة متغیرهای سواد جسمانی و عملکرد اندام فوقانی نسبت به دختران مبتلا به سندروم متقاطع فوقانی به‌طور معناداری در وضعیت مطلوب‌تری قرار داشتند.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این تحقیق پیشنهاد می‌شود مربیان و متخصصان ورزشی و تندرستی از نتایج این تحقیق برای توسعۀ سواد حرکتی و عملکرد دانش آموزان دارای سندروم متقاطع فوقانی استفاده کنند.

تاًثیر هدف‌گزینی عملکرد به صورت خودکنترل و مربی‌کنترل بر یادگیری مهارت پاس فوتبال؛ کاربرد نظریه انتخاب

دوره 15، شماره 1 ، اردیبهشت 1402، ، صفحه 19-30

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2023.352569.1691

چکیده

مقدمه: هدف گزینی به عنوان یک مداخلۀ شناختی موجب تقویت عملکرد می شود. با وجود این هدفگزینی به صورت خودکنترل در طول مراحل یادگیری بررسی نشده است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر هدف گزینی عملکرد به صورت خودکنترل و مربی کنترل بر یادگیری پاس فوتبال با تمرکز بر تئوری انتخاب بود.روش پژوهش: شرکتکنندگان 30 پسر 18 تا 28 ساله بودند که به ... بیشتر مقدمه: هدف گزینی به عنوان یک مداخلۀ شناختی موجب تقویت عملکرد می شود. با وجود این هدفگزینی به صورت خودکنترل در طول مراحل یادگیری بررسی نشده است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر هدف گزینی عملکرد به صورت خودکنترل و مربی کنترل بر یادگیری پاس فوتبال با تمرکز بر تئوری انتخاب بود.روش پژوهش: شرکتکنندگان 30 پسر 18 تا 28 ساله بودند که به صورت سازمان یافته در تمرینات فوتبال شرکت نداشتند. ابتدا پیش آزمون از شرکتکنندگان گرفته شد و سپس آنها در یک طرح نیمه تجربی و به صورت سیستماتیک در یکی از سه گروه هدف گزینی عملکرد خودکنترل، هدف گزینی عملکرد مربی کنترل و کنترل شرکت کردند. پس از 15جلسه تمرین بلافاصله آزمون اکتساب و پس از 72 ساعت آزمونهای یادداری و انتقال گرفته شد.یافته ها: نتایج تحلیل واریانس2*3) مرحله * گروه) نشان داد که در آزمون اکتساب عملکرد گروهها بهبود یافت، اماتفاوت معناداری بین آنها مشاهده نشد. همچنین تحلیل واریانس یک سویه نشان داد که در هر دو مرحلۀ یادداری و انتقال بین گروهها تفاوت وجود دارد و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که هر دو گروه مداخلۀ هدف گزینی خودکنترل و مربی کنترل نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری دارند و تفاوتشان معنادار است.نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاکی از آن بود که عملکرد گروههای هدف گزینی به صورت خودکنترل و مربی کنترل نسبت به گروه کنترل بهتر بود و هدفگزینی خودکنترل مزیت بیشتری نسبت به سایر گروهها دارد. پیشنهاد می شود از راهبرد هدف گزینی به صورت خود کنترل در پروتکل های تمرینی استفاده شود.

مقایسۀ مهارت‌های حرکتی کودکان سندروم داون، کم‌توان ذهنی و اختلال طیف اوتیسم

دوره 15، شماره 3 ، مهر 1402، ، صفحه 77-89

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2023.358449.1716

چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسة مهارت‌های حرکتی در چهار گروه کودکان کم‌توان ذهنی، سندروم داون، طیف اوتیسم و گروه کودکان عادی اجرا شد.روش پژوهش: راهبرد پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسه‌ای بود. جامعۀ آماری پژوهش کودکان 7 تا 12 سالة مراکز استثنایی شهر رشت در سال 1401 بودند. 100 نفر (برای هر گروه 25 نفر) به‌عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. خرده‌آزمون‌های ... بیشتر مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسة مهارت‌های حرکتی در چهار گروه کودکان کم‌توان ذهنی، سندروم داون، طیف اوتیسم و گروه کودکان عادی اجرا شد.روش پژوهش: راهبرد پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسه‌ای بود. جامعۀ آماری پژوهش کودکان 7 تا 12 سالة مراکز استثنایی شهر رشت در سال 1401 بودند. 100 نفر (برای هر گروه 25 نفر) به‌عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. خرده‌آزمون‌های عملکرد حرکتی درشت و ظریف از فرم کوتاه‌شدة ابزار اندازه‌گیری تبحر حرکتی برونینکس اوزرتسکی-نسخة دوم جهت جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. برای تحلیل داده‌های پژوهش از آزمون تحلیل واریانس در سطح معناداری0/05 استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد در خرده‌آزمون‌های سرعت حرکت و چابکی، تعادل، قدرت، زمان واکنش، چالاکی اندام فوقانی و نمرۀ کل تبحر حرکتی، عملکرد کودکان دارای اوتیسم و نشانگان داون، ضعیف‌تر از دو گروه دیگر بود (0/001=P). در خرده‌آزمون‌های تعادل و قدرت تفاوت معناداری بین دو گروه کودکان عادی و کم‌توان ذهنی وجود نداشت. همچنین، در خرده‌آزمون‌های هماهنگی دوسویه و کنترل بینایی-حرکتی، کودکان اوتیسم عملکرد ضعیف‌تری نسبت به هر سه گروه دیگر داشتند (0/001=P) و بین سه گروه دیگر تفاوت معنا‌داری مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: با توجه به مهارت‌های حرکتی ضعیف کودکان اوتیسم و نشانگان داون و تأثیر مهارت‌های حرکتی با مهارت‌های اجتماعی، تحصیلی و یادگیری به‌نظر می‌رسد گنجاندن آموزش و تمرینات مهارت‌های حرکتی در کودکان با نیازهای ویژه در سنین پایین‌تر در روتین برنامه‌های آموزشی در مدارس و مراکز کاردرمانی ضروری است.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تاثیر انسداد بینایی بر مهارت هدف‌گیری- دریافت و چشم آرام در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی

احمد قطبی ورزنه؛ حامد فهیمی؛ داریوش خواجوی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 24 تیر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.374048.1768

چکیده

مقدمه: کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در اجرا و ردیابی تکالیف هدفگیری-دریافت دارای ضعف میباشند.‏ ‏پژوهش حاضر با هدف تاثیر انسداد بینایی بر مهارت هدفگیری-دریافت و چشم آرام در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت. ‏ ‏روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح اندازهگیری تکراری انجام گرفت، از بین دختران و پسران ... بیشتر مقدمه: کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در اجرا و ردیابی تکالیف هدفگیری-دریافت دارای ضعف میباشند.‏ ‏پژوهش حاضر با هدف تاثیر انسداد بینایی بر مهارت هدفگیری-دریافت و چشم آرام در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت. ‏ ‏روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح اندازهگیری تکراری انجام گرفت، از بین دختران و پسران مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در مرکز بهزیستی و توابخشی خوراسگان اصفهان، 26 کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی با دامنه سنی 7 تا 9 سال به صورت هدفمند ‏انتخاب شدند. شرکتکنندگان به پرتاب 10 توپ به سمت دیوار و همزمان دریافت توپ برگشتی تحت سه شرایط بینایی کامل، انسداد ابتدایی و انسداد انتهایی پرداختند. همزمان با پرتاب و دریافت توپ، حرکات چشم شرکتکنندگان توسط دستگاه ردیابی بینایی و همچنین نمره عملکرد آنها ثبت گردید. دادهها به روش ‏تحلیل واریانس درون گروهی با اندازهگیری تکراری و آزمون تعقیبی بنفرونی تحلیل شد.‏یافته‌ها: نتایج نشان داد که اجرای مهارت هدفگیری- دریافت و طول دوره چشم آرام در شرایط انسداد ابتدایی و انسداد انتهایی در مقایسه با شرایط بدون انسداد به طور معناداری تضعیف گردید (0/05>p). همچنین، نتایج نشان داد که انسداد ابتدایی باعث تضعیف بیشتر اجرای مهارت پرتاب و دریافت و هم طول دوره کوتاهتر چشم آرام در مقایسه با انسداد انتهایی گردید (0/05>P).نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج تحقیق حاضر از نقش سیستم پیشبرنامهریزی در اجرای مهارت پرتاب و دریافت در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی حمایت میکند.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تاثیر خودگویی انگیزشی بر عملکرد استقامتی با تاکید بر نقش خودتعیین‌گری: آزمون تجربی فرضیه ناهماهنگی خودگویی

امیر دانا؛ منصور خلیل زاده کوچمشکی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 01 مرداد 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.374993.1772

چکیده

مقدمه: هدف تحقیق حاضر مطالعه تاثیر خودگویی انگیزشی بر عملکرد استقامتی با تاکید بر نقش خودتعیین‌گری بود. روش تحقیق: شرکت‌کنندگان شامل 18 دانشجوی رشته تربیت بدنی با سابقه انجام تمرین منظم با میانگین سنی 5/2±08/21 سال بودند که به صورت داوطلبانه بعد از آشنایی با اهداف تحقیق و کاربرد نتایج آن در تحقیق حاضر شرکت کردند. طرح تحقیق به صورت درون‌گروهی ... بیشتر مقدمه: هدف تحقیق حاضر مطالعه تاثیر خودگویی انگیزشی بر عملکرد استقامتی با تاکید بر نقش خودتعیین‌گری بود. روش تحقیق: شرکت‌کنندگان شامل 18 دانشجوی رشته تربیت بدنی با سابقه انجام تمرین منظم با میانگین سنی 5/2±08/21 سال بودند که به صورت داوطلبانه بعد از آشنایی با اهداف تحقیق و کاربرد نتایج آن در تحقیق حاضر شرکت کردند. طرح تحقیق به صورت درون‌گروهی اجرا شد و برای کنترل اثر تازگی و ترتیب ارائه سطوح مختلف متغیر مستقل از همترازسازی متقابل استفاد شد. در سه شرایط پایه، خودگویی انگیزشی خودمختار (خود تعیین‌کننده)، خودگویی انگیزشی کنترل‌شده (مربی تعیین‌کننده) به صورت درون‌گروهی عملکرد استقامتی آنها در آزمون بروس بر اساس زمان رسیدن به وامانده‌سازی سنجیده شد و ادراک از فشار با آزمون بورگ سنجیده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که خودگویی در شرایط خود تعیین‌کننده نسبت به مربی تعیین‌کننده منجر به کاهش ادراک از فشار و بهبود عملکرد استقامتی شد. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که خودگویی در شرایط مربیتعیین‌کننده و خود تعیین‌کننده نسبت به شرایط بدون خودگویی منجر به بهبود عملکرد استقامتی شد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد جوّ انگیزشی خودمختار در شرایطی که ورزشکار در انتخاب و استفاده از نوع عبارت‌های خودگویی نقش اصلی را ایفا می‌کرد، با برآورده کردن نیازهای روان‌شناختی خودمختاری، ارتباط و شایستگی زمینه بهبود عملکرد استقامتی و کاهش ادراک از فشار ورزشکاران را فراهم کرد.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

بررسی مکانیزم‌های اجرای جسمانی، مشاهده عمل و تمرین ذهنی با استفاده از دستکاری بازخورد: مطالعه کینماتیکی

داود فاضلی؛ حسین تقی زاده؛ سیده فاطمه جباری؛ لیلا قوهستانی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 14 مهر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.379355.1791

چکیده

مقدمههدف پژوهش حاضر آن بود که با دستکاری مستقیم بازخورد در حالت اجرای جسمانی و مشاهده عمل به این موضوع بپردازد که آیا بازخورد به عنوان یک متغیر توجیه کننده برای تاثیرات متفاوت تمرین جسمانی، مشاهده‌ای و تصویرسازی عمل می‌کند و یا خیر؟ روش پژوهش: در این پژوهش 60 نفر دانشجوی راست دست شرکت داشتند که به صورت تصادفی به شش گروه به صورت زیر ... بیشتر مقدمههدف پژوهش حاضر آن بود که با دستکاری مستقیم بازخورد در حالت اجرای جسمانی و مشاهده عمل به این موضوع بپردازد که آیا بازخورد به عنوان یک متغیر توجیه کننده برای تاثیرات متفاوت تمرین جسمانی، مشاهده‌ای و تصویرسازی عمل می‌کند و یا خیر؟ روش پژوهش: در این پژوهش 60 نفر دانشجوی راست دست شرکت داشتند که به صورت تصادفی به شش گروه به صورت زیر تقسیم‌بندی شدند: جسمانی، مشاهده‌ای، ذهنی، جسمانی بدون بازخورد، مشاهده‌ای بدون بازخورد و کنترل. افراد به مدت یک روز (9 بلوک 18 کوششی) به تمرین ضربه گلف پرداختند. گروه‌های تمرینی بر اساس گروه‌بندی ذکر شده به صورت جسمانی، مشاهده‌ای و یا تصویرسازی تکلیف را تمرین کردند. گروه‌های جسمانی بدون بازخورد و مشاهده‌ای بدون بازخورد از مشاهده نقطه توقف توپ منع شدند. دقت ضربه افراد و تعداد درجات آزادی دینامیک به عنوان متغیر اجرا مورد سنجش قرار گرفتند. در متغیر دقت حرکت نشان داده شد که حذف بازخورد در تمرین جسمانی و تمرین مشاهده‌ای سطح عملکرد را در حد تمرین ذهنی کاهش میدهد. با این حال در تعداد درجات آزادی دینامیک نشان داده شد که تصویرسازی حرکتی با گروه‌های بدون بازخورد تفاوت معنی‌داری دارد و حذف بازخورد در این دو حالت موجب مشابهت با تمرین ذهنی نشد. این نتایج بر اساس مکانیزم‌های زیربنایی متفاوت توجیه شدند. استدلال شد که تمرین جسمی یک تمرین ادراک محور است و تمرین ذهنی یک تمرین مبتنی بر شناخت است که بر بازنمایی حافظه‌ای برای تولید حرکت تکیه دارد. در مقابل تمرین مشاهده‌ای یک فرایند دو سویه ادراکی شناختی است.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

اثر مداخله فعالیت بدنی مدرسه محور مایل روزانه بر سواد بدنی و کیفیت زندگی دانش آموزان پسر دبستانی

روح اله محمدی میرزائی؛ مجید محمدی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 14 مهر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.377628.1781

چکیده

مقدمه: کاهش سطح فعالیت بدنی در بین دانش‌آموزان مدارس ابتدایی به یک نگرانی قابل‌توجه برای سلامت عمومی تبدیل‌شده است. مایل روزانه یک مداخله مبتکرانه مبتنی بر مدرسه است که به‌طور مثبت بر نشانگرهای سلامت کودکان تأثیر می‌گذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثر مداخله فعالیت بدنی مدرسه محور مایل روزانه بر سواد بدنی و کیفیت زندگی دانش آموزان ... بیشتر مقدمه: کاهش سطح فعالیت بدنی در بین دانش‌آموزان مدارس ابتدایی به یک نگرانی قابل‌توجه برای سلامت عمومی تبدیل‌شده است. مایل روزانه یک مداخله مبتکرانه مبتنی بر مدرسه است که به‌طور مثبت بر نشانگرهای سلامت کودکان تأثیر می‌گذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثر مداخله فعالیت بدنی مدرسه محور مایل روزانه بر سواد بدنی و کیفیت زندگی دانش آموزان پسر دبستانی بود.روش پژوهش: جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر شهر نورآباد با دامنه سنی 8 تا 10 سال بود که تعداد 200 نفر (100 نفر گروه تجربی، 100 نفر گروه کنترل) با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و انجام آزمون‌های سواد بدنی (CAPL-2) و تکمیل پرسشنامه کیفیت زندگی (Peds QL) به‌صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون در این پژوهش شرکت کردند. گروه تجربی به مدت دو ماه به‌صورت سه جلسه در هفته در برنامه مایل روزانه شرکت کردند و گروه کنترل فعالیت‌های معمول خود را انجام دادند. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون تی زوجی، تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 24 استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد مداخله مایل روزانه اثر معنا‌داری بر سواد بدنی (001/0=P) ، فعالیت بدنی روزانه (001/0=P)، شایستگی جسمانی (001/0=P)، انگیزش و اعتمادبه‌نفس (001/0=P)، دانش و درک (001/0=P) و همچنین کیفیت زندگی (001/0=P)، عملکرد جسمانی (001/0=P)، عملکرد عاطفی (001/0=P)، عملکرد اجتماعی (001/0=P) و عملکرد تحصیلی (001/0=P)شرکت‌کنندگان دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پیشنهاد می‌شود برای جلوگیری از ترک فعالیت بدنی و تکامل مناسب سطح سواد بدنی و کیفیت زندگی کودکان از مداخله مایل روزانه در سطح مدارس کشور استفاده گردد.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

ارتباط بین رفتارهای خود حامی‌گری با نیازهای اساسی روان‌شناختی، کیفیت خواب و ذهن‌آگاهی در ورزشکاران

زهره خلیل پور شیراز؛ بهزاد بهزادنیا؛ محمدتقی اقدسی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 17 مهر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.381111.1795

چکیده

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین رفتارهای خود حامی‌گری با نیازهای اساسی روان‌شناختی، کیفیت خواب و ذهن‌آگاهی در ورزشکاران است.روش پژوهش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، ورزشکاران (دختر و پسر) با محدوده سنی 30-20 سال بودند که با سابقه حداقل سه سال در یکی از رشته‌های ورزشی رقابتی (تیمی و انفرادی) ... بیشتر مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین رفتارهای خود حامی‌گری با نیازهای اساسی روان‌شناختی، کیفیت خواب و ذهن‌آگاهی در ورزشکاران است.روش پژوهش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، ورزشکاران (دختر و پسر) با محدوده سنی 30-20 سال بودند که با سابقه حداقل سه سال در یکی از رشته‌های ورزشی رقابتی (تیمی و انفرادی) فعالیت منظم داشتند و عضو یکی از تیم‌های ورزشی در شهر تبریز بودند. تعداد 134 ورزشکار و به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه سنجش رفتارهای خود حامی‌گری و خود تخریبی، پرسشنامه رضایت‌مندی و تخریب نیازهای اساسی روان‌شناختی، پرسشنامه شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ و پرسشنامه مقیاس ذهن‌آگاهی، توجه و هوشیاری را تکمیل کردند.یافته‌ها: نتایج تحلیل آماری نشان داد که بین رفتارهای خود حامی‌گری با رضایت‌مندی نیازهای اساسی روان‌شناختی و بین رفتارهای خود تخریبی با تخریب نیازهای اساسی روان‌شناختی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد ورزشکارانی که رفتارهای خود حامی‌گری بیشتری را در خود توسعه می‌دهند، رضایت‌مندی از نیازهای بیشتری را تجربه کرده و از این رو ذهن‌آگاه‌تر بوده و می‌توانند کیفیت خواب بهتری داشته باشند که این می‌تواند در عملکرد بهتر ورزشی آنان مؤثر باشد. از این‌رو، به مربیان ورزشی پیشنهاد می‌شود با بهره‌گیری از رفتارهای خود حامی‌گری مداخلاتی با هدف کمک به ورزشکاران برای بازیابی خود و ارتقای رضایت‌مندی از نیازهای اساسی روان‌شناختی را در جهت ارتقای سطح عملکرد و همچنین سلامت روان ورزشکاران قدم بردارند.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تأثیرذهن آگاهی مبتنی بر ارتقای عملکرد ورزشی؛ براستحکام ذهنی،اجرای روان وعملکرد بازیکنان جوان والیبال

ابراهیم متشرعی؛ مهین عقدایی؛ ظیما عبدالهی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 25 مهر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.381080.1796

چکیده

این پژوهش بررسی تأثیر ذهن آگاهی مبتنی بر ارتقای عملکرد ورزشی بر استحکام ذهنی، اجرای روان وعملکرد بازیکنان جوان والیبال بود تحقیق حاضر، از نوع نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل مداخله نما می‌باشد. برای این منظور 24 نفر از والیبالیست‌های فعال به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. ... بیشتر این پژوهش بررسی تأثیر ذهن آگاهی مبتنی بر ارتقای عملکرد ورزشی بر استحکام ذهنی، اجرای روان وعملکرد بازیکنان جوان والیبال بود تحقیق حاضر، از نوع نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل مداخله نما می‌باشد. برای این منظور 24 نفر از والیبالیست‌های فعال به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. در گروه آزمایش آزمودنی‌ها به مدت شش هفته و هر هفته یک جلسه‌ی یک ساعته از برنامه ذهن‌آگاهی مبتنی بر ارتقای عملکرد ورزشی را دریافت کردند. . در پیش‌آزمون و پس‌آزمون اندازه‌گیری از تمام افراد حاضر در دو گروه آزمایش و کنترل شامل پرسشنامه اجرای روان و استحکام ذهنی و نیز آزمون عملکرد ورزشی در والیبال انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون آماری تحلیل واریانس مختلط و تحلیل واریانس ساده و آزمون تعقیبی بونفرونی با بوسیله نرم افزار SPSS استفاده شدنتایج تحلیل واریانس مختلط د نشان داد که اثر اصلی آزمون و هم چنین اثر تعامل گروه با آزمون معنادار شده است (p<0.05). در مرحله پس ازمون بین دو گروه تفاوت معنی داری در متغیرهای تحقیق مشاهده شد (p<0.05).نتایج حاکی از اثربخشی استفاده از آموزش ذهن‌آگاهی در بهبود و افزایش استحکام ذهنی، اجرای روان و عملکرد والیبالیست‌های جوان بود. بر اساس این یافته‌ها پیشنهاد می‌گردد که از مداخله ذهن آگاهی به عنوان راهکاری ساده، ارزان، در دسترس، قابلیت اجرایی بالا بدون بروز عوارض فیزیکی و روانی خاص در جهت بهبود عملکرد ورزشی، استحکام ذهنی و اجرای روان والیبالیست‌های جوان استفاده کرد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

فعالیت الکتریکی مناطق مختلف مغز در یادگیری آشکار و پنهان یک مهارت حرکتی در دختران نوجوان با کارکردهای اجرایی سرد (مطالعه الکترونسفالوگرافی)

نازلی ایلچی زاده؛ محمدتقی اقدسی؛ زهرا فتحی رضائی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 25 مهر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.379083.1789

چکیده

مقدمه: کارکردهای اجرایی فرایندهای شناختی را کنترل، هدایت و هماهنگ می‌کنند. هدف تحقیق حاضر مقایسه فعالیت الکتریکی مناطق مختلف مغز در یادگیری آشکار و پنهان یک مهارت حرکتی در دختران نوجوان با کارکردهای اجرایی سرد است. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی، با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود که 20 دختر 12 تا 14 ساله بصورت هدفمند بر اساس ... بیشتر مقدمه: کارکردهای اجرایی فرایندهای شناختی را کنترل، هدایت و هماهنگ می‌کنند. هدف تحقیق حاضر مقایسه فعالیت الکتریکی مناطق مختلف مغز در یادگیری آشکار و پنهان یک مهارت حرکتی در دختران نوجوان با کارکردهای اجرایی سرد است. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی، با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود که 20 دختر 12 تا 14 ساله بصورت هدفمند بر اساس نمره آزمون‌های کاگلب انتخاب و در دو گروه یادگیری آشکار و پنهان قرار گرفتند. در مرحله پیش‌آزمون افراد 15 پرتاب دارت داشتند و همزمان امواج مغزی با دستگاه الکترونسفالوگرافی ثبت شد. سپس هر دو گروه به مدت پنج روز متوالی با آموزش‌های متفاوت جلسات تمرینی 60 دقیقه‌ای را پشت سر گذاشتند. بعد از اتمام تمرینات، روز ششم آزمون یادداری و انتقال انجام شد. نتایج با استفاده از نرم‌افزار متلب، اس‌پی‌اس‌اس و اکسل در سطح معناداری 05/0 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد پاسخ بخش‌های مختلف سیستم عصبی در قالب انواع امواج مغزی در پنج منطقه مغز DLPFC، OFC، CF، Frontal، All Frontal به روش یادگیری آشکار معنادار بوده است و به روش یادگیری پنهان معنادار نبوده است. نتیجه گیری: براساس نتایج حاضر می‌توان گفت روش یادگیری آشکار باعث ایجاد تغییرات مثبتی در سطح قشر مغزی می‌شود ولی یادگیری پنهان نیاز به تقویت بلندمدت دارد. بنابراین، یادگیری آشکار می‌تواند یک مداخله مؤثر برای بهبود امواج مغزی و ارتقای یادگیری مهارت حرکتی در افراد با کارکرد اجرایی سرد در کوتاه‌مدت باشد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

واکاوی تجارب روانی– اجتماعی داوران ورزشی: مطالعه پدیدارشناسی

محمد رضا شهابی کاسب؛ شیما محمد پور؛ رسول زیدآبادی؛ انسیه سادات عسکری تبار

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 13 آبان 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.381899.1797

چکیده

مقدمه: داوران ورزشی در طی دوران شغلی خودشان تحت تاثیر عوامل مختلف درونی و بیرونی قرار می‌گیرند و تجارب زیسته متفاوت و متنوعی دارند که می‌تواند بر عملکرد آن‌ها تاثیرگذار باشد. از این رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی تجارب روانی – اجتماعی داوران ورزشی بود. روش‌پژوهش: به لحاظ روش‎‌‎‌شناختی، این ‏پژوهش در دامنۀ مطالعات کیفی از نوع پدیدارشناسی ... بیشتر مقدمه: داوران ورزشی در طی دوران شغلی خودشان تحت تاثیر عوامل مختلف درونی و بیرونی قرار می‌گیرند و تجارب زیسته متفاوت و متنوعی دارند که می‌تواند بر عملکرد آن‌ها تاثیرگذار باشد. از این رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی تجارب روانی – اجتماعی داوران ورزشی بود. روش‌پژوهش: به لحاظ روش‎‌‎‌شناختی، این ‏پژوهش در دامنۀ مطالعات کیفی از نوع پدیدارشناسی قرار می‎‌‌‎گیرد. شرکت‌کنندگان در پژوهش شامل داوران زن و ‏مرد ‏در رشته‎‌‎های تیمی ورزشی مختلف در سال 1400- 1401 بود که سابقه حداقل سه سال قضاوت در لیگ‌های استانی تا لیگ‌ها ‏حرفه‌ای ‏کشور را ‏داشتند. شرکت‎‌‎کنندگان‎ ‎در‎ ‎پژوهش‎ ‎به‎ ‎صورت‎ ‎نمونه‌گیری هدفمند انتخاب‎ ‎شدند. نمونه گیری تا مرحله رسیدن‎ ‎به‎ ‎اشباع‎ ‎ادامه‎ ‎‎یافت‎ ‎و‎ ‎در‎ ‎نهایت 20 داور از رشته‌های مختلف در پژوهش شرکت داشتند. ابزار پژوهش، مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‎‌‎های ‏کیفی از روش هفت مرحله‌ای کُلایزی استفاده شد. همچنین برای عدم سوگیری و همگرایی از چند سویه‌سازی (داده‌ها، محقق) استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس تحلیل یافته‌های پژوهش حاضر سه مضمون ‏اصلی مربوط به تجارب خوشایند شامل راهبردهای ‏مقابله‌ای مساله‌مدار، بکارگیری مهارت‌های روانی و ‏تاب آوری /سرسختی ذهنی، و سه مضمون اصلی مربوط به تجارب ناخوشایند شامل استرس شغلی، ‏اضطراب شناختی و افسردگی به دست آمد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داده که شغل داوری آثار خوشایند ‏و ناخوشایندی روانی و اجتماعی بر روی داوران ایرانی داشته است. ‏لذا آگاهی و درک متقابل از این ‏تجارب می‎‌‎تواند زمینه‌ساز تصمیم‌‌‎گیری‎‌‎های لازم توسط مدیران و مسئولین ورزشی کشور باشد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تاثیر تمرین افتراقی و تداخل زمینه‌ای بر یادگیری و بازنمایی ذهنی ضربه گلف

حانیه اکبرآبادی؛ داود فاضلی؛ پروانه شمسی پور دهکردی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 07 آذر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.379928.1793

چکیده

مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی تمرین افتراقی و تداخل زمینه‌ای بر یادگیری و بازنمایی ذهنی ضربه گلف بود. روش پژوهش: 50دانشجوی دختر با دامنه سنی 20-35 به صورت هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان به طور تصادفی در پنج گروه یادگیری افتراقی تصادفی، یادگیری افتراقی مسدود، تداخل زمینه‌ای تصادفی، تداخل زمینه‌ای مسدود و کنترل تقسیم شدند. به منظور اجرای ... بیشتر مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی تمرین افتراقی و تداخل زمینه‌ای بر یادگیری و بازنمایی ذهنی ضربه گلف بود. روش پژوهش: 50دانشجوی دختر با دامنه سنی 20-35 به صورت هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان به طور تصادفی در پنج گروه یادگیری افتراقی تصادفی، یادگیری افتراقی مسدود، تداخل زمینه‌ای تصادفی، تداخل زمینه‌ای مسدود و کنترل تقسیم شدند. به منظور اجرای تکلیف، از توپ و چوب استاندارد گلف، اهداف دایره شکل با قطر 11 سانتیمتر بر روی زمین چمن با ابعاد 4× 9 متر و نرم افزار سنجش بازنمایی ذهنی استفاده شد. آزمودنی ها در پیش آزمون تکلیف سنجش بازنمایی ذهنی و 15 ضربه گلف از فاصله3 متری را اجرا کردند. در مرحله اکتساب 12 بلوک 15 کوششی مطابق با دستورالعمل های آموزشی مربوط با گروه های خود انجام دادند. 24 ساعت بعد از جلسه اکتساب در آزمون یادداری مشابه با شرایط پیش‌آزمون شرکت کردند و در آزمون انتقال 15 ضربه از فاصله 5 متری اجرا کردند یافته ها: در اکتساب عملکرد گروه افتراقی تصادفی به طور معنی‌داری با سایر گروها تفاوت داشت و ضعیف‌تر از گروه های دیگر عمل کرد (001/0=P). در آزمون یادداری گروه افتراقی تصادفی و تداخل زمینه‌ای تصادفی نسبت به افتراقی مسدود و تداخل زمینه‌ای مسدود دقت بالاتری داشتند (001/0=P) اما در آزمون انتقال گروه‌های یادگیری افتراقی نسبت به همه گروه ها دقیق‌تر عمل کردند. نتیجه گیری: بنابراین تغییرات مداومی که در یادگیری افتراقی ایجاد شده احتمالا به دلایلی مانند ظهور‌ جاذب‌های وابسته به خود و وابسته به زمینه و همچنین پدیده نوسانات تصادفی ناشی می‌شود .

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تاثیر تمرینات دریافت دو دستی هندبال بر عملکرد حرکتی اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی‌پلژی

شعله فرهمند؛ الهه عرب عامری؛ شهزاد طهماسبی بروجنی؛ سید محمد مهدی میرباقری؛ مرتضی حیدری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 12 آذر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.383488.1799

چکیده

مقدمه: پژوهش‌هایی که به بررسی عملکرد اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی‌پلژی پرداخته اند در ابتدا از تکالیف تک دستی شامل تکنیک محدود کردن دست سالم و سپس رویکرد تکالیف دو دستی مانند درمان دو دستی فشرده استفاده کردند اما پژوهشی که تأثیر دریافت دو دستی توپ را بررسی کند، مشاهده نشد. هدف این پژوهش بررسی عملکرد دست بعد از تمرین دریافت دو ... بیشتر مقدمه: پژوهش‌هایی که به بررسی عملکرد اندام فوقانی کودکان فلج مغزی همی‌پلژی پرداخته اند در ابتدا از تکالیف تک دستی شامل تکنیک محدود کردن دست سالم و سپس رویکرد تکالیف دو دستی مانند درمان دو دستی فشرده استفاده کردند اما پژوهشی که تأثیر دریافت دو دستی توپ را بررسی کند، مشاهده نشد. هدف این پژوهش بررسی عملکرد دست بعد از تمرین دریافت دو دستی هندبال در کودکان مبتلا به فلج مغزی همی‌پلژی بود. روش پژوهش: شرکت کنندگان پنج کودک مراجعه کننده به کلینیک فخر صادق با میانگین سنی (28/2±2/10) بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. والدین کودکان فرم رضایت نامه را تکمیل کردند. هر شرکت کننده در مجموع یک بار قبل و یک بار بعد از تمرین با استفاده از آزمون پوردو پگ بورد مورد آزمایش قرار گرفت و عملکرد تک دستی، دو دستی همزمان و متوالی بررسی شد. شرکت کنندگان در مجموع شش هفته، هر هفته دو جلسه 30 دقیقه ای تمرینات دو دستی را انجام دادند. یافته‌ها: تمرینات عملکرد دست کمتر آسیب‌ دیده و هماهنگی دو دستی متوالی بطور معناداری افزایش یافت اما هماهنگی دو دستی همزمان پیشرفت معناداری نداشت. همچنین پیشرفت معناداری در دست بیشتر آسیب ‌دیده مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه تمرکز آزمون پوردو پگ بورد بر بعد شناختی نیز می‌باشد، نتایج آزمون می تواند بیشتر بیانگر بهبود عملکرد شناختی ناشی از تمرین درمانی دریافت دودستی توپ درکودکان فلج مغزی باشد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

اثر حاد فعالیت بدنی هوازی بر پتانسیل‌های فراخوانده شد ه از تکلیف توجهی فلانکردر پسران نوجوان

محسن شیرمحمدلو؛ سمیه نامدار طجری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 18 آذر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.379551.1792

چکیده

مقدمه: مکانیزم‌های اثر حاد فعالیت‌بدنی بر شناخت و وابسته‌های نوروالکتریک آن مورد توافق نیست. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر حاد فعالیت‌بدنی هوازی بر پتانسیل‌های فراخوانده شده از تکلیف توجهی فلانکر ازطریق تحلیل پتانسیل‌های وابسته به رخداد (ERP) است.روش پژوهش: 15 پسر نوجوان با میانگین سنی 12/1 ± 07/14 در این پژوهش شرکت‌کردند. شرکت‌کنندگان ... بیشتر مقدمه: مکانیزم‌های اثر حاد فعالیت‌بدنی بر شناخت و وابسته‌های نوروالکتریک آن مورد توافق نیست. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر حاد فعالیت‌بدنی هوازی بر پتانسیل‌های فراخوانده شده از تکلیف توجهی فلانکر ازطریق تحلیل پتانسیل‌های وابسته به رخداد (ERP) است.روش پژوهش: 15 پسر نوجوان با میانگین سنی 12/1 ± 07/14 در این پژوهش شرکت‌کردند. شرکت‌کنندگان در دو روز متفاوت به آزمایشگاه مراجعه کردند. در یک روز بدون دویدن و در روز دیگر بعد از 20 دقیقه دویدن هوازی آزمون فلانکر را اجرا کردند. همزمان فعالیت الکتریکی قشر نیز ثبت شد. از نرم افزار EEGLAB برای استخراج ERPهای حاصل از فعالیت‌الکتریکی قشری حین اجرای تکلیف فلانکر استفاده‌شد و مؤلفه‌‌های P2، N2 و P3 در کانال‌های Fz، Pz استخراج‌شدند. از آزمون ناپارامتری ویلکاکسون و نرم افزار SPSS برای پاسخ به فرضیه‌های تحقیق استفاده‌شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان‌داد که یک جلسه تمرین‌بدنی هوازی، دامنه مؤلفه‌‌های درونزا P3 و N2 در کانال Fz را افزایش معنادار داده‌است و زمان تأخیر ظهور آن‌ها را نیز کاهش‌داده‌است (0.05>P). این تغییرات در کانال Pz تایید نشد. دامنه مؤلفه P2 در اثر دویدن‌هوازی تغییر معناداری نداشت (0.05<P) اما این مؤلفه در کانال Pz به‌شکل معناداری زودتر پدیدارشد (0.05>P).نتیجه گیری: نتایج نشان‌دادند که مؤلفه‌‌های درونزا ERP در تکلیف توجهی فلانکر پس‌از فعالیت‌بدنی هوازی به‌شکل معناداری تسهیل شده‌است. ممکن‌است وقوع سریعتر P2 حاصل یکپارچگی حسی‌ادراکی موثرتر در ناحیه آهیانه‌ای باشد. بنابراین فعالیت‌بدنی هوازی به‌عنوان یک راهکار برای تسهیل شناختی قبل از فعالیت‌هایی با نیاز پردازشی سطح بالا توصیه می‌شود.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تأثیر خطای ادراک بینایی بر یادگیری مهارت پرتاب دارت در افراد مبتدی

مهدی راهزانی؛ جلیل مرادی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 18 آذر 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.385118.1810

چکیده

مقدمه: بینایی یکی از حواس بسیار مهم در یادگیری مهارت‌های حرکتی است و در این رابطه نقش خطای ادراک بینایی از اهمیت بالایی برخوردار است، لذا این پژوهش با هدف بررسی تأثیر خطای ادراک بینای در یادگیری مهارت پرتاب دارت در افراد مبتدی انجام شد. روش پژوهش: شرکت‌کنندگان شامل 20 نفر از نوجوانان با میانگین سنی 17 سال بودند که به‌صورت نمونه‌گیری ... بیشتر مقدمه: بینایی یکی از حواس بسیار مهم در یادگیری مهارت‌های حرکتی است و در این رابطه نقش خطای ادراک بینایی از اهمیت بالایی برخوردار است، لذا این پژوهش با هدف بررسی تأثیر خطای ادراک بینای در یادگیری مهارت پرتاب دارت در افراد مبتدی انجام شد. روش پژوهش: شرکت‌کنندگان شامل 20 نفر از نوجوانان با میانگین سنی 17 سال بودند که به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس از جامعه دانش آموزان دوره متوسطه دوم انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان پس از اجرای پیش‌آزمون به دو گروه تجربی (دارت تغییریافته با خطای ادراک بینایی) و کنترل (دارت معمولی) تقسیم شدند. هر دو گروه 10 جلسه تمرین انجام دادند. بلافاصله پس از جلسات تمرینی، پس‌آزمون و 2 ساعت بعد از پس‌آزمون، آزمون یادداری و انتقال فوری و یک هفته بعد، آزمون یادداری و انتقال تأخیری برگزار شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که در هر دو گروه تجربی و کنترل پیشرفت معناداری در اجرای مهارت دارت از پیش‌آزمون تا پس‌آزمون مشاهده شد (05/0 >p). اما مقایسه گروه تجربی و کنترل نشان داد که در تمام مراحل اکتساب، یادداری و انتقال بین دو گروه تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه‌گیری: به‌طورکلی نتایج نشان داد که ادراک بزرگ‌تر هدف تأثیری بر اجرا و یادگیری مهارت دارت ندارد و احتمالاً دستگاه کنترل حرکتی را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. پیشنهاد می‌شود در پژوهش‌های بعدی تأثیر خطای ادراک بینایی در شرایط جدیدی تحت بررسی قرار گیرد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تاثیر تمرینات مدیتیشن حرکتی کوادراتو بر سه هسته اصلی کارکرد اجرایی ورزشکاران نیمه‌ماهر

منیرالسادات آروین؛ زهره مشکاتی؛ رخساره بادامی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 08 دی 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.383822.1804

چکیده

هدف و زمینه: کارکردهای اجرایی مغز یک شاخص حیاتی برای موفقیت ورزشی هستند و یکی از مداخلاتی که می‌تواند بر آن تأثیرگذار باشد تمرینات کوادراتو است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر این تمرینات در سطح رفتاری بر روی کارکرد اجرایی ورزشکاران نیمه ماهر است. روش پژوهش: تعداد 100 ورزشکار نیمه‌ماهر دختر شرکت‌کننده در سطوح باشگاهی در ورزش‌ تیراندازی ... بیشتر هدف و زمینه: کارکردهای اجرایی مغز یک شاخص حیاتی برای موفقیت ورزشی هستند و یکی از مداخلاتی که می‌تواند بر آن تأثیرگذار باشد تمرینات کوادراتو است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر این تمرینات در سطح رفتاری بر روی کارکرد اجرایی ورزشکاران نیمه ماهر است. روش پژوهش: تعداد 100 ورزشکار نیمه‌ماهر دختر شرکت‌کننده در سطوح باشگاهی در ورزش‌ تیراندازی در دامنه سنی 15 تا 18 سال به روش در دسترس از بین تیراندازان استان یزد انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در جلسات جداگانه‌ای هر کدام از آزمون‌های کارت‌های ویسکانسین، ان- بک و فلنکر جهت سنجش کارکرد اجرایی گرفته شد. مداخله تمرینات کوادراتو به مدت 28 روز هر روز 6 دقیقه انجام شد. سپس پس آزمون مطابق با پیش آزمون گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کوواریانس چند متغیره و تک متغیره در نرم افزار SPSS نسخه 26 تحلیل شدند و سطح معناداری (05/0>p) در نظر گرفته شد. یافته‌ها: یافته ها نشان داد تمرینات کوادراتو باعث بهبود 6/12 درصد در بازداری پاسخ ، 6/21 درصد در حافظه کاری و 18 درصد در انعطاف پذیری شناختی شده است. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق همراستا با تحقیقات ساختاری و عملکردی مغز بود. تمرینات کوادراتو در سطح رفتاری بر روی سه هسته کارکرد اجرایی (انعطاف‌پذیری شناختی،حافظه‌کاری، بازداری پاسخ) اثر مثبت داشت و می‌تواند یک مداخله مناسب برای افزایش کار‌کرد اجرایی ورزشکاران باشد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

مقایسه اثر تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای مخچه و قشر پری‌فورنتال خلفی جانبی بر ‏تعادل ایستای ‏سالمندان مرد

مثنی کاظم جاسم الکریعی؛ فرزانه داوری؛ مازن هادی کزار آلتایی؛ زهره مشکاتی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 08 دی 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.380894.1794

چکیده

مقدمه: اگرچه به نظر می‌رسد که تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای (tDCS) مخچه در مقایسه با سایر نواحی مغز، ناحیه موثری در بهبود تعادل افراد مسن می‌باشد؛ اما تاکنون مقایسه اثر tDCS مخچه و قشر پری‌فورنتال خلفی جانبی (dlPFC) بر تعادل ایستای سالمندان مرد انجام نشده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر tDCS مخچه و dlPFC بر تعادل ایستای سالمندان مرد انجام ... بیشتر مقدمه: اگرچه به نظر می‌رسد که تحریک جریان مستقیم فراجمجمه‌ای (tDCS) مخچه در مقایسه با سایر نواحی مغز، ناحیه موثری در بهبود تعادل افراد مسن می‌باشد؛ اما تاکنون مقایسه اثر tDCS مخچه و قشر پری‌فورنتال خلفی جانبی (dlPFC) بر تعادل ایستای سالمندان مرد انجام نشده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر tDCS مخچه و dlPFC بر تعادل ایستای سالمندان مرد انجام گرفت.‏ ‏ روش پژوهش: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون، بین سالمندان مرد با دامنه سنی 60 تا 80 سال، 60 سالمند سالم به صورت داوطلبانه به صورت تصادفی در چهار گروه 15 نفری مداخله tDCS مخچه، tDCS قشر جلوی مغزی پشتی جانبی چپ (dlPFC)، tDCS ساختگی مخچه و tDCS ساختگی DlPFC قرار گرفتند و در مرحله پیش آزمون و پس آزمون در 3 کوشش 30 ثانیه‌ای اقدام به ایستادن روی صفحه نیرو نمودند. در مرحله مداخله که مدت دو هفته و هر هفته 5 جلسه متوالی و هر جلسه 20 دقیقه به طول انجامید، تحریک مربوط به هر گروه انجام گرفت. داده‌ها به روش تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شد.‏‏ یافته‌ها: نتایج نشان داد که تحریک tDCS مخچه و dlPFC بر تعادل ایستای (جابجایی قدامی- خلفی و مرکزی- جانبی مرکز فشار) مردان سالمند تاثیر معنی‌داری دارد (05/0>P). اما بین tDCS مخچه و dlPFC در تعادل ایستای سالمندان مرد تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (05/0<P). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش به مربیان و متخصصان سالمندی پیشنهاد می‌شود که از مزیت‌های tDCS مخچه و dLPFC در بهبود تعادل ایستای سالمندان مرد بهره گیرند.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تاثیر خستگی ذهنی بر عملکرد ورزشی و فعالیت مغزی در ورزشکاران تپانچه بادی (مطالعه الکترونسفالوگرافی)

زهرا فتحی رضائی؛ رباب باسل یونس؛ محمدتقی اقدسی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 11 دی 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2024.383686.1802

چکیده

مقدمه: خستگی ذهنی یکی از عوامل مؤثر بر عملکرد ورزشی در رشته‌های ورزشی دقت محور مانند تیراندازی با تپانچه بادی محسوب می‌شود. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خستگی ذهنی بر دقت عملکرد و فعالیت موج آلفا در ورزشکاران تپانچه بادی بود. روش پژوهش: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با دو گروه و با هدف کاربردی بودن با تعداد 20 تیرانداز به عنوان ... بیشتر مقدمه: خستگی ذهنی یکی از عوامل مؤثر بر عملکرد ورزشی در رشته‌های ورزشی دقت محور مانند تیراندازی با تپانچه بادی محسوب می‌شود. بنابراین هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر خستگی ذهنی بر دقت عملکرد و فعالیت موج آلفا در ورزشکاران تپانچه بادی بود. روش پژوهش: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با دو گروه و با هدف کاربردی بودن با تعداد 20 تیرانداز به عنوان شرکت‌کننده بود که به دو گروه خستگی ذهنی (10 نفر) و گروه کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. برای ایجاد خستگی ذهنی، از آزمون استروپ استفاده شد. عملکرد ورزشی با شلیک 15 تیر به سیبل تیراندازی و فعالیت موج آلفا با استفاده از دستگاه الکترونسفالوگرافی (EEG) 30 کاناله در دو مرحله پیش و پس آزمون بررسی شد. تحلیل آماری با استفاده از روش تحلیل واریانس مرکب 2 در 2 با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس نسخه 25 در سطح معناداری 05/0 انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروه خستگی ذهنی کاهش در دقت تیراندازی و افزایش فعالیت موج آلفا (در 5 منطقه مغزی) و در نواحی پیشانی، مرکزی، گیجگاهی و آهیانه داشتند. اما در گروه کنترل تغییری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: این نتایج بر اهمیت مدیریت خستگی ذهنی در ورزش‌های با محوریت دقت عملکرد تأکید می‌کنند و پیشنهاد می‌دهد که برنامه‌های تمرینی و استراتژی‌های مقابله‌ای برای کاهش خستگی ذهنی توسعه یابند تا بهبود عملکرد ورزشکاران را فراهم سازند.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تأثیر تمرین همراه با ریتم‌های مختلف موسیقی بر جفت‌شدگی حرکت هماهنگی دودستی نامتقارن

محمدرضا دوستان؛ عذرا نریمیسایی؛ معصومه حسین زاده

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 17 دی 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.378431.1786

چکیده

مقدمه: هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر تمرین همراه با ریتم‌های مختلف موسیقی بر جفت‌شدگی حرکت دودستی بود. روش پژوهش: شرکت‌کنندگان در پژوهش 48 دانش‌آموز ( ۱۵تا17 ساله) بودند که به سه گروه 16 نفره تقسیم شدند. آنها در پیش‌آزمون چهار حرکت دودستی با دشواری متفاوت، که شامل ترسیم دایره- خط بود، انجام دادند. در تمرین تنها تکلیفِ ترسیم دست راست ... بیشتر مقدمه: هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر تمرین همراه با ریتم‌های مختلف موسیقی بر جفت‌شدگی حرکت دودستی بود. روش پژوهش: شرکت‌کنندگان در پژوهش 48 دانش‌آموز ( ۱۵تا17 ساله) بودند که به سه گروه 16 نفره تقسیم شدند. آنها در پیش‌آزمون چهار حرکت دودستی با دشواری متفاوت، که شامل ترسیم دایره- خط بود، انجام دادند. در تمرین تنها تکلیفِ ترسیم دست راست دایره و دست چپ خط افقی انجام شد. سه جلسه تمرین (هرجلسه 4 بلوک 10 کوششی 30 ثانیه‌ای) انجام شد. حین تمرین، گروه اول به موسیقی با ضرب‌آهنگ ۱۲۰ ضربه در دقیقه و گروه دوم 90 ضربه در دقیقه گوش می‌دادند. گروه سوم بدون موسیقی تمرین انجام کردند. آنها بلافاصله پس‌آزمون و ۴۸ ساعت بعد آزمون یادداری و انتقال را انجام دادند. برای تحلیل آماری، آزمون‌های آنووای مرکب و تحلیل واریانس مکرر با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخة 22 در سطح معنی‌داری 05/0 به‌عمل آمد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که تمرین همراه با موسیقی در آزمون یادداری و انتقالِ ساده و متوسط باعث پیشرفت در الگوی فضایی تکلیف دودستی ترسیم دایره- خط شد، ولی در آزمون انتقالِ دشوار، تمرینات به‌ویژه در گروه اول (موسیقی با تمپوی بالا) باعث افت عملکرد شد. به‌طوری‌که در الگوی زمانی یا تعداد دایره-خط در آزمون انتقالِ دشوار، افت عملکرد مشاهده شد و انتقال منفی رخ داد.نتیجه‌گیری: روی‌هم رفته، پس از تمرین، شاید به‌دلیل سادگی حرکت، جفت‌شدگی دودستی قوی رخ نداد. همچنین جفت‌شدگیِ زمانی از جفت‌شدگی فضایی قوی‌تر بود و هرچه تمپوی موسیقی بالاتر بود، میزان جفت‌شدگی دودستی بیشتر بود.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تأثیر دستکاری قیود محیط و تکلیف بر تعادل و ترس از افتادن زنان سالمند

احمد نیک‌روان؛ زهرا جعفرزاده؛ محمدعلی سالیانه

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 03 بهمن 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.385885.1812

چکیده

تنوع در دریافت پیام از گیرنده‌های عمقی و اطلاعات محیطی توسط انسان، می‌تواند بر عملکرد کنترلی فرد موثر باشد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر تمرین راه‌رفتن با سرعت‌های متغیر در سطوح متفاوت به‌عنوان قیود تکلیف و محیط بر تعادل و ترس از افتادن است. پژوهش حاضر به‌صورت پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شده است. به‌این‌منظور تعداد ... بیشتر تنوع در دریافت پیام از گیرنده‌های عمقی و اطلاعات محیطی توسط انسان، می‌تواند بر عملکرد کنترلی فرد موثر باشد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر تمرین راه‌رفتن با سرعت‌های متغیر در سطوح متفاوت به‌عنوان قیود تکلیف و محیط بر تعادل و ترس از افتادن است. پژوهش حاضر به‌صورت پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شده است. به‌این‌منظور تعداد 21 سالمند زن بالای 60 سال شهر سمنان به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و پس از تکمیل آزمون تعادل برگ و پرسش‌نامه مقیاس کوتاه کارآمدی افتادن، به‌صورت انتصاب تصادفی در سه گروه (تمرینات با قیود ثابت، تمرینات با قیود متغیر و کنترل) قرار گرفتند. گروه تمرین ثابت، تمرینات راه‌رفتن با سرعت ثابت سطح هموار و صاف و گروه تمرین متغیر، تمرینات تعادلی و قدرتی راه‌رفتن با سرعت متغیر در سطح ناهموار و لغزنده را انجام دادند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد پیشرفت شرکت‌کنندگان ناشی از تاثیر تمرینات بر هر دو متغیر تعادل و ترس از افتادن معنادار است. یافته‌ها، تاثیر متفاوت تمرینات متغیر راه‌رفتن قدرتی و تعادلی و سرعت متغیر بر تعادل (042/0=p) را تأیید کرد؛ اما تفاوت آماری معنی‌داری بین سه گروه در متغیر ترس از افتادن مشاهده نشد (208/0=p). به‌طورکلی تمرینات راه‌رفتن بر تعادل و ترس از افتادن زنان سالمند موثر است و بر اساس نتایج، تمرینات با سرعت‌های متغیر راه‌رفتن همراه با دستکاری قیود محیطی می‌تواند برای ارتقاء تعادل بسیار مفیدتر باشد. بر این اساس پیشنهاد می‌شود، این نوع تمرینات به‌عنوان بخشی از مداخله‎های فعالیت روزانه و حتی درمانی و توان‌بخشی در مراکز کار با سالمندان مورد توجه قرار گیرد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تأثیر برنامه حرکتی منتخب بر درک مطلب و خواندن دانش‌آموزان دختر نارساخوان ۷ تا ۹ ساله شهرستان فردوس

فرزانه برمکی؛ مهدی سهرابی؛ علیرضا صابری کاخکی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 03 بهمن 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.377839.1782

چکیده

هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین تأثیر برنامه حرکتی منتخب بر درک مطلب و خواندن دانش‌آموزان نارساخوان هفت تا نه ساله بود. جامعه هدف درمطالعه حاضر، شامل تمام دانش‌آموزان نارساخوان هفت تا نه ساله شهر فردوس بود. شرکت‌کنندگان در سه گروه تمرینات منتخب، تجربی و کنترل اختصاص یافتند.روش پژوهش از نوع نیمه تجربی باطرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون ... بیشتر هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین تأثیر برنامه حرکتی منتخب بر درک مطلب و خواندن دانش‌آموزان نارساخوان هفت تا نه ساله بود. جامعه هدف درمطالعه حاضر، شامل تمام دانش‌آموزان نارساخوان هفت تا نه ساله شهر فردوس بود. شرکت‌کنندگان در سه گروه تمرینات منتخب، تجربی و کنترل اختصاص یافتند.روش پژوهش از نوع نیمه تجربی باطرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون همراه باگروه کنترل بود. درگروه‌های تمرینات منتخب و تجربی انجام مداخله اعمال گردید. شرکت‌کنندگان در دو مرحله پیش و پس از دوره تمرینی بادو آزمون درک مطلب و عملکرد خواندن ارزیابی شدند. درحالی‌که دو گروه تمرینی براساس برنامه تعریف‌شده خود موردمداخله قرارگرفته بودند،گروه کنترل هیچ تمرینی انجام ندادند. برنامه تمرینی منتخب به‌کاررفته برمبنای رویکرد بلایت مبتنی بریادگیری توجه، تعادل و هماهنگی طراحی و درچهار هفته انجام شد، به‌منظور جمع‌آوری داده‌های مربوط به اختلالات خواندن، یک روز قبل از شروع تمرینات از افرادشرکت‌کننده خواسته شد تا به آزمون خواندن و نارساخوانی(نما) پاسخ دهند. سپس گروه‌های آزمایشی (برنامه تمرینی منتخب و تجربی) به مدت 4 هفته (12جلسه) دربرنامه تمرینات منتخب حرکتی شرکت کردند، دراین مدت گروه کنترل برنامۀ تمرینی هدف‌داری را دنبال نمی‎کرد. زمان تقریبی برای هر جلسه‌ی تمرینی 70دقیقه بود که شامل 10دقیقه گرم کردن،50دقیقه تمرینات ایستگاهی (تمرینات توجه، تعادلی و هماهنگی) و 10دقیقه تمرینات سرد کردن بود. از آزمون‌های پارامتریک تحلیل کوواریانس یکراهه و چند متغیره در پژوهش حاضر استفاده گردید. نتایج نشان داد که شرکت‌کنندگان گروه تمرینات منتخب مبتنی بر رویکرد بلایت عملکرد بهتری نسبت به دو گروه دیگر در هردو متغیر داشتند. نتایج این مطالعه تأییدی برتمرینات منتخب مبتنی بررویکرد بلایت است.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

مقایسه روش‌های خطی، غیرخطی، افتراقی و TGFU بر خلاقیت و تصمیم‌گیری کودکان عادی، DCD و ADHD در فوتسال: تأکیدی بر آموزش فراگیر

بهزاد محمدی اورنگی؛ مهدی شهبازی؛ بهناز بخشی نژاد

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 10 بهمن 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.383679.1801

چکیده

مقدمه: هدف این مطالعه مقایسه روش‌های خطی، غیرخطی، افتراقی و TGFU بر خلاقیت فردی و تیمی و تصمیم‌گیری در تلفیق با آموزش فراگیر بود. روش پژوهش: برای رسیدن به این هدف 64 کودک پسر(73/1±22/10) به‌عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند. کودکان به مدت دو ماه هر هفته دو جلسه و هر جلسه 90 دقیقه در گروه‌های چهارگانه (در هر گروه 12 کودک عادی دو کودک بیش‌فعال و ... بیشتر مقدمه: هدف این مطالعه مقایسه روش‌های خطی، غیرخطی، افتراقی و TGFU بر خلاقیت فردی و تیمی و تصمیم‌گیری در تلفیق با آموزش فراگیر بود. روش پژوهش: برای رسیدن به این هدف 64 کودک پسر(73/1±22/10) به‌عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند. کودکان به مدت دو ماه هر هفته دو جلسه و هر جلسه 90 دقیقه در گروه‌های چهارگانه (در هر گروه 12 کودک عادی دو کودک بیش‌فعال و دو کودک DCD) مهارت‌های فوتسال را تمرین کردند. در هرکدام از متغیرهای خلاقیت فردی، تیمی و تصمیم‌گیری، تعداد اعمال مشاهده‌شده ثبت و مورد تحلیل قرارگرفته است. بخشی از داده‌ها به‌صورت توصیفی و بقیه با آزمون 2 (زمان)*۴(گروه) تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که روش خطی در مقایسه با روش غیرخطی، TGFU و افتراقی تأثیر کمتری بر خلاقیت فردی، تیمی و تصمیم‌گیری دارد. در این راستا گروه غیرخطی در اعمال اصیل و خلاق، خلاقیت تیمی و تصمیم‌گیری بهتر از گروه‌های دیگر بود. در بخش آموزش فراگیر نیز عملکرد افراد با اختلال در پس‌آزمون برای اعمال خلاق، برای اعمال اصیل، برای خلاقیت تیمی و برای تصمیم‌گیری در گروه غیرخطی، افتراقی و TGFU بهتر از روش خطی بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه بر اهمیت تلفیق آموزش فراگیر با روش غیرخطی تأکید می‌کند که در آن دست‌کاری قیود می‌تواند ضعف‌های کودکان دارای مشکل را پوشش دهد. این نتایج در مدارس می‌تواند کاربرد دارد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تاثیر یک دوره تمرینات هدف‌گیری مبتنی بر شاخص دشواری بر تعادل سالمندان

سیده اختر حصاری؛ حمید رضا طاهری تربتی؛ علیرضا صابری کاخکی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 14 بهمن 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.388370.1820

چکیده

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره تمرینات هدف‌گیری مبتنی بر شاخص دشواری بر تعادل سالمندان ‏بود. ‏ ‏ روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، 75 سالمند زن شهر مشهد با دامنه سنی 65 تا 75 سال، به روش مشارکت داوطلبانه ‏انتخاب و در پنج گروه فاصله استاندارد-هدف استاندارد، فاصله استاندارد-هدف ... بیشتر مقدمه: هدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره تمرینات هدف‌گیری مبتنی بر شاخص دشواری بر تعادل سالمندان ‏بود. ‏ ‏ روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت، 75 سالمند زن شهر مشهد با دامنه سنی 65 تا 75 سال، به روش مشارکت داوطلبانه ‏انتخاب و در پنج گروه فاصله استاندارد-هدف استاندارد، فاصله استاندارد-هدف متغیر، فاصله متغیر-هدف استاندارد، فاصله متغیر-هدف متغیر و کنترل قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون، شرکت‌کنندگان اقدام به ایستادن روی صفحه تعادل سنج بایودکس نمودند. مرحله مداخله در شش هفته و هر هفته سه جلسه انجام گرفت که شرکت‌کنندگان با دستورالعمل‌های موجود به اجرای 10 بلوک 10 کوششی با دو دقیقه استراحت بین بلوک‌ها پرداختند. بعد از اتمام مرحله تمرینی، مرحله پس آزمون انجام گرفت که شرکت‌کنندگان همانند مرحله پیش آزمون اقدام به ایستادن روی صفحه تعادل سنج بایودکس نمودند. داده-ها به روش ‏تحلیل کواریانس تک متغیری تحلیل شد.‏ یافته ها: نتایج حاکی از این بود که مداخله‌های فاصله استاندارد-هدف استاندارد، فاصله استاندارد-هدف متغیر، فاصله متغیر-هدف استاندارد و فاصله متغیر-هدف متغیر بر بهبود تعادل سالمندان زن تاثیر معناداری دارد (05/0>P). همچنین دیگر نتایج حاکی از برتری اثر فاصله استاندارد-هدف استاندارد در مقایسه با اثر دیگر ‏مداخلات در بهبود تعادل سالمندان زن بود (05/0>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر مشخص شد تعادل در پی ثابت نگه‌داشتن شاخص دشواری تسهیل خواهد شد چراکه این مساله در مورد نتایج آزمون گروه با شاخص دشواری یکسان اتفاق افتاد.‏

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

مقایسه آموزش خطی و غیرخطی بازی‌های توپی بالشوله هایدلبرگ بر میزان فعالیت بدنی؛ با تاکید بر خودکارآمدی و لذت از فعالیت در دختران 7 تا 9 ساله

راضیه پرنو؛ ایوب صباغی؛ بهروز ابراهیمی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 17 بهمن 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.383894.1803

چکیده

مقدمه: این پژوهش با هدف مقایسه دو روش آموزش خطی و غیرخطی بازی‌های توپی بالشوله هایدلبرگ بر میزان فعالیت‌بدنی، خودکارآمدی و لذت از فعالیت در دختران 7 تا 9 ساله انجام شد.روش پژوهش: این تحقیق نیمه‌تجربی با ۳۰ دختر ۷ تا ۹ ساله در دو گروه ۱۵ نفره (آموزش خطی و غیرخطی) انجام شد. مداخله شامل ۸ هفته تمرین (۳ جلسه در هفته) بود و فعالیت بدنی شرکت‌کنندگان ... بیشتر مقدمه: این پژوهش با هدف مقایسه دو روش آموزش خطی و غیرخطی بازی‌های توپی بالشوله هایدلبرگ بر میزان فعالیت‌بدنی، خودکارآمدی و لذت از فعالیت در دختران 7 تا 9 ساله انجام شد.روش پژوهش: این تحقیق نیمه‌تجربی با ۳۰ دختر ۷ تا ۹ ساله در دو گروه ۱۵ نفره (آموزش خطی و غیرخطی) انجام شد. مداخله شامل ۸ هفته تمرین (۳ جلسه در هفته) بود و فعالیت بدنی شرکت‌کنندگان با پرسش‌نامه فعالیت بدنی نونهالان (ضامنی و همکاران، ۱۳۹۸) در طول دوره و دو ماه پس از آن اندازه‌گیری شد.. همچنین، از پرسش‌نامه‌های خودکارآمدی و لذت از فعالیت بدنی مورانو و همکاران (2019) قبل و بعد از مداخله استقاده گردید. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل واریانس مرکب نشان داد که روش آموزش غیرخطی تأثیر معناداری بر افزایش سطح فعالیت بدنی، خودکارآمدی و لذت از فعالیت بدنی داشته است (P<0.05). اثر اصلی گروه در تمامی متغیرهای وابسته معنادار بود، که بیانگر تفاوت‌های قابل‌توجه بین دو گروه خطی و غیرخطی است. با این حال، اثر اصلی زمان و همچنین اثر تعاملی زمان × گروه در هیچ‌یک از متغیرهای وابسته به سطح معناداری نرسید (P>0.05). نتیجه گیری: آموزش غیرخطی بازی‌های توپ‌های هایدلبرگ با افزایش خودکارآمدی و لذت از فعالیت بدنی، نسبت به آموزش خطی، تأثیر بیشتری در بهبود و پایداری سطح فعالیت بدنی دختران ۷ تا ۹ ساله دارد. این یافته‌ها می‌توانند مبنای علمی برای طراحی برنامه‌های آموزشی مؤثرتر جهت ارتقای مشارکت کودکان در فعالیت بدنی باشند.

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

اثر هشت هفته بازی گروهی و خلاقیت محور بر کمرویی، اضطراب و خلاقیت کودکان پیش دبستانی

آی سن حبیب لی؛ علی مصطفی لو؛ عابدین خسروی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 01 اسفند 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.376727.1779

چکیده

: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته بازی‌ گروهی و خلاقیت محور بر کمرویی، اضطراب و خلاقیت کودکان پیش دبستانی انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و میدانی با پیش آزمون- پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش را کودکان پیش دبستانی با سن شش سال شهر گنبدکاووس در سال تحصیلی 1402- 1401 تشکیل دادند. به همین منظور تعداد 36 نفر از کودکان پیش ... بیشتر : پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته بازی‌ گروهی و خلاقیت محور بر کمرویی، اضطراب و خلاقیت کودکان پیش دبستانی انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و میدانی با پیش آزمون- پس آزمون است. جامعه آماری پژوهش را کودکان پیش دبستانی با سن شش سال شهر گنبدکاووس در سال تحصیلی 1402- 1401 تشکیل دادند. به همین منظور تعداد 36 نفر از کودکان پیش دبستانی شش سال به صورت داوطلب و در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی به سه گروه 12 نفره(گروه بازی گروهی، گروه بازی خلاقیت محور و گروه کنترل) تقسیم شدند. هر دو گروه آزمایشی طی 8 هفته و هر هفته دو جلسه و در هر جلسه به میزان 45 دقیقه به فعالیت پرداختند. به منظور جمع‌آوری داده‌ها قبل از اجرا و بعد از اتمام مداخله از پرسشنامه اضطراب اسپنس (2003)، پرسشنامه کمرویی استنفورد (2008) و پرسشنامه خلاقیت تورنس (1979) استفاده گردید و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری (Mancova) استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین نمرات پس‌آزمون گروه های آزمایشی و گروه کنترل از لحاظ کمرویی، اضطراب و خلاقیت تفاوت معناداری (001/0>P) وجود دارد. و بازی‌های گروهی و بازی‌های خلاقیت‌محور باعث ارتقاء خلاقیت و کاهش کمرویی و اضطراب گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش پیشنهاد می‌شود که در کنار مداخلات معمول برای دانش‌آموزان، از انواع بازی‌های گروهی و خلاقیت‌محور هم جهت ارتقاء خلاقیت و کاهش کم‌رویی و اضطراب استفاده شود.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تاثیر تمرینات واقعیت مجازی با تاکید برغنی سازی محیط بر عملکرد پیوسته و امواج مغزی بیماران پارکینسون

لیلا قندهاری علویجه؛ حمیدرضا طاهری تربتی؛ علیرضا صابری کاخکی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 01 اسفند 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.387217.1816

چکیده

تحقیق حاضر به بررسی تاثیر یک دوره تمرینات منتخب واقعیت‌مجازی با تاکید بر غنی‌سازی محیط بر عملکرد پیوسته و امواج مغزی بیماران مبتلا به پارکینسون پرداخته است. این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با طراحی پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل 30 بیمار مبتلا به پارکینسون با شدت متوسط (55 تا 65 ساله) مراجعه‌کننده به مراکز ... بیشتر تحقیق حاضر به بررسی تاثیر یک دوره تمرینات منتخب واقعیت‌مجازی با تاکید بر غنی‌سازی محیط بر عملکرد پیوسته و امواج مغزی بیماران مبتلا به پارکینسون پرداخته است. این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با طراحی پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل 30 بیمار مبتلا به پارکینسون با شدت متوسط (55 تا 65 ساله) مراجعه‌کننده به مراکز بازتوانی غیر بستری در تهران بود. نمونه‌ها به روش در دسترس انتخاب و به سه گروه 10 نفره (کنترل، تمرینات سنتی، تمرینات واقعیت مجازی) تقسیم شدند. روش نمونه‌گیری در دسترس بود. ابزارهای مورد استفاده شامل تجهیزات واقعیت‌مجازی، EEG برای ثبت امواج مغزی (دلتا، تتا، آلفا، بتا، ریتم حسی-حرکتی) و Vienna Test System برای ارزیابی عملکرد پیوسته بودند. پروتکل تمرینی شامل تمرینات 1 ساعته طی سه هفته (هفته‌ای دو جلسه) بود. گروه کنترل بدون تمرین، گروه سنتی تمرینات‌بدنی و گروه واقعیت‌مجازی تمرینات مبتنی بر بازی‌های طراحی‌شده انجام دادند. تحلیل کوواریانس نشان داد که بین سه گروه در متغیرهای عملکرد پیوسته (خطای حذف و ارتکاب) و امواج مغزی تفاوت معناداری وجود دارد (P≤0/05). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی تفاوت‌های معنی‌دار بین گروه‌ها را تایید کرد. گروه‌های تمرینات سنتی و واقعیت‌مجازی نسبت به گروه کنترل، در عملکرد پیوسته و تغییرات امواج مغزی تفاوت‌های معناداری نشان دادند. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که تمرینات واقعیت مجازی و سنتی به طور معناداری عملکرد پیوسته و امواج مغزی بیماران مبتلا به پارکینسون را بهبود می‌بخشند. پیشنهاد می‌شود که از فناوری واقعیت‌مجازی به عنوان یک ابزار نوین و اثربخش در طراحی برنامه‌های توانبخشی بیماران مبتلا به پارکینسون استفاده شود.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

استعدادیابی حیطه‌های مختلف ورزش با استفاده از روش‌های مبتنی بر هوش مصنوعی

مصطفی حاج لطفعلیان؛ فائزه حیدری؛ الهام دهقان نیری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 14 اسفند 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.387595.1817

چکیده

مقدمه: استعدادیابی ورزشی برای بهبود نتایج و اعتبار نیازمند جنبه‌های مختلف علوم است. امروزه هوش مصنوعی در مسائل مربوط به پیش‌بینی و طبقه‌بندی به‌خوبی عمل می‌کند و ازآنجاکه استعدادیابی چیزی جز پیش‌بینی صحیح و طبقه‌بندی افراد نیست، استفاده از آن می‌تواند راه‌گشا باشد. بر این اساس هدف مطالعه‌ی حاضر استفاده از هوش مصنوعی به‌منظور ... بیشتر مقدمه: استعدادیابی ورزشی برای بهبود نتایج و اعتبار نیازمند جنبه‌های مختلف علوم است. امروزه هوش مصنوعی در مسائل مربوط به پیش‌بینی و طبقه‌بندی به‌خوبی عمل می‌کند و ازآنجاکه استعدادیابی چیزی جز پیش‌بینی صحیح و طبقه‌بندی افراد نیست، استفاده از آن می‌تواند راه‌گشا باشد. بر این اساس هدف مطالعه‌ی حاضر استفاده از هوش مصنوعی به‌منظور استعدادیابی در حیطه‌های مختلف ورزش بود. روش‌ پژوهش: با وجود پراکندگی رشته‌های ورزشی، چهار دسته رشته‌ی توپی، راکتی، رزمی و آبی انتخاب و از روش نظر متخصص برای اولویت‌بندی شاخص‌های منتخب آنتروپومتری، سوماتیک، کنترل حرکتی، بیومکانیکی، آمادگی بدنی و روحی روانی استفاده گردید. 310 آزمودنی (پسر و دختر 6 تا 16 سال) مورد ارزیابی قرار گرفتند و بر اساس امتیازها برچسب‌زنی شدند. در ادامه برای بررسی میزان ارتباط بین هرکدام از مؤلفه‌ها با برچسب‌ها، از آزمون تی مستقل استفاده و 6 مولفه‌ی اصلی برای هریک از دسته رشته‌ها انتخاب شد. در نهایت از شبکه عصبی پروسپترون 6-1-1 برای بررسی دقت و اعتبار نتایج استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از شبکه‌های عصبی نشان داد که دقت برای دسته‌بندی افراد در رشته‌های توپی، راکتی، رزمی، آبی و سایر رشته‌ها به ترتیب 97.9، 97.9، 87.2، 91.5 و 80.8 درصد است که دقت مطلوب و بالایی است. نتیجه‌گیری: در نهایت می‌توان گفت که تعیین مولفه‌های اصلی هر رشته به تفکیک و طراحی و برنامه‌ریزی شبکه‌ی عصبی مصنوعی کمک می‌کند تا محققین و مربیان شاخص‌های مهم هر رشته را بشناسند و برای استعدادیابی ورزشی در رشته‌های مورد نظر از آن استفاده کنند.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

بررسی تغییرات افت گرم کردن با استفاده از مداخلات شناختی در بازیکنان بیلیارد؛ با تمرکز بر انواع خودگفتاری

سعید شکری؛ محمدتقی اقدسی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 25 اسفند 1403

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.388856.1821

چکیده

مقدمه: افت گرم‌کردن، کاهش موقتی و زودگذری در اجرای یک فرد است که به دنبال یک دوره استراحت کوتاه‌مدت به وجود می‌آید. که می‌توان آن را با انجام تکنیک‌های شناختی در طول استراحت کاهش داد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر انواع خودگفتاری به صورت آشکار و پنهان بر افت گرم‌کردن ضربه غیر مستقیم بیلیارد بود. روش پژوهش: 70 شرکت‌کننده ... بیشتر مقدمه: افت گرم‌کردن، کاهش موقتی و زودگذری در اجرای یک فرد است که به دنبال یک دوره استراحت کوتاه‌مدت به وجود می‌آید. که می‌توان آن را با انجام تکنیک‌های شناختی در طول استراحت کاهش داد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر انواع خودگفتاری به صورت آشکار و پنهان بر افت گرم‌کردن ضربه غیر مستقیم بیلیارد بود. روش پژوهش: 70 شرکت‌کننده بر اساس نمره‌های ضربه غیر مستقیم بیلیارد در پیش‌آزمون به هفت گروه همگن 10 نفره شامل گروه‌های خودگفتاری آموزشی آشکار، خودگفتاری آموزشی پنهان، خودگفتاری انگیزشی آشکار، خودگفتاری انگیزشی پنهان، خودگفتاری نامرتبط آشکار، خودگفتاری نامرتبط پنهان و کنترل تقسیم شدند و مدت 15 دقیقه به اجرای تکلیف پرداختند و امتیاز 10 اجرای پایانی آن‌ها ثبت شد. سپس به مدت 5 دقیقه استراحت کردند، و در ادامه 10 اجرا را انجام دادند. در زمان استراحت شرکت‌کنندگان به انجام خودگفتاری مربوط به گروه خود پرداختند. و یکبار دیگر همین مراحل با فاصله استراحت 2 دقیقه تکرار شد. یافته ها: نمرات به دست آمده با تحلیل واریانس مرکب (2*7) در سطح معنی‌داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند و از آزمون تعقیبی بونفرونی جهت مشخص شدن تفاوت گروه‌ها در مراحل مختلف استفاده گردید. نتایج نشان داد که گروه‌های خودگفتاری آموزشی و انگیزشی (آشکار و پنهان)، نسبت به گروه‌های خودگفتاری نامرتبط و کنترل عملکرد بهتری داشتند و تفاوتشان معنی‌دار بود. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج تحقیق، ورزشکاران می‌توانند جهت کاهش افت گرم‌کردن در مدت زمان استراحت از خودگفتاری آموزشی و انگیزشی به صورت آشکار و پنهان استفاده کنند.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

آثار تمرینات فال پروف و چند جزئی بر عملکرد تعادلی، کارکردهای شناختی و زمان واکنش سالمندان مرد

مسلم تاراجیان؛ علی حیرانی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 23 فروردین 1404

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.384659.1808

چکیده

مقدمه: دوران سالمندی به عنوان یکی از مراحل مهم رشد انسان شناخته شد که معمولاً با تغییرات چشمگیر در تمامی ابعاد رشد همراه بود. این تغییرات پس از یک دوره کند و تدریجی در دوران میانسالی بروز کردند. هدف از پژوهش حاضر بررسی آثار تمرینات فال پروف و چندجزئی بر عملکرد تعادلی، کارکردهای شناختی و زمان واکنش سالمندان بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر ... بیشتر مقدمه: دوران سالمندی به عنوان یکی از مراحل مهم رشد انسان شناخته شد که معمولاً با تغییرات چشمگیر در تمامی ابعاد رشد همراه بود. این تغییرات پس از یک دوره کند و تدریجی در دوران میانسالی بروز کردند. هدف از پژوهش حاضر بررسی آثار تمرینات فال پروف و چندجزئی بر عملکرد تعادلی، کارکردهای شناختی و زمان واکنش سالمندان بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه‌آزمایشی با طراحی پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری یک‌ماهه با گروه کنترل بود. در این مطالعه، حجم نمونه بر اساس میزان پیشرفت مورد انتظار، مطالعات قبلی و نرم‌افزار جی‌پاور تعیین شد. ۴۵ سالمند مرد در دامنه سنی ۶۵ تا ۷۵ سال به صورت تصادفی ساده انتخاب و به سه گروه مساوی تقسیم شدند: گروه تمرین فال پروف، گروه تمرین چندجزئی و گروه کنترل. گردآوری داده‌ها با استفاده از آزمون مختصر وضعیت شناختی، مقیاس عملکرد تعادلی و آزمون زمان واکنش انجام شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس تکراری با استفاده از نسخه به‌روز نرم‌افزار SPSS در سطح معنی‌داری ۰۵/۰ انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تمرینات فال پروف و چندجزئی تأثیر معنی‌داری بر عملکرد تعادلی، کارکردگیری) و از آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه برای بررسی اختلافات میان گروه‌ها در پس‌آزمون و آزمون پیگیری استفاده شد.های شناختی و زمان واکنش داشتند. این تأثیرات منجر به پیشرفت معنادار امتیاز شرکت‌کنندگان از پیش‌آزمون تا پس‌آزمون شد و تغییرات مثبت در آزمون پیگیری حفظ گردید. نتیجه‌گیری: تمرینات به عنوان یک روش توانبخشی مناسب برای سالمندان، به ویژه افرادی که دچار سکته مغزی شده‌اند، مورد استفاده قرار گیرند.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تأثیر هشت هفته تمرین راه رفتن با تحریکات موزون حسی- ‌پیکری بر فعالیت‌ عضلانی اندام تحتانی سالمندان

سید حسن موسوی؛ سید اسماعیل حسینی نژاد؛ منصوره شهرکی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 06 اردیبهشت 1404

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.378038.1783

چکیده

مقدمه: مقدمه: هدف این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین راه رفتن با تحریکات موزون حسی- ‌پیکری بر فعالیت‌ عضلانی اندام تحتانی سالمندان بود. روش پژوهش: در این مطالعه نیمه‌تجربی از 29 نفر سالمند (سن: 35/4 ± 68/71؛ وزن: 74/5 ± 2/69؛ قد: 52/6 ± 2/166) به شیوه نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند استفاده شد. که به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (16 نفر؛ تمرین راه رفتن ... بیشتر مقدمه: مقدمه: هدف این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین راه رفتن با تحریکات موزون حسی- ‌پیکری بر فعالیت‌ عضلانی اندام تحتانی سالمندان بود. روش پژوهش: در این مطالعه نیمه‌تجربی از 29 نفر سالمند (سن: 35/4 ± 68/71؛ وزن: 74/5 ± 2/69؛ قد: 52/6 ± 2/166) به شیوه نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند استفاده شد. که به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (16 نفر؛ تمرین راه رفتن با تحریک موزون حسی- ‌پیکری) و کنترل (13 نفر بدون هرگونه تمرین) قرارگرفتند. تمرینات به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه30 دقیقه انجام شد. اطلاعات فعالیت عضلانی با دستگاه الکترومایوگرافی در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون جمع‌آوری شد. و نتایج با نرم‌افزار SPSS و روش آماری کوواریانس در سطح معناداری 05/0 تحلیل شد. یافته‌ها: فعالیت عضله پهن خارجی در مرحله پاسخ بارگیری و نوسان کاهش معناداری یافت (05/0> P). همچنین، عضلات ساقی- قدامی در مرحله پاسخ بارگیری و سکون میانی و دوقلو در مرحله پیشران تحت تأثیر تمرین با تحریکات موزون حسی-‌پیکری افزایش معناداری را در جهت بهبود عملکرد راه رفتن نشان دادند (05/0> P). نتیجه‌گیری: افزایش فعالیت عضله دوقلو احتمالا، به بهبود دینامیک مفاصل مچ پا و زانو کمک می‌کند. همچنین، افزایش فعالیت عضله ساقی- ‌قدامی در نیمه ابتدایی مرحله استقرار می‌تواند، بیانگر افزایش ثبات مچ پا و کاهش بارگیری زانو از طریق کاهش فعالیت عضله پهن‌خارجی باشد. لذا تمرینات موزون حسی- پیکری می‌تواند، به‌عنوان روشی سودمند در بهبود راه رفتن سالمندان لحاظ شوند.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تاثیر تمرینات زوجی بر کارکردهای اجرایی بازیکنان تنیس روی میز: بررسی بار شناختی بالا و پایین

الهه سیاوشی؛ ایوب هاشمی؛ ابوذر سعادتیان

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 10 اردیبهشت 1404

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.388019.1819

چکیده

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر شرایط مختلف شناختی در تمرینات زوجی بر ارتقا و پایداری کارکردهای اجرایی (حافظه کاری، بازداری پاسخ) بازیکنان تنیس روی میز بود. ‏ ‏ روش پژوهش: در یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و یادداری، 24 پسر (میانگین سنی076/0±03/15)، به صورت نمونه گیری در دسترس از مدارس پسرانه شهر یاسوج انتخاب و به شکل ... بیشتر مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر شرایط مختلف شناختی در تمرینات زوجی بر ارتقا و پایداری کارکردهای اجرایی (حافظه کاری، بازداری پاسخ) بازیکنان تنیس روی میز بود. ‏ ‏ روش پژوهش: در یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و یادداری، 24 پسر (میانگین سنی076/0±03/15)، به صورت نمونه گیری در دسترس از مدارس پسرانه شهر یاسوج انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه بار شناختی بالا و بار شناختی پایین قرار گرفتند. هر دو گروه به مدت 6 جلسه تمرینات زوجی را با سطح درگیری شناختی مربوط به خود انجام دادند. هر جلسه شامل 20 تکرار 3 دقیقه‌ای با زمان استراحت 1 دقیقه‌ای بین تکرارها بود. حافظه کاری و بازداری پاسخ شرکت کنندگان به ترتیب توسط آزمونهای n-back و go /no go در مراحل پیش-آزمون، پس‌آزمون و یادداری سنجیده شد. از آزمون تحلیل واریانس مرکب برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد هر دو گروه بار شناختی بالا و پایین تاثیر معناداری از پیش‌آزمون تا یادداری بر حافظه کاری (05/0>P) داشت و گروه با بار شناختی بالا عملکرد بهتری نسبت به گروه با بار شناختی پایین داشت. اثر گذاری هر دو گروه بار شناختی بالا و پایین بر فاکتور بازداری پاسخ معنادار نبود(05/0<P). نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش حاضر حاکی از این است که تمرینات زوجی با بار شناختی بالا امکان بهبود حافظه کاری بازیکنان تنیس روی میز را فراهم میسازد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تأثیر تهدید کلیشه‌ای و مفاهیم توانایی بر حافظه‌کاری و یادگیری دریبل فوتبال دانش‌آموزان دختر.

حسن محمدزاده؛ سارا سلطانی فر؛ زهرا افاضلی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 17 اردیبهشت 1404

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.387711.1818

چکیده

مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر تهدید کلیشه‌ای جنسیتی و مفاهیم توانایی بر یادگیری حرکتی و حافظه‌کاری دختران نوجوان بود. روش پژوهش: نود دانش‌آموز دختر (میانگین سنی 2/14) به‌طور تصادفی به دو گروه اصلی تهدید کلیشه‌ای و کنترل تقسیم شدند که هر گروه نیز به‌طور تصادفی به دو زیرگروه توانایی ذاتی و توانایی اکتسابی تقسیم شدند. تکالیف تحقیق ... بیشتر مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر تهدید کلیشه‌ای جنسیتی و مفاهیم توانایی بر یادگیری حرکتی و حافظه‌کاری دختران نوجوان بود. روش پژوهش: نود دانش‌آموز دختر (میانگین سنی 2/14) به‌طور تصادفی به دو گروه اصلی تهدید کلیشه‌ای و کنترل تقسیم شدند که هر گروه نیز به‌طور تصادفی به دو زیرگروه توانایی ذاتی و توانایی اکتسابی تقسیم شدند. تکالیف تحقیق دریبل فوتبال و آزمون حافظه ان-بک 2 بودند. آزمودنی‌ها یک بلوک پنج کوششی دریبل و آزمون ان- بک را در پیش‌آزمون انجام دادند. در مرحله تمرین 12 بلوک پنج کوششی را انجام دادند و قبل از هر بسته پنج کوششی نیز شرکت‌کنندگان دستورالعمل‌های مربوط به ماهیت ذاتی مهارت را به این شکل دریافت کردند: "انجام تکلیف دریبل فوتبال به‌عنوان یک معیار واقعی برای توانایی شما عمل می‌کند". در زیرگروه اکتسابی شرکت‌کنندگان دستورالعمل متفاوتی را با گفتن این جمله دریافت کردند: "انجام تکلیف دریبل فوتبال به‌عنوان یک تجربه یادگیری مفید برای شما است". متعاقبا 48 ساعت بعد نیز دختران در یادداری و انتقال (تحت فشار) همانند پیش‌آزمون شرکت کردند. یافته‏ها: یافته‌ها نشان داد القاء تهدید کلیشه‌ای ذاتی و اکتسابی در جلسات تمرینی در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری در عملکرد تکلیف دریبل فوتبال را موجب نشد. بااین‌حال بین نمرات زمان و خطای تکلیف دریبل فوتبال در یادداری و انتقال تفاوت معنی‌داری مشاهده شد. از طرفی نتایج معنی‌داری از تهدید کلیشه‌ای جنسیتی و مفاهیم توانایی بر حافظه‌کاری نیز نشان داده نشد. نتیجه‏گیری: فعال‏سازی ضمنی کلیشه‏های جنسیتی همیشه به پیامدهای منفی منجر نمی‏شود. سازوکارهای احتمالی برای توضیح یافته‏های پژوهش حاضر مورد بررسی قرار گرفت.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تاثیر تمرینات واقعیت مجازی بر مهارت‌های حرکتی درشت و ظریف کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی

فواد نیک نسب؛ محمود شیخ؛ فضل اله باقرزاده؛ داود حومنیان؛ علی مقدم زاده

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 31 اردیبهشت 1404

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.393957.1839

چکیده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تاثیر تمرینات واقعیت مجازی بر مهارت‌های حرکتی درشت و ظریف کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت. ‏روش پژوهش: در این مطالعه نیمه تجربی که با طرح اندازه‌گیری تکراری انجام گرفت، 24 دانش‌آموز پسر 7 تا 10 ساله شهر تهران با اختلال هماهنگی رشدی با توجه به معیارهای ورود انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات ... بیشتر مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تاثیر تمرینات واقعیت مجازی بر مهارت‌های حرکتی درشت و ظریف کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت. ‏روش پژوهش: در این مطالعه نیمه تجربی که با طرح اندازه‌گیری تکراری انجام گرفت، 24 دانش‌آموز پسر 7 تا 10 ساله شهر تهران با اختلال هماهنگی رشدی با توجه به معیارهای ورود انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات واقعیت مجازی و کنترل قرار گرفتند. شرکت کنندگان در پیش‌آزمون، به اجرای آزمون برونینکس-اوزرتسکی پرداختند. مرحله مداخله در شش هفته و هر هفته 3 جلسه 20 دقیقه‌ای انجام گرفت که گروه واقعیت مجازی، برنامه مورد نظر را اجرا می‌کردند و گروه کنترل، فعالیت‌های روزمره خود را انجام می‌دادند. در آخرین جلسه، پس‌آزمون اجرا گردید. 1 روز و 42 روز بعد از مرحله پس‌آزمون، به ترتیب مرحله پیگیری کوتاه‌مدت و بلندمدت انجام گرفت. داده‌ها به روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکراری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرینات واقعیت مجازی، باعث بهبود معنیدار مهارت حرکتی درشت و ظریف کودکان با اختلال هماهنگی رشدی شد (05/0>sig). دیگر نتایج، حاکی از ماندگاری مهارت حرکتی درشت و ظریف کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی در آزمون‌های پیگیری کوتاه‌مدت و بلندمدت بود (05/0>sig). نتیجه گیری: براساس نتایج، احتمالا می‌توان از تمرینات واقعیت مجازی در برنامه‌های بالینی و خانگی برای بهبود مهارت حرکتی درشت و ظریف کودکان DCD استفاده کرد، زیرا می‌تواند علاقه به القای مشارکت فعال را تحریک کند.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

بررسی آثار تحریک غیرتهاجمی مغز (تک و چند جلسه‌ای) بر کارکردهای اجرایی در بازیکنان مبتدی تنیس

حیدر ماجد حنون؛ علی حیرانی؛ احسان امیری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 10 خرداد 1404

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.393235.1837

چکیده

مقدمه: این پژوهش اثرات تحریک فراجمجمه‌ای با جریان مستقیم، در یک یا چند جلسه، بر کارکردهای اجرایی بازیکنان مبتدی تنیس را بررسی کرده است. روش پژوهش: 27 بازیکن تنیس پسر مبتدی(میانگین سنی 29/0± 29/20) به‌صورت دوسوکور و تصادفی به سه گروه: گروه تجربی ۱ (۵ جلسه تحریک آندال)، گروه تجربی ۲ ( ۱ جلسه تحریک آندال) و گروه کنترل (بدون تحریک آندال) تقسیم ... بیشتر مقدمه: این پژوهش اثرات تحریک فراجمجمه‌ای با جریان مستقیم، در یک یا چند جلسه، بر کارکردهای اجرایی بازیکنان مبتدی تنیس را بررسی کرده است. روش پژوهش: 27 بازیکن تنیس پسر مبتدی(میانگین سنی 29/0± 29/20) به‌صورت دوسوکور و تصادفی به سه گروه: گروه تجربی ۱ (۵ جلسه تحریک آندال)، گروه تجربی ۲ ( ۱ جلسه تحریک آندال) و گروه کنترل (بدون تحریک آندال) تقسیم شدند. تحریک به مدت ۲۰ دقیقه با شدت ۲ میلی‌آمپر در مناطق M1 و DLPFC اعمال شد. شاخص‌های توجه انتخابی، حافظه کاری، بازداری پاسخ و انعطاف‌پذیری شناختی قبل (پیش‌آزمون)، بعد از ۵ جلسه (پس‌آزمون) و ۲ هفته پس از مداخله (یادداری) اندازه‌گیری شد . برای تجزیه‌وتحلیل‌های آماری، از آزمون تحلیل واریانس مرکب (طرح عاملی ۳×۳( استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که بین گروه‌های مداخله در شاخص‌های توجه انتخابی و حافظه‌کاری، در هیچ یک از مراحل ارزیابی تفاوت معناداری وجود نداشت (P> 0.05). بااین‌حال، گروه تجربی ۱ در آزمون یادداری، بهبودی معنادارتر در شاخص‌های بازداری پاسخ (p= 0.018) و انعطاف‌پذیری شناختی (p= 0.14) نسبت به گروه کنترل نشان داد، در حالی که بین سایر گروه‌ها تفاوت معناداری مشاهده نشد (P>0.05). هر دو گروه تجربی در پس‌آزمون و یادداری، بهبود قابل‌توجهی در تمامی شاخص‌ها داشتند. نکته قابل توجه اینکه، گروه تجربی ۱ از پس‌آزمون تا یادداری، بهبودی معنادار در تمامی شاخص‌ها نشان داد (P<0.05). نتیجه‌گیری: به‌طورکلی، هم تحریک آندال تک جلسه‌ای و هم مکرر، کارکردهای اجرایی را در بازیکنان مبتدی تنیس افزایش می‌دهند و تحریک مکرر مزایای شناختی پایدارتری را ‌بهمراه دارد.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تاثیر ترکیب فعالیت بدنی و تصویرسازی کارکردی بر شاخص های روان-حرکتی و کیفیت خواب در بیماران مبتلا به افسردگی اساسی

ابراهیم نوروزی سیدحسنی؛ حبیب اله خزائی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 10 خرداد 1404

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.386950.1815

چکیده

مقدمه: مطالعات متعدد نشان داده‌اند که فعالیت بدنی می‌تواند به عنوان یک مداخله درمانی موثر برای افسردگی عمل کند. با این حال، تحقیقات اخیر بر اهمیت افزودن تکنیک‌های روانشناختی مانند تصویرسازی کارکردی به برنامه‌های ورزشی تاکید کرده‌اند. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه ترکیب فعالیت بدنی و تصویرسازی کارکردی بر شاخص های روانشناختی ... بیشتر مقدمه: مطالعات متعدد نشان داده‌اند که فعالیت بدنی می‌تواند به عنوان یک مداخله درمانی موثر برای افسردگی عمل کند. با این حال، تحقیقات اخیر بر اهمیت افزودن تکنیک‌های روانشناختی مانند تصویرسازی کارکردی به برنامه‌های ورزشی تاکید کرده‌اند. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه ترکیب فعالیت بدنی و تصویرسازی کارکردی بر شاخص های روانشناختی در افراد مبتلا به افسردگی اساسی بود. روش پژوهش: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 60 بیمار مبتلا به افسردگی به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: گروه فعالیت بدنی، گروه ترکیبی (فعالیت بدنی و تصویرسازی کارکردی)، و گروه کنترل. همه شرکت‌کنندگان در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری ارزیابی شدند. متغیرهای اندازه گیری شده شامل علائم افسردگی، اضطراب، کیفیت خواب، زمان واکنش بودند. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه ترکیبی به طور قابل توجهی علائم افسردگی و اضطراب را کاهش داده و زمان واکنش را بهبود بخشیده‌اند. هر دو گروه مداخله‌ای (فعالیت بدنی و ترکیبی) در کاهش افسردگی موثر بودند، اما تنها گروه ترکیبی در بهبود کیفیت خواب موثر بود. نتیجه گیری: یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که ترکیب فعالیت بدنی و تصویرسازی کارکردی یک رویکرد درمانی جامع و موثر برای افسردگی است. این روش نه تنها علائم افسردگی و اضطراب را کاهش می‌دهد، بلکه عملکرد شناختی را نیز بهبود می‌بخشد. نتایج این مطالعه می‌تواند به بهبود برنامه‌های درمانی برای بیماران مبتلا به افسردگی کمک کند.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

نقش زمان با کیفیت حرکتی مادر - کودک بر سبک دلبستگی و اضطراب کودکان 5-3 سال

وحید خواجه؛ زهره مشکاتی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 09 تیر 1404

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.390486.1824

چکیده

مقدمه: ارابطه والد-فرزند در اوایل دوران کودکی برای رشد عاطفی و سلامت روان حیاتی است، این مطالعه با هدف بررسی رابطه مبتنی بر حرکت (زمان باکیفیت) بین مادران و فرزندان پیش‌دبستانی آنها و تأثیر آن بر سبک‌های دلبستگی و علائم اضطراب انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش مطالعه‌ای شبه‌آزمایشی از نوع پس‌آزمون با طراحی غیرتصادفی است که در شهر اصفهان ... بیشتر مقدمه: ارابطه والد-فرزند در اوایل دوران کودکی برای رشد عاطفی و سلامت روان حیاتی است، این مطالعه با هدف بررسی رابطه مبتنی بر حرکت (زمان باکیفیت) بین مادران و فرزندان پیش‌دبستانی آنها و تأثیر آن بر سبک‌های دلبستگی و علائم اضطراب انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش مطالعه‌ای شبه‌آزمایشی از نوع پس‌آزمون با طراحی غیرتصادفی است که در شهر اصفهان انجام شد و شامل ۲۴ کودک ۳ تا ۵ ساله و مادران آن‌ها بود که در ۱۸ جلسه فعالیت بدنی مشترک مادر-کودک بر اساس اصول بازی‌درمانی تراپلی مشارکت داشتند. گروه کنترل متشکل از ۱۶ کودک بود که هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکردند. برای سنجش سبک دلبستگی از پرسشنامه دلبستگی مرکز کینشیپ (KCAQ) و برای سنجش اضطراب کودک از مقیاس اضطراب کودکان اسپنس – نسخه والدین (SCAS-P) استفاده شد. تحلیل اولیه داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) و با کنترل متغیرهای سن مادر و سابقه شرکت کودک در کلاس‌های ورزشی پیش از مداخله انجام گرفت. یافته ها: سطح دلبستگی در گروه آزمایش به‌طور معناداری بالاتر بود (p < 0.01)، در حالی که سطح اضطراب به‌طور معناداری پایین‌تر از گروه کنترل گزارش شد (p < 0.04). همچنین، کاهش‌هایی در رفتارهای اجتنابی و دلبستگی منفی مشاهده گردید. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که فعالیت‌های بدنی ساختاریافته میان مادر و کودک می‌توانند به تقویت دلبستگی ایمن و کاهش اضطراب در کودکان خردسال منجر شوند. این یافته‌ها بر امکان‌پذیری و اثربخشی به‌کارگیری مداخلات درمانی مبتنی بر حرکت در حوزه سلامت روان دوران کودکی و برنامه‌های فرزندپروری اولیه تأکید دارند.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

مقایسه و همبستگی حالات خلقی و مهارتهای ذهنی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه

علی شفیع زاده؛ ژاله بهرامیان؛ غلامعلی میرزایی؛ فرشاد عباسی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 17 تیر 1404

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.385903.1813

چکیده

مقدمه: حالات خلقی و مهارتهای ذهنی ورزشکاران ارتباط مستقیمی با ارتقاء و حفظ عملکرد ماهرانه آنان دارد. هدف پژوهش حاضر مقایسه حالات خلقی و آمادگی‌های ذهنی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه استان چهارمحال و بختیاری بود. روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش شامل 111نفر از ورزشکاران زن و مرد استان چهارمحال و بختیاری در 18 رشته ورزشی بودندکه بر اساس نتایج ... بیشتر مقدمه: حالات خلقی و مهارتهای ذهنی ورزشکاران ارتباط مستقیمی با ارتقاء و حفظ عملکرد ماهرانه آنان دارد. هدف پژوهش حاضر مقایسه حالات خلقی و آمادگی‌های ذهنی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه استان چهارمحال و بختیاری بود. روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش شامل 111نفر از ورزشکاران زن و مرد استان چهارمحال و بختیاری در 18 رشته ورزشی بودندکه بر اساس نتایج سه سال اخیر حضورشان در مسابقات به دو گروه نخبه و غیرنخبه تقسیم شدند. بر اساس معیارهای تعیین شده 48 ورزشکاران نخبه و63 نفر غیرنخبه انتخاب شدند. اطلاعات حالات خلقی ورزشکاران با پرسشنامه حالات خلقی برومز و مهارتهای ذهنی آنان با آزمون مهارت های ذهنی اوتاوا -3 گردآوری شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین سابقه ورزشی، جنسیت و تعداد نفرات ورزشکاران دو گروه نخبه و غیرنخبه تفاوت معناداری نبود. حالات خلقی سرزندگی، سردرگمی، آرامش و شادکامی و زیرمقیاسهای خلق مثبت و منفی و نمره کل خلق بین دوگروه تفاوت معناداری داشت. بین نمره کل مهارتهای ذهنی و مهارتهای روانی جسمانی دو گروه نخبه و غیرنخبه تفاوت معناداری وجود داشت. مهارتهای پایه گروه نخبه، مهارتهای روانی تنی، شناختی و کل مهارتهای ذهنی دو گروه نخبه و غیرنخبه با خلق مثبت ارتباط مستقیم و معناداری داشت. نمره کل مهارتهای ذهنی با نمره کل حالات خلقی در گروه غیرنخبه رابطه مستقیم و معنادار داشت و در گروه نخبه این رابطه معکوس ولی معنادار نبود. نتیجه گیری: برای ارتقاء عملکرد ورزشکاران و کسب نتایج بهتر در مسابقات، توصیه می‌گردد تمرکز برنامه‌های روانشناختی بر خلق مثبت و مهارتهای ذهنی پایه متمرکز شود.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

تاثیر بازی های چالشی هدفمند بر تبحر حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی: کاربرد چهارچوب نقطه چالش

مرضیه بلالی؛ آرش سعیدی؛ شهاب پروین پور؛ نگار آرازشی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 17 تیر 1404

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.394074.1840

چکیده

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر بازی‌های چالشی هدفمند بر تبحر حرکتی در کودکان اختلال هماهنگی رشدی بود. ‏ ‏ روش پژوهش: پژوهش حاضر، از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کودکان اختلال هماهنگی رشدی شهر کرج با دامنه سنی 8-9 سال بودند. برای این منظور تعداد 45 نفر روش نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند انتخاب‌شده ... بیشتر هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر بازی‌های چالشی هدفمند بر تبحر حرکتی در کودکان اختلال هماهنگی رشدی بود. ‏ ‏ روش پژوهش: پژوهش حاضر، از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کودکان اختلال هماهنگی رشدی شهر کرج با دامنه سنی 8-9 سال بودند. برای این منظور تعداد 45 نفر روش نمونه‌گیری در دسترس و هدفمند انتخاب‌شده و پس از کسب رضایت‌نامه کتبی به‌صورت تصادفی دریکی از دو گروه بازی‌های چالشی و غیر چالشی زیر اختصاص داده شدند. ابزار مورداستفاده در این تحقیق نسخه فارسی پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی، آزمون MABC و آزمون TGMD-3 بود. روش اجرا به این صورت بود که ابتدا پیش‌آزمون TGMD-3 از آزمودنی‌ها گرفته شد سپس مداخله تحقیق به‌صورت چالشی و غیر چالشی برای مدت 10 هفته، 2 بار در هفته و 45 دقیقه اجرا گردید. پس از اتمام مداخله مجدداً پس‌آزمون TGMD-3 از آزمودنی‌ها گرفته شد. داده‌ها به روش آماری تحلیل کوواریانس تجزیه‌وتحلیل شد. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که بین تاثیر بازی‌های چالشی نسبت به غیر چالشی تفاوت معناداری در تبحر مهارت حرکتی وجود داشت؛ که این تفاوت به نفع گروه چالشی بود (001/0=sig). نتایج این تحقیق از دیدگاه چهارچوب نقطه چالش پشتیبانی می کند. نتیجه گیری: به طور کلی، با توجه به اثرگذاری بیشتر بازی‌های چالشی به مربیان و کار درمان‌ها پیشنهاد می‌شود تا برای غنی‌سازی شرایط مداخلات تمرینی خود از این شیوه استفاده کنند.

مشاهده مقاله

مقاله پژوهشی Released under CC BY-NC 4.0 license I Open Access I

نقش شایستگی ادراک‌شده در تعدیل‌ اثر تهدید کلیشه‌ای جنسیت بر یادگیری مهارت‌ پرتاب پتانک

زهرا کیامنش؛ رسول زیدآبادی؛ زهرا استیری

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 21 تیر 1404

https://doi.org/10.22059/jsmdl.2025.392272.1834

چکیده

مقدمه: تهدید کلیشه‌ای و شایستگی ادراک شده، متغیرهای شناختی_اجتماعی هستند که می‌توانند تاثیر قابل توجهی بر عملکرد شناختی و حرکتی افراد داشته باشند. این پژوهش با هدف بررسی نقش شایستگی ادراک شده به عنوان یک ویژگی روانشناختی توسعه یافته در دوران کودکی در کاهش اثرات تهدید کلیشه‌ای جنسیت بر یادگیری مهارت پرتاب پتانک انجام شد. روش پژوهش: ... بیشتر مقدمه: تهدید کلیشه‌ای و شایستگی ادراک شده، متغیرهای شناختی_اجتماعی هستند که می‌توانند تاثیر قابل توجهی بر عملکرد شناختی و حرکتی افراد داشته باشند. این پژوهش با هدف بررسی نقش شایستگی ادراک شده به عنوان یک ویژگی روانشناختی توسعه یافته در دوران کودکی در کاهش اثرات تهدید کلیشه‌ای جنسیت بر یادگیری مهارت پرتاب پتانک انجام شد. روش پژوهش: 60 دانش آموز دختر داوطلب با میانگین سنی 99/0±22/13 بر اساس نمراتشان در پرسشنامه شایستگی ادراک شده حرکتی و دریافت یا عدم دریافت تهدید کلیشه‌ای به چهار تقسیم شدند. در طول مرحله اکتساب، شرکت کنندگان 60 پرتاب پتانک را در قالب 10 بلوک شش کوششی انجام دادند. گروه های تهدید کلیشه‌ای در ابتدای هر کوشش و در کوشش سوم (برای یادآوری) دستورالعمل تهدید کلیشه‌ای را به صورت مکتوب دریافت می‌کردند. آزمون یادداری 24 ساعت بعد از مرحله اکتساب بدون دریافت دستورالعمل تهدید کلیشه‌ای و 10 دقیقه بعد، آزمون انتقال در حضور تماشاگر انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تهدید کلیشه‌ای جنسیت به طور معنی داری یادگیری حرکتی افراد با شایستگی ادراک شده پایین را تضعیف می کند، درحالی که اثر آن بر یادگیری حرکتی افراد با شایستگی ادراک شده بالا معنی دار نبود. نتیجه گیری: یافته‌های مطالعه حاضر نشان می‌دهد که شایستگی ادراک شده بالا می‌تواند به عنوان راهبردی جهت کاهش اثرات مخرب تهدید کلیشه‌ای عمل کند. به نظر می‌رسد افرادی که شایستگی ادراک شده بالایی دارند، بدلیل برخورداری از خودکارآمدی بالاتر می‌توانند اثرات منفی تهدید کلیشه‌ای را کاهش دهند.

مشاهده مقاله

خلاصه آمار نشریه
تعداد دوره‌ها	17
تعداد شماره‌ها	59
تعداد مقالات	500
تعداد نویسندگان	910
تعداد مشاهده مقاله	848,630
تعداد دریافت فایل اصل مقاله	796,618
نسبت مشاهده بر مقاله	1697.26
نسبت دریافت فایل بر مقاله	1593.24

تعداد مقالات ارسال شده	1,710
تعداد مقالات رد شده	778
درصد عدم پذیرش	45
تعداد مقالات پذیرفته شده	351
درصد پذیرش	21
تعداد پایگاه های نمایه شده	23
اچ ایندکس در گوگل کروم	16

دوره 17 (1404)

دوره 16 (1403)

دوره 15 (1402)

دوره 14 (1401)

دوره 13 (1400)

دوره 12 (1399)

دوره 11 (1398)

دوره 10 (1397)

دوره 9 (1396)

دوره 8 (1395)

دوره 7 (1394)

دوره 6 (1393)

دوره 5 (1392)

دوره 4 (1391)

دوره 3 (1390)

دوره 2 (1389)

دوره 1 (1388)

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

چکیده

بانک ها و نمایه نامه ها

ابر واژگان